Ανθρωπιστική βοήθεια από τη Λέσβο.
«Ο Θεός και ο άνθρωπος συναντιούνται στο πρόσωπο του ανθρώπου κάτω στη Γη», λέει ο πατήρ Στρατής Δήμου, καθώς ξεφορτώνει από ένα φορτηγό πάνες, ρούχα και είδη υγιεινής έξω από το κέντρο κράτησης μεταναστών στις Φέρες.
Εφημέριος της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου Κεραμίου στον Δήμο Καλλονής Λέσβου και ιδρυτής της μη κυβερνητικής οργάνωσης Αγκαλιά, ασχολείται εντατικά τα τελευταία χρόνια με τη χορήγηση ανθρωπιστικής βοήθειας σε πρόσφυγες, μετανάστες και Έλληνες απόρους. Είναι η πρώτη φορά που έρχεται στον Έβρο. Στο φορτηγό που έχει ναυλώσει από τη Λέσβο βρίσκονται δυόμισι τόνοι ανθρωπιστικής βοήθειας.
«Είχαμε ζήσει παρόμοια κατάσταση στη Λέσβο πριν από λίγο καιρό, όταν οι πρόσφυγες έφταναν με πλοιάρια. Μάθαμε ότι κάποια στιγμή άνθρωποι πέθαναν από το κρύο στον Έβρο και ήρθαμε εδώ για να αφήσουμε ένα δείγμα αγάπης γι' αυτούς τους ανθρώπους», τονίζει.
Με τη βοήθεια εκατοντάδων Ελλήνων και τη στήριξη της μη κυβερνητικής οργάνωσης Αποστολή της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και με τη συμπαράσταση του αρχιεπισκόπου, των Γιατρών του Κόσμου, της Ομοσπονδίας Λεσβιακών Συλλόγων Αττικής (ΟΛΣΑ) και άλλων φορέων πραγματοποιεί αποστολές σε Αθήνα, Πάτρα, Ηγουμενίτσα. Με όπλο την ευαισθησία για τον πόνο και την ανάγκη του συνανθρώπου προσπαθεί να ανατρέψει την πεποίθηση ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μία ξενοφοβική χώρα.
«Εμείς σαν Έλληνες δεν κινδυνεύουμε από τους ξένους, αλλά από τους εαυτούς μας, γιατί τείνουμε να χάσουμε την ανθρωπιά μας. Κάναμε σπίτια πολυτελή και πλούσια και πήγαμε δυστυχώς τις καρδιές μας μακριά. Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε ξανά άνθρωποι, να έρθει ο ένας κοντά στον άλλο και να αγαπήσουμε τον θεό βοηθώντας τον πλησίον», λέει.
Ο διοικητής στο αστυνομικό τμήμα Φερών επιτρέπει στον πατέρα Στρατή να μοιράσει πράγματα από την είσοδο των κελιών.
Περίπου 140 άτομα, γυναίκες και άντρες χωριστά, στοιβάζονται σε ένα μικρό κτίριο δίπλα στο αστυνομικό τμήμα, με... επίσημη χωρητικότητα 30 ατόμων. Τα παράθυρα που βλέπουν στον δρόμο έχουν καλυφθεί με τσιμέντο. Το επάνω μέρος της μικρής αυλής, ο μοναδικός χώρος απ' όπου μπορούν να πάρουν φρέσκο αέρα, έχει καλυφτεί με χοντρά κάγκελα. Επόμενη στάση το κέντρο κράτησης στο Φυλάκιο, λίγα χιλιόμετρα απόσταση από την Ορεστιάδα. Περίπου 400 άτομα στοιβάζονται μέσα στα κελιά αυτού του κέντρου.
Η είσοδος μέσα στους χώρους κράτησης δεν γίνεται επιτρεπτή στον ιερέα. Πίσω από τις κλειστές πόρτες ακούγονται φωνές. Αστυνομικοί με ιατρικές μάσκες στα πρόσωπα και γκλομπ στα χέρια περπατούν στους σκοτεινούς διαδρόμους. Ο διοικητής αφήνει περίπου 20 κρατούμενους από Αφρική και Ιράν να βγουν από τα κελιά προκειμένου να παραλάβουν μερικά από τα πράγματα που έφερε ο ιερέας. Εκείνοι φοβισμένοι και κάτω από τις φωνές των αστυνομικών απλώνουν τα χέρια.
Ο πατήρ Στρατής επιβιβάζεται στο φορτηγό, πίσω από τα κάγκελα των παραθύρων οι κρατούμενοι τον αποχαιρετούν.
«Ας σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Αυτούς τους ανθρώπους τους έδιωξαν οι πόλεμοι από τον τόπο τους. Έχουμε οχυρωθεί πίσω από την καλοπέραση. Φοβόμαστε να χάσουμε τα προνόμια που έχουμε και το κατιτί που μας ανήκει. Αρκεί να αντιστρέψουμε λίγο τους όρους και να δούμε από την πλευρό των ανθρώπων αυτών τη ζωή».
αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ_STRATEGIST» (12.03.2011)
Πηγή: ΑΝΑΓΡΑΦΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου