Ιστολόγιο "Σύνδεσμος Κληρικών Χίου" 15 χρόνια (2008-2023) συνεχούς και συνεπούς παρουσίας στο διαδίκτυο στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://syndesmosklchi.blogspot.gr/
Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου Ἦχος πλ. δ'. Ἡ τοῦ στόματός σου καθάπερ πυρσός ἐκλάμψασα χάρις, τὴν οἰκουμένην ἐφώτισεν, ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυροὺς ἐναπέθετο, τὸ ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν. Ἀλλὰ σοῖς λόγοις παιδεύων, Πάτερ, Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Σύνδεσμος Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών, έτος ιδρύσεως 2007

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

Ο Όσιος Αρσένιος ο εν Πάρω (31 Ιανουαρίου)



Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος γεννήθηκε στὰ Ἰωάννινα τὸ ἔτος 1800 καὶ ὀνομαζόταν Ἀθανάσιος. Ἀπὸ μικρὴ ἡλικία ἔμεινε ὀρφανὸς καὶ σὲ ἡλικία ἐννέα ἐτῶν μετέβη στὶς Κυδωνὶες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὅπου σπούδασε στὴν ὀνομαστικὴ σχολὴ τῆς πόλεως ἔχοντας ὡς σχολάρχη τὸν περίφημο διδάσκαλο ἱερομόναχο Γρηγόριο Σαράφη. Κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη τῆς φοιτήσεώς του συνδέθηκε μὲ τὸν πνευματικὸ Γέροντα Δανιὴλ ἀπὸ τὴ Ζαγορὰ τοῦ Πηλίου, ἕναν ἀπὸ τοὺς ὀνομαστοὺς πνευματικοὺς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καὶ ἔγινε ὑποτακτικός του.
Τὸ ἔτος 1815 ὁ Ἅγιος ἀναχώρησε γιὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος μὲ τὸν Γέροντα Δανιὴλ καὶ ἐκεῖ ἐκάρη μοναχός. Ἀργότερα χειροτονήθηκε Διάκονος παρὰ τὶς ἀντιδράσεις του, καθὼς δὲν θεωροῦσε τὸν ἑαυτὸ τοῦ ἄξιο καὶ μετὰ ἀπὸ ἑξαετῆ παραμονὴ στὸ Ἅγιον Ὄρος ἦλθε καὶ πάλι μὲ τὸν Γέροντά του, στὴ μονὴ Πεντέλης στὴν Ἀθήνα. Ὅμως καὶ ἀπὸ ἐδῶ ἀναγκάστηκαν νὰ φύγουν, γιατί ἄρχισε ἡ ἐπανάσταση κατὰ τῶν Τούρκων. Στὴ συνέχεια μετέβησαν στὶς Κυκλάδες, ὅπου ὁ Ὅσιος χειροτονήθηκε τὸ 1817 Πρεσβύτερος.
Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος ἔδρασε κυρίως στὴν Πάρο καὶ τὴ Φολέγανδρο, ὅπου δίδαξε ἀπὸ τὸ 1829 μέχρι τὸ 1840.
Μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Γέροντά του Δανιήλ, ὁ Ὅσιος ἀσκήτεψε στὴ μονὴ Λογγοβάρδας τῆς Πάρου. Κοιμόταν καὶ ἔτρωγε ἐλάχιστα καὶ συνεχῶς ἀγρυπνοῦσε, προσευχόμενος γιὰ τὰ πνευματικά του τέκνα καὶ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Βασική του τροφὴ ἦταν ἡ ἀνάγνωση τῶν θείων Γραφῶν καὶ τῶν συγγραμμάτων τῶν Ἁγίων Πατέρων. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Ὅσιος θεωροῦσε τὴ μικρή του βιβλιοθήκη ὡς κῆπο τερπνότατο καὶ ὡραιότατο μὲ ἀγλαόκαρπα δένδρα, πλήρη ἀπὸ εὔχυμους καρπούς.
Ὁ Ὅσιος ἀγαποῦσε τοὺς πάντες χωρὶς διακρίσεις. Περισσότερο ὅμως ἀγαποῦσε τοὺς ἀσθενεῖς, τοὺς ὁποίους διακονοῦσε μὲ μεγάλη προθυμία.
Ὅταν τὸ 1861, κοιμήθηκε ὁ ἡγούμενος τῆς μονῆς, εὐσεβὴς ἱερομόναχος Ἠλίας, οἱ πατέρες ἐξέλεξαν ἡγούμενο καὶ προϊστάμενό τους τὸν Ὅσιο Ἀρσένιο, ὁ ὁποῖος τοὺς ποίμανε μὲ θεοφιλὴ καὶ θεάρεστο τρόπο. Λίγα χρόνια ἀργότερα παραιτήθηκε, γιὰ νὰ ἀσχοληθεῖ ἀπερίσπαστα μὲ τὸ ἔργο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως.
Ὁ Ὅσιος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 1877. Ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων του ἔγινε τὸ ἔτος 1938 καὶ ἑορτάζεται στὶς 10 Αὐγούστου. Τὰ ἱερὰ λείψανά του φυλάσσονται μὲ εὐλάβεια στὴ Μονὴ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Πάρου.


Ἀπολυτίκιον Ἦχος α'
Τς πείρου τήν δόξαν καί τς Πάρου τό καύχημα, 
τς Μονς τοῦ Δάσους προστάτην σέ τιμμεν, Αρσένιε. 
Ώς γγελος γάρ ὤφθης ἐπὶ γς σκήσει οὐρανίων ἀρετῶν
διά τοῦτο δοξάσθης παρά Θεο θαυμάτων πάτερ χάρισει. 
Δόξα τ σέ δοξάσαντι Χριστ 
Δόξα τ σέ θαυμαστώσαντι, 
Δόξα τῷ δωρησαμένω σε ἡμῖν, πρέσβυν κοίμητον.

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

Τα πρόσωπα των Τριών Ιεραρχών



Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες, ὡς πρός τή σωματική διάπλαση καί τή μορφή τοῦ προσώπου εἶχαν τά ἑξῆς χαρακτηριστικά γνωρίσματα:



Καί ἀρχίζουμε ἀπό τόν ἱερό Χρυσόστομο: Ὁ θεῖος αὐτός ἱεράρχης ἦταν πολύ μικρόσωμος, εἶχε ὅμως μεγάλο κεφάλι αἰωρούμενο στούς ὤμους του· ἦταν ὑπερβολικά λεπτόσαρκος· εἶχε μακριά μύτη καί πλατιά ρουθούνια· ἦταν πολύ ὠχρός καί λευκός μαζί· εἶχε βαθουλωτές τίς κόγχες τῶν ματιῶν καί μεγάλους τούς βολβούς, καί ἐξαιτίας αὐτοῦ συνέβαινε νά παρουσιάζει μέ τά μάτια του πιό χαρούμενη ὄψη, ἄν καί μέ τά ὑπόλοιπα χαρακτηριστικά του φανέρωνε ἄτομο βασανισμένο· τό μέτωπό του ἦταν μεγάλο, χωρίς τρίχες καί χαραγμένο μέ πολλές ρυτίδες· εἶχε μεγάλα αὐτιά, γένια μικρά, πολύ ἀραιά καί λευκά καί, τέλος, τά σαγόνια βαθουλωμένα στό ἔπακρο ἐξαιτίας τῆς νηστείας.

Τόσο ἀκόμη γι' αὐτόν εἶναι ἀνάγκη νά ποῦμε: Μέ τούς λόγους του καί τή ρητορική του δεινότητα καί ἰδιαίτερα μέ τό πλάτος καί τό βάθος τῶν νοημάτων καί μέ τή σαφήνεια καί κομψότητα τῆς ἐκφράσεως ὑπερέβαλε ὅλους τούς σοφούς καί ρήτορες τῶν Ἑλλήνων. Διασαφήνισε καί ἑρμήνευσε τόσο τέλεια τήν Ἁγία Γραφή ὅσο κανένας ἄλλος· καί, ἔτσι, συνέβαλε τόσο πολύ στό εὐαγγελικό κήρυγμα, ὥστε, ἄν δέν ἐμφανιζόταν αὐτός ὁ Ἅγιος - ἄν καί εἶναι τολμηρό νά πεῖ κανείς κάτι τέτοιο, - ἔπρεπε νά κατέβει στή γῆ γιά δεύτερη φορά ὁ Χριστός καί νά κηρύξει τό Εὐαγγέλιό Του στούς ἀνθρώπους. Καί, τέλος, ὡς πρός τήν ἀρετή, καί στήν πράξη καί στή θεωρία, ἔφτασε σέ τόσον ὕψος, ὥστε ὑπερέβαλε τούς πάντες πέρα ὥς πέρα, καί χρημάτισε πηγή ἐλεημοσύνης καί ἀγάπης, ὄντας ἀξιοζήλευτο ὑπόδειγμα στή φιλαδελφία καί διδασκαλία.

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἔζησε ἑξήντα τρία ἔτη (354-407 μ.Χ.) καί ἐποίμανε τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἐπί ἕξι ἔτη ὡς πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.


Συνεχίζουμε μέ τόν Μέγα Βασίλειο: Ὁ μεγάλος αὐτός Ἅγιος εἶχε ὑψηλό ἀνάστημα καί εὐθυτενή κορμοστασιά· ἦταν ξερακιανός καί λιπόσαρκος· ἡ μύτη του ἦταν ἐπιμήκης καί τά φρύδια του καμπύλα· τό δέρμα τοῦ μετώπου του, πάνω ἀπό τά φρύδια, ἦταν ζαρωμένο· ἔμοιαζε μέ ἄνθρωπο παραδομένο στίς μέριμνες καί στίς στοχαστικές σκέψεις· τό μέτωπό του εἶχε λίγες ρυτίδες· τά μάγουλά του ἦταν ἐπιμήκη καί οἱ κρόταφοί του βαθουλοί· τά μαλλιά τοῦ κεφαλιοῦ του ἦταν λιγοστά καί κοντά· εἶχε ἀρκετά ἐπιμήκη γενειάδα καί, τέλος, τά μαλλιά καί τά γένια του ἦταν γκριζωπά.

Ὁ ἅγιος αὐτός Πατήρ στούς λόγους του ὑπῆρξε ἀνώτερος ὄχι μόνο ἀπό τούς σύγχρονούς του σοφούς καί πεπαιδευμένους, ἀλλά καί ἀπό αὐτούς ἀκόμη τούς παλαιούς. Σπούδασε ὅλες τίς ἐπιστῆμες τῆς ἐποχῆς του καί ἔκαμε κτῆμα του ὁλόκληρο τό πλάτος καί βάθος τοῦ περιεχομένου καθεμιᾶς ξεχωριστά. Καί ὄχι λιγότερο ἄσκησε τήν διά πράξεως φιλοσοφία καί μέσω αὐτῆς προχώρησε στή θεωρία τῶν ὄντων. Μόλις συμπλήρωσε τά σαράντα πέντε του χρόνια ἀνῆλθε στό θρόνο τῆς ἀρχιερωσύνης καί ἐποίμανε τήν Ἐκκλησία ἐπί πέντε ἔτη.


Καί τελειώνουμε μέ τόν Γρηγόριο: Ὁ θεῖος αὐτός Πατήρ, ὡς πρός τό σῶμα γενικά, εἶχε μέτριο ἀνάστημα· εἶχε λιγάκι ὠχρό, ἀλλά χαρούμενο πρόσωπο· ἡ μύτη του ἦταν πλατιά μέ προεξέχοντα τά ρουθούνια· τά φρύδια του ἦταν ἴσια· τό βλέμμα του ἦταν ἥμερο καί γλυκύ· τό ἕνα του μάτι, τό δεξιό, φαινόταν κάπως σκυθρωπό ἐξαιτίας τῆς οὐλῆς πού τοῦ εἶχε ἀφήσει κάποιος τραυματισμός στή γωνία τῶν βλεφάρων· τά γένια του δέν ἦταν μακριά, ἦταν ὅμως πολύ πυκνά· ἦταν ἀρκετά φαλακρός καί οἱ τρίχες του ἦταν λευκές καί, τέλος, τά ἄκρα τῆς γενειάδας του φαίνονταν σάν περικαπνισμένα.

Ἀλλά ἀξίζει νά ποῦμε καί τό ἑξῆς γι' αὐτόν: Ἄν ἔπρεπε νά ἀπαρτιστεῖ ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους μιά ὁλοκληρωμένη εἰκόνα καί στήλη φωτεινή, συναποτελούμενη ἀπό ὅλες τίς ἐπιμέρους ἀρετές, αὐτό ἀκριβῶς ἦταν ὁ μέγας Γρηγόριος. Καί πραγματικά, μέ τή λαμπρότητα του βίου του ἀναδείχτηκε ὑπέρτερος ἀπό ὅλους ἐκείνους πού εὐδοκίμησαν στήν ἀρετή. Ἐπίσης ἔφτασε σέ τόσον ὕψος θεολογικοῦ στοχασμοῦ, ὥστε ὅλοι νά εἶναι ὑποδεέστεροι ἀπό αὐτόν στή σοφία, καί σ' ἐκείνην πού διαπιστώνεται στούς καλλιεπεῖς καί βαθυστόχαστους λόγους του καί σ' ἐκείνην πού διαπιστώνεται στόν τρόπο καί στήν εὐστοχία μέ τήν ὁποία ὁ Ἅγιος διατυπώνει τά δόγματα, καί εἰδικότερα τό περί Θεοῦ δόγμα, γεγονός πού συνετέλεσε νά τοῦ δοθεῖ ἡ ἐπίζηλη προσωνυμία Θεολόγος.

Ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἐποίμανε τήν Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὡς πατριάρχης, ἐπί δώδεκα χρόνια. Ἔζησε περισσότερα ἀπό ὀγδόντα χρόνια.

Ηλεκτρονική καταγραφή όλων των εξωκλησιών της Χίου από την ομάδα των Γ. Μισετζή, Μ. Ρωξάνα και Μ. Παππά

Γράφει ο Πολίτης (26/1/2010):
Στα εξωκλήσια της Χίου με ένα... κλικ!


ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ Η ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΑΝ ΟΙ ΜΙΣΕΤΖΗΣ, ΡΩΞΑΝΑΣ, ΠΑΠΠΑΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΩΣ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΘΙΖΗΣΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΕΙ ΣΕ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ



Αντί να αφήνουμε στα χέρια του Θεού ή της έμπνευσης των μελών της Επιτροπής Τουριστικής Προβολής του νησιού την τουριστική μας ανάπτυξη και όχι μόνο, η τριάδα Μισετζή- Ρωξάνα- Παππά δείχνει το δρόμο για την φθηνή, αποτελεσματική και άρτια προβολή του νησιού μας και των ομορφιών του μέσω διαδικτύου, συμπληρώνοντας τον ψηφιακό χάρτη που οι ίδιοι επιμελήθηκαν και με τα εξωκλήσια μας. Δείχνοντας ότι υπάρχουν προοπτικές εκμετάλλευσης θεματικού τουρισμού, όπως του
θρησκευτικού, και προκαλώντας τους τοπικούς μας άρχοντες να φύγουν από την πεπατημένη και να δουν... το Φως. Αμήν!

Το «Σπίτι της Μαρίας» για τις άγαμες εγκυμονούσες μητέρες και τις ανύπαντρες μητέρες



Τη δική τους «Κιβωτό» βρίσκουν οι άγαμες εγκυμονούσες κοπέλες και οι ανύπαντρες μητέρες, που θέλουν να επανακάμψουν από την προδοσία και την εγκατάλειψη των συντρόφων τους, στον ξενώνα υποδοχής και προστασίας του Ορθόδοξου Εκκλησιαστικού Ιδρύματος «Ο Ευαγγελιστής Μάρκος», που βρίσκεται στην περιοχή της Θέρμης, στη Θεσσαλονίκη.

Ο ιερέας Κωνσταντίνος Πλευράκης, και η σύζυγος του, Στέλλα, εδώ και χρόνια, απλώνουν προστατευτικά τις «φτερούγες» τους γύρω από γυναίκες που είναι μόνες και αναζητούν ένα σπίτι για να γεννήσουν τα παιδιά τους, σ' αυτές που θέλουν ένα πιάτο φαγητό, αλλά και ψυχολογική υποστήριξη.


Όλα ξεκίνησαν το 1984, όταν δύο άγαμες μητέρες ζήτησαν τη βοήθεια του ιερέα, καθώς δεν είχαν πού αλλού να απευθυνθούν. Τότε, αυτός αποφάσισε να τις φιλοξενήσει, μαζί με τα παιδιά τους, στο σπίτι του: σ' ένα σαλόνι κι ένα δωμάτιο. 

Επειδή, όμως, η ανάγκη για βοήθεια ήταν μεγαλύτερη, πήρε την απόφαση να πουλήσει το σπίτι, στο οποίο έμενε με την πρεσβυτέρα, στη Θεσσαλονίκη, και να φτιάξουν τον εκκλησιαστικό αυτό ξενώνα, στη Θέρμη.


Το «Σπίτι της Μαρίας», όπως ονομάζεται, μπορεί να φιλοξενήσει έως εφτά γυναίκες, για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί, ώσπου να γεννήσουν και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. 

«Ο χριστιανισμός είναι αγάπη. Δεν μπορείς να μιλάς για χριστιανισμό και να νοιάζεσαι για τα αγαθά. Γι' αυτό κι εμείς, με δικά μας χρήματα και για να εκπληρώσουμε ένα παλιό μας τάμα, φτιάξαμε την εκκλησία και τον ξενώνα, τα οποία και ανήκουν στην Ιερά Μητρόπολη Κασσανδρείας», δήλωσε στο ΑΠΕ- ΜΠΕ ο πατέρας Πλευράκης.

Όλα αυτά τα χρόνια, από το συγκεκριμένο χώρο έχουν περάσει και έχουν ζητήσει βοήθεια περίπου 250 γυναίκες, από 16 έως 50 ετών, ορισμένες μαζί με τα παιδιά τους. Στέγη βρήκαν όχι μόνο Ελληνίδες, αλλά και αλλοδαπές: «Δεν μας ενδιαφέρει- μας είπε ο ιερέας- από ποια χώρα είναι και σε ποιον Θεό πιστεύει η κάθε γυναίκα. Εμείς θέλουμε να τις βοηθήσουμε. Έχουμε στηρίξει και μουσουλμάνες και καθολικές. Για εμάς, όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι».

Εκτός όμως από την κατοικία, την τροφή, την ιατροφαρμακευτική και νοσηλευτική περίθαλψη, ο πατέρας Πλευράκης και η πρεσβυτέρα παρέχουν στις κοπέλες πνευματική και ψυχολογική υποστήριξη. Βοηθούν κάθε γυναίκα να ξεπεράσει το φόβο και την ταραχή που ζει εξαιτίας της εγκυμοσύνης της, αλλά και της εγκατάλειψης από τον άνθρωπο που αγάπησε και πίστεψε. Τη βοηθάνε να ηρεμήσει, να βρει την πίστη της και να γεννήσει με χαρά κι ελπίδα το παιδί της. 

«Παρ' όλο που η εκκλησία δεν εγκρίνει προγαμιαίες σχέσεις, εμείς στηρίζουμε αυτές τις γυναίκες. Ο Χριστός την αμαρτία την καταδίκασε, τον αμαρτωλό τον αγάπησε. Η έκτρωση είναι έγκλημα. Και δεν πρέπει ένα λάθος, όπως είναι η εγκυμοσύνη εκτός γάμου, να το συμπληρώνουμε με μια δολοφονία παιδιού», προσθέτει από την πλευρά της η παπαδιά.

Σε αρκετές περιπτώσεις, ο ιερέας και η σύζυγός του προσπαθούν να συμφιλιώσουν τη γυναίκα με τον πατέρα του παιδιού της και εάν είναι δυνατόν, να τελέσουν το γάμο τους, ώστε το παιδί που θα γεννηθεί να μεγαλώσει με τη φροντίδα των γονιών του, μέσα στη ζεστασιά ενός οικογενειακού περιβάλλοντος. 

«Σπάνια το καταφέρνουμε, αν και εμείς κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας. Έχουμε φτάσει έως το Λονδίνο για να βρούμε τον πατέρα και να τον πείσουμε να παντρευτεί την κοπέλα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όμως, τα ζευγάρια δεν τα βρίσκουν και δεν τελείται γάμος», αναφέρουν.

Αντίθετα, όταν η μητέρα είναι αναγκασμένη να μείνει μόνη της, το ίδρυμα προσπαθεί να την ενισχύσει ώστε να αντιμετωπίσει με αξιοπρέπεια τις υποχρεώσεις της, να βρει εργασία και να αναθρέψει σωστά το παιδί της.

Όλες οι υποχρεώσεις και τα έξοδα του ξενώνα και των γυναικών που φιλοξενούνται καλύπτονται, αποκλειστικά και μόνο, από την οικονομική ενίσχυση των φίλων, των συνδρομητών και των συνεργατών του έργου.

Τη Δευτέρα, 1 Φεβρουαρίου, το Ορθόδοξο Εκκλησιαστικό Ίδρυμα «Ο Ευαγγελιστής Μάρκος» τιμώντας τη γιορτή της Υπαπαντής, διοργανώνει δείπνο στο ξενοδοχείο «Καψής» της Θεσσαλονίκης. Τα έσοδα της εκδήλωσης, που τελεί υπό την αιγίδα των δήμων Θέρμης και Ελευθερίου - Κορδελιού και της Επιτροπής Κοινωνικής Πολιτικής του ΑΠΘ, θα διατεθούν για την ενίσχυση του ξενώνα του ιδρύματος στη Θέρμη.

Τον «οικουμενικό» χαρακτήρα του Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη αποδέχθηκε η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης


Τον «οικουμενικό» χαρακτήρα του Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη αποδέχθηκε η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΚΣΣΕ), με την έγκριση, το απόγευμα, ψηφίσματος της Επιτροπής των Νομικών Υποθέσεων και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Με το ίδιο ψήφισμα οι βουλευτές χαρακτηρίζουν ως «αναχρονιστική» την έννοια της «αμοιβαιότητας» που συνιστάται με το άρθρο 45 της Συνθήκης της Λωζάνης (1923), για την αντιμετώπιση των μειονοτήτων και ζητούν την εγκατάλειψή της.

Το ψήφισμα έχει τίτλο: «Θρησκευτική ελευθερία και ανθρώπινα δικαιώματα των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Τουρκία και την μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη» και εγκρίθηκε με σημαντική πλειοψηφία 102 ψήφους υπέρ, 18 κατά και 4 αποχές.

Τη σχετική έκθεση εισηγήθηκε ο γάλλος βουλευτής Μισέλ Υνό (Michel Hunault), από την ομάδα των Ευρωπαίων Δημοκρατών. Κατά την ψηφοφορία εγκρίθηκαν έξι από τις 14 τροποποιήσεις που είχαν υποβληθεί. Η ΚΣΣΕ καλεί την Ελλάδα και την Τουρκία να αντιμετωπίζουν όλους τους πολίτες χωρίς διακρίσεις και χωρίς να επηρεάζονται από τον τρόπο που η γειτονική χώρα αντιμετωπίζει τους δικούς της πολίτες.

 «Η συνεχής προσφυγή των δύο αυτών χωρών στην έννοια της αμοιβαιότητας, προκειμένου να αρνηθούν στις μειονότητές τους τα δικαιώματα που τους εξασφαλίζει η Συνθήκη της Λωζάνης, είναι αναχρονιστική και μπορεί να ζημιώσει την εθνική ενότητα της κάθε χώρας στις αρχές αυτές του 21ου αιώνα», υποστηρίζουν οι βουλευτές με το ψήφισμα. Ζητούν η αντιμετώπιση των μειονοτήτων να γίνεται πλέον από κάθε χώρα, βάσει της Ευρωπαϊκής Συνθήκης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Καλούν τις δύο χώρες να πάρουν μέτρα υπέρ των θρησκευτικών μειονοτήτων, στα θέματα εκπαίδευσης και ιδιοκτησίας και να συμβάλλουν ώστε η πλειοψηφία να μην αντιμετωπίζει τις μειοψηφίες αυτές ως να είναι ξένες στην χώρα τους.

Συνιστούν επίσης στις δύο χώρες να προχωρήσουν στην τελική επικύρωση της «Σύμβασης πλαίσιο για την προστασία των μειονοτήτων» (STE-157) και της Ευρωπαϊκής Χάρτας για τις Περιφερειακές και Μειονοτικές Γλώσσες.

Με τροπολογίες που εγκρίθηκαν και που είχαν υποβληθεί κυρίως με την πρωτοβουλία Βουλγάρων βουλευτών, αναγνωρίσθηκε το νομικό πρόσωπο του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης, η δε έκφραση «Ελληνικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο», αντικατεστάθη με την έκφραση «Οικουμενικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο».

Αναγνωρίσθηκε επίσης ότι «η Ορθόδοξη Βουλγαρική κοινότητα εντάσσεται στο Οικουμενικό ορθόδοξο Πατριαρχείο» και απορρίφθηκε η έκφραση «Βουλγαρική Ορθόδοξη Εξαρχεία». Σχετικά με τη Σχολή της Χάλκης, οι βουλευτές ζητούν την επαναλειτουργία της και την αναγνώρισή της ως παράρτημα της θεολογικής σχολής του Γαλατά Σαράϊ.

Με τροπολογία που απορρίφθηκε είχε ζητηθεί να μετονομασθεί η «Ελληνορθόδοξη Θεολογική Σχολή της Χάλκης» σε «Ανώτατο θεολογικό Ινστιτούτο ανήκον στο Οικουμενικό Πατριαρχείο». Οι βουλευτές ζητούν επίσης να ξεκαθαρισθεί πλήρως το θέμα των ιδιοκτησιών που ανήκαν στα θρησκευτικά ιδρύματα και τα οποία κατασχέθηκαν το 1974.

Επίσης, να υλοποιηθούν οι αποφάσεις που πήρε η ΚΣΣΕ το 2008 για την Ιμβρο και την Τένεδο, με στόχο τη διατήρηση του διπλού πολιτιστικού χαρακτήρα των δύο νήσων, οι οποίες θα μπορούσαν να μετατραπούν σε σύμβολο της ελληνο-τουρκικής συνεργασίας. Οι κυβερνήσεις των δύο χωρών, καλούνται τέλος να ενημερώσουν την ΚΣΣΕ για τις προόδους που θα πετύχουν μέσα σε ένα χρόνο, γύρω από τα βασικά αιτήματα του ψηφίσματος, ήτοι τον Φεβρουάριο του 2011. 

Newsdesk Amen.gr, με πληροφορίες από ΑΠΕ
http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=1576

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

Η επάνοδος του ιερού Χρυσοστόμου, ήτοι Ανακομιδή του σεβασμίου λειψάνου αυτού




Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, Ἂρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, ἐκοιμήθη καθ᾽ ὁδὸν πρὸς τὴν ἐξορία, στὴν πόλη Κουκουσὸ τῆς Μικρασίας τὴν 14η Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 407.

Τὸ ἤδη «ἀραχνῶδες σωμάτιον», το ταλαιπωρημένο ἀπὸ τὴν πεζοπορία ἐπὶ ἕνα μῆνα σῶμα τοῦ Ἁγίου, δὲν ἄντεξε τὶς κακουχίες. Τὰ τελευταῖα λόγια του ἦταν: «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν». Ὅταν ὁ Αὐτοκράτορας Θεοδόσιος προσπάθησε τὸ ἔτος 438 νὰ μεταφέρει τὸ ἱερὸ του λείψανο στὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ Ἅγιος ἀρνεῖτο καὶ ἔμενε ἀκίνητος, κατὰ τρόπο θαυματουργικό. Τότε ὁ Αὐτοκράτορας ἀναγκάστηκε νὰ τοῦ ἀπευθύνει τὸ ἑξῆς γράμμα μετανοίας:

«Ἐπειδή νομίσαμε ὅτι καὶ τὸ δικό σου σῶμα, τίμιε Πάτερ, εἶναι νεκρό σὰν τῶν ἄλλων, θελήσαμε ἁπλὰ νὰ τὸ μεταφέρουμε κοντά μας. Γι᾽ αὐτό καὶ εὔλoγα ἀποτύχαμε. Ἐσὺ ὅμως, τιμιώτατε πάτερ, ποὺ δίδαξες τὴ μετάνοια γιὰ ὅλους, συγχώρεσε μας. Χάρισέ μας τὸν ἑαυτό σου, σὰν πατέρας στὰ παιδιά ποὺ τὸν ἀγαποῦν, καὶ δῶσε μας χαρὰ μὲ τὴν παρουσία σου».

Ὅταν ἡ ἐπιστολή αὐτὴ κατατέθηκε πάνω στὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ ἁγίου, τότε καὶ μόνο κατέστη δυνατή ἡ μεταφορά του στὴ Βασιλεύουσα. Ἐπέστρεψε στὴν Κωνσταντινούπολη στὶς 27 Ἰανουαρίου 438, ὅπου τὸ ὑποδέχτηκαν μὲ βασιλικὲς τιμὲς ὁ Αὐτοκράτορας Θεοδόσιος Β´, ὁ Πατριάρχης Πρόκλος καὶ ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς Πόλης. Ἀπό τὸ λιμάνι ὁδηγήθηκε ἐν πομπῇ καὶ τοποθετήθηκε στὸ σύνθρονο τοῦ Ναοῦ τῆς Ἃγίας Εἰρήνης (ὁ ὁποιος ἦταν ἀνέκαθεν ὁ Καθεδρικός Ναός τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη). Ἐκεῖ ὁ κλῆρος καὶ ὁ λαὸς ἀναφώνησαν: «Ἀπόλαβέ σου τὸν θρόνον, Ἅγιε». Στὴ συνέχεια τοποθετήθηκε κάτω ἀπὸ τὸ θυσιαστήριο στὸ Ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων μαζί μὲ τὸν ἅγιο Γρηγόριο.

Ἡ παράδοση αὐτὴ τῆς ἐνθρονίσεως τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στὸν Πατριαρχικὸ Θρόνο διατηρεῖται μέχρι σήμερα στὸ Φανάρι καὶ τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου (13 Νοεμβρίου) καὶ τὴν ἡμέρα τῆς Ἀνακομιδῆς τῶν Ἱερῶν του λειψάνων (27 Ἰανουαρίου). Κατὰ τὶς ἡμέρες αὐτὲς ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης δὲν ἀνεβαίνει στὸ Θρόνο του, ἀλλὰ χοροστατεῖ ἀπὸ τὸ Παραθρόνιο καὶ στὸ μεγάλο ἑσπερινὸ καὶ στὴ Θεία Λειτουργία. Στὸν Πατριαρχικὸ Θρὸνο τοποθετεῖται ἡ Ἱ. εἰκόνα τοῦ ἁγίου Ἰω. Χρυσοστόμου, ἐνῶ ὁ Μ. Ἐκκλησιάρχης τοποθετεῖ δίπλα στὴν εικόνα καὶ τὴν ποιμαντορικὴ ράβδο τοῦ ἁγίου. Οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ διάκονοι ποὺ πρόκειται νὰ λειτουργήσουν ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες «λαμβάνουν καιρό» ὄχι ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν Ἱ. εἰκόνα τοῦ ἁγίου, ὁ ὁποῖος παραμένει πάντοτε ζωντανὸς στὴ μνήμη τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως.

Τὰ ἱερὰ λείψανα τοῦ ἁγίου ἔμειναν στὸ Ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων μέχρι τὴν πρώτη Ἅλωση τῆς Πόλης ἀπὸ τοὺς Σταυροφόρους τὸ ἔτος 1204. Μετά τὴ λεηλασία ποὺ ἀκολούθησε, τὰ ἱερὰ λείψανα καὶ τῶν δύο Ἁγίων μεταφέρθηκαν στὴ Βενετία καὶ ἀργότερα στὴ Ρώμη.

Τὸ Ἱ. λείψανο τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου τοποθετήθηκε στὴν ἀρχή στὸ Σκευοφυλάκιο τοῦ παλαιοῦ (μεσαιωνικοῦ) Ναοῦ του Ἁγίου Πέτρου. Μεταφέρθηκε καὶ αὐτό στὸν Ἅγιο Πέτρο τὴν 1η Μαΐου 1626 καὶ κατετέθη σὲ ἕνα ἄλλο παρεκκλήσιο τοῦ κυρίως ναοῦ, τὸ «Παρεκκλήσιο τῆς Χορωδίας» (ἀφιερωμένο στὴ Σύλληψη τῆς Θεοτόκου).

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στα «γκέτο» της Αθήνας


Οι λιγοστοί επιβάτες του μετρό, πέρυσι κοντά στις ημέρες του Πάσχα, ούτε που γύρισαν να κοιτάξουν τη μαυροντυμένη φιγούρα που μπήκε στο τελευταίο δρομολόγιο. Σε λίγη ώρα θα καταλάβαιναν ποιον είχαν μπροστά τους.
Εντελώς μόνος, χωρίς κανέναν συνεργάτη, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος μίλησε με τους επιβάτες που εξουθενωμένοι γύριζαν στο σπίτι τους, αλλά κι εκείνους που ξεκούραστοι ξεκινούσαν για να διασκεδάσουν. Οι στενοί του συνεργάτες που νόμιζαν ότι είχε αποσυρθεί στον πρώτο όροφο της Αγίας Φιλοθέης για να ξεκουραστεί, με έκπληξη έμαθαν το επόμενο πρωί πού ήταν το προηγούμενο βράδυ...
Δεν θα ήταν αυτή, ωστόσο, η τελευταία φορά που ο Αρχιεπίσκοπος θα αναζητούσε την επαφή με τους απλούς ανθρώπους... Μαζί με τον γνωστό και αφοσιωμένο Βλάση, ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας παραπάνω από τρεις φορές μέσα σε 1,5 χρόνο διέσχισε δρόμους στο κέντρο της πόλης, οι οποίοι το βράδυ μετατρέπονται σε «γκέτο» απροσπέλαστα για τον απλό διαβάτη.
Εκδιδόμενες γυναίκες, άστεγοι, τοξικομανείς, περιφερόμενοι λαθρομετανάστες, η «σκοτεινή» εικόνα της νυχτερινής Αθήνας στην πλατεία Θεάτρου, τη Σοφοκλέους, την Ευριπίδου, την πλατεία Ομονοίας. Ο Προκαθήμενος δεν μένει πάντα προστατευμένος πίσω από το τζάμι του υπηρεσιακού αυτοκινήτου της Αρχιεπισκοπής. Αρκετές φορές ζητάει από τον Βλάση να τραβήξει χειρόφρενο. Οσοι τον αναγνωρίζουν, μέσα στο σκοτάδι, του φιλούν ευλαβικά το χέρι και του ζητούν βοήθεια. Εκείνοι που δεν ξέρουν καλά καλά σε ποια χώρα τους έφερε η μοίρα, οι χαμένοι στον κόσμο των παραισθήσεων και οι γυναίκες της νύχτας μένουν να απορούν για τον ιερωμένο που σφίγγει με πατρική αγάπη χέρια, εκεί που οι άλλοι γυρίζουν την πλάτη.

Στο συσσίτιο 
Τα συσσίτια του Αγίου Θεράποντα Ζωγράφου είναι από τα πιο παλιά. Σε μια πυκνοκατοικημένη συνοικία, η αρωγή της Εκκλησίας δεν είναι αμελητέα. Ηταν πριν από λίγους μήνες, όταν οι ενορίτες που περίμεναν να φάνε πρόσεξαν έναν ιερέα να παρίσταται στην τραπεζαρία που γίνεται η διανομή. Όταν ξανακοίταξαν παραξενεμένοι, αφού δεν ήταν ο γνωστός τους εφημέριος, είδαν έκπληκτοι τον Αρχιεπίσκοπο. Κάθισε μαζί τους, μοιράστηκε το φαγητό τους και άκουσε για τη φτώχεια και όσα τους οδήγησαν να ζουν με τη βοήθεια της Εκκλησίας. Εφυγε σκεπτικός και λυπημένος...

Προπαραμονή Χριστουγέννων στην πλατεία Κλαυθμώνος
Λόγια παρηγοριάς σε αστέγους

Η διαδρομή ήταν γνώριμη αλλά αυτή τη φορά είχε πολλές στάσεις. Την Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009 μαζί με τον διευθυντή της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Αλληλεγγύη», Κωστή Δήμτσα, ξεκίνησαν μετά τις 23:00 από την πλατεία Κλαυθμώνος.
Εκεί που τις νύχτες τα παγκάκια έχουν «ενοίκους». Μοίρασαν δώρα σ’ αυτούς που δεν περίμεναν από κανέναν να τους θυμηθεί. Κάποιοι, μισοκοιμισμένοι, εξαθλιωμένοι, τυλιγμένοι σε κουρέλια για να ζεσταθούν στη χειμωνιάτικη νύχτα, δεν καταλάβαιναν καν αν ονειρεύονται ή αν ζουν πραγματικά τη στιγμή. Πήγαν στην Ομόνοια, στην πλατεία Θεάτρου, στην Ευριπίδου, στη Σοφοκλέους. Εδωσαν ρούχα, κουβέρτες, τρόφιμα. Μίλησαν, παρηγόρησαν, άκουσαν.
Ο Αρχιεπίσκοπος συγκινήθηκε όταν είδε ότι ακόμα και στο προσωπικό μαρτύριο υπάρχει ανθρωπιά: κάποιοι έσπευσαν άμεσα να μοιραστούν τα τρόφιμα με τους διπλανούς τους.

Αγία Σοφία Ψυχικού
Επιθεώρηση εργασιών

Αυτή η επίσκεψη δεν έγινε νύχτα. Δεν ήταν όμως και προγραμματισμένη. Σε μια από τις μεγαλύτερες ενορίες της Αρχιεπισκοπής, πέρυσι τον Απρίλιο εμφανίστηκε ένα πρωί ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Κυριολεκτικά είχε πάει για «επιθεώρηση εργασιών». Πλησίον του μεγάλου ναού της Αγίας Σοφίας Ψυχικού είχε ξεκινήσει η ανέγερση στέγης γερόντων, με σεβαστά ποσά και κονδύλια. Ο Αρχιεπίσκοπος είχε έρθει να δει αν η πρόοδος των εργασιών ήταν συμβατή με τις δαπάνες. Μίλησε με τον π. Χριστόδουλο, έναν από τους εφημέριους του ναού, είδε το κτίσμα, τα σχέδια, μίλησε με τους υπεύθυνους της οικοδομής, ευχήθηκε καλή αποπεράτωση και επέστρεψε στην Αρχιεπισκοπή.

ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΕΙΣ
«Ταξιτζής» ο βασιλιάς Αμπντάλα

Στην «Ιστορία του Πολυβίου» αναφέρεται ότι ο βασιλιάς της Αντιόχειας, Αντίοχος Δ’, που ανέβηκε στον θρόνο το 175 π.Χ. συνήθιζε να μεταμφιέζεται και να κυκλοφορεί σαν απλός θνητός για να περνάει απαρατήρητος.
Το ίδιο περιγράφεται και στον βίο της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας, που, αν και από ευκατάστατη οικογένεια, ντυμένη με φτωχικά ρούχα γύριζε σε σπίτια για να κάνει διακονήματα και να βοηθάει αρρώστους που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να επισκεφθούν γιατρό.

Ιορδανία
Ακόμη και στις μέρες μας, οι πληροφορίες θέλουν τον βασιλιά Αμπντάλα της Ιορδανίας να «γίνεται» ταξιτζής θέλοντας να ζήσει για λίγο σαν απλός πολίτης και να αποκτήσει προσωπική γνώμη για το τι πιστεύουν οι συμπατριώτες του.
Φίλος αυτών των «άτυπων» επισκέψεων είναι και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, καθώς από την έναρξη της αρχιεπισκοπίας του βρέθηκε «αιφνιδιαστικά» σε διάφορα σημεία της Αθήνας προσεγγίζοντας ακόμα και κοινωνικές κατηγορίες που υπό άλλες συνθήκες δεν θα ήταν δυνατόν να έρθουν σε επαφή με έναν Προκαθήμενο της Εκκλησίας.

Παρασκευή Βονάτσου

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

«Τα προβλήματα είναι εύκολο να λυθούν με το διάλογο, αρκεί να υπάρχει απευθείας συνάντηση με το Σεβασμιότατο στο πνεύμα καλής θέλησης που έγινε η τελευταία συνάντηση»

Σύμφωνα με την εφημερίδα "Η Αλήθεια"
«ΑΣΠΡΟ - ΜΑΥΡΟ» ΣΕ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΕΣΠΟΤΗ
«Συνεργάζομαι με το Σύνδεσμο αλλά είναι… άσχετοι!»
21/1/2010

ΑΣΠΡΟ – μαύρο» για άλλη μια φορά απ’ τον Μητροπολίτη για τις σχέσεις του με το Σύνδεσμο Κληρικών, αφού απ’ τη μια έδειξε διάθεση προσέγγισης και απ’ την άλλη τους «βάφτισε» άσχετους. Σε σχετικό ερώτημα της «ΑΛΗΘΕΙΑΣ» κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής συνέντευξης στο Μητροπολίτη (θα μεταδοθεί σήμερα) για το αν θα συνεργαστεί με το Σύνδεσμο για την εκστρατεία των ναρκωτικών, απάντησε: «Δεν έχω με τα παιδιά εκεί τίποτα. Ο πατέρας Κωνσταντίνου είναι και κάνα δυο άλλοι. Οι υπόλοιποι είναι άσχετοι. Καμιά δεκαριά. Τι συνεργασία να κάνω;».
Στο ερώτημα αν το ενημερωτικό υλικό έχει φτάσει σε όλους τους ιερείς και εκείνους του Συνδέσμου ο Μητροπολίτης Χίου απάντησε: «Εμείς δεν ξεχωρίζουμε κανέναν απολύτως. Ήλθαν και ο πατέρας Κωνσταντίνου με τον ιερέα της Λαγκάδας και συζητήσαμε διάφορα πράγματα. Με ρώτησαν «να ερχόμαστε;» «Να έρχεστε όποτε θέλετε, βεβαίως». 
Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Κληρικών Χίου, πατέρας Γεώργιος Κωνσταντίνου με τον οποίο και επικοινωνήσαμε, απέφυγε να σχολιάσει τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και παραδέχθηκε ότι έχει γίνει ένα βήμα προσέγγισης. «Τα προβλήματα είναι εύκολο να λυθούν με το διάλογο, αρκεί να υπάρχει απευθείας συνάντηση με το Σεβασμιότατο στο πνεύμα καλής θέλησης που έγινε η τελευταία συνάντηση», είπε ο πατέρας Γεώργιος Κωνσταντίνου. Αναφερόμενος ειδικά σε αυτή τη συνάντηση που έγινε πριν από λίγο καιρό, ο πατέρας Κωνσταντίνου είπε ότι αν και δεν είχε κλειστεί ραντεβού, ο Σεβασμιότατος δέχθηκε την αντιπροσωπεία που αποτελούνταν από τον ίδιο, τον πατέρα Δημήτριο Πύρρο και τον πατέρα Μάρκελλο Μαλαφή, όλοι μέλη του συνδέσμου. Αρχικά η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από προσωπικά θέματα, αργότερα περιορίστηκε στα ζητήματα του Συνδέσμου.
Ένα βασικό θέμα που τίθεται είναι η πλήρωση των κενών θέσεων ιερέων με κανονικό τρόπο. Αναφορά έγινε στην ενορία της Ερειθιανής αλλά και σε κάθε ενορία που θα προκύψει τέτοιο θέμα, ζητούμενο είναι ο ιερέας να γνωρίζει για ποια συγκεκριμένη ενορία γίνεται κληρικός, μας είπε ο πατέρας Γεώργιος Κωνσταντίνου. Θέμα που απασχόλησε και τον ΙΣΚΕ κατά τη Γενική του Συνέλευση. «Η διεκδίκηση δικαιωμάτων είναι για μας αυτονόητη», υπογράμμισε ο Πρόεδρος του Συνδέσμου.
Το επόμενο διάστημα θα κριθεί η σταθερότητα του πρώτου βήματος προσέγγισης που έγινε ανάμεσα στο Μητροπολίτη και το Σύνδεσμο Κληρικών Χίου, η συνέχιση του διαλόγου που ξεκίνησε και η δυνατότητα συνεργασίας τους. 
Ευγ. Κ. 

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

Νέοι θύματα των ναρκωτικών και ποιμαντική μέριμνα.



π. Αντώνιος Στυλιανάκης
Παιδοψυχίατρος- Ψυχοθεραπευτής παιδιών και νέων

Η ναρκομανία δεν είναι μια απλή εξάρτηση από τα ναρκωτικά, πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι έχουμε να κάνουμε με μια κατάσταση όπου ο άνθρωπος πέφτει στην παγίδα της προοδευτικής πορείας προς την αυτοκαταστροφή και το θάνατο.
Οι έρευνες φωνάζουν ότι ο ναρκομανής δεν έχει πάνω από οκτώ χρόνια ζωής από τη στιγμή που θα αιχμαλωτιστεί. Στο ίδιο διάστημα θα οδηγήσει στο δρόμο προς το λευκό θάνατο άλλα 5-10 άτομα. Παράλληλα απονεκρώνονται όλες οι ζωντανές του λειτουργίες, νοητικές, ψυχολογικές, πνευματικές. Για να εξασφαλίσει τη δόση του είναι σε θέση να ριχτεί “με τα μούτρα” στη διαφθορά αλλά και την εγκληματικότητα.
Είναι ιστορικής σημασίας, νομίζω η αναζήτηση βοήθειας του κράτους από την εκκλησία (Εκθεση Διακομματικής 1992) και δείχνει αν μη τι άλλο την αμηχανία των κρατικών παραγόντων σε ένα τόσο οξυμένο αλλά και διογκούμενο πρόβλημα (3).
Θέλω κατ αρχήν να πω ότι για την εκκλησία μεγαλύτερη σημασία από την απεξάρτηση από τα ναρκωτικά, έχει η απεξάρτηση από την αμαρτία και η σωτηρία της ψυχής των ανθρώπων. Χωρίς ασφαλώς, αυτό να σημαίνει ότι αδιαφορούμε για τα ψυχοκοινωνικά προβλήματα των ανθρώπων αυτών και τις συνέπειές τους.
Αντίθετα, ειναι πιστεύω, μια κρίσιμη στιγμή όπου η εκκλησία μπορεί και επιβάλλεται να έχει λόγο.
Ομως για να μπορεί κανείς να κάνει επιλογές στη ζωή, πρέπει να είναι ελεύθερος και τα άτομα αυτά τις περισσότερες φορές είναι βουτηγμένα μέσα στην ψυχοσωματική εξάρτηση, την ανημπόρια και την απελπισία, άρα στερούνται της δυνατότητος να επιλέξουν. Ετσι χρειάζεται συνήθως να προηγηθεί η ιατρική-ψυχολογική βοήθεια.
Ας μη εστιάζουμε πάντως συνέχεια το πρόβλημα κυρίως στις “θεραπευτικές κοινότητες”. Η ίδια η εκκλησία είναι μια “θεραπευτική κοινότητα” γιατί όταν κανείς είναι πνευματικά όρθιος, δεν παραδίδεται σε οποιαδήποτε τυραννία, όπως είναι αυτή των ναρκωτικών. Εξ άλλου είναι γνωστό στους “παροικούντας την Ιερουσαλήμ” ότι ειδικά το Αγιον Ορος έχει γίνει για μεγάλο διάστημα το ασφαλές καταφύγιο πολλών “εξαρτημένων” και εκεί όταν συνάντησαν την αδελφική αγάπη και κατανόηση όλων των πατέρων κατάφεραν να μείνουν “στεγνοί” (5). Ομως το ζήτημα είναι τί γίνεται όταν ξαναγυρίσουν στον κόσμο, στο ίδιο περιβάλλον και προβλήματα. Η εμπειρία λέει ότι ξαναπέφτουν απλά στην ίδια και χειρότερη κατάσταση.
Είναι φανερό κατά συνέπεια, ότι μπορούμε να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα όταν αντί να τρέχουμε για να μαζέψουμε τα συντρίμια, παρέμβουμε σε προγενέστερο επίπεδο και μάλιστα επίπεδο πρόληψης.
Καμιά φορά μας λένε ελάτε να μας μιλήσετε για τα ναρκωτικά! Η έρχονται γονείς στο ιατρείο μας και όπως συζητάμε ένα πρόβλημα της εφηβείας, καταλήγουν “γιατρέ φοβάμαι να μην πέσει στα ναρκωτικά, πέστε μου κινδυνεύει;” Τότε πραγματικά με φέρνουν σε πολύ δύσκολη θέση και δεν ξέρω τι να πω. Να πώ ότι δεν καταλάβατε τίποτε απ όσα μέχρι τώρα συζητάμε για το συναισθηματικό πρόβλημα του παιδιού σας; Να πω ότι το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι να μην πέσουν στα ναρκωτικά και απο κει και πέρα όλα βαίνουν καλά για σας και ας τα αφήσουμε στην τύχη! Δεν θέλετε να επενδύστε για τίποτε άλλο παρά μόνο για τα ναρκωτικά; Σε τελική ανάλυση όταν σκέφτεστε έτσι θα σπρώξτε εσείς τα παιδιά στα ναρκωτικά χωρίς να το καταλάβετε! Γιατί αυτό ακριβώς είναι που λείπει από τα παιδιά, η επικοινωνία, το προσωπικό ενδιαφέρον, η εκδήλωση της αγάπης με κάθε τρόπο...
Δυστυχώς παρόμοια είναι και η υποκριτική στάση της πολιτείας πολλές φορές, ίσως και κάποιων φορέων. Διότι αν κύριοι κρατικοί φορείς πιστεύετε στις αξίες της εκκλησίας γιατί δεν τις προβάλλετε για το καλό της παιδείας και της κοινωνίας;
Το ίδιο δεν πρέπει να κάνουν και οι γονείς; Να βιώσουν ειλικρινά τις αξίες αυτές και να τις προβάλλουν ζωντανό παράδειγμα στα παιδιά. Εμείς δεν πιστεύουμε απλά ότι μπορούν να μας γλυτώσουν από τα ναρκωτικά, αλλά ότι είναι το οξυγόνο για κάθε άνθρωπο, αφού ο Θεός είναι το πάν στη ζωή μας. Από αυτόν πηγάζει η πραγματική ευτυχία αλλά και σ αυτόν πορευόμαστε για την αιώνια ζωή, μέσα στη δόξα του.

ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑ (ΠΡΟΛΗΨΗ)

Τι είναι σημαντικότερο λοιπόν, όταν μιλάμε για αντιμετώπιση των ατυχημάτων να λέμε μόνο για περίθαλψη των τραυματιών ή και για πρόληψη από τη δημιουργία νέων θυμάτων;
Αρχίζει λοιπόν η πρόληψη, από τη γέννηση και την ανατροφή του παιδιού μέσα στην αγκαλιά της μητέρας εκκλησίας. Οχι με πειθαναγκασμό και αυταρχισμό αλλά με το παράδειγμα, με το να εμπνεύσουμε τις υψηλές πνευματικές αξίες και μάλιστα στην προσπάθεια να επικοινωνήσουμε με το δημιουργό μας (μη περιμένουμε λοιπόν να φτάσουν τα παιδιά μας στην εφηβεία για να κάνουμε αγωγή!). Η προσευχή δεν θα είναι μόνο το αναγκαστικό καταφύγιο για το παιδί (όπως και για κάθε άνθρωπο) που αντιμετωπίζει ποικίλα προβλήματα μοναξιάς, απογοήτευσης, αποτυχίας κλπ. αλλά και πηγή χαράς και απολαβής θείας βοηθείας στην κάθε δύσκολη στιγμή. Ο Θεός μας δεν είναι μακρυνός και απόκοσμος, αλλά ήρθε κοντά μας έγινε άνθρωπος, είναι ο Ιησούς Χριστός, και παραμένει αναστημένος, ζωντανός, μέσα στην εκκλησία του.
Αναφέρει ο καθηγητής της εγκληματολογίας του παν. Αθηνών Ν.Κουράκης (4) μεταξύ των άλλων ότι στη ρίζα των προδιαθετικών αιτίων για την εξάπλωση των ναρκωτικών βρίσκεται: “μια γενικότερη ευδαιμονιστική νοοτροπία της κοινωνίας για άκοπο πλουτισμό... οι γονείς που απλώς επιβάλλουν ένα σιδηρούν πρόγραμμα σχολικής και εξωσχολικής απασχόλησης, ξεχνώντας να επικοινωνήσουν με τα παιδιά... όπως και το σχολείο με τον ολέθριο προσανατολισμό στην εισαγωγή κάποιων μαθητών στα ΑΕΙ με απαράδεκτη παραμέληση της γενικότερης παιδείας”. Ολα αυτά, πιστεύω ότι μπορεί να τα αντιρροπήσει μόνο μια υγιής πνευματική καλλιέργεια μέσα στην εκκλησία, με τη συνδρομή όλων των παραγόντων που θα την εννοήσουν και θα την ευνοήσουν!
Κι αν ωστόσο αργότερα υπάρξει και η πιθανότητα της “κακιάς ώρας”, των ναρκωτικών, θα μπορεί να υπάρχει μια ελπίδα, ένα φως να διαλύσει το σκοτάδι και να μας ξαναφέρει στη Ζωή. Αν όμως υπάρχει άγνοια και το χειρότερο αποστροφή προς την πίστη τότε ο νέος είναι καταδικασμένος οριστικά.

Ο ΝΑΡΚΟΜΑΝΗΣ (ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ)

Ας πάρουμε τώρα το επίκεντρο του ενδιαφέροντός μας, το νέο που έγινε θύμα των ναρκωτικών. Δεν οφελεί να “χρυσώσουμε το χάπι” λέγοντας “εξαρτημένος”, γιατί ο ναρκομανής είναι μια ειδική κατηγορία ανθρώπου που πρέπει να μας κινητοποιήσει αμέσως από πολλές απόψεις.
Συχνά έχουμε να κάνουμε με ένα άτομο που ζεί πλέον μέσα στο ψέμα αλλά και τις κλοπές για να εξασφαλίσει τη δόση του. Ο ίδιος αδυνατεί να αντιληφθεί την πραγματική του κατάσταση.
Είναι ανάγκη να τα δούμε όλα αυτά όχι σαν αξιόποινες πράξεις, ούτε βέβαια και σαν αμαρτίες (όπως θα μπορούσε να το υπεραπλουστέψει κανείς το θέμα (2)...) αλλά σαν συμπτώματα της γενικότερης βαρειάς του αρρώστειας, της διαταραγμένης σχέσης του με την οικογένεια και την κοινωνία (συμπεριλαμβανομένης και της εκκλησίας). Πώς να περιμένουμε μετάνοια “εδω και τώρα” από κάποιον που έχει χάσει την ελευθερία του; Εκτός και αν πιστέψουμε στο θαύμα, και πιστεύουμε. Αλλά αυτό δεν γίνεται κάθε μέρα, και ούτε σε όλους!
Χρειάζεται κατά συνέπεια, να ψάξουμε μαζί να βρούμε τους κόμπους στη ζωή του και την σφαίρα της προσωπικότητας, ώστε να επιδιώξουμε τη λύση. Συχνά το πρόβλημα είναι μέσα σε ολη την οικογένεια που δυσλειτουργεί και πρέπει να την προσεγγίσουμε. Ταυτόχρονα πρέπει να βρεθεί το νόημα της ζωής αλλά και μεσοπρόθεσμοι στόχοι (απασχόληση, εργασία) που θα κρατήσουν το άτομο σε εγρήγορση και θα του δώσουν κίνητρα για την απεξάρτηση και την επανένταξη στο κοινωνικό σύνολο. Είναι αδύνατο να επανεντάξουμε κάποιον που δεν θέλει ή που δεν έχει τις προυποθέσεις να επανενταχθεί. Και οι προυποθέσεις είναι πιστεύω κατ εξοχήν ψυχολογικές, πνευματικές και οικογενειακές - κοινωνικές.

ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΩΝ

Ενα μεγάλο δράμα εκτυλίσσεται συνήθως πίσω από μια οικογένεια εξαρτημένου.
Δεν είναι σπάνιο να παίρνουμε τηλέφωνα για άμεση παρέμβαση, είτε για μια συμβουλή είτε για να μνημονεύσουμε κάποια ονόματα στην ιερά Πρόθεση. Πρόκειται για μια οικογένεια με ειδικές ανάγκες στήριξης, ψυχολογικής αλλά βέβαια και πνευματικής, όσο είναι δυνατόν.
Ο ποιμένας της εκκλησίας πρέπει να έχει υπόψη του όλα αυτά, να είναι καταρτισμένος, και να επιληφθεί του θέματος προσωπικά, με ιδιαίτερη προσοχή. Παράλληλα δεν θα πρέπει να καθυστερήσει να παραπέμψει το όλο πρόβλημα στους ειδικούς για να ξεκινήσει μια ολοκληρωμένη διαδικασία ψυχοσωματικής θεραπείας και αποκατάστασης. Ενω θα εξακολουθεί ο ίδιος να τον στηρίζει από κοντά με ανεπιφύλακτη αποδοχή και ανυπόκριτη πατρική αγάπη...

ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

Δεν είναι ανέφικτο κάτι τέτοιο αλλά χρειάζεται καλό συντονισμό και συνεργασία ειδικών ανθρώπων που θα επιστρατεύσει η εκκλησία. Προυπόθεση να γίνει το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο, που σήμερα δεν ευνοεί κάτι τέτοιο. Εδω πιστεύω ότι χρειάζεται μια ευελιξία που μόνο μέσα από σχετική αυτονομία διοίκησης και πόρων μπορεί να επιτευχθεί, διαφορετικά πιστεύω, ότι είναι καταδικασμένη από την αρχή η προσπάθεια να αποτύχει.
Ομως μπορεί να γίνει και παρέμβαση στις ήδη υπάρχουσες θεραπευτικές κοινότητες. Υπάρχει πνευματικός στις υπάρχουσες κοινότητες; Πόσο γίνεται αποδεκτό αυτό από τους διαφόρους φορείς; Και μάλιστα εκείνους που πιστεύουν ότι μπορούν να δώσουν νόημα στο νέο τρόπο ζωής όπως προτείνουν σε ορισμένες “κοινότητες” στηριζόμενοι όμως... στο μηδενισμό!

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ

Τι λέμε για το τσιγάρο που είναι ο αργός θάνατος και υποβαθμίζει και την ποιότητα ζωής. (σε μια τάξη γυμνασίου που μπήκα για να συζητήσω με τους μαθητές θέματα ψυχολογίας, παραπάνω από τα μισά παιδιά σήκωσαν χέρι ότι οι γονείς τους καπνίζουν και από αυτούς οι περισσότεροι και μπροστά στα παιδιά. Είμαστε ενήμεροι για το “παθητικό κάπνισμα”;) Ποιός αναλαμβάνει τις ευθύνες του για τον εθισμό (διάβαζε εξάρτηση) που προκαλούμε κάθε μέρα στα παιδιά που αύριο θα γίνουν πιο ευάλωτα στο να γίνουν και οι ίδιοι καπνιστές και αργότερα ίσως χρήστες; Επειτα αυτό δεν δείχνει και το πόσο σεβόμαστε την προσωπικότητά τους αλλά και την τρυφερή ηλικία της ανάπτυξής τους.
Τι γίνεται όταν οι πρωταγωνιστές ενός τηλεοπτικού έργου καπνίζουν αρειμανίως, όταν σε κάθε δυσκολία κατευθύνονται στο μπάρ και αρπάζουν τη βότκα στο χέρι...
Τι γίνεται λοιπόν και με την κατάχρηση αλκοόλ, που καταστρέφει την υγεία; Πιστεύω ότι υπάρχει κατά βάση μια σχέση μεταξύ όλων αυτών και ίσως τελικά το θέμα ανάγεται στο μεγαλύτερο μέρος του, σε επίπεδο παιδείας και οικογένειας. Πώς μπορούμε να κάνουμε πρόληψη όταν η κοινωνία μας δίνει το σύνθημα δοκίμασέ τα όλα “εδω και τώρα” για να έχεις εμπειρίες, οι εμπειρίες είναι διασκέδαση, “είναι ελευθερία να κάνεις ό,τι θέλεις”...
Να λοιπόν πάλι ο παρεμβατικός ρόλος της εκκλησιαστικής “παιδείας”. “Πάντα μοι έξεστι αλλ ου πάντα συμφέρει” (Α Κορινθ. 6,12) λέει ο Απ. Παύλος, διότι κάτω από αυτό το πρίσμα, της ασυδοσίας, δεν μπορεί να ευδοκιμήσει η πνευματική ζωή, δεν μπορεί να γίνει σωστή αγωγή και παιδεία, δεν μπορεί σε τελική ανάλυση, να αγιάσει ο άνθρωπος.
Αυτός είναι λοιπόν είναι επιγραμματικά, ο ποιμαντικός ρόλος της εκκλησίας, άλλοτε φανερός και επίσημος αλλά τις περισσότερες φορές, πιστεύω, αφανής και μυστικός γιατί μυστική είναι και η χάρις του Θεού που θα συγκρατήσει τους νέους από οποιοδήποτε ναρκωτικό από τις φαρμακευτικές ουσίες μέχρι την “ανάλωση” μπροστά στην τηλεόραση (ψυχοναρκωτικό) και κάθε είδους διαφθορά.

Β ι β λ ι ο γ ρ α φ ί α

1. Α. Αβραμίδη : Η απομυθοποίηση των ναρκωτικών, Ακρίτας, 1994.
2. Σεβ. Δημητριάδος Χριστοδούλου : Η έννοια της εξάρτησης από θεολογική άποψη. Ιατρικό Βήμα Μαρτ. 1989.
3. Εκθεση της Διακομματικής κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη “Μελέτη του προβλήματος των ναρκωτικών και τη διαμόρφωση προτάσεων δραστικήγς αντιμετώπισής του” Αθήνα 3 Μαρτίου 1992.
4. “Καθημερινή” εφημερίδα, 4 Ιαν. 1998 “Γιατί οι έφηβοι γίνονται παραβάτες”
5. Στυλιανάκης πατήρ Αντώνιος “Ποιμαντική μέριμνα της εκκλησίας για τους νέους θύματα των ναρκωτικών” στη Στογγύλη τράπεζα: “Νέοι και Ναρκωτικά” Θεσσαλονίκη, Φεβρ. 1998.

Πηγή κειμένου: users.otenet.gr/~styliant/drugs98.htm
Η εικόνα είναι από την αφίσα της Ι. Μ. Χίου για την αντιναρκωτική εβδομάδα (17-23/1/2010) 

Το Churchbook της Ιεράς Μητροπόλεως Κορίνθου

Γράφει το Amen.gr:
Μετά το facebook έρχεται το Churchbook!


Μετά το γνωστό facebook έρχεται το εκκλησιαστικό αντίπαλο δέος του, το Churchbook. Ένα πρωτότυπο, απόλυτα ασφαλές και σύγχρονο μέσο για την ηλεκτρονική δικτύωση των νέων της περιοχής δημιούργησε η μητρόπολη Κορίνθου με την αυριανή έναρξη λειτουργίας της νέας της ιστοσελίδας www.churchbook.gr. Πρόκειται για το Εκκλησιαστικό «facebook»  και συμπεριλαμβάνεται και αυτή στην ενότητα πολυμέσων της μητρόπολης.
Το Churchbook της Ιεράς Μητροπόλεως Κορίνθου, όπως είναι το όνομά του, είναι σχεδόν πιστό αντίγραφο του facebook και δίνει την δυνατότητα στους νέους να επικοινωνούν με τον ίδιο τρόπο  όπως και στη γνωστή ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης. Η διαφορά όμως είναι ότι το churchbook.gr είναι απόλυτα ασφαλές και ελεγχόμενο μιας και ένας σεβαστός αριθμός ακαδημαϊκών και εθελοντών θα επαγρυπνεί πίσω από αυτό και θα διαφυλάττει την ηλεκτρονική ακεραιότητα των παιδιών.
Αύριο αναμένεται να εγκαινιασθεί μία ακόμα νέα ιστοσελίδα εκκλησιαστικού περιεχομένου της μητρόπολης Κορίνθου. Είναι ο Ορθόδοξος Ναός (www.orthodoxosnaos.gr) για την οποία υπάρχει σύνδεσμος πρόσβασης προς αυτήν ο οποίος συμπεριλαμβάνεται στην ενότητα πολυμέσων της Ιεράς Μητροπόλεως και περιλαμβάνει α) την αρχιτεκτονική των Ι. Ναών, β) αγιογραφίες-τοιχογραφίες, γ) τα ιερά σκεύη, δ) τα ιερά άμφια και ε) άλλα θέματα που έχουν σχέση με τον ορθόδοξο ναό και την λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας.
Η ιστοσελίδα αυτή που δημιουργήθηκε με γνώμονα την μοντέρνα τεχνολογία θα βοηθήσει πολύ τους επισκέπτες μας, κυρίως όμως τους μαθητές στην πληροφόρηση και κατανόησή των θεμάτων αυτών αλλά και θα συμβάλει στη διαμόρφωση λειτουργικού - λατρευτικού βιώματος στα παιδιά μας, αφού το περιεχόμενό της αποτελεί την σύγχρονη μορφή κατήχησης καθώς το Πρόγραμμα αυτό θα λειτουργεί ώς σύγχρονη μορφή Κατήχησης και Λειτουργικής.
Και οι δύο αυτές νέες ιστοσελίδες κατασκευάστηκαν από ομάδα ακαδημαϊκών στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Αμερική και το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, με την φροντίδα του Υπευθύνου Προγραμματισμού, Μηχανοργάνωσης και Πολυμέσων της Ιεράς Μητροπόλεως Δρ π. Π. Μπούρα και βασίστηκαν στις διεθνείς τάσεις που ενώ επιτρέπουν εύκολη πλοήγηση προσφέρουν ολοκληρωμένη πληροφόρηση στους ενδιαφερόμενους.

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Ημερολόγιο Λυκείου Καλαμωτής - 12 μήνες με τον Άγιο Νεκτάριο


Στον Άγιο Νεκτάριο είναι αφιερωμένο το ημερολόγιο, που εξέδωσε το Γενικό Λύκειο Καλαμωτής, στα πλαίσια του προγράμματος Αγωγής Σταδιοδρομίας: «Ο Άγιος Νεκτάριος και τα επαγγέλματα-διακονήματα που συνδέονται με το βίο του «90 έτη από την οσιακή του κοίμηση», με υπεύθυνες καθηγήτριες τη Βικτώρια Βοξάκη και τη Σοφία Παγίδα και τη συμμετοχή 27 μαθητών και μαθητριών της Α’ και Β’ τάξης.
Στόχος του προγράμματος είναι να γνωρίσουν οι μαθητές τη ζωή του Αγίου και να εμπνευστούν από αυτήν, ώστε να αποτελέσει ένα υγιές πρότυπο για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους και ασφαλή οδηγό για τη ζωή τους.
Φωτογραφίες από τις αφιερωμένες στον Άγιο εκκλησίες σε Λιθί, Ελάτα και Καλαμωτή, από τη σημερινή όψη του σπιτιού στο οποίο κατοικούσε στο Λιθί, από τη Νέα Μονή, όπου σώζεται τμήμα από τα άγια λείψανά του, από τη Μητρόπολη, όπου φυλάσσονται τα άμφιά του καθώς και από το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας στην Αίγινα, που ίδρυσε ο ίδιος, εμφανίζονται στις σελίδες του κάθε μήνα ξεχωριστά, αποκαλύπτοντας σταδιακά πτυχές της πολύπλευρης προσωπικότητάς Του.



Τιμώντας τον Άγιο Νεκτάριο
Ένα βήμα πιο κοντά στη θρησκεία πηγαίνει το Λύκειο Καλαμωτής, με το ημερο-λόγιο που παρουσίασε για τη νέα χρονιά, με τίτλο «Ο Άγιος Νεκτάριος και η Χίος», το οποίο εκδόθηκε στα πλαίσια του προγράμματος Αγωγής Σταδιοδρομίας: «Ο Άγιος Νεκτάριος και τα επαγγέλματα – διακονήματα που συνδέονται με το βίο του (90 έτη από την οσιακή του κοίμηση» με υπεύθυνες καθηγήτριες την Βικτωρία Βοξάκη και την Σοφία Παγίδα και με τη συμμετοχή 27 μαθητών και μαθητριών από την Α΄ και Β΄ τάξη του Γενικού Λυκείου Καλαμωτής.
Επέτειος 90 χρόνων
Με αφορμή τη συμπλήρωση 90 ετών από την οσιακή κοίμηση του Αγίου Νεκτα-ρίου, ενός χιακής καταγωγής Αγίου, οι ιθύνοντες του σχολείου αποφάσισαν, στα πλαίσια του παραπάνω προγράμματος, να αφιερώσουν μία σειρά μαθημάτων στον Άγιο Νεκτάριο.
Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση των υπεύθυνων καθηγητριών, «σκέψη μας ήταν να τονίσουμε τη σχέση του Αγίου Νεκταρίου με τη Χίο. Γι’ αυτό στις δύο πρώτες από τις εσωτερικές σελίδες του ημερολογίου παραθέσαμε το βίο του Αγίου Νεκταρίου με ιδιαίτερη αναφορά στους σταθμούς της ζωής του που τον συνδέουν με το νησί μας. Τόσο ο σύντομος βίος του Αγίου, όσο και τα κείμενα που συνοδεύουν τις φωτογραφίες, οι οποίες κοσμούν τη σελίδα του κάθε μήνα, έχουν γραφεί από τη θεολόγο Βικτωρία Βοξάκη. Τα κείμενα αυτά αφενός αναφέρονται σε λόγια ή περιστατικά της ζωής του, που μας αποκαλύπτουν την αγιότητά του, καθώς και σε σημαντικούς σταθμούς του βίου του, και αφετέρου επεξηγούν τις φωτογραφίες».
Παράλληλα, το ημερολόγιο περιέχει φωτογραφίες από τις αφιερωμένες στον Άγιο εκκλησίες του στο Λιθί, στην Ελάτα και στην Καλαμωτή, καθώς και εικόνες του Αγίου που βρίσκονται σε Ναούς της Χίου, εκ των οποίων η μία αγιογραφήθηκε από τον ανιψιό και βαφτισιμιό του Αγίου. Ακόμη τη σημερινή όψη του σπιτιού στο οποίο κατοικούσε ο Άγιος στο Λιθί, καθώς και φωτογραφίες από τη Νέα Μονή της Χίου, όπου σώζεται τμήμα από τα άγια λείψανά του, και από τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Χίου όπου φυλάσσονται τα άμφιά του. Επίσης περιέχει φωτογραφίες από την Ιερά Μονή Αγίας Τριάδας στην Αίγινα, το μοναστήρι που ο ίδιος ο Άγιος ίδρυσε και με προσωπική εργασία και χρήματα έχτισε.
Το πρόγραμμα
Στόχος του προγράμματός μας είναι να γνωρίσουν οι μαθητές τη ζωή του Αγίου Νεκταρίου, να εμπνευστούν από αυτήν και να αποτελέσει ένα υγιές πρότυπο για τη δια-μόρφωση του χαρακτήρα τους και ασφαλή οδηγό για τη ζωή τους μέσα σε μια κοινωνία που πορεύεται δυστυχώς χωρίς αρχές και αξίες.

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Άγιος Αντώνιος, ο καθηγητής της ερήμου.


Ο άγιος Αντώνιος, ο καθηγητής της ερήμου, είναι από τους λίγους που έλαβαν την προσωνυμία μέγας. Πραγματικά, υπήρξε μέγας αθλητής του πνευματικού στίβου και θριαμβευτής στους αγώνες εναντίον της πλάνης, της αμαρτίας, του διαβόλου και των πολυμόρφων παθών. Ο βίος του, που συνεγράφη από έναν άλλον μέγα, τον σύγχρονό του άγιο Αθανάσιο, Αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας, είναι υπερθαύμαστος και αξιοζήλευτος. Η μελέτη του πρέπει να αποτελή εντρύφημα όλων εκείνων, οι οποίοι ποθούν να βιώσουν το μεγαλείο της κατά Χριστόν ζωής.

Ο μέγας Αντώνιος με την άσκηση και την αδιάλειπτη προσευχή έφθασε στην κορυφή της πνευματικής ζωής και απέκτησε την αληθινή σοφία. “Ονομάζει τον εαυτό του "ιδιώτην" και ήταν αγράμματος, είχε όμως διδάσκαλον την άνωθεν σοφίαν του Πνεύματος. Από την σοφία αυτή φωτισμένος και εμπνευσμένος έδωκε σοφότατες αποκρίσεις σε διαφόρους Χριστιανούς, που ζητούσαν να ωφεληθούν ψυχικά, όπως φαίνεται σε πολλά μέρη των "Γεροντικών" βιβλίων. Εκτός από αυτές άφησε και τα “εκατόν εβδομήκοντα κεφάλαια”, που περιλαμβάνονται στην "Φιλοκαλία" και προσφέρουν μεγάλη ωφέλεια σε όσους τα διαβάζουν”.

Άσκηση ονομάζεται η προσπάθεια που κάνει ο άνθρωπος να εφαρμόζη το θέλημα του Θεού στην ζωή του. Η προσπάθεια να μεταμορφώση τα πάθη του, να καθαρθή από τα πάθη, για να μπορέση να αγαπήση “εξ όλης ψυχής και καρδίας”, τον Θεό και τον άνθρωπο. Γιατί είναι αδύνατο να αγαπά αληθινά όποιος εξουσιάζεται από τα πάθη και κυρίως από την φιλαυτία, που καταδυναστεύει τον άνθρωπο και κάνει την ζωή του δύσκολη. Φιλαυτία είναι η άλογη αγάπη προς τον εαυτό μας και από αυτήν, ως από μητέρα, γεννώνται όλα τα άλλα πάθη, όπως της υπερηφανείας, της κενοδοξίας, της φιληδονίας, της φιλαργυρίας κ.λ.π.

Στις ημέρες μας, συχνά γίνεται λόγος για την αγάπη, την ειρήνη και την φιλία μεταξύ των ανθρώπων και των λαών και για άλλα παρόμοια. Καλά είναι όλα αυτά, αλλά το ερώτημα είναι πώς μπορεί κανείς να αγαπά τους άλλους και να ειρηνεύη μαζί τους, την στιγμή που είναι υποδουλωμένος στα πάθη και δεν μπορεί να ειρηνεύση με τον ίδιο τον εαυτό του; Η αγάπη, κατά τον άγιο Μάξιμο τον ομολογητή, είναι έκγονος απαθείας. Δηλαδή γεννάται και αυξάνεται μέσα σε μια καρδιά, η οποία έχει καθαρθή ή τουλάχιστον αγωνίζεται επίμονα και επίπονα να καθαρθή από τα πάθη. Τότε η αγάπη είναι ανιδιοτελής και ανθεκτική στις αντιξοότητες και τις δυσκολίες. Δεν έχει ημερομηνία λήξης, αλλά διαρκεί και πέραν του τάφου, είναι “συνομήλικη με τους αιώνες”. Αντίθετα, η εμπαθής αγάπη είναι ψεύτικη και διαρκεί όσον καιρό είναι σε θέση να υπηρετή και να τρέφη ή να τρέφεται από τα πάθη. Και πώς είναι δυνατόν να έχη αντοχή και διάρκεια, αφού οι συνθήκες ζωής αλλάζουν, τα συμφέροντα μεταβάλλονται και το ανθρώπινο σώμα φθείρεται και αλλοιώνεται;

Το μεγαλύτερο πρόβλημα των μεταπτωτικών κοινωνιών είναι τα ανθρώπινα πάθη. Τα εμπαθή άτομα προξενούν τεράστια προβλήματα στο οικογενειακό και το κοινωνικό τους περιβάλλον, αλλά και πολέμους και ακαταστασίες σε ολόκληρο τον κόσμο, όταν πρόκειται για άτομα που κατέχουν αξιώματα και εξουσία. Όπως τονίζει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Ιερόθεος: “Η αμαρτία έχει κοινωνικές προεκτάσεις. Τα αρρωστημένα άτομα αρρωσταίνουν τους κοινωνικούς θεσμούς και στην συνέχεια οι κοινωνικοί θεσμοί αρρωσταίνουν περισσότερο τα άτομα”. Επομένως, η αλλαγή των ανθρωπίνων κοινωνιών προς το καλύτερο, ή μάλλον η εξανθρώπισή τους, προϋποθέτει την πνευματική αναγέννηση των μελών τους, η οποία μπορεί να γίνη με την άσκηση, την προσευχή, την μυστηριακή ζωή και γενικότερα με την υπακοή στην Εκκλησία και τους εκκλησιαστικούς θεσμούς.

Ο άγιος Αντώνιος με τους σκληρούς αγώνες του εναντίον των πνευμάτων της πονηρίας και της υπερηφανίας, απέκτησε την υψοποιό ταπείνωση. Εν τούτοις ο Θεός του απεκάλυψε ότι υπάρχει κάποιος υποδηματοποιός στην Αλεξάνδρεια, που τον έχει ξεπεράσει στην πνευματική ζωή και τον απέστειλε να διδαχθή το πνευματικό έργον εκείνου. Και όπως σημειώνει ο Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ: “Έμαθεν εξ αυτού να σκέπτηται ενδομύχως: "Οι πάντες σώζονται, εγώ δε μόνος απόλλυμαι"”. Τον λόγον αυτό μπορούν να τον αντέξουν μόνον εκείνοι, που έχουν κατακτήσει το ακρότατον ύψος της ταπεινοφροσύνης.

Η ταπεινοφροσύνη είναι μητέρα της αγάπης και όλων των άλλων αρετών. Ο Όσιος αγαπούσε θυσιαστικά τους πάντες και προσευχόταν για ολόκληρη την οικουμένη. Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνούσε με τους ανθρώπους και ιδιαίτερα με τους πονεμένους ανθρώπους. Με την αρχοντική του αγάπη τους παρηγορούσε αληθινά και τους στήριζε. Επισκέφθηκε κάποτε έναν θεολόγο - συγγραφέα, τον Δίδυμο, που ήταν τυφλός, αλλά όπως φαίνεται είχε ανοικτά τα μάτια της ψυχής του καί, μεταξύ άλλων, του είπε: “Μη σε στενοχωρεί και μη σε ταράζει, Δίδυμε, το γεγονός ότι σού λείπουν τα σωματικά μάτια. Διότι σού λείπουν τέτοια μάτια, με τα οποία βλέπουν οι μυίγες και τα κουνούπια. Εσύ έχεις τέτοια μάτια, με τα οποία βλέπουν οι άγγελοι, με τα οποία ο Θεός καθοράται και το αυτού φως καταλαμβάνεται”. Το περιστατικό αυτό φανερώνει τον τρόπο ποιμαντικής των Αγίων. Δεν απογοητεύουν και δεν απελπίζουν τους ανθρώπους, αλλά αντίθετα τους αυξάνουν την αγάπη για την ζωή, την κατά Χριστόν ζωή, αποδιώχνουν από την ψυχή τους την καταχνιά, αυξάνουν την χαρά, δυναμώνουν την πίστη, θεριεύουν την ελπίδα.

Θα ήθελα να περατώσω το άρθρο αυτό με την συμβουλή - προτροπή του αγίου Αντωνίου: “Είναι ανάγκη να τρέχωμε να θεραπεύωμε τα πάθη της ψυχής, γιατί μέλλουμε να κριθούμε κατά πρόσωπον Θεού, για να μη βρεθούμε (εκεί) τιποτένοι ή καταγέλαστοι”.

(αρχικός τίτλος: ΟΣΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ (17 Ιανουαρίου) Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα, Ιανουάριος 2003)

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

Αντιναρκωτική εβδομάδα από την Ιερά Μητρόπολη Χίου, Ψαρών και Οινουσσών



Η Ιερά Μητρόπολη Χίου αφιέρωσε την εβδομάδα 17 - 23 Ιανουαρίου 2010 στον αγώνα κατά των ναρκωτικών.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Διονύσιος με την υπ' αριθμόν 222 εγκύκλιο απευθύνεται στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας για το θέμα των ναρκωτικών. Η εγκύκλιος θα διαβαστεί στους ιερούς ναούς της μητροπολιτικής μας περιφέρειας την Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010.




Επίσης τυπώθηκε ενημερωτικό υλικό (αφίσες και φυλλάδιο) το οποίο διανέμεται από την Ιερά Μητρόπολη, ώστε να φθάσει σε όλες τις ενορίες.


"ναρκωτικά ... κι όμως υπάρχει ελπίδα"
"Πέτα τη σύριγγα! 
Πάρε το χέρι μου! 
Πάμε σε Κείνον 
που περιμένει 
με ματωμένα χέρια 
απ' τα καρφιά."