Ο Χριστιανισμός ιδιαίτερα τους
πρώτους αιώνες και μέχρι το τέλος των διωγμών χρησιμοποιούσε απλά σύμβολα και
συμβολικές παραστάσεις, τα οποία συνδέονταν αναγωγικά με θεμελιώδεις
διδασκαλίες της χριστιανικής πίστεως.
Τον Γ’ αιώνα η Εκκλησία είχε ήδη αρχίσει να υιοθετεί την ιδέα της εξεικονίσεως του προσώπου του Χριστού.
Κατά τον Δ’ αιώνα οι ιερές εικόνες
εισήχθησαν όχι μόνο στους ναούς, αλλά και στις οικίες πολλών χριστιανών,
επιβλήθηκαν δε τελικώς στην εκκλησιαστική συνείδηση.
Με την επίλυση του δογματικού ζητήματος της ενώσεως των δύο εν Χριστώ φύσεων θεμελιώθηκε σαφέστερα η θεολογία των ι. εικόνων και η προβολή της δυνατότητας ακτινοβολίας του θείου επί των δημιουργημάτων.
