Του Γεωργίου Φωτ. Παπαδόπουλου – Κήρυκα θείου λόγου
Ο άρχοντας ξεκίνησε να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς, που είχε με τους υπηρέτες του.
Και, ξαφνικά, ο οφειλέτης – των δέκα χιλιάδων (μυρίων) ταλάντων – υπηρέτης έπεσε στα πόδια του άρχοντα, παρακαλώντας τον να μακροθυμήσει και να κάνει υπομονή μέχρις ότου κατορθώσει να συγκεντρώσει το ποσό για να το επιστέψει.
Ο νόμος ήταν αυστηρός για τον οφειλέτη. Έπρεπε να κλεισθεί ο ίδιος φυλακή, να του πάρουν ότι είχε και να πουληθούν σκλάβοι η γυναίκα και τα παιδιά του !
Αλλά, ο συμπονετικός άρχοντας σπλαχνίστηκε τον δούλο εκείνο. Τον άφησε ελεύθερο και του χάρισε το σύνολο της οφειλής.
Φεύγοντας, από τον άρχοντα, ο δούλος αυτός, συνάντησε ένα συνάδελφό του, σύνδουλο-συνυπηρέτη του ίδιου άρχοντα, που του είχε δανείσει μόλις εκατό δηνάρια ! Δηλαδή <<πενταροδεκάρες>> !
Και τον έπιασε απ΄το λαιμό επιθετικά, λέγοντάς του να του επιστρέψει αμέσως την μικρή αυτή οφειλή.
Ο σύνδουλος έπεσε στα γόνατα, παρακαλώντας τον να του δώσει μια μικρή πίστωση χρόνου. Αλλά ο δούλος δεν το δέχθηκε και έστειλε φυλακή τον σύνδουλό του !
Όσοι είδαν το περιστατικό γεγονός έφριξαν και θεώρησαν καλό να ενημερωθεί ο άρχοντας. Τότε, πληροφορηθείς εκείνος την απρεπή στάση του ευεργετηθέντος δούλου, προς τον σύνδουλό του (που έστειλε φυλακή), τον κάλεσε και του είπε: <<Δούλε πονηρέ, όλο το χρέος εκείνο που είχες απέναντι μου σου το χάρισα, διότι μου το ζήτησες παρακλητικά. Δεν έπρεπε κι εσύ να φερθείς το ίδιο και να σπλαχνισθείς τον σύνδουλό σου, όπως εγώ σε σπλαχνίσθηκα;>>.
Και οργισμένος ο άρχοντας τον παρέδωσε στους βασανιστές, έως ότου του επιστρέψει όλα όσα του χρωστούσε.
Την διήγηση αυτή επέλεξε ο Χριστός, εν είδει παραβολής, να κηρύξει, διδάσκοντας τους ανθρώπους ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά τους έναντι των συνανθρώπων τους.
Και κατέληξε ο Χριστός: <<Ούτω και ο Πατήρ μου ο επουράνιος ποιήσει υμίν, εάν μη αφήτε έκαστος τω αδελφώ αυτού από των καρδιών υμών τα παραπτώματα αυτών>> (Ματθ. ΙΗ΄, 35). <<Έτσι και ο Πατέρας μου ο ουράνιος θα σας συμπεριφερθεί, εάν ο καθένας σας δεν συγχωρεί τον αδελφό του με όλη του την καρδιά>>.
Στην εποχή που ζούμε, αλλά και σε κάθε εποχή, δυο ζητήματα είναι αυτά που βασανίζουν τις ανθρώπινες ψυχές: Η κατάκτηση της ευτυχίας και η κατάκτηση της σωτηρίας.
Έρχεται, λοιπόν, ο Χριστός και μας δίνει την απάντηση, μας δίνει την λύση στις αναζητήσεις μας, την πληρότητα που καλύπτει κάθε κενό, μέσα, έξω και γύρω μας !
Μας δίνει την λύση που είναι εύκολη για τον πιστό Χριστιανό, που δεν διστάζει να ακολουθήσει τον Χριστό και να εφαρμόσει στη ζωή του όσα Εκείνος κελεύει.
Θέλεις να ευτυχήσεις σε τούτη τη ζωή; Συγχώρα τους συνανθρώπους σου από τα βάθη της καρδιάς σου !
Θέλεις να κερδίσεις τη σωτηρία της ψυχής σου, τη βασιλεία των Ουρανών, την αιωνιότητα; Βγάλε το εισιτήριο στη γη, τώρα ! Συγχώρα τους συνανθρώπους σου από τα βάθη της καρδιάς σου !
Το είπε ο Θεός ! Το είπε ο Χριστός ! Αυτόν ακούμε ! Αυτόν πιστεύουμε ! Σ΄ Εκείνον μόνο έχουμε την απόλυτη εμπιστοσύνη !
Η Ευαγγελική αυτή περικοπή, από το κατά Ματθαίον Άγιο Ευαγγέλιο (Ματθ. ΙΗ΄, 23-35), που ακούσαμε στη Θεία Λειτουργία της προηγούμενης Κυριακής (12/08 ε.ε.), μας μιλά για τη μακροθυμία και τη σκληρότητα ως στάση ζωής.
Ο άρχοντας βασιλιάς δεν είναι άλλος από τον Θεό Πατέρα. Το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών είναι η δικαία κρίση Του, που θα γίνει κατά την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας Του. Ο δούλος και ο σύνδουλος είμαστε εμείς οι άνθρωποι, με τις διάφορες συμπεριφορές, επιθυμίες και προαιρέσεις (επιλογές).
Ο σπλαχνισθείς, λοιπόν, βασιλιάς είναι ο Χριστός, ο Οποίος σπλαχνίσθηκε το εκπεσόν ανθρώπινο γένος. Θεός ών, έλαβε ανθρώπινη μορφή, ήλθε στον κόσμο, δίδαξε τους ανθρώπους περί πίστεως, αληθείας, συμπεριφοράς και δικαιοσύνης, ανέβηκε εκουσίως στον Σταυρό, έχυσε το τίμιο Αίμα Του για τη σωτηρία μας και Αναστήθηκε εκ νεκρών χαρίζοντας την αφθαρσία, την αιωνιότητα και τη σωτηρία!
Εκείνος μας σπλαχνίσθηκε ! Πέφτουμε στα γόνατα και Τον παρακαλούμε ικετευτικά να μας βοηθήσει για ό,τι μας βασανίζει.
Δείχνουμε, όμως, εμείς την ίδια ευσπλαχνία, συγχωρητικότητα και μακροθυμία προς κάθε συνάνθρωπό μας; Ή, μήπως, <<τα ξέρουμε όλα>> και <<τα απαιτούμε όλα>> από τους άλλους;
Το "κλειδί" της ανθρώπινης ευτυχίας και σωτηρίας βρίσκεται στα λόγια του Χριστού.
Ας ελεούμε για να ελεηθούμε ! Ας συγχωρούμε για να συγχωρεθούμε !
Ο Άγιος Απόστολος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος αναφέρει: <<Η κρίσις ανέλεος τω μη ποιήσαντι έλεος>>. <<Η κρίση – του Θεού – θα είναι δίχως ευσπλαχνία (εν ημέρα κρίσεως) για εκείνον που δεν έδειξε ευσπλαχνία στη ζωή του>>.
Είθε, αδελφοί μου, να μην είμαστε στη χορεία των ασπλάχνων, αλλά εκείνων που έδωσαν έλεος στη ζωή τους και βρήκαν έλεος από τον Θεό. Αμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου