 |
| Γράφει ο Νίκος Χριστοδουλόπουλος |
Η επιεικώς απαράδεκτη εικόνα των επεισοδίων που αντικρίσαμε το προηγούμενο Σάββατο, έμπροσθεν αλλά και εντός του Ιερού Ναού του Αγίου Παντελεήμονα, προφανώς δεν έχει ξανασυμβεί στα ελληνικά χρονικά, ούτε σε εποχές δικτατορίας, αλλά ούτε και κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής.
Πάντα οι ιεροί ναοί και οι τόποι λατρείας ετύγχαναν του δέοντος σεβασμού τόσο από τους κατακτητές όσο και από την αστυνομία. Στην προκειμένη όμως περίπτωση, η ηγεσία της αστυνομίας και οι διοικητές των δυνάμεων που επιχειρούσαν στη περιοχή, δεν σεβάσθηκαν το ιερό μέρος και εκτός του ότι χρησιμοποίησαν βία στο προαύλιο και στον πρόναο του ναού, έκαναν και χρήση δακρυγόνων ή άλλων χημικών ουσιών και μέσα στο ναό, όπου είχαν καταφύγει για να προστατευθούν, οι προσπαθούντες να διαμαρτυρηθούν κατά του αντιρατσιστικού συλλαλητηρίου.
Και παρόλα αυτά, οι αντιδράσεις για τα ως άνω γεγονότα ήσαν εντελώς «χλιαρές», τόσο από τα κόμματα της αντιπολίτευσης (δεν εννοώ το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ) όσο και από μέρους της επίσημης Εκκλησίας.
Και καθένας από μας εύκολα θα μπορούσε να διερωτηθεί: Φαντάζεσθε τι θα γινόταν αν τα ΜΑΤ τολμούσαν να εισβάλουν εντός ενός τζαμιού ή μιας εβραϊκής συναγωγής και να προέβαιναν σ’ αυτού του είδους τις ενέργειες; Προσωπικά ούτε που θέλω να το φαντασθώ, διότι οι συνέπειες θα ήταν ανυπολόγιστες !
Αλλά το να μην διαμαρτύρεται ο Αρχιεπίσκοπος ή κάποιος άλλος εκκλησιαστικός ταγός, δεν δικαιολογείται και είναι ντροπή και αίσχος για την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ, που έδωσε εντολή ή ανέχθηκε να προβούν οι άνδρες των ΜΑΤ σε τέτοιου είδους ενέργειες, έστω και αν οι διαδηλωτές ήσαν μέλη της Χρυσής Αυγής.
Γιατί δεν κάνει το ίδιο με τα Πανεπιστήμια που έχουν καταντήσει άντρο των αναρχικών που διαπράττουν και κακουργηματικές πράξεις, επικαλούμενοι το πανεπιστημιακό άσυλο;
Δείτε σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου