Ιστολόγιο "Σύνδεσμος Κληρικών Χίου" 15 χρόνια (2008-2023) συνεχούς και συνεπούς παρουσίας στο διαδίκτυο στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://syndesmosklchi.blogspot.gr/
Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου Ἦχος πλ. δ'. Ἡ τοῦ στόματός σου καθάπερ πυρσός ἐκλάμψασα χάρις, τὴν οἰκουμένην ἐφώτισεν, ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυροὺς ἐναπέθετο, τὸ ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν. Ἀλλὰ σοῖς λόγοις παιδεύων, Πάτερ, Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Σύνδεσμος Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών, έτος ιδρύσεως 2007

Παρασκευή 1 Απριλίου 2016

ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ; (No 2)

Του Γεωργίου Φωτ. Παπαδόπουλου

Στο τελευταίο φύλλο της <<Χιώτικης Διαφάνειας>> (24/03 ε.ε.) ο εκλεκτός συμπολίτης μας και φίλος, Σταμάτης Γ. Κουτσοδόντης δημοσίευσε κείμενο με τον ύπερθεν –εύστοχο και εύγλωττο– τίτλο, κατ΄ ουσίαν απαντητικό σε προγενέστερο δικό μου, με το οποίο –ούτε λίγο ούτε πολύ– επιζητεί κάποιες απαντήσεις σε εύλογα ερωτήματά του. Του τις δίδω, λοιπόν, μιας και δεν πρέπει να του χαλάσω το χατίρι αλλά και διότι καμιά φορά η άρνηση απάντησης εκλαμβάνεται και ως αδυναμία, κάτι το οποίο επ΄ ουδενί δεν θέλω να υποθέσει ο αγαπητός Σταμάτης.

Αναφέρεται, ο αγαπητός Σταμάτης, στο ζήτημα του Οικουμενισμού και ορθά τον καταδικάζει. Βέβαια, το ενδιαφέρον του είναι λίγο όψιμο αλλά και λίγο … περίεργο ! Διότι, ως φαίνεται, διαφώτισε… τον πιστό λαό περί των καθηκόντων των Χριστιανών, διεκήρυξε τον λόγο του Θεού που πρέπει να εφαρμόζει (ο πιστός λαός), ανέλυσε τον λόγο της Αγίας Γραφής, επλήρωσε την καρδία και το μυαλό των ευσεβών Χριστιανών πνευματικών κειμένων και αφού τα έκαμε όλα αυτά σκέφτηκε να ασχοληθεί και με τον Οικουμενισμό, επιχειρώντας να διαχωρίσουν οι πιστοί τη θέση τους σε <<οικουμενιστική>> και <<γνήσια>> πίστη, δηλαδή ζητώντας να προβούν σε σχίσμα στο χώρο της Εκκλησίας, όπως οι παλαιοημερολογίτες ! Και επειδή με ρωτά εάν πιστεύουν ή όχι στο Θεό οι παλαιοημερολογίτες, θα του απαντήσω ότι και οι παπικοί πιστεύουν στο Χριστό, και οι προτεστάντες, και οι χιλιαστές, και οι πεντηκοστιανοί, και ο Άρειος επίστευε, αλλά όλοι αυτοί βρέθηκαν σε πλάνη, ξεκίνησαν με σχίσμα και κατέληξαν σε αίρεση. Έτσι και οι παλαιοημερολογίτες, ξεκίνησαν με το ημερολόγιο (13 ημέρες) και 2-3 δεκαετίες κατόπιν θυμήθηκαν και τον Oικουμενισμό για να δικαιολογήσουν την απόσχισή τους (για του λόγου το αληθές ας αναζητήσει όποιος διαφωνεί το αρχικά κείμενα απόσχισης των Γ.Ο.Χ., να δει εάν γίνεται πουθενά μνεία στον Οικουμενισμό). Ατυχές, λοιπόν, το παράδειγμα και το ερώτημα, Σταμάτη. Η Εκκλησία δεν είναι τσιφλίκι καθενός να κάνει και να λέει ότι θέλει, μάλιστα δίχως έλεγχο. Όταν, λοιπόν, δούμε ότι ο Οικουμενισμός εισβάλλει στην Εκκλησία, θα υψώσουμε σθεναρά τη φωνή και το ανάστημά μας, όχι όμως να γίνουμε για ΄΄τα πανηγύρια΄΄ σχολιάζοντας κάθε επίσκεψη του Πατριάρχη εδώ κι εκεί, δήθεν για να σώσουμε την Εκκλησία από τον Οικουμενισμό και το μόνο που επιδιώκουμε να είναι να καλύψουμε τα δικά μας πάθη, τα εσώψυχα και τις αιτιάσεις του υποσυνείδητού μας. Υπερπατριώτες και υπερχριστιανοί δεν υπάρχουν ! Μόνον πραγματικοί Πατριώτες και Χριστιανοί.

Μιας δε και αναφέρεσαι στον Οικουμενισμό, ήθελα να σε ρωτήσω κάτι κι εγώ: Είναι το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.) όργανο του Οικουμενισμού ή όχι; Εγώ πιστεύω ότι είναι και πρέπει να φύγουμε από εκεί. Όμως, ο Γέροντας Θεόδουλος (Γεντίδης), Δικαίος (Ηγούμενος) των Αγίων Πατέρων είχε ζητήσει να συμπεριληφθεί η Ιερά Σκήτη των Αγίων Πατέρων στο πρόγραμμα διανομής τροφίμων (επισιτιστικό) του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, αποστέλλοντας μάλιστα σχετικό έγγραφο στην Ιερά Μητρόπολη Χίου! Λοιπόν, ποιος μάχεται τον Οικουμενισμό και πως; Θεωρητικά είναι καλό να λέγονται αυτά, πρακτικά όμως τηρούνται άλλα από κάποιους ! 

Με ρωτά πολλά για τη Σκήτη των Αγίων Πατέρων και περί του ζητήματος που έχει προκύψει. Βέβαια, λησμονεί ο φίλτατος Σταμάτης ότι, όλη η φασαρία στον τοπικό Τύπο και αλλαχού ξεκίνησε από τον ίδιο (δίχως μάλιστα να έχει κανένα δικαίωμα προς τούτο μιας και δεν γνωρίζω να είχε ιδιαίτερη σχέση με τη Σκήτη- απεναντίας εγώ στήριζα ηθικά και υλικά τον π. Αμβρόσιο και ήξερε τις πεποιθήσεις μου) διότι εκείνος πρώτος αρθρογράφησε στον τοπικό Τύπο και <<ήρξατο χειρών αδίκων>> και έπειτα όλοι οι υπόλοιποι. Το τι έκανε η Ιερά Μητρόπολις Χίου είναι δική της δουλειά και έχει έννομο (ηθικό και διοικητικό) συμφέρον να το πράξει. Μάλιστα δικαιώθηκε και στο δικαστήριο. Αλλά τα περί δημοσιευμάτων, κλπ. ποιος τα ξεκίνησε; Δεν τα ξεκίνησε εκείνος και άρχισε το ΄΄γαιτανάκι΄΄ των ερωταπαντήσεων; 

Αναφέρει ότι, πληθώρα πιστών έχουν να κάνουν με τη στάση της Μητρόπολης. Κι εγώ θα του πω ότι και υπερπληθώρα πιστών έχουν να κάνουν με τη στάση των παλαιοημερολογιτών στη Χίο και τη δική του. Ποια είναι η πληθώρα; Ας μας πουν αριθμητικά και από ποιους στηρίζονται τα ιερά καθιδρύματα της Χίου. 

Με ρωτά γιατί δεν απάντησα σε μακροσκελέστατα σχόλια (όχι άρθρα) κάποιου δηλωμένου παλαιοημερολογίτη στην Αθήνα και κάποιου ετέρου αγνώστου ονόματος και προελεύσεως. Απαντώ, για την πρώτη περίπτωση: Υπάρχει περίπτωση να πείσω κάποιον ο οποίος αρνείται να αναγνωρίσει τις Αποφάσεις της Ελληνικής δικαιοσύνης και αναφέρει για πρόσωπα που τιμωρήθηκαν από αυτή και πέθαναν στη φυλακή ότι <<δεν αποδείχθηκε τίποτα>>; Μπορείς να κάνεις διάλογο με τον έντονο ζηλωτισμό, που έχει ως αρχή του το <<ου με πείσης καν με πείσης>>; Απαντώ και για τη δεύτερη περίπτωση: Σε ποιον να απαντήσω; Σε κάποιον που παρουσιάστηκε με γυναικείο ονοματεπώνυμο και όταν της (-του) απάντησα επανήλθε και είπε ότι δεν ονομάζεται έτσι; Είναι σοβαρά αυτά τα πράγματα και αναμεταδίδει και τα ονόματα που δεν γνωρίζει προσωπικά; (εκτός εάν τα γνωρίζει). 

Με ρωτά για την ιεροσύνη του π. Αμβροσίου. Νομίζω ότι από το κείμενό μου, συμπεραίνεται και η απάντηση στο ερώτημα αυτό. Εκείνος γιατί κόπτεται τόσο για το συγκεκριμένο ζήτημα; Εγώ δεν προέβην σε κανένα χαρακτηρισμό, μίλησα για αποκοπή από την Κανονική Εκκλησία των Γ.Ο.Χ. ευρύτερα. Επιπλέον είπα ότι, η Σκήτη των Αγ. Πατέρων έδιδε -διαχρονικά- αναφορά στην Ι. Μητρόπολη Χίου, ανεξαρτήτως τήρησης ημερολογίου. (Και ανέφερα, σε προσωπικό μου σημείωμα στον ίδιο, όχι δημόσια -όπως κάνει εκείνος- χρησιμοποιώντας φράσεις προσωπικής επικοινωνίας, διαπράττοντας ηθική απρέπεια) ότι, για την επίσημη και Κανονική Εκκλησία, οι χειροτονίες των Γ.Ο.Χ., που πραγματοποιήθηκαν σε περίοδο που αυτοί δεν είχαν εκκλησιαστική κοινωνία με την επίσημη Εκκλησία, δεν αναγνωρίζονται. Όμως, ήθελα κι εγώ να τον ρωτήσω κάτι (μιας και με προκάλεσε, ενώ δεν το είχα σκοπό): Όταν ο π. Αμβρόσιος, επί χρόνια ολόκληρα, λειτουργούσε δίχως να μνημονεύει κανένα Επίσκοπο, ήσαν έγκυρα ή άκυρα τα Μυστήρια; Ας ανατρέξει στο Ι. Πηδάλιο (φράσεις του οποίου μνημονεύει στο κείμενό του 2-3 φορές) να μας απαντήσει ο κ. Κουτσοδόντης.

Ας μας πει, ακόμη, από πού προκύπτει αυτό που –ψευδώς ή λόγω άγνοιας;– ανέφερε σε προγενέστερο άρθρο του ότι, δηλαδή, ο μακαριστός Μητροπολίτης μας κυρός Διονύσιος αναγνώριζε την ιεροσύνη των Γ.Ο.Χ. Ο μακαριστός Διονύσιος είχε ζητήσει από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος να αποφανθεί περί της εγγραφής του π. Αμβροσίου στο μοναχολόγιο της Ιεράς Μονής Μυρσινιδίου και την ανάληψη εκεί καθηκόντων Ιερομονάχου. Το Γραφείο Νομοκανονικών ζητημάτων της Συνόδου (ο αείμνηστος, σήμερα, Πρωτοπρεσβύτερος π. Ευάγγελος Μαντζουνέας και ο τότε Αρχιμανδρίτης –νυν Μητροπολίτης Κηφισίας– Κύριλλος διερεύνησαν το ζήτημα) ανέφερε ότι έπρεπε να ξαναχειροτονηθεί για να γίνει δεκτός, πράγμα που ασφαλώς δεν δέχθηκε ο π. Αμβρόσιος, όταν τις επόμενες ημέρες του ανακοινώθηκε στη Χίο. Το γεγονός ελύπησε σφόδρα τον μακαριστό Διονύσιο ο οποίος εκτιμούσε τον π. Αμβρόσιο και τον εμπιστευόταν ως φύλακα των ι. καθιδρυμάτων που επόπτευε. Στη συνάντηση ήμουν παρών διότι είχα πάει στην Ι. Σύνοδο εκείνη την ημέρα, στο ίδιο γραφείο, με τον μακαριστό Μητροπολίτη μας και τον πατέρα μου, για κάποιο προσωπικό μου θέμα,. Ήταν Παρασκευή Δ΄ εβδομάδος Νηστειών της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής του έτους 1995. 

Επίσης, ήθελα να ρωτήσω κάτι τον αγαπητό Σταμάτη, γνωρίζοντας ότι, σε σειρά άρθρων του στο παρελθόν (που διατηρώ στο αρχείο μου) προέβαλλε –και ορθά– ως εξαίρετες τρεις εκκλησιαστικές προσωπικότητες: Τον μακαριστό Μητροπολίτη Δρυινουπόλεως και Κονίτσης κυρό Σεβαστιανό (Οικονομίδη), τον μακαριστό Μητροπολίτη Χίου κυρό Χρυσόστομο (Γιαλούρη) και τον μακαριστό Μητροπολίτη πρώην Αττικής Νικόδημο (Γκατζιρούλη). Ρωτώ, λοιπόν, έχει διαβάσει τι έχουν πει οι τρεις (3) αυτοί αοίδιμοι Ιεράρχες για το παλαιό ημερολόγιο και τους παλαιοημερολογίτες ή όχι; Και κάτι ακόμη, μήπως μπορεί να αναζητήσει τον λόγο που, όταν οι μακαριστοί Ιεράρχες Φλωρίνης Αυγουστίνος, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος και Παραμυθίας Παύλος έπαυσαν το μνημόσυνο του Πατριάρχη Αθηναγόρα το έτος 1972 (επί οικουμενισμώ, λόγω του εναγκαλισμού του με τον Πάπα), ο αοίδιμος Δρυινουπόλεως Σεβαστιανός αρνήθηκε να τους ακολουθήσει; Ο κ. Κουτσοδόντης είναι, άραγε, σοφότερος και σθεναρότερος Ορθόδοξος πιστός από τον Σεβαστιανό, ΄΄βασιλικότερος του βασιλέως΄΄; Παραδέχεται, εν τέλει, ο κ. Κουτσοδόντης τους Ιεράρχες αυτούς ή όχι; Εύλογο το ερώτημα: Και με τον Θεό και με τον Διάβολο; Δεν γίνεται ! Πρέπει να αποφασίσει ! 

Επίσης, μιας και αναφέρεται στον Οικουμενισμό και τον Ι. Κλήρο της Εκκλησίας μας, καλό θα ήταν να μάθει εάν, τόσο οι προκάτοχοι όσο και οι διάδοχοι (σήμερα) του αειμνήστου Επισκόπου Αστορίας Πέτρου (Αστυφίδη) έχουν εκκλησιαστική κοινωνία ή όχι με την επίσημη Εκκλησία και εάν λειτουργούν ή όχι με τους Κληρικούς του νέου ημερολογίου. Επίσης, καλό θα ήταν να μας πει ποιος ήταν ο δεύτερος, εκ των δύο Ιεραρχών, που φέρεται να χειροτόνησε τον <<αρχηγό>> των Γ.Ο.Χ. Ελλάδος Ακάκιο Παπά και ποια η σχέση του με τον Οικουμενισμό. Κατόπιν τα ξαναλέμε. 

Νομίζω ότι, ο φίλος Σταμάτης έχει καλές και αγαθές προθέσεις στα όσα λέει, αλλά κάπου τα έχει μπερδέψει λίγο! Θεωρώ ότι, με την αρθρογραφία του περισσότερο κακό παρά καλό έκανε στα τεκταινόμενα της Ι. Σκήτης των Αγίων Πατέρων. Εάν πραγματικά αγαπούσε και τιμά τον π. Αμβρόσιο πρέπει να σταματήσει. Επίσης, η υφή και ο τρόπος της γραφής του υποδηλώνει αδικαιολόγητη εμπάθεια στο πρόσωπο του Μητροπολίτη Χίου Μάρκου. Γιατί τόσο μένος; Τον πείραξε επειδή ενήργησε διασφαλίζοντας το συμφέρον της Εκκλησίας; Ή, τελικά, πίσω από αυτή την πολεμική του κ. Κουτσοδόντη (ακόμη και στο πρόσωπο μου, που ομολογώ ότι δεν το περίμενα μετά από τόσα χρόνια φιλίας) κρύβονται πικρίες, εγωισμοί και αντιδράσεις έναντι άλλων, προσωπικών θεμάτων, που έχουν να κάνουν μεταξύ του ιδίου και της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου; Μπορεί σε κάποιον να αρέσει ή όχι κάποιος άλλος (Κληρικός ή λαϊκός), μπορεί να σχολιάζεις καλοπροαίρετα τις –όποιες– ενέργειες του ή μη (ιδιαίτερα εάν είναι δημόσιο πρόσωπο), δεν μπορείς όμως να κατηγορείς κάποιον επειδή ενήργησε με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον (όπως αυτό απορρέει από την κείμενη Νομοθεσία, Κανονική-Εκκλησιαστική και Πολιτείας) και το συμφέρον της Εκκλησίας. Ε, αυτό, πάει πολύ και είναι για εξέταση από ιατρό… Και μάλλον είναι σύμπτωμα Οικουμενισμού !!!

Γνωρίζω ότι στενοχώρησα λίγο τον φίλο Σταμάτη, δεν το έκανα με κακή πρόθεση, το λέω ειλικρινά. Όμως, πρέπει να αναγνωρίσει την πλάνη του. Εγώ εφαρμόζω το των προγόνων μας <<Φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δε αλήθεια>>. Και ως λέγει ο ιερός Απόστολος <<ά είδαμεν και ηκούσαμεν, ου δυνάμεθα μη λαλείν>>. Αλλά και ο ιερός Χρυσόστομος <<δέχου εκούσια τραύματα φίλου ή ακούσια φιλήματα εχθρού>> (κατά παράφραση: Δέξου τον λόγο του φίλου σου που θα σε στενοχωρήσει αλλά είναι για το καλό σου, παρά αυτόν που σε επαινεί αλλά δεν είναι αληθινός).-

2 σχόλια:

Παναγιώτης Μακρής είπε...

Άρθρο το οποίο βρίθει ανακριβειών και διαστρεβλώσεων. Αντί ο κ. Γεώργιος να απαντήσει ευθέως στα ερωτήματα που του τίθενται παίζει με τις λέξεις και ισχυρίζεται: «εγώ δεν είπα αυτό, εννοούσα αυτό κλπ».
Τέλος πάντων, επειδή έγινε αναφορά σε εμένα ανώνυμα, σχετικά με τα όσα έγραψα σχετικά με τα σκάνδαλα στην Κερατέα και επειδή ο κ Γεώργιος αμφισβήτησε την απάντηση μου, τον προκαλώ να μου φέρει εδώ την απόφαση δικαστηρίου σχετικά με τα σκάνδαλα στην Κερατεά.
Δεύτερον, τα σχόλια που δημοσίευσα στη σελίδα του συνδέσμου κληρικών Χίου δημοσιεύτηκαν και σαν άρθρο στη σελίδα Κρυφό-σχολειό. Τόσο ο ιδιοκτήτης του ιστολογίου όσο και εγώ προκαλέσαμε τον κ Γεώργιο, αν θέλει και μπορεί, να απαντήσει, αλλά αυτός προτίμησε να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.
Αναφέρω επίσης άλλο ένα ψέμα του κ Γεωργίου ο οποίος γράφει: Απαντώ, για την πρώτη περίπτωση: Υπάρχει περίπτωση να πείσω κάποιον ο οποίος αρνείται να αναγνωρίσει τις Αποφάσεις της Ελληνικής δικαιοσύνης και αναφέρει για πρόσωπα που τιμωρήθηκαν από αυτή και πέθαναν στη φυλακή ότι «δεν αποδείχθηκε τίποτα»; Μπορείς να κάνεις διάλογο με τον έντονο ζηλωτισμό, που έχει ως αρχή του το «ου με πείσης καν με πείσης»;

Απαντώ επ' αυτού, από πότε με γνωρίζει ο κ Γεώργιος και έχει το δικαίωμα να γράφει για εμένα; Με ξέρει πολύ καιρό; Από πότε ξέρει αν έχω ως αρχή μου το «ου με πείσης καν με πείσης»; Βάση των παραπάνω προκαλώ για άλλη μια φορά τον κ. Γεώργιο, αν έχει το θάρρος (που δυστυχώς το αμφισβητούμε, επειδή δεν είναι η μοναδική περίπτωση που νεοημερολογίτες εξαφανίζονται ως δια μαγείας από τέτοιους διαλόγους), να τολμήσει να απαντήσει στα όσα δημοσιεύτηκαν στο ιστολόγιο Κρυφό-σχολειό: http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2016/03/blog-post_10.html

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Διάβασα τό μισό περίπου ἄρθρον, διότι παραπάνω δέν ἄντεξα, καθότι εἶμαι ἀλεργικός στά μεγάλα ψεύδη. Ὁ ἀρθρογράφος, ὄχι μόνον ψεύδεται ἀσυστόλως σέ καίρια ζητήματα, ἀλλά γενικῶς ἀφήνει τά μῆλα καί πιάνει τά φύλλα! Π.χ., λέγει ὅτι οἱ Παλαιοημερολογῖται ἐδημιούργησαν τό σχίσμα, ἐνῷ ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι οἱ Νεοημερολογῖται εἰσήγαγαν μία καινοτομία (τό παπικόν ἑορτολόγιον) στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία (1) ἦτο ἀναθεματισμένη ἀπό τρεῖς Πανορθόδοξες Συνόδους (1583, 1587 και 1593), (2) εἶχε στόχον τήν ἕνωσιν μέ τόν Παπισμόν καί τόν Προτεσταντισμόν (βλ. Πατριαρχική Ἐγκύκλιο του 1920 καί τό βιβλίον ἑνός πρωτεργάτου της καινοτομίας, Ἀνθίμου Μητροπολίτου Βιζύης, "ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ," 1922, σελ. 141), καί (3) ἀνεμένετο νά δημιουργήσῃ σχίσμα (βλ. ἄρθρον τῆς "Ἐκκλησιαστικῆς Ἀλήθειας" τοῦ 1895, καθώς καί τήν Ἐγκύκλιον τοῦ Πατριάρχου Ἰωακείμ Γ', μετά τήν διαβούλευσιν πού αὐτός εἶχε μέ τίς τοπικές Ἐκκλησίες γιά τήν ἀλλαγήν τοῦ Ἑορτολογίου γύρω στά 1902-1904). Δηλαδή, οἱ Οἰκουμενισταί ἐν γνώσει των ἐδημιούργησαν σχίσμα, βλάπτοντες ἔτσι τό δόγμα τῆς ἑνότητος, προκειμένου νά προωθήσουν τόν Οἰκουμενισμόν, βλάπτοντες ἔτσι ὅλα τά δόγματα. Ὅσοι συντάσσονται ἐν γνώσει των μέ αὐτούς, ὅπως ὁ ἀρθρογράφος, εἶναι σχισματοαιρετικοί. Λέγει δέ ψευδῶς ὁ ἀρθρογράφος ὅτι δῆθεν οἱ τοῦ Πατρίου μετέπειτα ἀνεκάλυψαν τόν Οἰκουμενισμόν, ἐνῶ εἶναι γνωστόν ὅτι ὅταν οἱ Οἰκουμενισταί ἔκαναν τό σχίσμα, οἱ τοῦ Πατρίου ἐφώναζον: "Φραγγέψαμε"! Ἡ δέ μεγαλυτέρα πλάνη τοῦ ἀρθρογράφου εἶναι ὅτι ἀπό τήν 7-12-1965, ὅταν ἤρθη τό σχίσμα μέ τόν Παπισμόν (δέν ἔγινε μόνον ἄρσις ἀναθεμάτων, ὅπως ψευδῶς λέγουν οἱ Οἰκουμενισταί πρός ἐξαπάτησιν τῶν ἁπλοϊκῶν, ἀλλά καί ἄρσις τῆς ἀκοινωνησίας, βλ. New York Times, 8 December 1965), εὐρίσκεται εἰς ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν μέ τόν Παπισμόν, εἶναι δηλαδή Οὐνίτης, ἀλλ' αὐτός κατηγορεῖ τούς τοῦ Πατρίου, οἱ ὁποῖοι ἁπλῶς ἔμειναν εἰς ὅσα "ἔμαθαν καί ἐπιστώθησαν" παρά τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ὁ δυστυχής αὐτός Οὐνίτης νομίζει ὅτι ἡ Ἐκκλησία εὑρίσκεται ὅπου εὑρίσκονται τά ἱστορικά Πατριαρχεῖα (ὅπως π.χ. αὐτό τῆς Ρώμης) καί ὄχι ὅπου εὑρίσκεται ἡ ἀκαινοτόμητος Ἀλήθεια, δηλαδή ὁ Χριστός. Ἔτσι, κοινωνεῖ μέ "ἱεράρχας" πού διανέμουν τό "ἅγιον Κοράνιον" (Βαρθολομαῖος, Θεόφιλος κ.ἄ.), πού λέγουν ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πιστεύουν εἰς τόν αὐτόν Θεόν, ἀλλ' ὁ καθείς μέ τόν τρόπον του (Ἀθηναγόρας, Βαρθολομαῖος κ.ἄ.), ὅτι πρέπει νά καταργήσουμε τά δόγματα πού διδαχθήκαμε καί νά κατασκευάσουμε νέα (Ἰάκωβος "Ἀμερικῆς," βλ. New York Times, 26-9-1967) κ.ἄ. Τοὐτέστιν, ὁ ἀρθρογράφος, κολυμπῶν στήν αἵρεσιν, λοιδοροῖ τούς Ὀρθοδόξους!