Σεπτόν Πατριαρχικόν Μήνυμα ἐπί τῇ ἡμέρᾳ προσευχῆς ὑπέρ τῆς Προστασίας τοῦ Φυσικοῦ Περιβάλλοντος (01/09/2015)

Ἀριθμ. Πρωτ. 851

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,

ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 

ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ, ΣΥΝΤΗΡΗΤΟΥ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΟΥ 

ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ 

ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΙΜΗΤΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ Ἐπί τῇ Εὐλογητῇ Ἐπισκέψει εἰς ΧΙΟΝ τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κυρίου Κυρίου ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ἀπό τῆς 11ης ἕως τῆς 14ης Σεπτεμβρίου 2015

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015

17.00 Ὑποδοχή τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κυρίου Κυρίου ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ καί τῆς τιμίας Συνοδείας Αὐτοῦ εἰς τόν Ἀερολιμένα Χίου «ΟΜΗΡΟΣ».

Μετάβασις εἰς τήν πλατεῖαν «Βουνακίου» τοῦ Δήμου Χίου.

17.45 Ὑποδοχή τῆς Α.Θ. Παναγιότητος ὑπό τοῦ κ. Δημάρχου Χίου.

Προσφώνησις ὑπό τοῦ Δημάρχου Χίου κ. Ἐμμανουήλ Μ. Βουρνοῦ.

Ἀντιφώνησις τῆς Α. Θ. Παναγιότητος.

Βυζαντινές Εικόνες της Θεοτόκου

Της Πόπης Χαλκιά-Στεφάνου

Το υπερύμνητο όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου ύμνησε με το χρωστήρα του μία πλειάδα αγιογράφων της Ορθοδοξίας και ιστόρησε εκπάγλου ωραιότητας Εικόνες, άλλοτε παριστάνοντας την Αειπάρθενο Μαρία μόνη, χωρίς το μικρό Ιησού και άλλοτε κρατώντας στα γόνατα της το Μονογενές Της τέκνο.

Οι σπουδαιότερες Βυζαντινές Εικόνες της Υπεραγίας Θεοτόκου, είναι:

1. Η Δεομένη. Η απεικόνιση της Θεοτόκου Δεομένης προέρχεται από το γνωστό τύπο των κατακομβών, ο οποίος στους χώρους αυτούς έγινε αρχικά το σύμβολο της δεομένης ψυχής. Εδώ η Παρθένος ιστορείται όρθια σε μετωπική απεικόνιση με υψωμένας τας Χείρας Της προς τον Ουρανό, σε στάση δεητική. Δέεται στον Παντοκράτορα υπέρ της Εκκλησίας, των πιστών χριστιανών και όλων των απογόνων του Αδάμ. Η απεικόνιση της Θεοτόκου Δεομένης παριστάνεται ακόμη και εστραμμένη πλαγίως προς τον Ιησού Χριστό, όπως στο Τρίμορφο του τέμπλου και στην παράσταση, τη λεγόμενη Θεοτόκος η Παράκλησις. Ο εικονογραφικός τύπος της Δεήσεως επικρατεί και έχει ευρεία διάδοση κυρίως στους βυζαντινούς χρόνους.

Οι πρώτες Εικόνες της Θεοτόκου (Πόπης Χαλκιά – Στεφάνου)

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ

Χαίροις η μετά Θεόν Θεός 

τα δευτερεία της Θείας Τριάδος η έχουσα 

(Αγ. Ανδρέα Κρήτης )

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΖΙΚΟΥ «Ὁ τῶν ἀποστολικῶν παραδόσεων ζηλωτής καί τῆς πλάνης καθαιρέτης» πανσεβάσμιος και θεόληπτος ιεράρχης της Κυζίκου

Κατά τη διάρκεια της περιόδου της Εικονομαχίας, όπου είχε ξεσπάσει έντονη θεολογική διαμάχη αναφορικά με την τιμητική προσκύνηση των ιερών εικόνων, διέλαμψαν αξιομνημόνευτες πνευματικές μορφές ιεραρχών που διακρίθηκαν για την αρετή, τη σοφία, το αγωνιστικό φρόνημα, τη σθεναρή ομολογία, τον ένθερμο ιεραποστολικό ζήλο και την ακλόνητη προσήλωση στην αμώμητο χριστιανική πίστη. Μ’ αυτόν τον τρόπο και χάρη στη διαρκή αγωνιστική τους δράση διατήρησαν αλώβητο και αναλλοίωτο τον θησαυρό της ορθής χριστιανικής πίστεως, υπερασπιζόμενοι με τόλμη και παρρησία την προσκύνηση των αγίων εικόνων. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους φωτισμένους ιεράρχες συγκαταλέγεται και ο «παρέχων παρά Χριστοῦ τήν χάριν κατά πνευμάτων ἀκαθάρτων, τοῖς πιστῶς αἰτουμένοις» πανσεβάσμιος και θεόληπτος Επίσκοπος της Κυζίκου της Μ. Ασίας, Άγιος Αιμιλιανός ο Ομολογητής, ο οποίος αναδείχθηκε «κραταιός πρόμαχος τῆς ἀληθείας», «γενναιότατος στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ», «θερμότατος ἀντιλήπτωρ», «νικητής τῶν εἰκονομάχων» και «ἰσοστάσιος τῶν μαρτύρων».

Εκδόθηκε και κυκλοφορεί το βιβλίο με τους Χαιρετισμούς και τον Παρακλητικό Κανόνα στον Άγιο Αιμιλιανό, επίσκοπο Κυζίκου.

Ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Καλλιμασιάς εξέδωσε το βιβλίο "Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια, Μεγάλου Ὑμνογράφου τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας, ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ εἰς τόν ἐν Ἁγίοις Πατέρα ἡμῶν ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΚΥΖΙΚΟΥ ἐξαιρέτως τιμώμενον ἐν Καλλιμασιᾷ Χίου".

Το βιβλίο παρήχθη από τις εκδόσεις "άλφα πι" του Γιάννη Παληού, έχει έγχρωμο πλαστικοποιημένο εξώφυλλο και οπισθόφυλλο, και εσωτερικά 40 σελίδες με διχρωμία.

Συναντήσεις δύο συγχρόνων Ἁγίων (1)

(1)Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, Ἔκδοση Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου Σουρωτῆς, σελὶς 153, 2015 

Ἡ ἁγιότης δὲν κρύβεται. Εἶναι μαγνήτης, ποὺ ἑλκύει. Εἶναι τὸ λαμπερὸ ἀστέρι, ποὺ φωτίζει ὅλους μας στὸ σκοτάδι τῆς χίμαιρας καὶ τῶν προβλημάτων τῆς καθημερινότητος. Εἶναι ἡ ὄαση τῶν κουρασμένων ὁδοιπόρων στὴν ἔρημο τῶν θλίψεων καὶ τῶν κρίσεων. Εἶναι ἡ πηγὴ μὲ τὸ γάργαρο νερό, ποὺ ξεδιψάει κάθε διψασμένο. Εἶναι τὸ εὐωδιαστὸ λουλούδι στὴ δυσώδη κοπριὰ τῶν ὀρθολογιστῶν καὶ ἀθέων. Εἶναι ἡ πραγμάτωση τοῦ Εὐαγγελίου τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης σὲ ἕναν κόσμο ἄστοργο, ἀφιλάδελφο, ταραγμένο καὶ πολεμούμενο ἀπὸ πλῆθος ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν.

Δύο μαγνῆτες ἁγιότητος στὴν ἐποχή μας εἶναι ὁ Γέροντας Ἰάκωβος Βαλαδῆμος καὶ ὁ ἤδη γραμμένος στὶς δέλτους τῶν Ἁγίων μας, Ὅσιος Παΐσιος, ὁ Ἁγιορείτης.