Τρεις θαυμαστές ιστορίες ...

Ο Άγιος Ραφαήλ χρησιμοποίησε την Αικατερίνη Λύτρα σαν μεσίτην κ.α.

Μέχρι σήμερα (6/2014), έχουν κυκλοφορήσει έξι βιβλία, με μηνύματα, διδαχές, αποκαλύψεις κ.α. του Αγ. Ραφαήλ, που υπαγορεύτηκαν από τον Ίδιο, με πνευματικό τρόπο, στην Αικ. Λύτρα, για τα οποία θα διαβάσετε περισσότερα στο κείμενο που ακολουθεί. Το ένα απ’ αυτά, το οποίο έχει τίτλο : «Ιερά και εξαίσια Αγίου Ραφαήλ εις Ιθάκην», περιέχει τη θαυμαστή ιστορία της ανέγερσης μεγάλου, παγκοσμίως γνωστού, Ι. Ναού του Αγ. Ραφαήλ στη γενέτειρά του, στο Περαχώρι της Ιθάκης, που είναι συνέχεια της εξίσου θαυμαστής ιστορίας της μεταφοράς Ι. Λειψάνων των τριών Μεγαλομαρτύρων Αγίων, Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης στο ξακουστό νησί. Γι’ αυτό, καταγράφτηκαν παρακάτω και οι δύο, περιληπτικά, για μια πληρέστερη ενημέρωση των πιστών: 

Η μεταφορά Ι. Λειψάνων των τριών Αγίων στην Ιθάκη

Ολα όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα για τον «Ιερομάρτυρα ΄Αγ. Ραφαήλ» και τους συμμάρτυρές Του Αγίους, «Νικόλαον τον Διάκονον και την Παρθένον Ειρήνην», αποκαλύφθηκαν με όνειρα ή οράματα από τους Ίδιους ή την Παναγία ή άλλα πρόσωπα που μαρτύρησαν κι εκείνα στον αγιασμένο λόφο των Καρυών της Λέσβου, μετά η πριν την ανακάλυψη των Ι. Λειψάνων Τους (1959-1961).

Οι θαυμαστές ιστορίες που ανέφερα, ξεκίνησαν, θα έλεγα, τον Ιούνιο του 1962, όταν ο πρώτος Ιθακήσιος, ο κ. Ευάγ. Βαλσαμάκης, σ’ ένα επαγγελματικό ταξείδι του στη Μυτιλήνη, με προτροπή της γιαγιάς του, επισκέφθηκε και τον ιερό λόφο των Καρυών, για να προσκυνήσει τα Ι. Λείψανα τού Αγ. Ραφαήλ, που καταγόταν από την Ιθάκη, όπως ο Ίδιος είχε αποκαλύψει, για πρώτη φορά, στον π. Παχώμιο Σούγιουλτζη, τον Οκτώβριο του 1959.

Καθώς δε είπε ο Άγιος, στην Αικατερίνη Λύτρα, Εκείνος τον έστειλε εκεί, για να βρει τη γενιά Του και να πάψουν ν’ απορούν τα παιδιά Του. Αλλά και στη Μυρσίνη Δουργκούνα φανέρωσε με όνειρο την άφιξή του. Της ζήτησε, μάλιστα, να πάνε να υποδεχτούν το συμπατριώτη Του, που ερχόταν για να προσκυνήσει και η συνάντησή τους έγινε, πράγματι, μ’ έναν αξιοθαύμαστον τρόπο.

Στις Καρυές είχε την τύχη, μέσω της Μυρσίνης, να γνωριστεί με τη Βασ. Ράλλη και το σύζυγό της Άγγελο, τη Μαρία Τσολάκη και το σύζυγό της Δούκα, αλλά και πολλά άλλα πρόσωπα, τα οποία του διηγήθηκαν τις συγκλονιστικές εμπειρίες τους, που σχετίζονταν με την εύρεση των Ι. Λειψάνων των τριών Αγίων, καθώς και άλλων ατόμων, που μαρτύρησαν στον αγιασμένο εκείνο λόφο. Μετά από τρία χρόνια παντρεύτηκε μία ανηψιά του Αγ. Ράλλη (1965) κι απέκτησε ένα αγοράκι, που το βάπτισαν Ραφαήλ, στο Μοναστήρι των Καρυών. ΄Ηταν το πρώτο παιδί, που έπαιρνε τ’ όνομα του Αγίου. Δυστυχώς όμως, πέθανε ξαφνικά, όταν έγινε τριών χρόνων.

Ένα μήνα μετά την πρώτη επίσκεψη του κ. Βαλσαμάκη στη Μυτιλήνη, τον Ιούλιο του 1962, αποκαλύφθηκε με όνειρο στην κα Βασ. Ράλλη, ότι το επίθετο του Αγ. Ραφαήλ ήταν Λασκαρίδης και γεννήθηκε στους Μύλους της Ιθάκης, όπου θα έπρεπε να ερευνήσουν. Δυστυχώς όμως, ούτε στο χάρτη, ούτε στις Εγκυκλοπαίδειες αναφερόταν τέτοιο χωριό, γι’ αυτό τηλεφώνησαν στον Ο.Τ.Ε. της Ιθάκης. Στις σχετικές ερωτήσεις τους τούς απάντησαν, ότι πράγματι δεν υπάρχει χωριό με τ’ όνομα αυτό, παρά μόνο μία συνοικία στην πρωτεύουσα, στο παραθαλάσσιο Βαθύ, που λέγεται ΜΥΛΟΣ και ότι δε γνώριζαν κάποιο Λασκαρίδη.

Λίγες μέρες αργότερα, αποκαλύφθηκε, με όνειρο, στο σύζυγό της Άγγελο, ότι τους απογόνους τού Αγίου θα έπρεπε να τους αναζητήσουν στα επίθετα «Λάσκαρης, Λασκαρίδης και Λασκαράτος».

Τα παραπάνω έγιναν γνωστά στον κ. Βαλσαμάκη, διακαής πόθος του οποίου ήταν να πληροφορηθεί, πού ακριβώς γεννήθηκε ο ΄Αγιος. Γι’ αυτό, όποτε βρισκόταν στην Ιθάκη, δεν ξεχνούσε να ρωτά τους ντόπιους, προκειμένου να μάθει την αλήθεια. Μετά δε από το θάνατο του γιου του (1969), του έγινε έμμονη ιδέα η μεταφορά Ι. Λειψάνων των τριών Αγίων στην Ιθάκη και η δωρεά της Εικόνας τους, μαζί με το προσκυνητάρι της, «εις μνήμην» του παιδιού του. Για το σκοπό αυτό έγραψε και μίλησε ο ίδιος στο Μητροπολίτη Λευκάδας και Ιθάκης, αείμνηστο π. Νικηφόρο, ο οποίος συγκινήθηκε πολύ και υιοθέτησε την επιθυμία του. Όπως του υποσχέθηκε, απευθύνθηκε ο ίδιος στο Μητροπολίτη Μυτιλήνης, αείμνηστο π. Ιάκωβο, ο οποίος δέχτηκε πρόθυμα να ικανοποιήσει το αίτημά του, όπως κι έγινε.

Ι. Λείψανα και των τριών Αγίων θα βρίσκονταν στην Ιθάκη στις 3.7.1971. Ένα μήνα πριν, ειδοποιήθηκε από τη Μητρόπολη, προκειμένου να στείλει στο Νησί την Εικόνα και το προσκυνητάρι που είχε τάξει. Δυστυχώς όμως, λόγω υπηρεσίας, δε μπορούσε να παρευρεθεί, για να δει με τα μάτια του αυτό που ονειρευόταν από καιρό. «Όλα έγιναν από μένα... χωρίς εμένα», σκεπτόταν με πικρία. Αλλά η Εικόνα έπρεπε να μεταφερθεί εγκαίρως, για να βρίσκεται εκεί τη μέρα της λιτάνευσης, δεν προλάβαινε όμως ν’ αγιογραφηθεί. Ευτυχώς που του δάνεισαν μία άλλη, για το συγκεκριμένο σκοπό, μέχρι να ετοιμαστεί η δική του. Ποιός όμως θα την πήγαινε, αφού δε γινόταν να τη στείλει ταχυδρομικώς; Αλλά, ω! του θαύματος, βρέθηκε αμέσως λύση. Ανέλαβε να τη μεταφέρει μία ηλικιωμένη συμπατριώτισσά του, η κα Κοντύλω Δενδρινού, η οποία έτυχε να βρίσκεται στην Αθήνα, πολύ κοντά στο σπίτι του και θα επέστρεφε τότε στην Ιθάκη. Κατά τη συζήτησή τους πληροφορήθηκε, με μεγάλη του χαρά, ότι κοντά στο Περαχώρι υπάρχει μία τοποθεσία μ’ ερειπωμένους ανεμόμυλους, που παλιά ονομαζόταν Μύλοι. Εκεί βρίσκεται ένα κτήμα με λιγοστά, γέρικα ελαιόδενδρα, ένα από τα οποία είναι γνωστό στους Ιθακησίους με τ’ όνομα «ελιά του Λάσκαρη».

Να λοιπόν που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου κι έριξε φως στ’ όνειρο της Βασ. Ράλλη. Παράλληλα δε βγήκε αληθινό, αυτό που είχε πει η κα Λύτρα για τον κ. Βαλσαμάκη (βλ. 4η παράγρ. κειμένου).

Όπως ήταν φυσικό, η θεια-Κοντύλω, όταν πήγε στην Ιθάκη, ανέφερε στους συγχωριανούς της τη συζήτησή τους σχετικά με τη γενεαλογία του Αγ. Ραφαήλ και την «ελιά του Λάσκαρη», που εδώ κι αιώνες έφερε τ’ όνομα της οικογενείας του. Αλλά, καθώς συμπεραίνει κανείς, απ’ όσα θ’ αναφερθούν παρακάτω, οι πληροφορίες που ήρθαν στο φως, δε διαδόθηκαν ευρέως, αφού δεν τις γνώριζαν ούτε οι Ιερείς.

Μέχρι τότε ο κ. Βαλσαμάκης, που πέθανε το 2004, νόμιζε ότι το Λασκαρένιο σπίτι βρισκόταν στο παραθαλάσσιο Βαθύ, στη συνοικία ΜΥΛΟΣ, αλλά κατάλαβε, ότι επρόκειτο για ιστορικό λάθος, γιατί, όπως προέκυψε από την έρευνα που έκανε, την εποχή που ζούσε εκεί ο Άγιος, δεν υπήρχαν παραθαλάσσιοι οικισμοί, λόγω του φόβου των πειρατικών επιδρομών.

Αμέσως έγραψε τα συμβάντα στην κα Ράλλη, η οποία έδωσε το γράμμα του στον πρώην Μητροπολίτη Μυτιλήνης, τη Λαμπροτρίτη, μετά τον εορτασμό των Αγίων. Το διάβασε μάλιστα και στους παρευρισκόμενους, μεταξύ των οποίων και η κα Αικ. Λύτρα, που έμενε στα Πάμφιλα της Λέσβου και με τη Χάρη του Αγίου Ραφαήλ αξιώθηκε να έχει συνεχή πνευματική επικοινωνία μαζί του, από το Σεπτέμβριο του 1961, όπως αναφέρεται στο πρώτο της βιβλίο, με τίτλο «Μηνύματα».

Στις 3.7.1971 έγινε η άφιξη στην Ιθάκη των Ι. Λειψάνων των τριών Αγίων και η πανηγυρική λιτάνευση αυτών, στην οποία παρευρέθηκαν χιλιάδες άνθρωποι, ντόπιοι και ξένοι, οι οποίοι τα υποδέχτηκαν με ανείπωτη χαρά και συγκίνηση. Αλλά, επειδή δεν υπήρχε Ναός τους, τοποθετήθηκαν και παρέμεναν στο Μητροπολιτικό Ναό στο Βαθύ, στο προσκυνητάρι-θρόνο που είχε δωρήσει ο κ. Βαλσαμάκης για το σκοπό αυτό. 

Από δεξιά προς τ’ αριστερά.

Ο παπά-Γιώργης Τσιντήλας, με τη λειψανοθήκη των Αγ. Λειψάνων, ο παπά-Σπύρος Φλώκας και ο παπά-Παν. Ράπτης.

Επιτέλους, η επιθυμία του Αγίου Ραφαήλ γινόταν πραγματικότητα, μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια, όπως προκύπτει από τη γραπτή μαρτυρία του παπά-Γιώργη Τσιντήλα, Ιερέα Περαχωρίου, ο οποίος αναφέρει στα χειρόγραφα του, ότι το 1961, ο Μασσογιάννης Γαλάτης, από την Πλατρειθιά Ιθάκης, του έδωσε να διαβάσει τρία γράμματα της αδελφής του, που έμενε στην Αυστραλία, η οποία ανέφερε, ότι βλέπει στον ύπνο της κάποιο Άγιο Ραφαήλ, που της ζητά να τον φέρουν από τη Μυτιλήνη στην Ιθάκη και τον παρακάλεσε, σαν Ιερέας που ήταν, να ενδιαφερθεί εκείνος για το θέμα αυτό. Στην Ιθάκη όμως δεν είχε μαθευτεί κάτι, αν και στο Εξωτερικό, την ίδια εποχή, είχε παρουσιαστεί ο Άγιος και σ’ άλλους Ιθακησίους, όπως είχε μάθει ο π. Γιώργης, αλλά, καθώς ομολογεί, αμέλησε να το φροντίσει, γιατί έτσι ήταν φτιαγμένος, να μην πιστεύει, αν δε δει.

Η ανέγερση του Ι. Ναού του Αγ. Ραφαήλ στο Περαχώρι της Ιθάκης (1978-80)

Όμως το θεϊκό σχέδιο δε σταμάτησε εδώ. Τέσσερα χρόνια αργότερα (1975) έγιναν κι άλλες συγκλονιστικές αποκαλύψεις από την κα Αικ. Λύτρα, η οποία ήταν μία πλούσια, κοσμική και εντελώς αγράμματη γυναίκα , αλλά ανακαινίστηκε, σωματικά και ψυχικά, από τον Άγιο Ραφαήλ, προκειμένου να γίνει δοχείο της θείας Χάρης, για τη μεταφορά οδηγιών, μηνυμάτων, διδαχών κι αποκαλύψεων Αυτού.

Σύμφωνα μ’ αυτά που αναφέρονται στο βιβλίο της «Ιερά και εξαίσια Αγ. Ραφαήλ εις Ιθάκην», ο Άγιος της είχε συστήσει ν’ ασχοληθεί με την αγιογραφία και το 1963 της ζήτησε ν’ αγιογραφήσει την Εικόνα των Αγίων, να τη φυλάξει και θα έρθει η ώρα να την πάει η ίδια στην Εκκλησία του χωριού του, γιατί δεν πρέπει να είναι άγνωστος στον τόπο που γεννήθηκε.

Μετά από δώδεκα χρόνια, τέλος Ιουνίου του 1975, έφτασε στην Ιθάκη σταλμένη από τον ΄Αγ. Ραφαήλ. Συνοδευόταν από το σύζυγό της Παναγιώτη, την καθηγήτρια και καταξιωμένη λογοτέχνη κα Χρυσ. Χατζηγιαννιού, τη μητέρα της Γαρυφαλλιά και την κα Σοφία Πάτση, που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες όλων όσων συνέβησαν μετά την άφιξή τους στο νησί, τα οποία καταγράφονται παρακάτω, περιληπτικά.

Το ταξείδι αυτό έγινε, αφενός για ν’ αφήσει την Εικόνα που είχε αγιογραφήσει στην Εκκλησία τού χωριού του Αγίου κι αφετέρου για ν’ αναγγείλει στους συγχωριανούς του την επιθυμίαν του για την ανέγερση Ι. Ναού του, εκεί που βρισκόταν κάποτε το πατρικό του σπίτι, στο ακριβές μέρος που ο Ίδιος θα τους υποδείκνυε, μέσω της Αικ. Λύτρα.

Όταν έφθασαν στο νησί, συνάντησαν τον παπά-Γιώργη Ράπτη, Ιερέα της Μητρόπολης και του εξήγησαν το σκοπό της επίσκεψης τους. Τον ρώτησαν τότε, πού είναι οι Μύλοι και απάντησε, ότι δε γνώριζαν ακριβώς, γιατί και στις δύο πλευρές του νησιού υπάρχει τόπος μ’ αυτό τ’ όνομα. Κατ’ άλλους σ’ αυτή και κατ’ άλλους στην άλλη πλευρά. Αμέσως η Αικατερίνη άκουσε τον Άγιο να της λέει, ότι το χωριό του ήταν στην αριστερή πτέρυγα. Δηλ. στο Περαχώρι, είπε εκείνος και σταυροκοπήθηκε. Έτσι διασταυρώθηκαν αυτά που είχε πει το 1971 η θεια-Κοντύλω στον κ. Βαλσαμάκη, τα οποία όμως – όπως συμπεραίνουμε από την απάντηση του παπά-Παναγιώτη – ή δεν είχαν γίνει ευρέως γνωστά ή δεν είχαν πείσει όλους τους ντόπιους. Τώρα όμως επιβεβαιώνονταν από τον ΄Ιδιο τον Άγιο, μέσω της κας Λύτρα και δεν υπήρχε πια καμμία αμφιβολία για την αληθοφάνειά τους.

Στη συνέχεια συνάντησαν τον Ιωάν. Ματαράγκα, που ούτε αυτός ήταν ενημερωμένος κι ενώ συζητούσαν για τα ήδη συμβάντα, η Αικατερίνη άκουσε και πάλι τον Άγιο να της λέει, βροντόφωνα : «Εκεί, εκεί» και συγχρόνως είδε το χέρι του να δείχνει πρός το Περαχώρι, αλλά και μία φωτεινή στήλη, η οποία ξεκινούσε από το σημείο που στέκονταν και σταματούσε στα ερειπωμένα μέρη έξω από το χωριό, όπου ένιωθε, ότι βρισκόταν το πατρικό του σπίτι και ζήτησε να την οδηγήσουν εκεί.

Για όλ' αυτά ενημερώθηκε ο Ιερέας του χωριού Γεώργιος Τσιντήλας και όλοι μαζί ξεκίνησαν για το Περαχώρι. Μόλις μπήκαν στο χωριό, όπου είχαν μαζευτεί πολλοί, γιατί διαδόθηκαν αμέσως οι αποκαλύψεις που γίνονταν, ο παπά-Γιώργης άρχισε να ψάχνει για κάποια κυρία, προκειμένου να τους δείξει πού βρισκόταν «η ελιά του Λάσκαρη», γεγονός που αποδεικνύει, ότι ούτε εκείνος γνώριζε τα όσα είχε πει η θεια-Κοντύλω. Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο κ. Βαλσαμάκης είχε δώσει τις σχετικές πληροφορίες στη συγγενή του την κα Ράλλη, που έμενε στη Μυτιλήνη, αλλά δε φρόντισε να ενημερωθούν οι συμπατριώτες του, πιθανόν γιατί νόμιζε, ότι τα νέα είχαν ήδη διαδοθεί στο νησί.

 

Ο δρόμος προς την Εκκλησία των Αγίων. Δεξιά το μονοπάτι με το ανώμαλο τότε έδαφος, που πέρασε η Αικατερίνη «μ' ένα ταχύτατο φύσημα θείας πνοής» και κατευθύνθηκε μέχρι το κυπαρίσσι της αποκαλύψεως.

Εντωμεταξύ, η Αικατερίνη αισθάνθηκε να κατευθύνει τα βήματά της «ένα ταχύτατο φύσημα θείας πνοής» (καθώς λένε κάποιοι που βρίσκονταν εκεί και ζουν ακόμα, δεν πατούσε στη γη) και στάθηκε σ’ ένα μέρος, όπου άκουσε τη φωνή του Αγίου να της λέει, μεταξύ άλλων : Εδώ ήταν η εξώπορτα του φτωχικού μου σπιτιού, αλλά πολύ χαμηλότερα. Οι ουρανοί αγάλλονται. Ο τόπος αυτός θα γίνει τόπος προσκυνήματος για την ανακούφιση των πιστών. Συγχρόνως είδε ένα κυπαρίσσι, που βρισκόταν εκεί δίπλα, να είναι λουσμένο από ένα εκθαμβωτικό φως και γύρω του να υπάρχουν Άγγελοι. 

 

Ύστερα πήγαν στην Εκκλησία του χωριού (Κοιμήσεως της Υπερ. Θεοτόκου), όπου τοποθετήθηκε η Εικόνα των Αγίων, που αγιογράφησε η κα Λύτρα και έψαλαν τον Εσπερινό και την Παράκληση τους. Μετά από δύο μέρες ξαναπήγαν στην ίδια Εκκλησία και η Αικατερίνη διάβασε στους παρευρισκόμενους μία σύντομη ανακοίνωση, την οποία της είχε υπαγορεύσει ο Άγιος. Έψαλαν την Παράκληση και όλοι μαζί ξεκίνησαν για το Περαχώρι, όπου ο Άγιος Ραφαήλ της υπέδειξε, με πνευματικό τρόπο, πού ακριβώς ήθελε ν’ ανεγείρουν τον Ι. Ναό του, ο οποίος θα έπρεπε να γίνει διπλάσιος από ‘κείνον που χτιζόταν στην Κ. Αχαΐα (1971-1976).

Η Εκκλησία της Κοιμ. της Υπερ. Θεοτόκου, όπου η Αικατερίνη κατέθεσε την Εικόνα των τριών Αγίων.

Η κα Λύτρα μεταξύ του συζύγου της Παναγιώτη (με τα γυαλιά) και του δωρητή του οικοπέδου Δημ Αρκουζή.

Ο παπά-Γιώργης, ακούγοντας την επιθυμία του Αγίου, πρόβαλε αντιρρήσεις, γιατί, από το 1953, που έγιναν οι καταστροφικοί σεισμοί, είχε φτιάξει τρεις Εκκλησίες και δύο Εκκλησιαστικά σπίτια και δεν ήθελε να ξαναπλώσει χέρι για βοήθεια. Η κα Λύτρα όμως τον διαβεβαίωσε, ότι ο Άγιος θα φροντίσει για όλα, όπως έκανε στη Μυτιλήνη και στην Κ. Αχαΐα. Δε θα χρειαστεί να ζητήσει χρήματα από κανένα. Του είπε επίσης, ότι επιθυμεί να συσταθεί αμέσως ερανική επιτροπή, από τον Ιερέα Γεώργ. Τσιντήλα, τον Πρόεδρο του χωριού Γεώργ. Δούκα, τον Ιωάν. Ματαράγκα σαν Ταμία και όποιον άλλον ήθελε να συμμετέχει σ’ αυτήν και ότι πρέπει να ενημερωθεί ο Σεβ. Μητροπολίτης για όλες τις θαυμαστές αποκαλύψεις του Αγ. Ραφαήλ και να εγκρίνει την επιτροπή αυτή.

Αργότερα, η κα Λύτρα επισκέφθηκε στον Πειραιά, μαζί με φίλους της, τον κ. Δημ. Αρκουζή, τον ιδιοκτήτη του οικοπέδου, για τον οποίο ο Άγιος της είχε πει, ότι θα διαθέσει τον τόπο με ευχαρίστηση. Όπως τους πληροφόρησε, το κτήμα εκείνο περιερχόταν από γενιά σε γενιά σε συγγενικές οικογένειες, με την πληροφορία ότι ο τόπος αυτός θεωρείτο Άγιος, γιατί ένας από την οικογένεια είχε μαρτυρήσει σε ξένο μέρος. Ήταν όμως η πρώτη φορά, καθώς ανέφερε, που άκουγε, ότι εμφανίστηκε στη Μυτιλήνη ο ΄Αγ. Ραφαήλ κι αποκάλυψε, ότι κατάγεται από την Ιθάκη. Συγκινημένος τους μίλησε και για την «ελιά του Λάσκαρη», που βρισκόταν εκεί και όχι μόνο δώρισε με χαρά το οικόπεδο για την ανέγερση του Ναού του, αλλά πρόσφερε – σαν πρώτη δόση - και 25.ΟΟΟ δρχ. για τον ίδιο σκοπό. Τότε δε κατάλαβε, γιατί, ενώ είχε τρεις φορές επιχειρήσει να χτίσει σπίτι στο μέρος αυτό, προέκυπταν κάθε φορά διάφορα εμπόδια και τα σχέδιά του ματαιώνονταν.

Έκτοτε άρχισαν να καταφθάνουν εμβάσματα, είτε μικρά, είτε μεγάλα, κατά έναν ανεξήγητον τρόπον, απ’ όλα τα μέρη του κόσμου, από γνωστούς και αγνώστους, που οι περισσότεροι είχαν ευεργετηθεί από τον Άγιο. Στις 6 Ιουλίου του 1978 «ετέθη ο θεμέλιος λίθος» του Ι. Ναού, το σχέδιο του οποίου εκπονήθηκε από τον αρχιτέκτονα-μηχανικό κ. Γερ. Δευτεραίο, σε ρυθμό πολυγωνικό. Την ίδια ημερομηνία του 1980 έγιναν τα εγκαίνιά του, αν και υπήρχαν πολλές ελλείψεις, αλλά είχε τ’ απαραίτητα για να τελούνται εκεί Ιερά Μυστήρια. Τα έργα όμως συνεχίζονταν, προκειμένου να τελειοποιηθεί, γιατί ήταν πολύ μεγάλος. Το κυριώτερο απ’ αυτά, «κατ’ εντολήν» του Αγίου προς τον παπά-Γιώργη, ήταν η μεταφορά σ’ αυτόν του ξυλόγλυπτου Τέμπλου (17ου αι.) από τον Ι. Ναό τής Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ο οποίος καταστράφηκε στο σεισμό του 1953. Το Τέμπλο του όμως, παρόλο που βρεχόταν από τότε, ως εκ θαύματος, διατηρείτο σε πολύ καλή κατάσταση. Για το σκοπό αυτό χρειάστηκαν 1.500.000 δρχ., ποσό πολύ μεγάλο για την εποχή εκείνη, αλλά με θαυμαστό τρόπο τα χρήματα βρέθηκαν αμέσως, όπως αναφέρει με λεπτομέρειες στα χειρόγραφά του ο παπά-Γιώργης.

Αλλά και όταν, Δευτέρα πρωί, εξέφρασε στην πρεσβυτέρα την επιθυμία του να είχαν έστω και μία καμπάνα για την Κυριακή, που θα γίνονταν τα εγκαίνια του Ι. Ναού, ω! Του θαύματος, την ίδια μέρα βρέθηκε μία κυρία, που γνώριζε έναν εργοστασιάρχην και τους την έστειλε εγκαίρως, καλύπτοντας και τη σχετική δαπάνη.

O παπά-Γιώργης έξω από τον Ι. Ναό των τριών Αγίων και το ξυλόγλυπτο Τέμπλο αυτού, έργο 17ου αι.

Εν τω μεταξύ, η κα Κούλα Βλησμά, προχωρημένης ηλικίας, που έμενε στο Κερατσίνι του Πειραιά, επειδή πληροφορήθηκε (μάλλον από τον κ. Αρκουζή, ο οποίος έμενε στην ίδια περιοχή), ότι ο Άγιος είχε ζητήσει, μέσω της κας Λύτρα, να χτιστεί δίπλα από το Ναό του ένα οίκημα, στο οποίο θα στεγαζόταν ή Γηροκομείο ή Μοναστηράκι ή κάποιο άλλο ευαγές Ίδρυμα, κάλεσε τον παπά-Γιώργη στην Αθήνα και δώρισε το σπίτι της στην Εκκλησία, για το σκοπό αυτό. Μετά, λοιπόν, από το θάνατό της – και την υπενθύμιση της επιθυμίας του Αγίου, μέσω της Αικατερίνης - όπως είχε συμφωνήσει με τον Ιερέα, το πούλησαν και με τα χρήματα που πήραν, ξεκίνησαν οι εργασίες για την ανοικοδόμηση οικίας 100 τ.μ., προκειμένου να κατοικούν εκεί ηλικιωμένοι, δηλ. ένα μικρό Γηροκομείο, για την αποπεράτωση του οποίου θα συνέδραμε και το ταμείο της Εκκλησίας.

Το οίκημα που χτίστηκε δίπλα από τον Ι. Ναό, «κατ΄ επιθυμίαν» του Αγίου Ραφαήλ, για να στεγαστεί εκεί Γηροκομείο ή Μοναστηράκι ή κάποιο άλλο ευαγές Ίδρυμα.

Όπως διαβάζουμε στα χειρόγραφα του παπά-Γιώργη, η Αικατερίνη συνέχεια τον ενθάρρυνε και του θύμιζε τα λόγια του Αγίου, σύμφωνα με τα οποία Εκείνος θα φρόντιζε για τα πάντα, κάτι το οποίο ήταν πλέον ολοφάνερο, γιατί ποτέ δε χρειάστηκε να ζητήσει χρήματα από κανένα. Η ίδια μάλιστα τηλεφωνούσε σε διάφορα πρόσωπα, που της υποδείκνυε ο Άγιος και τους έλεγε να στείλουν στον Ι. Ναό του τη βοήθεια που όριζε ο Ίδιος για τον καθένα. Τελικά αποδείχτηκε, ότι όλα όσα τους είπε η ταπεινή εκείνη γυναίκα βγήκαν αληθινά, αν και κανένας δε μπορούσε να τα πιστέψει, όταν τα πρωτάκουσε. Κι όμως, το θαύμα έγινε.

Τους φανέρωσε, επίσης, κι άλλες επιθυμίες του Αγίου, μεταξύ των οποίων και τις εξής :

- Το οικόπεδο που θα δώσει ο ιδιοκτήτης να περιτριγυριστεί και να φυτευτεί με δένδρα.

- Η οδός από της «αποκαλύψεως της αριστεράς πτέρυγος μέχρι και της οικίας και του Ναού» να ονομαστεί «Οδός Σωτηρίας». (Απ’ ό,τι μου έχουν πει δεν υπάρχει τέτοιος δρόμος).

- Να ψάξουν να βρουν δύο χειρόγραφά του, που βρίσκονται στην Ιθάκη, τα οποία είναι γραμμένα με τη δύναμη του Θεού. Δεν έχουν όμως βρεθεί.

Καθώς φαίνεται, δεν πρέπει ν’ ασχολήθηκαν με το θέμα αυτό, γιατί, όπως είχε πει ο Ιωάν. Ματαράγκας, ήταν δύσκολο να ψάξουν, επειδή όλα ήταν ατακτοποίητα από τον καιρό των σεισμών και υπήρχε πολύ σκόνη στο χώρο που βρίσκονταν, η οποία προκαλούσε φαγούρα.

- Η Εικόνα της κας Λύτρα να παραμείνει στο Περαχώρι, στον Ι. Ναό της Παναγίας.

- Τα Ι. Λείψανα να υπάρχουν και στο Ναό του, αλλά και στο Μητροπολιτικό, όπου τα εναπέθεσαν, όταν το 1971 ήρθαν στην Ιθάκη.

Το έργο του παπά-Γιώργη Τσιντήλα συνέχισε, μετά τη συνταξιοδότησή του, ο Ιερέας Χριστόδουλος Τριλίβας. Επί των ημερών του έγινε η πανέμορφη αγιογράφηση του Ι. Ναού, από το Δημ. Αλεβιζόπουλο. Κατά γενική ομολογία, είναι ένα αριστούργημα αγιογραφικής τέχνης, που προκαλεί δέος και θαυμασμό στους προσκυνητές. Πάνω από το νάρθηκα ξεχωρίζει μία μεγάλη παράσταση, στην οποία εικονίζεται ο Άγιος μέσα σ’ έναν ελαιώνα, καθισμένος στη ρίζα μιας ελιάς, να λέει : «Αιώνες κρυβόμουν στον ελαιώνα. Τώρα ήρθε η ώρα να δοξασθώ». Η παράσταση αυτή είχε υποδειχθεί με όνειρο, από τον ΄Αγ. Ραφαήλ, στη Μυρσίνη Δουργκούνα, προκειμένου ν’ αγιογραφηθεί στο Ναό του στη Λέσβο. Επειδή όμως δεν αγιογραφήθηκε εκεί, ο κ. Βαλσαμάκης, που το πληροφορήθηκε τυχαία από τη Μυρσίνη, η οποία είχε βαπτίσει το γιο του, φρόντισε κι έγινε στον Ι. Ναό του στο Περαχώρι, για να τον ευχαριστήσει.

Ο εορτασμός των τριών Αγίων

Στην Ιθάκη τιμούν πανηγυρικά τους τρεις Θαυματουργούς, Μεγαλ/ρες, Νεοφανείς Αγίους, Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη, δύο φορές το χρόνο. Τη Λαμπροτρίτη, μέρα του μαρτυρίου τους και την πρώτη Κυριακή του Ιουλίου, που πέφτει μετά τις 3 του μηνός, σ’ ανάμνηση της μεταφοράς Ι. Λειψάνων τους στην Ιθάκη και των εγκαινίων του Ι. Ναού. Τη μέρα αυτή γίνεται και η πανηγυρική λιτάνευση τους, στην οποία συμμετέχουν χιλιάδες πιστοί, όχι μόνο ντόπιοι, αλλά και ξένοι (βλ. φωτογραφίες στην ιστοσελίδα τής Ι. Μητρ. Λευκάδας και Ιθάκης).

Από το 1980, που έγιναν τα εγκαίνια του Ι. Ναού του Αγ. Ραφαήλ στο Περαχώρι, τα Ι. Λείψανα μεταφέρθηκαν εκεί, σύμφωνα όμως με την επιθυμία του Αγίου, παρέμεινε και στο Μητροπολιτικό Ι. Ναό, των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου, κάποιο τεμάχιο αυτών.

Ανέγερση Ι. Ναού Αγ. Ραφαήλ

Στην Ιθάκη (1978-1980).

Χρόνια παλεύουνε για το Ναό τους

χωριά και πόλεις μες σ΄ αυτήν τη σφαίρα!

χιλιάδες προσφορές κι έρανοι μέρα 

και νύχτα : Όλα για τον Άγιό τους!

Μικροί μεγάλοι το ΄χουνε σκοπό τους,

κόσμο κινούν εδώ, κόσμο ΄κει πέρα!

το Βουλευτή, θάλασσα, γη κι αέρα, 

να δουν την Εκκλησιά μες το χωριό τους!

Γκαλιάσαμε κι εμείς, μα και οι ξένοι

το όραμα – τιμή για το νησί Σου –

κι αναρωτιόνταν αν θα γένει

΄φτος ο Ναός κι αν ήταν θέλησή Σου!

Πιστέψ' όλοι εμείς, χώρια κι αντάμα!

και ψέματ΄αυτό νάταν, να το θάμα!

Ιωάν. Ματαράγκας

Ταμίας ερανικής επιτροπής

Μετά απ΄ όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, είναι ολοφάνερο, ότι τόσο ο κ. Βαλσαμάκης, όσο και η κα Λύτρα και ο παπά-Γιώργης έγιναν όργανα του θεϊκού σχεδίου, προκειμένου να χτιστεί ο Ι. Ναός τού Αγ. Ραφαήλ στην Ιθάκη και να μεταφερθούν εκεί Ι. Λείψανα και των τριών Αγίων. Ο καθένας, αναμβισβήτητα, έπαιξε το δικό του ρόλο σ΄αυτή τη θαυμαστή ιστορία, όπως κι αμέτρητοι άλλοι, επώνυμοι και ανώνυμοι, οι οποίοι έγιναν κι εκείνοι δοχεία της Θείας Χάρης και βοήθησαν, με διάφορους τρόπους, να υλοποιηθούν οι επιθυμίες του Αγίου Ραφαήλ.

Θαύματα Αγίου Ραφαήλ

Όπως ομολογούν οι ντόπιοι, αλλά και οι μέχρι σήμερα Ιερείς του Ι. Ναού του Αγ. Ραφαήλ, τα θαύματά του είναι αμέτρητα. Ανάμεσά τους και η σωτηρία από βέβαιο θάνατο του παπά-Γιώργη Τσιντήλα, του κ. Βαλσαμάκη και της Αικ. Βλασσοπούλου, καθώς και η «εν Χριστώ» θαυμαστή μεταμόρφωση της Αικ. Λύτρα, ένα από τα μεγαλύτερα απ' αυτά.

Ο παπά-Γιώργης αποκαλούσε τον Άγιο «Θεληματάρη», γιατί, καθώς ισχυριζόταν, δεν υπήρχε περίπτωση να τον επικαλεστεί κάποιος με πίστη και να μην ικανοποιηθεί το αίτημά του, όπως συνέβη με μία μεγαλοκοπέλα από τη Ζάκυνθο, η οποία του έστειλε γράμμα και χρήματα για να της ανάψει μία λαμπάδα, γιατί είχε μεγαλώσει κι ήταν ανύπαντρη. Γι’ αυτό παρακαλούσε τον ΄Αγ. Ραφαήλ να της στείλει ένα καλό άνθρωπο να παντρευτεί, όπως κι έγινε. Μετά δύο μήνες κι ενώ είχε ξεχάσει το περιστατικό αυτό, προς μεγάλη του έκπληξη, πήρε ένα προσκλητήριο για να παρευρεθεί στο γάμο της. 

Στα χειρόγραφά του καταγράφτηκαν κι άλλα θαυμαστά περιστατικά, «προς δόξαν και τιμήν» τού Αγίου, αλλά, κατά τη γνώμη του, το μεγαλύτερο θαύμα ήταν η ανέγερση του Ι. Ναού του μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

Οι επισκέψεις των Αγίων στον Ι. Ναό τους

Όπως αναφέρει ο παπά-Γιώργης, οι Άγιοι επισκέπτονταν συνέχεια τον Ι. Ναό τους. Η παρουσία τους γινόταν αισθητή με διάφορους τρόπους. Π.χ. ακούγονταν βήματα στο Ιερό, κάποιος λες και χτυπούσε την πόρτα, σέρνονταν αντικείμενα κ.α., οι δε γείτονες άκουγαν, επανειλημμένα, να βγαίνει ψαλμωδία απ’ αυτόν, ενώ ήταν κλειστός και κανένας δε βρισκόταν μέσα. Παρουσιάζονταν επίσης σε διάφορα πρόσωπα και ιδιαίτερα στη Λούλα Λάζαρη, η οποία εργαζόταν εκεί, όπως η ίδια ομολογούσε.

Καταγράφει δε και το εξής περιστατικό : Κάποια φορά, που πήγαν να προσκυνήσουν η κα Λύτρα, το ζεύγος Πάτση και η Ελένη Παπαχαραλάμπους, μετά το τέλος της Θ. Λειτουργίας κι ενώ έψαλαν την Παράκληση των Αγίων, άκουσαν τρεις φορές ν’ ανοίγει μία σιδερένια πόρτα, που δεν την χρησιμοποιούσαν και στη συνέχεια να πέφτουν στο παγκάρι τρία κέρματα, αλλά κανένας δε μπήκε στο Ναό. Το ίδιο έγινε για μια ακόμα φορά, θόρυβοι δε ακούγονταν, κάπου-κάπου, μέχρι το τέλος τής ψαλμωδίας και, καθώς λέει ο παπά-Γιώργης – που γνώριζε πλέον τί σημαίνουν – μ’ αυτή την επίσκεψή τους οι Άγιοι εκδήλωσαν την ευαρέσκειά τους για τον ερχομό στην Εκκλησία τους των τόσο γνωστών και αγαπητών σ’ αυτούς προσώπων, της Αικατερίνης δηλ. και της συνοδείας της.

O παπά-Γιώργης, η Αικ. Λύτρα, η Ελένη Παπαχαραλάμπους και το ζεύγος Θεοδ. και Σοφίας Πάτση.

Κάποια άλλη φορά, μετά από μία περιπέτεια που είχε με την υγεία του, είδε στον ύπνο του, ότι στο Ιερό Βήμα του Ναού ιερουργούσε ένας ψηλός, σωματώδης άνδρας, που υπέθεσε, ότι ήταν ο Μητροπολίτης Νικηφόρος κι αριστερά του βρισκόταν ένας άγνωστός του διάκονος. Τη στιγμή που ο ίδιος έλεγε νοερά το «Κύριε, ελέησον», έβαλε το χέρι του – ο κατ’ εκείνον Δεσπότης – στην πλάτη του και τον ρώτησε : Εδώ πονάς; ΄Οχι, του απάντησε. Δε σας έχω πει; στο στήθος, η καρδιά μου πονάει. ΄Εβαλε τότε το χέρι του εκεί και του είπε : Σήκω επάνω, δεν έχεις τίποτα. Εκείνη τη στιγμή τον κοίταξε στο πρόσωπο κι αναγνώρισε αμέσως τον ΄Αγιο Ραφαήλ και δίπλα του τον ΄Αγιο Νικόλαο.

Προφανώς, αυτό θα είχε συμβεί πολλές φορές στην πραγματικότητα, γι’ αυτό κι άκουγε βήματα στο Ιερό, με τα οποία οι ΄Αγιοι δήλωναν την παρουσία τους, αλλά, ο ταπεινός Λειτουργός τού Κυρίου, δεν το είχε συνειδητοποιήσει. Του το αποκάλυψαν όμως στον ύπνο του. 

Ασματικές Ακολουθίες των τριών Αγίων

Η πρώτη Ασματική Ακολουθία των Αγίων γράφτηκε από το γέροντα Παχώμιο Σούγιουλτζη (1961), για τις 9 Απριλίου, τη μέρα δηλ. που μαρτύρησαν οι Άγιοι. Ήταν ο πρώτος Ιερέας που λειτούργησε στις Καρυές και μνημόνευσε τ΄όνομα Ραφαήλ, όπως του ζήτησε ο Ίδιος ο Άγιος.  Καθώς δε του αποκάλυψε η Μαρία Μπαλαμπάνη, είδε σε όνειρο τον Άγιο, ο οποίος στεκόταν από πάνω του μέσα στην Εκκλησία και του υπαγόρευε, ενώ εκείνος έγραφε σ’ ένα τετράδιο (βλ. και ιστοσελίδα : stratisandriotisblog, «Ο Γέρων Παχώμιος και ο ΄Αγιος Ραφαήλ»).

Η Ασματική Ακολουθία τους - που ψάλλεται τη Λαμπροτρίτη - και ο Παρακλητικός τους Κανόνας γράφτηκαν από τον αείμνηστο π. Γερ. Μικραγιαννανίτη. Όπως έλεγε ο ίδιος, όταν την τελείωσε, ρώτησε τον Άγιο Ραφαήλ αν την εγκρίνει και του απάντησε καταφατικά.

Αλλά και ο Ιωάν. Ματαράγκας έγραψε Ασματική Ακολουθία, που αναφέρεται στη μεταφορά Ι. Λειψάνων των τριών Νεοφανών, Θαυματουργών Αγίων στην Ιθάκη και την ανέγερση του Ι. Ναού τους σ΄αυτήν, καθώς και λιτανευτικά Μεγαλυνάρια. Υπάρχουν στο τέλος του βιβλίου της Αικ. Λύτρα «Ιερά και εξαίσια Αγ. Ραφαήλ εις Ιθάκην».

Πηγές πληροφοριών

Χαίροις της Ιθάκης θείος βλαστός, Ραφαήλ τρισμάκαρ, του Θεοδ. Δενδρινού – Οικονόμου.

Αφορά, κυρίως, το ιστορικό της μεταφοράς Ι. Λειψάνων των Αγίων στην Ιθάκη.

Ιερά και εξαίσια Αγ. Ραφαήλ εις Ιθάκην, της Αικ. Λύτρα

Εκεί αναφέρονται όλες οι θαυμαστές αποκαλύψεις που της έκανε ο ΄Αγ. Ραφαήλ, σχετικά με την ανέγερση του Ι. Ναού του, καθώς και οι χειρόγραφες μαρτυρίες διαφόρων προσώπων.

Γεννηθήτω το θέλημά Σου, του Γεωργ. Β. Μυσίρη

Το έγραψε από ευγνωμοσύνη προς τον ΄Αγ. Ραφαήλ, για τις πολλές του ευεργεσίες προς αυτόν και μοίρασε «δωρεάν» 100.000 αντίτυπα αυτού (1η έκδοση 1979 και 2η το 1986), για τη διάδοση της Χάρης του. Σ’ αυτό καταγράφτηκαν οι θαυμαστές εμπειρίες του, που αφορούν, κυρίως, τον Άγιο Ραφαήλ, μεταξύ των οποίων και μερικές από τις αποκαλύψεις του, που έγιναν μέσω της κας Αικ. Λύτρα για προσωπικά του προβλήματα, τα οποία ήταν αδύνατο να γνωρίζει, γιατί εκείνος έμενε στην Αθήνα κι εκείνη στη Λέσβο. Η ίδια του διαβίβασε, επίσης, την επιθυμία του Αγίου να βοηθήσουν, τόσο αυτός, όσο και η σύζυγός του, την ανέγερση του Ι. Ναού του στην Ιθάκη, δίνοντας χρήματα για τα κουφώματα και το δάπεδο του Ιερού, τα οποία θα έπρεπε να είναι καλής ποιότητας.

Οι θαυμαστές, αδιάσειστες, χειρόγραφες μαρτυρίες

του παπά-Γιώργη Τσιντήλα, του Ιωάν. Ματαράγκα (Ταμία της ερανικής επιτροπής) και της Αικ. Βλασσοπούλου η οποία είδε τον Άγιο, που την έσωσε από βέβαιο θάνατο, ν’ αφήνει πάνω στο κρεβάτι της, στο Νοσοκομείο που βρισκόταν, το βιβλίο «Μηνύματα», της Αικ. Λύτρα, σε πολλά αντίτυπα (αφορά την «εν Χριστώ» θαυμαστή μεταμόρφωσή της). Όπως ομολογεί, της το έστελνε «δωρεάν» η συγγραφέας, προκειμένου να το πουλάει και να δίνει τα χρήματα για την ανέγερση του Ι. Ναού του, καθώς βεβαιώνει και η κόρη της Κυριακούλα Σκούρτη, που μένει σήμερα στην Ιθάκη (2014). Τί ποιό τρανή απόδειξη, ότι όλα όσα καταγράφονται εκεί, είναι πέρα για πέρα αληθινά, αφού το αποκάλυψε ο Ίδιος ο Άγιος, με τον παράδοξο τρόπο που ανέφερα;

Εξάλλου, με το περιστατικό αυτό, επαληθεύτηκε κι εκείνο που είχε πει ο Άγιος για τα «Μηνύματα» : «Τα βιβλία αυτά δεν τα στέλνεις εσύ, τέκνον, αλλά εγώ, διότι η χαρά μου είναι να βοηθήσω τους συγχωριανούς μου και αυτό, όχι προς δόξαν ιδικήν μου, αλλά προς δόξαν Θεού». 

Μπορεί κάποιοι ν’ αμφισβητήσουν αυτά τα οποία γράφει η Αικατερίνη στο βιβλίο της, ίσως γιατί ήταν αγράμματη, ξεχνώντας ότι και οι μαθητές του Κυρίου ήταν ψαράδες. Δε μπορούν όμως ν’ αμφισβητήσουν τις χειρόγραφες μαρτυρίες των παραπάνω προσώπων, που υπάρχουν σ’ αυτό, ιδιαίτερα δε, εκείνες που καταγράφτηκαν από τον π. Τσιντήλα, γιατί, όπως λένε οι ντόπιοι, ήταν «άγιος άνθρωπος». Εξάλλου, υπάρχει και το ημερολόγιό του, που το έχει ο γιος του, ο οποίος μένει στην Αθήνα.

Με τις σκέψεις αυτές, έστειλα στο Σύνδεσμο Κληρικών Χίου, μαζί με το κείμενο αυτό, το βιβλίο τής κας Λύτρα, που διαιωνίζει τα θαυμαστά γεγονότα της ανέγερσης του Ι. Ναού του, καθώς και κάποια άλλα αποδεικτικά στοιχεία (φωτ/πίες εγγράφων, μεταξύ των οποίων και μία από τις επιστολές τού Πατριάρχη που αναφέρω παρακάτω κ.α.), προκειμένου να τα φυλάξει στο Αρχείο του για κάθε δύσπιστο, αλλά και για επιβεβαίωση της αληθοφάνειας των όσων αναφέρονται εδώ, « προς δόξαν» του Αγίου Ραφαήλ και της γενέτειράς του. Παράλληλα όμως και σαν ένα φόρο τιμής προς την κα Λύτρα, τον παπά- Γιώργη, τον Ιωάν. Ματαράγκα και όλους όσους βοήθησαν να υλοποιηθούν οι επιθυμίες του Αγ. Ραφαήλ, οι οποίες αφορούν την αγαπημένη του γενέτειρα, που ποτέ δεν ξέχασε. 

Απολυτίκιον

Ήχος γ΄. Θείας πίστεως

Ραφαήλ σοφού, θεοσημείαις, ευκλεής Ναός Αυτού ηγέρθη, εν Ιθάκη ης γόνος εστί κλεινός· ένθα θαύματα τελούνται παράδοξα και δις κατ’ έτος τιμάται ο Άγιος· ου τα τίμια μυρίπνοα Λείψανα, εν Λέσβω πάλαι ηυρέθησαν, και δωρούσιν τοις πιστοίς Αυτού τα κρείττονα. 
Σ.Ζ. 

Τα βιβλία της Αικ. Λύτρα με τις υπαγορεύσεις τού Αγ. Ραφαήλ

Εκτός από τα δύο, που έχουν ήδη αναφερθεί, γράφτηκαν και τα παρακάτω, σύμφωνα με αυτό που την είχε συμβουλέψει ο ΄Αγιος : «... όχι έγραψα, διότι δεν είναι δικές σου σκέψεις, αλλά εγράφη και γράφεται...» : 

- «Η εν Χριστώ θαυμαστή μεταμόρφωσις της Αικ. Λύτρα» (1962). Εκδόθηκε με την επιμέλεια του αείμνηστου Φώτη Κόντογλου. Περιέχει τις σελ. 10-48 του βιβλίου «Μηνύματα», το οποίο, «κατ’ επιθυμίαν» του Αγίου, μεταφράστηκε ολόκληρο στ’ Αγγλικά, αλλά και στα Τούρκικα, από έναν Ελληνομαθή Τούρκο, της Τουρκικής Πρεσβείας. 

- Διδαχαί (1978).

- Απάνθισμα (διδαχών και μηνυμάτων). Στο τέλος αυτού υπάρχει και η θαυμαστή ιστορία της ανέγερσης Ι. Ναού του Αγ. Ραφαήλ στην Κ. Αχαΐα.

- Υπαγορεύσεις του Ουρανίου Πατρός δια του Μεγ/ρος Αγ. Ραφαήλ του Ιθακησίου προς την αμαθή Αικ. Λύτρα, κατά το προσκύνημά της εις Ιερουσαλήμ (Πάσχα 1973). Στην αρχή αυτού υπάρχουν και οι σελ. 10-48 του βιβλίου «Μηνύματα».

Κάποια στιγμή, όταν η Αικατερίνη βρισκόταν στην Ιθάκη, ο Άγιος, μιλώντας για την «άθλησιν της ψυχής», είπε : «... ο κάθε άνθρωπος, που θ’ αθλήσει για τον ψυχικόν του κόσμο, πρέπει να μελετά αργά και προσεκτικά τις αποκαλύψεις και τα κείμενα των Αγίων...». Σ’ αυτά συγκαταλέγονται κι εκείνα που υπάρχουν στα παραπάνω βιβλία, αφού της υπαγορεύτηκαν από τον ΄Ιδιο, με πνευματικό τρόπο, σε διάφορα χρονικά διαστήματα.

Γι’ αυτό και στο «Απάνθισμα» (σελ. 70), ο ΄Αγιος μας προτρέπει να τα διαβάζουμε με τα εξής λόγια : «... Προσανατολισθήτε στην ταξινόμηση των διδαγμάτων μου. Στις διδαχές μου θα βρήτε πλούσια την ερμηνεία του Θείου Λόγου για κάθε Χριστιανό...».

 

Όπως αναφέρει η κα Λύτρα, ο Άγιος κατηχεί και διδάσκει μ’ απλό τρόπο, πώς να προσευχόμαστε και γενικά, πώς να ζούμε, για να κερδίσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών. Καθώς δε αποκάλυψε, ο Θεός τον έστειλε στη γη, σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, για να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες ψυχές. Γιατί, όπως λέει, μεταξύ άλλων, στο Κεφάλαιο «Σόδομα και Γόμορα» του βιβλίου «Απάνθισμα» (σ. 46), η σημερινή εποχή είναι χειρότερη από τη συνώνυμη της παλιάς Διαθήκης, καθώς και την εποχή του Νώε. Και τότε ήταν σκληροί οι άνθρωποι, αλλά τώρα υπάρχει έξαρση εκφυλισμού και ασέβειας...

Φανταστείτε, λοιπόν, τί δεινά μας περιμένουν!

Γι’ αυτό, θα ήταν ευχής έργο, αν τα μηνύματα, οι διδαχές και οι αποκαλύψεις του Αγ. Ραφαήλ, που υπάρχουν στα βιβλία που ανέφερα, προβληθούν μέσα από τις Εκκλησιαστικές ιστοσελίδες του INTERNET, γιατί, αναμφισβήτητα, με τη Χάρη του, θα μας βοηθήσουν να συνειδητοποιήσουμε τα λάθη μας, να μετανοήσουμε, να μεταμορφωθούμε, όπως η Αικατερίνη και να σωθούμε. ΑΜΗΝ. 

Αυτός, προφανώς, είναι και ο λόγος, που ο ΄Αγ. Ραφαήλ επιθυμεί τα κείμενα αυτά να φυλαχθούν σαν Ιερά Κειμήλια, για να τα διαβάζουν όλες οι γενιές, κάτι που σήμερα μπορεί εύκολα να επιτυχθεί, μόνο με τον τρόπο που ανέφερα, δηλ. με τη διάδοσή τους μέσω του διαδικτύου.

Ήδη, απ’ ό,τι έχω δει, έχουν αναρτηθεί εκεί κάποιες αποκαλύψεις του Αγίου, που υπάρχουν στα βιβλία τής κας Λύτρα, αλλά είναι απορίας άξιο και παράλληλα λυπηρό, το ότι δεν αναφέρεται η πηγή της προέλευσής τους.

Δυστυχώς, τα βιβλία αυτά δεν κυκλοφορούν στο εμπόριο, γι’ αυτό και είναι άγνωστα στον περισσότερο κόσμο. Τα έχουν όμως πολλοί, ακόμα και Πατέρες του Αγ. ΄Ορους, τα δίνουν δε και σ’ άλλους να τα διαβάσουν, γιατί αυτό, όπως ήδη ανέφερα, είναι το θέλημα του Αγίου, ο οποίος είχε πει, επανειλημμένα, στην κα Λύτρα, ότι θα ζήσει πολλά χρόνια, γιατί έχει να μάθει πολλά, όπως κι έγινε.

Αν τα μελετήσει κανείς όλα, με τη χρονολογική σειρά που εκδόθηκαν, διαπιστώνει και μόνος του το θαύμα της σταδιακής της μεταμόρφωσης, το οποίο, αναμφισβήτητα, είναι ένα από τα μεγαλύτερα του Αγίου Ραφαήλ.

Παρατηρεί δε σ’ αυτά κάποιες επαναλήψεις, που προφανώς κρίθηκαν σκόπιμες, προκειμένου, αυτός που θα διαβάσει μόνο ένα, αφενός να κατανοήσει καλύτερα το περιεχόμενό του κι αφετέρου να του δοθεί η ευκαιρία να μάθει περισσότερα απ’ αυτά που έχει πει ο Άγιος. Ανάμεσα τους υπάρχουν και προσευχές, που τις υπαγόρευσε ο Ίδιος.

Ένα από τα πρόσωπα, που τη συνόδευαν στην Ιθάκη, αλλά και στα Ιεροσόλυμα, είναι η καθηγήτρια κα Χρυσ. Χατζηγιαννιού, που μένει στην Αθήνα, αλλά κατάγεται από τους Πύργους Θερμής Μυτιλήνης και είναι πολύ γνωστή, σ’ όλη την Ελλάδα, από το λογοτεχνικό της έργο, για το οποίο έχει βραβευτεί αρκετές φορές. Θυμάται και διηγείται, με μεγάλη συγκίνηση, όλα όσα βίωσαν σ’ αυτά τα δύο ταξείδια και κανείς δε μπορεί ν΄αμφισβητήσει τις μαρτυρίες της, γιατί είναι ένας πολύ σοβαρός κι αξιόλογος άνθρωπος.

Η θαυμαστή ανέγερση Ι. Ναού του Αγ. Ραφαήλ στην Κ. Αχαΐα

Στο τέλος του βιβλίου «Απάνθισμα», όπως έχω ήδη αναφέρει, η Αικ. Λύτρα γράφει και για τον Ι. Ναό της Κ. Αχαϊας, ο οποίος χτίστηκε από την Κατίνα Κωνσταντινοπούλου, σ’ εκτέλεση τάματος, γιατί ο Άγιος Ραφαήλ την έσωσε από βέβαιο θάνατο.

Ήταν μία πολύ φτωχή γυναίκα, που δεν είχε ούτε το οικόπεδο, ούτε την απαιτούμενη οικονομική ευχέρεια για να εκπληρώσει αυτό που έταξε. Για το λόγο αυτό, τόσο ο Ιερέας της Ενορίας της, όσο και ο Δεσπότης, την αποθάρρυναν. Εκκλησίες δε χτίζονται, αν δεν υπάρχουν χρήματα, της έλεγαν. Ο δεύτερος μάλιστα, της έδωσε μεν την άδεια για την ανέγερση, αλλά την προειδοποίησε να μην ενοχλήσει τη Μητρόπολη και την Ενορία για το θέμα αυτό. Εκείνη όμως δεν παραιτήθηκε, γιατί πίστευε, ακράδαντα, ότι θα τη βοηθήσει ο Άγιος, όπως κι έγινε. Ξεκίνησε, λοιπόν, με κάποια χρήματα που είχε και στη συνέχεια φρόντισε Εκείνος για όλα.

Ο Άγιος Ραφαήλ χρησιμοποίησε κι εκεί την κα Λύτρα. Με παρόμοιους, θαυμαστούς τρόπους, όπως αργότερα στην Ιθάκη, ξεπεράστηκαν όλα τα προβλήματα και χτίστηκε ένας ωραίος Ναός, που, καθώς είπε, θα βοηθήσει να σωθούν πολλές ψυχές.

Τα εγκαίνιά του έγιναν στις 11.9.1976, δηλ. δύο περίπου χρόνια πριν ξεκινήσει η ανέγερση του Ι. Ναού της Ιθάκης.

Η θαυμαστή αυτή ιστορία έχει καταγραφτεί και σ΄ένα άλλο βιβλιαράκι από το Θεόδ. Πάτση, ο οποίος βοήθησε με κάθε δυνατό τρόπο να υλοποιηθεί η επιθυμία του Αγίου, γιατί του το ζήτησε ο Ίδιος, μέσω της Αικατερίνης. Ήταν ένα από τα πέντε μέλη της ερανικής επιτροπής, που όρισε και στην περίπτωση αυτή ο ΄Αγ. Ραφαήλ. Τα υπόλοιπα ήταν : Η Αικ. Λύτρα, ο σύζυγός της Παναγιώτης, η Κυριακή Γουναρίδου και οι δύο Θεόδωροι, Πάτσης και Κατσαρός. 

΄Οποιος θέλει να μάθει περισσότερα, θα βρει ολόκληρο το περιεχόμενο του βιβλίου τού Θ. Πάτση, που έχει τίτλο : «Το ιστορικόν τού Ι. Ναού του Αγ. Ραφαήλ της Κ. Αχαϊας Πατρών», στην ιστοσελίδα : www.agiosrafael.org, όπου υπάρχουν και φωτογραφίες.

Εδώ καταγράφτηκαν μόνο λίγες, ενδεικτικές πληροφορίες, για να δει ο αναγνώστης, πόσο μοιάζει η ιστορία της ανέγερσης των δύο Ι. Ναών και με ποιό τρόπο χρησιμοποίησε ο ΄Αγιος - και στις δύο αυτές περιπτώσεις - την Αικατερίνη.

Τι έχουν πει για την κα Λύτρα

Θα ήταν παράλειψη, να μην αναφέρουμε και λίγα λόγια απ’ όσα έχει πει ο ΄Αγιος κι έχουν γράψει για την κα Αικ. Λύτρα πρόσωπα αξιοσέβαστα, τόσο στο χώρο της Εκκλησίας, όσο κι εκτός αυτού, όπως :

Ο Άγιος Ραφαήλ

«...Σε διάλεξα να υπηρετήσεις Θείαν αποστολήν, διότι αυτό είναι το θέλημα του Ουρανίου Πατρός...».

«...Δεν υπάρχει άνθρωπος ανθρωπίνης μορφώσεως, που να μιλήσει ευρύτατα και ορθά σε μίαν αμαθή, εάν δεν την επισκιάσει η Θεία Χάρις...».

Ο Αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος Λενής

Από τον πρόλογο του βιβλίου «Μηνύματα», που κυκλοφόρησε με τη δική του επιμέλεια (1965).

«...Ο Θεός ευαρεστείται ιδιαιτέρως εις την απλήν πίστιν, εις την πίστιν των απλοϊκών ανθρώπων... Η Αικ. Λύτρα, κάτοικος του χωριού Πάμφιλα, αγράμματος ούσα, επελέγη υπό του Αγίου και ενδόξου Ιερομάρτυρος Ραφαήλ δια να χρησιμεύση ως όργανον του Αγίου και δοχείον φοβερών αποκαλύψεων. Προς τούτο μετεστράφη και ανεκαινίσθη ο ψυχικός της κόσμος και έπειτα εδέχθη τας υπερκοσμίους αποκαλύψεις... 

...Εις τας γραμμάς που ακολουθούν δεν θα εύρης σοφίαν και καλολογικήν τέχνην. Μόνον σοφίαν Θεού θα εύρης. Ο τόπος συνεπώς «εν ω έστηκας γη αγία εστί» (΄Εξοδ. 3, 5). Λύσε και συ τον ιμάντα των υποδημάτων σου – όπερ εστίν ανθρωπίνη λογική – και ανυπόδητος από τα κριτήρια τοις «εν διδακτοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις» (Α΄Κορινθ., β΄ 13) με γυμνήν την πίστιν πρόσελθε. Μόνον τότε θα δυνηθείς να συλλάβεις τα «μηνύματα» αυτά, τα σωστικά της καρδίας. Μόνον τότε θα εξέλθης περισσότερον ανδρείος κατά την πίστιν σου. Μόνον τότε θα ωφεληθεί η ψυχή σου. Και επ’ αυτού, είθε η χάρις του Αγ. Ραφαήλ να σε επισκιάσει...»

Ο αείμνηστος Φώτης Κόντογλου

Από τον επίλογο και τον πρόλογο του βιβλίου «Η εν Χριστώ θαυμαστή μεταμόρφωσις της Αικ. Λύτρα...», που, όπως ήδη αναφέραμε, κυκλοφόρησε με τη δική του επιμέλεια.

«...Η Αικατερίνη Λύτρα, με την θαυματουργόν ενέργειαν του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Ραφαήλ, απέβαλε τον παλαιόν άνθρωπον της ματαιότητος και ενεδύθη τον νέον άνθρωπον, που φωτίζεται εις τον δρόμον της σωτηρίας από το ανέσπερον φως του Χριστού...

...Η ίδια, καλύτερον παντός άλλου, αφηγείται την χάριν που εύρεν από τον Θεόν και τον ΄Αγιόν του, να την εκλέξει ως όργανον σωτηρίας δι’ όσους θα ανοίξουν τας καρδίας των δια να εισέλθη μέσα το φως το οποίον εδέχθη άνωθεν η μακαρία αύτη Αικατερίνη...»

Ο παπά-Γιώργης Τσιντήλας

Από τις χειρόγραφες μαρτυρίες του.

«...Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς, από τότε που η ταπεινή αυτή γυναίκα, η σεβαστή Αικ. Λύτρα ήρθε από τη Μυτιλήνη και «κατ’ εντολήν» του Αγίου μου ανέθεσε ν’ αναλάβω το έργο της ανοικοδομήσεως του Ναού του. ...η αγία όψη της, τα θερμά λόγια της, ο τρόπος και η πειστικότητα που τα έλεγε, με ανάγκασαν να δώσω προσοχή... 

...Ποιός το πίστευε, όταν αυτή με βεβαίωνε, ότι καμμία ενέργεια δε θα κάνω για την εύρεση χρημάτων, από κανένα δε θα χρειαστεί να ζητήσω, γιατί ο ΄Αγιος θα επιβλέπει και θα ενεργεί για όλα. Έγιναν όπως μου υποσχέθηκε.

Ο Άγιος λοιπόν τη χρησιμοποίησε σαν μεσίτην...

... Αδελφέ μου, συ που διαβάζεις τα πτωχικά αυτά μου λόγια, βεβαιώσου είναι ατελή στην σύνταξιν και στις ωραίες φράσεις, ακόμα και στην ορθογραφία. Η ηλικία μου και οι γραμματικές μου γνώσεις με δικαιολογούν. Βεβαιώσου όμως, ότι είναι αληθή και τίποτε το πονηρόν δεν κρύβουν...».

Σε γράμμα δε που έστειλε στην κα Λύτρα (19.7.78), μετά τα εγκαίνια του Ι. Ναού, γράφει, μεταξύ άλλων : «... ο νους μου νοερώς ήταν σε σας όλους, που με τις ενέργειές σας, με την αγάπη σας και τον σεβασμόν σας στον ΄Αγιό μας, τόσες φορές μου δώσατε και μου δίνετε δύναμιν και υπομονήν...».

Ο Γεώργ. Β. Μυσίρης

Δωρητής του Ι. Ναού Ιθάκης.

Στο βιβλίο του, που αναφέρθηκε παραπάνω, εκφράζει την απέραντη εκτίμησή του προς το πρόσωπό της και ισχυρίζεται, ότι σήκωνε μεγάλο Σταυρό, ο οποίος με τον καιρό θα γινόταν όλο και πιο βαρύς, γιατί πολλοί την κακολογούσαν χωρίς κανένα λόγο, αλλά ήταν διατεθειμένη να υπομείνει τα πάντα για χάρη του Αγ. Ραφαήλ, ο οποίος τη μεταμόρφωσε σωματικά και ψυχικά.

Τα «Μηνύματα» σε βιβλίο τού Μ. Μιχαήλ

Στο βιβλίο τού κ. Μ. Μιχαήλ (Πτυχιούχου Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σπουδών Παντείου, Πανεπιστημίου Αθηνών), με τίτλο «Το μεγάλο μυστικό τού Γέροντα Παϊσίου», υπάρχει το εξώφυλλο των «Μηνυμάτων» στα Ελληνικά, στ’ Αγγλικά και στα Τούρκικα (βλ. φωτογραφίες βιβλίων).

Απ’ ό,τι αναφέρει ο συγγραφέας, είχε συναντήσει κάποτε τη γερόντισσα Αικατερίνη, η οποία, μεταξύ άλλων, του είπε, ότι σε λίγα χρόνια δε θα προλαβαίνουν στη Μυτιλήνη να βαπτίζουν Τούρκους, που θα γίνονται Χριστιανοί, όπως της είχε αποκαλύψει με όραμα ο ΄Αγ. Ραφαήλ το 1966-67 (δε θυμόταν την ακριβή χρονολογία).

Να, λοιπόν, γιατί ο Άγιος ζήτησε να μεταφραστούν τα «Μηνύματα» και στα Τούρκικα. 

Καθώς δε φαίνεται, όταν έγραψε το βιβλίο του, της έστειλε ένα αντίτυπο (που υπάρχει στο σπίτι της), γιατί στην πρώτη σελίδα αυτού βλέπουμε την υπογραφή του και το «τιμής ένεκεν».

 

Το βιβλίο του κ. Μ. Μιχαήλ και η πρώτη σελίδα αυτού με την υπογραφή του και το «τιμής ένεκεν».

Εδιδάχθης και θα διδαχθής κοπιάζοντας

Αν διαβάσει κανείς όλα τα βιβλία με τις υπαγορεύσεις του Αγίου, αλλά και τις σημειώσεις τής κας Λύτρα, που δεν έχουν ακόμα δημοσιευθεί, δικαιολογημένα θ’ αναρωτηθεί, γιατί ο ΄Αγ. Ραφαήλ της ζητούσε να μαθαίνει όλο και κάτι καινούριο, όπως π.χ. αγιογραφία, ζωγραφική, γραμματική, ξένες γλώσσες.

Την απάντηση μας τη δίνει παρακάτω ο Ίδιος : 

Κάποιος αδελφός διερωτήθη και είπε : «Το ΄Αγιον Πνεύμα πήγε στους μαθητές του Κυρίου αυθόρμητα και αλάνθαστα. Ενώ το τέκνον Αικατερίνη πόσον κόπο κάνει!». Απάντηση του Αγίου στην ίδια : «...Ο Κύριος δίνει την δύναμιν του Αγίου Πνεύματος με την ιδικήν Του θέλησιν. Η περίπτωσις η δική σου είναι άλλης μορφής της Θείας Δυνάμεως. Διότι, η Θεία Ενέργεια έχει μυριάδες τρόπους. Συνεπώς, δεν ελέγχεται από κανένα. Κι αν κάποιος θελήσει να την ελέγξει, θα νεκρωθή ο έλεγχός του. Η δική σου μάθησις είναι μία περίοδος διδαχής. Εδιδάχθης και θα διδαχθής κοπιάζοντας».

Ο Πατριάρχης συγχαίρει την κα Αικ. Λύτρα για τη διακονία της...

Βλέποντας μία φωτογραφία στην οποία εικονίζεται στο σπίτι της με το σύζυγό της και τον αείμνηστο Μητρ. Μυτιλήνης, καθώς και την προσωπική πρόσκληση, που της έστειλε ο μακαριστός Μητρ. Λευκάδας και Ιθάκης (βλ. παρακάτω τη 2η φωτ/φία), προκειμένου να παρευρεθεί στη γιορταστική εκδήλωση της 7.7.1985, καταλήγουμε στο συμπέρασμα, ότι τη γνώριζαν καλά οι δύο Ιεράρχες και την εκτιμούσαν ιδιαίτερα, όπως και o Πατριάρχης Αθηναγόρας, με τον οποίο αλληλογραφούσε και «κατ’ επιθυμίαν» τού Αγ. Ραφαήλ, που διαβιβάστηκε στον εκλεκτό Ποιμενάρχη από την ίδια, επέσπευσε την αναγνώριση της Αγιότητας των τριών Μεγαλομαρτύρων και φρόντισε να τοποθετηθούν στο «Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας».

Μία από τις επιστολές τού Πατριάρχη προς την κα Λύτρα. 

Ένα από τα μαρτύρια του Αγ. Ραφαήλ, όπως το είδε σε όραμα και το ζωγράφισε «κατ’ επιθυμίαν» του Αγίου (από το βιβλίο «Διδαχαί», όπου υπάρχουν κι άλλες σκηνές μαρτυρίων).

Σε μία από τις επιστολές του, που φωτ/φία της υπάρχει παραπάνω, ο μακαριστός Πατριάρχης, γράφει μεταξύ άλλων, στην κα Λύτρα : 

«...Συγχαίρομεν την Μεγαλόνησον Λέσβον, έχουσαν εις τους κόλπους αυτής, εκτός άλλων Αγίων, και τον ΄Αγιον Ραφαήλ και ιδιαιτέρως συγχαίρομεν υμάς, δια την διακονίαν την οποίαν επιτελείτε, εις απόδειξιν ότι το θαύμα είναι γεγονός καθημερινόν και εξαρτάται εκ των ανθρώπων να εκδηλούται εις αγιασμόν του βίου και της πορείας αυτών.

Και επί τούτοις απονέμοντες υμίν και τοις αγαπητοίς οικείοις υμών ολόθυμον την Πατριαρχικήν ημών ευλογίαν, ευχόμεθα παντοτεινήν την από της Αναστάσεως του Κυρίου χαράν και επικαλούμεθα εφ’ ημάς την χάριν και το άπειρον Αυτού έλεος».

Παρόλ’ αυτά, η κα Λύτρα, όπως το έλεγε ο κ. Γ. Μυσίρης, σήκωσε μεγάλο Σταυρό. Ταπεινώθηκε και πικράθηκε πολύ από τους ανθρώπους, σαν τον ΄Αγ. Νεκτάριο, αλλά υπέμεινε τα πάντα αγόγγυστα, για να κερδίσει τη Βασιλεία των Ουρανών.

Γι’ αυτό είναι βέβαιο, ότι θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου που θα δικαιωθεί, γιατί υπάρχει δίκης οφθαλμός, που βλέπει τα πάντα και τίποτα δε μένει κρυφό σ’ αυτό τον κόσμο.

Επίλογος

Επειδή διαπίστωσα, ότι στα βιβλία που εξιστορούνται τα θαυμάσια των τριών Αγίων, δεν υπάρχει η «εν Χριστώ» θαυμαστή μεταμόρφωση της κας Λύτρα από τον ΄Αγ. Ραφαήλ, ούτε οι υπαγορεύσεις που τις έγιναν από τον ΄Ιδιο – οι οποίες διατυπώνονται με τέτοιο τρόπο, που είναι αδύνατο να προέρχονται από ανθρώπινη σκέψη – έταξα να καταγράψω τα παραπάνω και να τ΄αναρτήσω στο INTERNET.

Γι’ αυτό, ευχαριστώ πολύ το «Σύνδεσμο Κληρικών Χίου» και ιδιαίτερα τον π. Γεώργ. Κων/νου, που μου έδωσαν την ευκαιρία να εκπληρώσω το τάμα μου «προς δόξαν των τριών Αγίων», οι οποίοι μ’ έχουν πολλές φορές ευεργετήσει, επιπλέον δε, με αξίωσαν να ψέλνω, πάνω από είκοσι χρόνια, σ’ ένα Εκκλησάκι τους στη Βέργα Καλαμάτας, όπου κάθε μήνα γίνεται μία Παράκληση υπέρ υγείας.

Ευχαριστώ επίσης όλους όσους με βοήθησαν, για το σκοπό αυτό, ο καθένας με τον τρόπο του και εύχομαι, ολόψυχα, η Χάρη των Αγίων να τους επισκιάζει πάντοτε. 

Μεγαλυνάρια

Αφιερώνονται στους Θαυματουργούς, Μεγαλομάρτυρες, Νεοφανείς Αγίους της Θερμής Λέσβου, Ραφαήλ, Νικόλαον και Ειρήνη, ιδιαίτερα δε στον Ι. Ναό τού Αγ. Ραφαήλ στη γενέτειρά του, στο Περαχώρι της Ιθάκης, με σεβασμό, ευγνωμοσύνη και πολύ αγάπη :

Χαίροις της Ιθάκης κλέος καινόν, και Περαχωρίου, ο προστάτης και αρωγός, χαίροις της Ελλάδος, αγλάϊσμα το μέγα, πανθαύμαστε Θεόφρον, ΄Αγιε Ραφαήλ.

΄Ωφθης και εδήλωσας εμφανώς, την επιθυμίαν, ανεγέρσεως Σου Ναού, εν γενέτειρά Σου, Περαχωρίω ήγουν, εν ω έκειτο πάλαι, Πάτερ ο οίκος Σου.

Σκέπε φρούρει σώζε, Θαυματουργέ, πάντας τους τιμώντας, την Αγίαν Σου και σεπτήν, ΄Αθλησιν εν Λέσβω, εν Καρυών τω λόφω, όστις ηγιάσθη τω μαρτυρίω Σου.

Δεύτε ασπασώμεθα ευλαβώς, Ραφαήλ Ειρήνην, και Νικόλαον τον κλεινόν, εν Περαχωρίω, Ιθάκης της ενδόξου, ένθα τελούνται όντως, θαύματα πάμπολλα.

Δεύτε νυν τιμήσωμεν αδελφοί, πίστει ευλαβεία, τους τρεις Μάρτυρας του Χριστού, οίτινες πρεσβεύουν, Τριάδι τη Αγία, υπέρ των εξαιτούντων, το Θείον έλεος.

Στέλλα Ιωάν. Ζαχαρόγιαννη