Έχω την ανάγκη για τον απλό παπά να σου μιλήσω…

Άκου φίλε, έχω την ανάγκη για τον απλό παπά να σου μιλήσω. Τον παπά που είναι απλός, ανεξαιρέτως βαθμού. Ξέρω, μπορεί να έχεις κάποιες μικρές οι μεγάλες δυσάρεστες εμπειρίες από κληρικούς που λοξοδρόμησαν στην αποστολή ή που κυριάρχησε πάνω τους η ανθρώπινη φύση. Εγώ θα σου μιλήσω για τους πολλούς αυτούς τους απλούς καθημερινούς αγωνιστές που δεν «διαλαλούν την πραμάτεια» τους, που δεν διαχωρίζουν τον κόσμο, που δεν έχουν καν το δικαίωμα να επιλέξουν αυτόν που θα τους διοικήσει.
Που μετατρέπουν το λάθος των από πάνω σε ελπίδα και ζωή για τους ανθρώπους. Για αυτούς που αθόρυβα ακολουθούν την καρδία και την αποστολή τους. Δεν έχει σημασία αν λέγετε παπά-Αντώνης, παπά-Γιώργης, παπά Γιάννης, ή όπως και να λέγετε. Θα τον έχεις δει. Θα τον έχεις νιώσει. Σου μιλάω για τον:

-Παπά που θα είναι από τους πρώτους ξένους ανθρώπους που θα σε πάρει τρυφερά αγκαλιά για να σε «κολυμπήσει» στα απάτητα νερά της νέας σου ζωής, στα οποία δεν θα σε αφήσει να πνιγείς κρατώντας σου το χέρι και δίνοντας σου όνομα. Αυτό που λέμε Βάπτιση. 

–Σου μιλάω για τον παπά που στα πρώτα σου παιδικά και νεανικά χρόνια θα σε νουθετήσει στην ζωή μιλώντας σου για τρία φοβερά ιδανικά που η αληθινή του Εκκλησία τον έχει διδάξει και τα βιώνει, για την πίστη, την ελευθερία και την αγάπη. Και θα στα προσφέρει να τα «φας» πραγματικό Σώμα και Αίμα του Χριστού. Αυτό που λέμε, κατήχηση, Θεία Κοινωνία. 

–Σου μιλάω για εκείνον που θα γονατίσει μπροστά στον Θεό και θα παρακαλέσει με δάκρυα να σε φιλάει και θα τον μαλώσει αν δεν το κάνει, όταν είσαι ευάλωτος, όταν διαβάζεις για να πετύχεις, όταν σφάλεις, όταν ερωτεύεσαι, όταν όλες οι πόρτες είναι κλειστές και ο σταυρός σου σου μοιάζει αβάσταχτος. Αυτό που λέμε εξομολόγηση, προσευχή, αδερφοσύνη.

- Λέω για εκείνον που θα «χορέψουμε» μαζί τον πρώτο αληθινό μεγάλο χορό, τότε που τα πόδια σου δεν θα σε βαστάνε, που θα πρέπει να κάνεις τον έρωτα και την αγάπη σου κοινωνία για έναν άλλον, που θα ζεις μόνο για αυτόν, που από τα δικά της μάτια θα βλέπεις τον κόσμο. Αυτό που λέμε Γάμος.

-Λέω για εκείνον που θα σμίξουμε τα δάκρυα μας όταν τα αγαπημένα μας πρόσωπα θα ξεκινήσουν για την συνάντηση της νέας ζωής, τότε που οι πλάτες μας θα κρυώνουν και θα τις σκεπάσουν με τις δικές τους, τότε που ο χρόνος οριστικά θα μας κλέψει την παιδικότητα. Αυτό που λέμε εξόδιος ακολουθία.

-Θα είναι εκείνος που θα ποτίσει το παγωμένο μας μάγουλο με τα δάκρυα του και θα σταυρώσει το μέτωπο μας ψιθυρίζοντας μας στο αυτί: «Καλό Παράδεισο-και καλή αντάμωση αδελφέ», όταν θα ξεκινήσει η δικιά μας αθάνατη διαδρομή. Αυτό που λένε αιώνια ζωή.

Και δεν είναι μόνο αυτά. Σου μιλάω για εκείνον που σηκώνει τα μανίκια για να μαγειρέψει για τους φτωχούς, που θα δακρύσει όπως εσύ όταν το παιδί του γεννηθεί «λαβωμένο» ή αρρωστήσει, που θα τρέξει στο σχολείο για να μάθει για την πρόοδο του, που θα ξενυχτήσει στο προσκεφάλι του που καίει, που θα τρέξει στην παιδική χαρά και στις κούνιες, που θα κάνει όνειρα όπως εσύ , λάθη όπως εσύ, που θα ταπεινώσει αλλά θα πει συγνώμη. Που θα ταπεινωθεί αλλά θα πολεμήσει, το μέσα και το γύρω του. Είναι εκείνος που όταν η ιστορία ήταν «ζεστή» πήρε το όπλο και την πότισε με το αίμα του. Είναι εκείνος που παθιάζετε σαν εμάς, με τις ομάδες, με τις παρέες, με τα μικρό πάθη μας. Αδερφέ μου, είναι ένας από εμάς. Σάρκα από την Σάρκα μας είναι ο παπάς. Ο παπάς που μαζί βαδίσαμε στην ιστορία και μαζί βαδίζουμε στη ζωή.

Άκου άρχοντα του πολιτικού, του κοσμικού και του εκκλησιαστικού κατεστημένο. Ο παπάς είναι ένας από εμάς. Ο παπάς είναι Λαός. Και σαν Λαός δεν έχει ανάγκη σωτήρες και δεν θα ήθελες να δεις την οργή του Λαού. Αδελφέ παπά, είμαστε μαζί σου, στις πτώσεις σου, στους αγώνες σου, στις λύπες σου, στις χαρές σου, στη ζωή . Να εύχεσαι να μην σμίξουν τα χέρια μας άρχοντα…

Κώστας Ζουρδός

Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ