Ιστολόγιο "Σύνδεσμος Κληρικών Χίου" 15 χρόνια (2008-2023) συνεχούς και συνεπούς παρουσίας στο διαδίκτυο στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://syndesmosklchi.blogspot.gr/
Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου Ἦχος πλ. δ'. Ἡ τοῦ στόματός σου καθάπερ πυρσός ἐκλάμψασα χάρις, τὴν οἰκουμένην ἐφώτισεν, ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυροὺς ἐναπέθετο, τὸ ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν. Ἀλλὰ σοῖς λόγοις παιδεύων, Πάτερ, Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Σύνδεσμος Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών, έτος ιδρύσεως 2007

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

Δελτίο τύπου Ιατρικού Συλλόγου Χίου για την επιδημία γρίπης (30/7/09)

Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα η νέα γρίπη από τον ιό Α(Η1Ν1)ν χαρακτηρίζεται από ευρεία και ταχεία εξάπλωση, αλλά ευτυχώς στη μεγάλη πλειονότητα των περιπτώσεων από ήπιες κλινικές εκδηλώσεις.

Κατά το επόμενο διάστημα αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των ασθενών από τη νέα γρίπη . Ο αριθμός όμως αυτών που θα νοσήσουν σοβαρά και θα χρειαστούν τελικά νοσηλεία αναμένεται να είναι μικρός .

Έχοντας αυτά υπόψη ο Ιατρικός Σύλλογος Χίου θέλει να τονίσει ότι δεν πρέπει να επικρατήσει κλίμα πανικού.

Για να συμβάλουμε στην καθυστέρηση της εξάπλωσης του ιού πρέπει να τηρούμε συστηματικά τους γενικούς κανόνες υγιεινής. Αυτό σημαίνει ότι βήχουμε και φτερνιζόμαστε σε χαρτομάντιλο, πλένουμε καλά τα χέρια μας με σαπούνι και νερό και αερίζουμε συχνά τους κλειστούς χώρους.

Επίσης καλό θα είναι να αποφύγουμε για την παρούσα περίοδο το συνωστισμό σε κλειστούς χώρους.

Κομβικό ρόλο στην καθυστέρηση της εξάπλωσης της γρίπης έχει επίσης η άμεση παραμονή όσων έχουν συμπτώματα της νόσου στο σπίτι . Οι ασθενείς πρέπει να κρατούν απόσταση πάνω από 1-2 μέτρα από άλλα άτομα και να αποφεύγουν σχολαστικά την επαφή με άτομα που διατρέχουν κίνδυνο σοβαρής νόσησης .


Όποιος λοιπόν έχει ήπια συμπτώματα γρίπης και δεν ανήκει σε κάποια ομάδα υψηλού κινδύνου, ακόμη και εάν έχει έλθει σε επαφή µε ασθενή που είχε επιβεβαιωμένη νέα γρίπη, δεν συνιστάται να επισκεφθεί νοσοκομείο για εργαστηριακό έλεγχο ώστε να επιβεβαιωθεί η διάγνωση της νέας γρίπης.

Έτσι κι αλλιώς δεν αλλάζει τίποτα στην αντιμετώπιση. Μένει στο σπίτι του για όσο διάστημα έχει συµπτώµατα. Δε χρειάζεται να λάβει ειδική θεραπεία µε αντιιικά φάρμακα. Στηv μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων η γρίπη περνάει μόνη της μέσα σε λίγες ημέρες. Εάν χρειαστεί, επικοινωνεί µε γιατρό για οδηγίες.

Όποιος όμως έχει ήπια συμπτώματα και ανήκει σε κάποια ομάδα υψηλού κινδύνου , συνιστάται να επικοινωνήσει µε τον γιατρό ή το νοσοκομείο που συνήθως τον παρακολουθεί για να λάβει οδηγίες.

Στην περίπτωση τέλος που κάποιος εμφανίσει μέτρια ή σοβαρά συμπτώματα γρίπης πρέπει αμέσως να επικοινωνήσει µε γιατρό για συμβουλές ή να επισκεφθεί νοσοκομείο για εξέταση. Τέτοια συμπτώματα είναι η δυσκολία στην αναπνοή ή ο πόνος στο στήθος, το µελάνιασµα στα χείλη, οι συνεχείς εμετοί και η αδυναμία συγκράτησης των υγρών που λαμβάνει ο ασθενής. Επίσης σημεία αφυδάτωσης, όπως ζάλη στην όρθια στάση, µείωση της ποσότητας των ούρων, επεισόδια σπασμών ,σημεία σύγχυσης και αποπροσανατολισμού ή στα βρέφη νωθρότητα , και τέλος παράταση του πυρετού για περισσότερες από 3-4 ημέρες

Υπάρχει το ενδεχόμενο οι κατευθυντήριες οδηγίες που δίνονται να τροποποιηθούν στο μέλλον σύμφωνα με τα δεδομένα που συγκεντρώνονται για τα κλινικά χαρακτηριστικά της νέας γρίπης .
Σημαντικό είναι λοιπόν να ενημερωνόμαστε συχνά αλλά μόνο από τους αρμόδιους επιστημονικούς φορείς για τυχόν νέες οδηγίες αντιμετώπισης και προφύλαξης και να μην παρασυρόμαστε από φήμες και διαδόσεις από αναξιόπιστες πηγές.

Ο Ιατρικός Σύλλογος Χίου και όλα τα μέλη του είναι στη διάθεση των συμπολιτών μας για να παρέχουν σωστές οδηγίες και ιατρικές υπηρεσίες.

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

Κίνηση 19- Αναπτυξιακο Συνέδριο Αμανής: μεταίχμιο ζωής

Την κύρια αποστολή της, τη συμβολή στον προβληματισμό για το μοντέλο ανάπτυξης της βορειοανατολικής Χίου, προετοιμάζεται να φέρει εις πέρας η Κίνηση Εθελοντικής Προσφοράς για την Αμανή «19» με τη διοργάνωση του τριήμερου συνεδρίου της, 31 Ιουλίου – 2 Αυγούστου.
Στο συνεδριακό χώρο του «Πύργος Village» θα παρουσιαστούν πρότυπα σχέδια ανάπτυξης περιοχών με παρεμφερή με την Αμανή χαρακτηριστικά και θα κατατεθούν εισηγήσεις με σκοπό τη δημιουργία μιας δεξαμενής ιδεών, ικανών με την εφαρμογή τους να αντιστρέψουν τα δυσμενή σημερινά πληθυσμιακά δεδομένα.
Πρώτος στόχος της Κίνησης είναι να αποδειχτεί με «ζωντανά» παραδείγματα ότι από τη στιγμή που κάποιοι πέτυχαν τους στόχους τους, ανάλογη προσπάθεια και από όλους τους Αμανίτες μπορεί να οδηγήσει σε παρόμοια αποτελέσματα. Για αυτό και κατά την πρώτη ημέρα του συνεδρίου ο λόγος δίνεται σε αναγνωρισμένους για το έργο τους κοινοτάρχες ή δημάρχους από όλη την Ελλάδα.
Δεύτερος στόχος της Κίνησης είναι στο τριήμερο συνέδριο να συμβάλλουν με τις γνώσεις και την επιρροή τους όλοι όσοι κατάγονται από την περιοχή και κινούν τα νήματα από τις καίριες θέσεις που καταλαμβάνουν. Σ’ αυτή τη κατεύθυνση ενεργοποιήθηκαν και οι Σύλλογοι της Αμανής εκτός Χίου, πιστεύοντας ακράδαντα στην καθοριστική συμβολή τους.
Τρίτος στόχος η συμμετοχικότητα στη λήψη των αποφάσεων, για αυτό και στο τέλος κάθε θεματικής υπάρχει δυνατότητα ανοικτής συζήτησης πριν καταλήξουμε σε συμπεράσματα.
Για τη διοργάνωση του Συνεδρίου καθοριστική ήταν η οικονομική συμβολή του Κουγιούλειου Ιδρύματος, το οποίο η Κίνηση ευχαριστεί θερμά, ενώ χορηγοί του είναι ο Δήμος Αμανής, η ΤΕΔΚ Νομού Χίου, η ΕΚΟ, ο ΟΛΠ, τα υπουργεία Εθνικής Οικονομίας και Αγροτικής Ανάπτυξης και η ΔΕΗ Ανανεώσιμες Πηγές.
Ακολουθεί το αναλυτικό πρόγραμμα του συνεδρίου:

Πρόγραμμα Συνεδρίου
ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΜΑΝΗΣ-ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ΖΩΗΣ

τηλ. επικοινωνίας: 6958949440

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΙΟΥΛΙΟΥ 2009

11:00: Προβολή video παρουσίασης Αμανής.
11:05:Προβολή video παρουσίασης Κίνησης.
11:10:Σύντομος χαιρετισμός από την Πρόεδρο της Κίνησης κα Αργυρώ Κοντού.
11:15: Σύντομος χαιρετισμός Δημάρχου Αμανής, κ. Γεωργίου Χρίτη.
* ΠΡΩΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

1.ΦΩΤΕΙΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

11:20 Ανάβρα Μαγνησίας
Εισηγητής: Τσουκαλάς Δημήτριος-Πρόεδρος Κοινότητας Ανάβρας
11:50 Μηλιά Χανίων
Εισηγητής: Τσουρουνάκης Ιάκωβος –Εμπνευστής ίδρυσης Μηλιάς
12:05 Βάμος Α.Ε. Χανιά
Εισηγητής: Φραντζεσκάκης Νικόλαος -Πρόεδρος Συνδέσμου Ενώσεων Αγροτουρισμού Ελλάδος, Διευθύνων Σύμβουλος της Βάμος Α.Ε.
12:20 Πάπιγκο Ιωαννίνων.
Εισηγητής: Τσουμάνης Λεωνίδας -Πρόεδρος Κοινότητας
12:35 Βελβεντό Κοζάνης
Εισηγητής: Στεργίου Εμμανουήλ-Δήμαρχος Βελβεντού
* Συζήτηση

* ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

1.ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

18:00 Εισηγητής: Κεφάλας Δημήτρης-Πρόεδρος της Αριούσιος Α.Ε.
Θέμα: Αριούσιος Οίνος: Από το όραμα στην πράξη
18:15 Εισηγητής: Τσακίρη Στέλλα-επιχειρηματίας περιοχής
Θέμα: Κατάθεση προσωπικής εμπειρίας
18.30 Εισηγητής: Τσαυλοπούλου – Μαϊστράλη Καλλιόπη-επιχειρηματίας περιοχής
Θέμα: Κατάθεση προσωπικής εμπειρίας
18:45 Εισηγητής: Λιόβαρος Στέφανος-επιχειρηματίας περιοχής
Θέμα: Κατάθεση προσωπικής εμπειρίας

2.ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

19.00 Εισηγητής: Αμανατίδης Γιώργος-ΓΔ Αναπτυξιακής Δυτικής Μακεδονίας ΑΕ – ΑΝΚΟ
Θέμα: Δομές και μηχανισμοί ανάπτυξης: Από την ιδέα στην πράξη
19:15 Εισηγητής: Καλογήρου Γιάννης-Αν. Καθηγητής ΕΜΠ, Εργαστήριο Βιομηχανικής & Ενεργειακής Οικονομίας
Θέμα: Κατευθύνσεις και προϋποθέσεις εφαρμογής ενός στρατηγικού σχεδίου βιώσιμης και ποιοτικής τοπικής ανάπτυξης
19:30 Εισηγητής: Καθ. Βασίλης Ασημακόπουλος - Ειδικός Γραμματέας Ψηφιακού Σχεδιασμού, Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών
Θέμα: Ψηφιακή τοπική ανάπτυξη: πρακτικές δράσεις αντί θεωρίας
19:45 Εισηγητής: Μουσουρούλης Κωστής – Γ.Γ. ΥΠΑΝ
Θέμα: Αναπτυξιακές προκλήσεις στο Νησιωτικό χώρο
* Συζήτηση

ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2009

* ΠΡΩΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

1.ΔΙΟΙΚΗΣΗ

11:00 Εισηγητής: Δανόπουλος Γεώργιος-Νομικός Σύμβουλος Γ.Γ.ΥΠΑΝ
Θέμα: Αυτοδιοικητική Μετεξέλιξη δήμων όπως η Αμανή σε πιθανό επόμενο Καποδίστρια
11:15 Εισηγητής: Μαλαφής Γιάννης-Δήμαρχος Ομηρούπολης, Πρόεδρος ΤΕΔΚ Νομού Χίου.
Θέμα: Εμπειρίες διοίκησης του Δήμου Αμανής και προτάσεις για το διοικητικό αύριο
11:30 Εισηγητής: Ταμήλος Μιχάλης-Δήμαρχος Τρικκαίων
Θέμα: Ηλεκτρονικές Υπηρεσίες ως μέσο εξυπηρέτησης πολιτών απομακρυσμένων περιοχών

2.ΥΠΟΔΟΜΕΣ

11:45 Εισηγητής: Μιχαηλίδης Σταύρος-Αρχιπλοίαρχος ΛΣ, Κλαδάρχης Ναυτιλιακής Πολιτικής ΥΕΝΑΝΠ
Θέμα: Λιμενικές υποδομές για την ανάπτυξη της Βορειοδυτικής Χίου.
12:00 Εισηγητής: Χατζηπαναγιώτου Μανώλης- Δήμαρχος Τριγώνου Έβρου
Θέμα: Εφαρμογή διαδημοτικής συγκοινωνίας σε πολλαπλούς απομακρυσμένους οικισμούς-Το παράδειγμα του Τριγώνου.
12:15 Εισηγητής: Ξενάκης Γιάννης-Διοικητής Νοσοκομείου Χίου
Θέμα : Όρια και δυνατότητες ενίσχυσης της πρωτοβάθμιας περίθαλψης στην Αμανή.
12:30 Εισηγητής: Κωνσταντόπουλος Γεώργιος-Πρώην Υφυπουργός Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης
Θέμα: Ενίσχυση και χρηματοδότηση των προνοιακών δομών σε οικισμούς της παραμεθόριας νησιωτικής Ελλάδος.
12:45 Εισηγητής: Παραδείσης Σωτήρης-Διευθυντής Γυμνασίου Βολισσού
Θέμα: Η εκπαίδευση στη Βόρεια Χίο σήμερα
13:00 Εισηγητής: Θεοδοσόπουλος Πάνος-Διευθυντής δημόσιου τομέα Microsoft Hellas
Θέμα: Οι νέες τεχνολογίες σαν εργαλείο για καλύτερη εκπαίδευση και ευκαιρίες επιχειρηματικότητας
13:15 Εισηγητής: Κιτρίνου Ελένη- Διδάσκουσα Τμήματος Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου
Θέμα: Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών στις νησιωτικές και παραμεθόριες περιοχές: Αναγκαίες υποδομές και υπηρεσίες.
13:30 Εισηγητής: Καμπούρης Στέλιος-Δάσκαλος, Πρόεδρος Πολιτιστικού Οργανισμού Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χίου
Θέμα: Δίκτυο υποστήριξης πολιτιστικού αποθέματος βορειοδυτικής Χίου
* Συζήτηση

* ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

1.ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
18:00 Εισηγητής: Σκιαδάς Κωνσταντίνος-ΓΓ Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Θέμα: Επιχειρησιακά προγράμματα: Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
18:10 Εισηγητής: Δρακονάκης Νίκος-Διευθύνων Σύμβουλος ΕΤΑΜ Α.Ε.
Θέμα: Πρωτογενής Παραγωγή και Τοπική Ανάπτυξη
18:20 Εισηγητής: Μαλούπα Ελένη-Τακτική ερευνήτρια ΕΘΙΑΓΕ, Υπεύθυνη Βαλκανικού Βοτανικού Κήπου Κρουσσίων
Θέμα: Ανάπτυξη του Δήμου Αμανής μέσω της αειφορικής χρήσης των αυτοφυών ειδών της
18:30 Εισηγητής: Παπασταύρου Μπριγκίττα-Πρόεδρος και Διευθύνουσα Σύμβουλος της Εταιρείας Αγροτήμα
Θέμα: Η Συμβολή του Αγροτουρισμού στην περιφερειακή ανάπτυξη
18.40 Εισηγητής: Τριτάρης Νικόλαος-ΓΔ ΤΕΜΠΜΕ
Θέμα: Δυνατότητες εγγυήσεων δανεισμού σε περιοχές όπως η Αμανή από το ΤΕΜΠΜΕ
18.50 Εισηγητής: Τσουτσοπλίδης Κων/νος-ΓΓ Διαχείρισης Κοινοτικών και άλλων πόρων
Θέμα: Κινητροδότηση απασχόλησης σε αγροτικές – νησιωτικές περιοχές με φθίνουσα πληθυσμιακή πορεία.
19.00 Εισηγητής: Γιαννίρη Μαρία-Διευθύντρια γραφείου Υπουργού Απασχόλησης
Θέμα: Κινητροδότηση απασχόλησης σε αγροτικές – νησιωτικές περιοχές με φθίνουσα πληθυσμιακή πορεία.
19:10 Εισηγητής: Τσιατσιάμης Αλέξανδρος-ΓΓ Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Αναπτυξιακής Συνεργασίας.
Θέμα: Διερεύνηση διεθνών συνεργασιών στα πλαίσια διακρατικών προγραμμάτων για παραμεθόριες περιοχές
* Συζήτηση

ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2009
* ΠΡΩΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

1.ΑΝΑΠΤΥΞΗ
11:00 Εισηγητής: Αγαπητίδης Γιάννης-Πρόεδρος Κέντρου Ανανεώσιμων Πηγών και Εξοικονόμησης Ενέργειας
Θέμα: Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τοπική ανάπτυξη
11:15 Εισηγητής: Γκαρής Αναστάσιος-Διευθύνων Σύμβουλος ΔΕΗ Ανανεώσιμες ΑΕ.
Θέμα: Επενδύσεις ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε νησιά.
11:30 Εισηγητής: Σπύρου Γιώργος - τ. Πρόεδρος (νυν μέλος Δ.Σ.) Ελληνικού Συνδέσμου Ηλεκτροπαραγωγών ΑΠΕ
Θέμα: Δυνατότητες εκμετάλλευσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην Αμανή
11:45 Εισηγητής: Αγγελίδης Ζήσης- Δρ Υδρογεωλογίας Α.Π.Θ., μέλος επιτροπής προστασίας ιαματικών φυσικών πόρων, επιστημονικός συνεργάτης Συνδέσμου Δήμων και Κοινοτήτων Ιαματικών Πηγών Ελλάδος.
Θέμα: Το τουριστικό θερμαλιστικό σύστημα του Δήμου Αμανής
12:00 Εισηγητής: Γκανιάτσου Σοφία-Υπεύθυνη Μεταλλευτικού Πάρκου Φωκίδος
Θέμα: Τουριστική ανάπτυξη θεματικών πάρκων-Το παράδειγμα του μεταλλευτικού πάρκου Φωκίδος
12:15 Εισηγητής: Οικονόμου Σπύρος-Γενικός Διευθυντής ΙΓΜΕ
Θέμα: Δυνατότητες παρέμβασης και ανάδειξης των μεταλλείων της Κεράμου
12:30 Εισηγητής: Χαραλαμπίδης Νίκος-Γ.Δ. Ελληνικού τμήματος της Greenpeace
Θέμα: Πράσινη Ανάπτυξη
12.45 Εισηγητής: δρ. Άλεξ Παύλου – Επιστημονικός διευθυντής της NedBio
Θέμα: Το πρώτο θαλάσσιο βιοτεχνολογικό εργαστήριο και βιοδιυλιστήριο στη νοτιοανατολική Ευρώπη με έδρα τη Χίο
13:00 Εισηγητής: Μονιούδη-Γαβαλά Δώρα- Επίκουρος Καθηγήτρια Παν/μίου Ιωαννίνων
Θέμα: Αρχιτεκτονική κληρονομιά της Αμανής και δυνατότητες συμβολής της στην ανάπτυξη
13.15 Εισηγητής: Φαφαλιός Ματθαίος-Πολιτικός Μηχανικός
Θέμα: Πολεοδόμηση: Εργαλείο ανάπτυξης ή τροχοπέδη στους παραλιακούς οικισμούς της Αμανής;
13:30 Εισηγητής: Πιτσιλός Νίκος-Οικονομολόγος, μέλος ΔΣ Κίνησης
Θέμα: Κίνηση Αμανή 19-Τα επόμενα βήματα
* Συζήτηση

* ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

Συμπεράσματα
Λήξη Συνεδρίου


ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ:Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009
21.00: Μουσική παράσταση των Μιχάλη Νικολούδη – Μιχάλη Κουμπιού: Το ρήμα αρμενίζω
Σάββατο 1 Αυγούστου 2009
19.30: Δεξίωση προσφορά του ξενοδοχείου Volissos Holiday Homes στον υπαίθριο χώρο του
Κυριακή 2 Αυγούστου 200920:00 Ύμνοι του Δεκαπενταυγούστου, με το Εργαστήρι Βυζαντινής Μουσικής, υπό τη διεύθυνση του Νικολάου Βουρνού .
21.30: Ο Σπανός και ο Δράκος: Παράσταση-διαδραστικό θεατρικό παιχνίδι στην πλατεία της Βολισσού.
Πηγή:
www.chiosnews.com/cn972009822160.asp και www.amani19.com/index.php?option=com_content&task=view&id=84&Itemid=1

Τρίτη 28 Ιουλίου 2009

Οσία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου


Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Ειρήνη υπήρξε Ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου κατά το δεύτερο μισό του 9ου και τις αρχές του 10ου αιώνα. Είχε αποκτήσει πολύ μεγάλη φήμη για τις αρετές της και τιμάται ως οσία από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Γέννηση και καταγωγή
Στα μέσα του 9ου αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο εικονομάχος Θεόφιλος και σύζυγός του η εικονολάτρισσα Θεοδώρα, όταν η περίοδος της Εικονομαχίας, που για περισσότερο από 100 χρόνια ταλάνισε την αυτοκρατορία, βρισκόταν στην τελευταία φάση της, στην Καππαδοκία της Μικράς Ασίας, γεννήθηκε και έζησε την πρώτη της νεότητα η οσία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου. Πατέρας της οσίας ήταν ο πατρίκιος Φιλάρετος ο Καππαδόκης. Ήταν από την Καισαρεία της Καππαδοκίας, ευνοούμενος του αυτοκράτορα Θεόφιλου και έμπιστος της συζύγου του Θεοδώρας. Ήταν ο στρατιωτικός διοικητής του εξαιρετικής σημασίας θέματος της Καππαδοκίας. Μητέρα της η πατρικία Ζωή, γυναίκα όμορφη και σεβαστή σε όλη την Καισαρεία για τον ενάρετο βίο της. Το ανδρόγυνο είχε αποκτήσει δυο κόρες, την Καλλινίκη και την Ειρήνη. Η Καλλινίκη γεννήθηκε το 825 μ.Χ. Οφείλει το όμορφο όνομά της στις θριαμβευτικές νίκες που πέτυχε ο πατέρας της εναντίον των Σαρακηνών τη χρονιά που γεννήθηκε. Τρία χρόνια αργότερα, το 828, γεννήθηκε η Ειρήνη. Ο Φιλάρετος όμως έχασε τη γυναίκα του, όταν εκείνη ήταν ακόμη πολύ νέα. Έτσι, η ανατροφή των δύο κορών τους ανατέθηκε στην πατρικία Σοφία, τη μεγαλύτερη αδερφή του στρατηγού.

Η Ειρήνη υποψήφια σύζυγος του αυτοκράτορα
Την άνοιξη του 839 μ.Χ., ο Φιλάρετος φιλοξένησε στο ανάκτορό του το νεαρό καίσαρα Βάρδα, αδερφό της Αυγούστας Θεοδώρας, ο οποίος είχε μεταβεί στην Καισαρεία για κρατική υπόθεση, απεσταλμένος του αυτοκράτορα Θεόφιλου. Εκεί γνώρισε τη δεκατετράχρονη Καλλινίκη, γοητεύτηκε από την καλλονή της και τη ζήτησε σε γάμο. Λίγους μήνες αργότερα, ολόκληρη η Καππαδοκία παρέστη στους υπέρλαμπρους γάμους της Καλλινίκης και του Βάρδα, όπου ο ίδιος ο αυτοκράτορας Θεόφιλος συμμετείχε ως παραγαμπρός του γυναικαδερφού του.

Το χειμώνα του 843, η αυτοκράτειρα Θεοδώρα, χήρα πια και επίτροπος του γιου της Μιχαήλ Γ΄, κάλεσε τον πατρίκιο Φιλάρετο στην Κωνσταντινούπολη. Είχε αποφασίσει να θέσει οριστικό τέλος στην Εικονομαχία και γι’ αυτό το εγχείρημα χρειαζόταν τη βοήθεια και του στρατού και των ιερέων. Εμπιστεύτηκε λοιπόν το Φιλάρετο και τον Ομολογητή Μάξιμο (μετέπειτα Πατριάρχη). Όταν επιτεύχθηκε ο σκοπός της και οι ιερές εικόνες αναστηλώθηκαν (19 Φεβρουαρίου 843 μ.Χ.), ζήτησε από το Φιλάρετο να φέρει στην Κωνσταντινούπολη την όμορφη θυγατέρα του, προκειμένου να την παντρέψει με το γιο της Μιχαήλ. Έψαχνε κατάλληλη νύφη, η οποία θα συνέτιζε το νεαρό αυτοκράτορα από τα ξέφρενα γλέντια και θεωρούσε ότι η φημισμένη για την ενάρετη ζωή της καλλονή θα εξυπηρετούσε το σκοπό της. Ο Φιλάρετος μήνυσε αμέσως στην αδερφή του να στείλει την Ειρήνη, που τότε ήταν 15 χρονών, στη Βασιλεύουσα με τη συνοδεία του πατρικίου στρατηγού Νικηφόρου, αδερφού της μακαρίτισσας συζύγου του. Τα νέα ότι η Ειρήνη θα παντρευόταν τον αυτοκράτορα και θα φορούσε το στέμμα της αυτοκρατορίας διαδόθηκαν σαν αστραπή σε όλη την Καππαδοκία.

Η μόνη που έμεινε παγερά αδιάφορη σε όλη αυτήν την αναστάτωση ήταν και η άμεσα ενδιαφερόμενη: η Ειρήνη. Από πολύ νωρίς είχε ποθήσει το μοναχικό βίο και οι λόγοι που δέχτηκε με χαρά αυτό το ταξίδι προς τη Βασιλεύουσα απείχαν πολύ από αυτό που όλοι νόμιζαν: Ταξίδευε στην Πόλη για να αποχαιρετήσει την πολυαγαπημένη της αδερφή, την οποία δεν είχε ξαναδεί από την ημέρα των λαμπρών γάμων της (είχαν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε) και για να αποσπάσει την ευχή του πατέρα της, ώστε να αποσυρθεί στη μονή που τόσο διακαώς ποθούσε.

Η Ειρήνη και οι συνοδοί της έφτασαν στην Κωνσταντινούπολη ένα ανοιξιάτικο πρωινό, για να πληροφορηθούν εκεί ότι μόλις πριν λίγες μέρες είχαν τελεστεί οι γάμοι του αυτοκράτορα με την Ευδοκία τη Δεκαπολίτισσα. Ο πατέρας της, η αδερφή της, ο θείος της με δυσκολία έκρυβαν την απογοήτευσή τους. Η Ειρήνη αντίθετα αισθανόταν αγαλλίαση για την τροπή των γεγονότων και περίμενε την κατάλληλη ευκαιρία να μιλήσει του πατέρα της και να πάρει την ευχή του, καθώς δεν ήθελε να τον λυπήσει με κρυφή της αναχώρηση.

Η ευκαιρία δεν άργησε να παρουσιαστεί. Ο Φιλάρετος γνώρισε σε μια αποστολή του στην Αδριανούπολη το γιο του Έπαρχου της πόλης Νικήτα, πατρίκιο Φωτεινό. Ο Φιλάρετος θεώρησε ότι ήταν ο πιο κατάλληλος για να ευτυχίσει στο πλευρό του η Ειρήνη και αμέσως μίλησε στον πατέρα του νέου. Οι δύο πατεράδες έδωσαν λόγο να αρραβωνιάσουν τα παιδιά τους. Η Ειρήνη όμως, όταν ο πατέρας της ανακοίνωσε τους προαποφασισμένους αρραβώνες της, τον πληροφόρησε για την αμετάκλητη απόφασή της να λάβει το μοναχικό σχήμα. Ακολούθησε έντονη συναισθηματική σύγκρουση πατέρα και κόρης, έπειτα από την οποία η ευαίσθητη Ειρήνη ασθένησε σοβαρά και κινδύνεψε ακόμη και η ζωή της. Όταν η υγεία της αποκαταστάθηκε, ο πατρίκιος Φιλάρετος, συνειδητοποιώντας ότι η Ειρήνη είχε λάβει μια απόφαση ζωής, την οδήγησε ο ίδιος στη γυναικεία κοινοβιακή μονή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ & Γαβριήλ του Χρυσοβαλάντου, η οποία βρισκόταν στα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης.

Μοναχή και Ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου
Στη μονή αυτή, σε ηλικία περίπου 15 ετών, η Ειρήνη εκάρη μοναχή και έξι χρόνια αργότερα Ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου. Οι συναξαριστές αναφέρουν πολλά θαύματα τα οποία επιτέλεσε η Ειρήνη ως Ηγουμένη, τρία όμως από αυτά θεωρήθηκαν ιδιαίτερα σημαντικά, ώστε επηρέασαν άμεσα την ορθόδοξη αγιογραφία.

Ο άγγελος-οδηγός
Η Ειρήνη έδινε πολλή μεγάλη σημασία στην εξομολόγηση. Κάθε πρωί προσκαλούσε τις αδελφές στον ιερό ναό των Αρχαγγέλων και τις εξομολογούσε, ενώ πολλές φορές πήγαιναν και λαϊκοί να την επισκεφθούν και να ζητήσουν την καθοδήγησή της. Η Ειρήνη ζήτησε στην προσευχή της το διορατικό χάρισμα, για να γνωρίζει τι κρύβει ο εξομολογούμενος στην καρδιά του.

Ένα πρωί λοιπόν, όταν η Ειρήνη έμπαινε στο ναό για να προσκυνήσει και να αρχίσει το ποιμαντικό έργο της, βλέπει μπροστά της έναν άγγελο και τον ακούει να της απευθύνει τον εξής χαιρετισμό: «Χαίρε δούλη του Υψίστου, Ειρήνη. Εκείνος μ’ έστειλε να σε διακονώ χάρις εκείνων που μέλλουν δια μέσου εσού να σωθούν. Έχω διαταγή, σύμφωνα με την αίτησή σου, να βρίσκομαι πάντα πλησίον σου και να σου αποκαλύπτω τα μυστικά που κρύβουν οι ανθρώπινες καρδιές».

Από εκείνη τη στιγμή ο άγγελος ήταν πάντα πλάι της και της φανέρωνε μύχιες σκέψεις των ανθρώπων που κατέφευγαν στη συμβουλή της. Μάλιστα, με τόση λεπτότητα διόρθωνε τα σφάλματα και συμβούλευε, που όλοι, μοναχές και λαϊκοί, από όλες τις κοινωνικές τάξεις της Πόλης, την αποζητούσαν συνεχώς, ώστε να διδαχθούν και να διορθωθούν. Για τον Άγγελο τούτο που την καθοδηγούσε (σύμφωνα με μαρτυρίες του τότε, και τους βιογράφους της), λέγεται ότι είναι ο 'Αρχων Φιλάρετος ένας Αρχάγγελος από τις τάξεις των Σεραφείμ.

Τα λυγισμένα κυπαρίσσια και η αιώρηση της αγίας
Το δεύτερο θαύμα, η συναξαριστική παράδοση μας το μεταφέρει ως εξής: Τις έναστρες νύχτες, η οσία Ειρήνη στεκόταν έξω από το κελί της και προσευχόταν. Μία από τις βραδιές αυτές, κάποια αδελφή αγρυπνούσε έξω από το κελί της και είδε το εξής παράδοξο: Τα δύο πανύψηλα κυπαρίσσια, τα οποία ορθώνονταν αριστερά και δεξιά στην είσοδο του Καθολικού, λύγιζαν μπροστά στην προσευχόμενη αγία σαν να την προσκυνούσαν και η ίδια η Ειρήνη δεν πάταγε στη γη αλλά αιωρούνταν περίπου ένα μέτρο πάνω από το έδαφος. Όταν η οσία ολοκλήρωσε την προσευχή της, σταύρωσε τα δυο κυπαρίσσια και εκείνα επανήλθαν στη φυσιολογική τους θέση. Η μοναχή κατάπληκτη, με ανάμειχτα συναισθήματα φόβου και θαυμασμού, συγκρατήθηκε και δεν είπε τίποτα στην υπόλοιπη αδελφότητα. Το επόμενο βράδυ παραφύλαξε πάλι έξω από το κελί της και το ίδιο παράδοξο γεγονός επαναλήφθηκε˙ και ξανά το ίδιο, το τρίτο κατά σειρά βράδυ. Την επόμενη νύχτα, η μοναχή, χωρίς να την αντιληφθεί η Ηγουμένη της, έτρεξε στα λυγισμένα κυπαρίσσια, έδεσε από ένα λευκό μαντήλι στις κορυφές τους και επέστρεψε στο κελί της.

Το επόμενο πρωί, η ήρεμη ατμόσφαιρα του κοινοβίου αναστατώθηκε, όταν οι μοναχές είδαν τα δεμένα μαντήλια και κατάπληκτες ρωτούσαν η μια την άλλη ποιος ήταν αυτός που έδεσε τόσο ψηλά δέντρα, για ποιο λόγο το έπραξε και προπάντων με ποιο τρόπο. Η αδελφή που υπήρξε μάρτυρας στα θαυμάσια αυτά περιστατικά αποκάλυψε όλη την αλήθεια και τότε όλες έκλαιγαν από χαρά και συγκίνηση και παραπονιόντουσαν γιατί δεν τις ξύπνησε να δουν και εκείνες το θαύμα της Ηγουμένης τους. Πάνω στην ώρα κατέφθασε και η Ειρήνη. Όταν κατάλαβε τι συνέβη και πώς μαθεύτηκε ένα μυστικό που εκείνη κρατούσε επτασφράγιστο για χρόνια ολόκληρα, επέπληξε αυστηρά την αδελφή που το μαρτύρησε με τα παρακάτω λόγια: «Αν με έβλεπες να αμαρτάνω σαν άνθρωπος, θα εφανέρωνες την αμαρτία μου»; Έθεσε λοιπόν βαρύ επιτίμιο για όποια τολμούσε να φανερώσει οτιδήποτε παράδοξο έβλεπε, όσο ήταν η ίδια εν ζωή. Έτσι, πολλά από τα θαύματα της αγίας εξαφανίστηκαν στη σιωπή της συνοδείας της.

Τα θεόσταλτα μήλα
Κάποια χρονιά, ξημερώνοντας η γιορτή του μεγάλου Βασιλείου και μετά την τέλεση του εσπερινού, η αγία ξαγρυπνούσε προσευχόμενη. Πλησίαζε η ώρα του όρθρου και τότε η Ειρήνη ακούει κάποια φωνή να της λέει: «Υποδέξου το ναυτικό που σου φέρνει τα εσπεριδοειδή και φάε να ευφρανθεί η ψυχή σου». Μετά το πέρας της θείας λειτουργίας, η αγία λέει στην πορτάρισσα να ανοίξει την πόρτα της μονής και να οδηγήσει τον άνθρωπο που περιμένει εκεί στον ξενώνα, όπου θα πήγαινε και η ίδια να τον συναντήσει.

Πράγματι, η οσία Ειρήνη του Χρυσοβαλάντου συνάντησε τον άνθρωπο και τον ακούει να της εξιστορεί την εξής θαυμάσια ιστορία: Ήταν ναυτικός, πλοιοκτήτης ενός καραβιού, από την Πάτμο. Απέπλευσε με το πλοίο του από το βόρειο τμήμα του νησιού για την Πόλη και βρισκόταν λίγα μέτρα από τη στεριά, όταν βλέπει εκείνος και οι ναύτες κάποιον σεβάσμιο γέροντα να τους φωνάζει να σταματήσουν. Αυτό όμως ήταν αδύνατο, καθώς ο ισχυρός άνεμος έσπρωχνε το πλοίο στο ανοιχτό πέλαγος. Τότε ο γέροντας φωνάζει με όλη τη δύναμή του και προστάζει το πλοίο να σταματήσει. Το καράβι ακινητοποιείται και ο ίδιος αρχίζει να βαδίζει πάνω στα ύδατα. Μπροστά στους κατάπληκτους ναύτες, επιβιβάζεται στο πλοίο και δίνει στον καπετάνιο τρία μήλα και του λέει: «Όταν πας στη Βασιλεύουσα, δώσε τα στον Πατριάρχη και πες του πως του τα στέλνει ο Πανάγαθος Θεός με τον δούλο Του Ιωάννη, από τον Παράδεισο». Έπειτα δίνει στο ναύκληρο άλλα τρία μήλα προσθέτοντας: «Αυτά να τα πας της Ειρήνης, της Ηγουμένης του Χρυσοβαλάντου και να της πεις: φάγε από τους καρπούς του Παραδείσου που η αγνή ψυχή σου επεθύμησε». Λέγοντας αυτά, ο γέροντας ευλόγησε το πλήρωμα και το πλοίο ξεκίνησε και πάλι το ταξίδι του, ενώ ο ίδιος εξαφανίστηκε.

Ολοκληρώνοντας τη διήγησή του, ο ναυτικός προσκύνησε την Ειρήνη και της πρόσφερε τα μήλα. Η αγία τα δέχτηκε με δάκρυα ευλάβειας και ευγνωμοσύνης ευχαριστώντας τον άγιο ευαγγελιστή και απόστολο Ιωάννη. Στο κελί της γονάτισε και ευχαρίστησε τον Χριστό για αυτό το δείγμα της εύνοιάς Του προς τη δούλη Του.

Η αγία Ειρήνη, με την έμφυτη ευφυΐα της και τη χάρη του αγίου Πνεύματος, εννόησε ότι το θείο αυτό δώρο ήταν ουράνια πρόσκληση. Όταν έφτασε η μεγάλη Τεσσαρακοστή, έκοψε το ένα μήλο σε λεπτά κομματάκια και έτρωγε ένα κομμάτι κάθε μέρα, απέχοντας από οποιαδήποτε άλλη τροφή, ακόμη και από το νερό. Τη Μεγάλη Πέμπτη, ύστερα από τη θεία λειτουργία και αφού όλες οι μοναχές κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων, η Ειρήνη έκοψε και το δεύτερο μήλο και έδωσε σε κάθε αδελφή από ένα κομμάτι. Τότε τους αποκάλυψε και την ιστορία του θείου δώρου. Το τρίτο μήλο η Ειρήνη το φύλαξε για τις τελευταίες μέρες της επίγειας ζωής της.

Τη Μεγάλη Παρασκευή, οι αδελφές έψαλαν τα άγια Πάθη και η Ειρήνη, μόνη της μέσα στο ιερό βήμα, γονατισμένη, είχε παραδοθεί σε προσευχή. Δίπλα της βρισκόταν μόνο ο άγγελος-οδηγός της, που τόσες φορές την είχε διακονήσει: «Γίνου έτοιμη» της είπε απλά και εκείνη κατάλαβε ότι πλησίαζε η ώρα να εγκαταλήψει τα επίγεια.

Η οσιακή της κοίμηση
Το σύντομο διάστημα από το ουράνιο αυτό μήνυμα μέχρι και την οσιακή της κοίμηση, η αγία προετοίμαζε την ακολουθία της για το μεγάλο γεγονός. Στον ιερό ναό τον Αρχαγγέλων τις δίδασκε για το μυστήριο του θανάτου, τη μελλοντική κρίση και την αιωνιότητα. Ο θάνατος είναι δύσκολο για κάθε ανθρώπινο πλάσμα και όσο πλησίαζε η ώρα, τόσο η ψυχή της αγίας ένιωθε την επιθανάτια αγωνία.

Τακτοποίησε τις υποθέσεις του μοναστηριού και υπέδειξε την άξια διάδοχό της. Μια εβδομάδα πριν τη μεγάλη ημέρα, νήστεψε τρώγοντας μόνο από το παραδεισένιο μήλο και καθημερινά κοινωνούσε των Αχράντων Μυστηρίων. Ξημέρωσε τέλος η Κυριακή, όπου για τελευταία φορά η Ειρήνη παρακολούθησε τη θεία λειτουργία, απάγγειλε το σύμβολο της πίστης (το πιστεύω), κοινώνησε, αγκάλιασε τις αδελφές και τους ζήτησε συγγνώμη και τέλος γονάτισε μπροστά στην Ωραία Πύλη, ύψωσε τα χέρια της και προσευχήθηκε για τελευταία φορά με αυτά τα λόγια: «Δέσποτα, Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού του Ζώντος. Συ ο Ποιμήν ο Καλός που με το Πανάγιο και Πολύτιμο Αίμα Σου μας ελύτρωσες από τα δεσμά της αμαρτίας, άκουσε την τελυταία δέησι της ταπεινής Σου δούλης. Στην κραταιά Σου χείρα παραδίδω σήμερα το μικρό τούτο ποίμνιο. Σκέπασε το με τη θεία σκέπη Σου και διαφύλαξέ το από τις επιθέσεις του αοράτου εχθρού. Διότι Συ είσαι ο αγιασμός μας και η απολύτρωσις και Σε θα δοξάζουμε αιωνίως. Αμήν».

Στη συνέχεια, σιωπηλά και ήρεμα, αποσύρθηκε στο κελί της και πλάγιασε στην ασκητική της κλίνη. Οι μοναχές της, με ευλαβική σιωπή, την περικύκλωσαν και την έβλεπαν να χαμογελά. Με αυτό το ουράνιο χαμόγελο, το οποίο αποδείκνυε την απόλυτη μακαριότητα και γαλήνη της ψυχής της, παρέδωσε το πνεύμα της η οσία Ειρήνη, Ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου, σε ηλικία 104 χρόνων.

Η οσιακή της κοίμηση διαδώθηκε σε όλη τη Βασιλεύουσα αστραπιαία και χιλιάδες κόσμου συνέρευσαν στο μοναστήρι, για να προλάβουν να προσκυνήσουν το ιερό σκήνωμα της πνευματικής τους μητέρας. Επικεφαλής ήταν ο πατριάρχης, ο οποίος με το πλήθος του λαού από όλες τις κοινωνικές τάξεις και των αρχιερέων και λοιπών κληρικών συνόδευσαν τη μακαριστή Ηγουμένη στην τελευταία της κατοικία, στο παρεκκλήσι του μεγαλομάρτυρος αγίου Θεοδώρου.

Η οσία Ειρήνη στην αγιογραφία
Στην ορθόδοξη αγιογραφία, η αγία απεικονίζεται με το ένδυμα της ηγουμένης, να κρατάει στο δεξί χέρι της τα τρία θεόσταλτα μήλα. Ο άγγελος, ο οποίος την βοηθούσε στο δύσκολο έργο της σωτηρίας των ψυχών, στέκεται μπροστά της κρατώντας ειλητάριο με τμήμα του χαιρετισμού που της απηύθυνε («Χαίρε δούλη του Υψίστου, Ειρήνη…»). Ειλητάριο κρατεί και η αγία στο αριστερό της χέρι, το οποίο αναγράφει παραινέσεις της οσίας (συνήθως, διαβάζεται η φράση: «Φως μοναχών, άγγελοι˙ φως κοσμικών, μοναχοί…»). Δίπλα στην αγία, αγιογραφείται το κυπαρίσσι που λύγιζε, όταν εκείνη προσευχόταν με δεμένο το λευκό πανί στην κορυφή του, ενώ στο βάθος φαίνεται η μονή του Χρυσοβαλάντου. Συχνά, σε μια από τις θύρες της μονής, απεικονίζεται η καλόγρια που είδε την αγία να αιωρείται προσευχόμενη. Η Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη της οσίας Ειρήνης, της ηγουμένης της μονής Χρυσοβαλάντου, στις 28 Ιουλίου.


Κυριακή 26 Ιουλίου 2009

Ο Άγιος Παντελεήμων ο Μεγαλομάρτυς και Ιαματικός

Tον καιρό που τα μαύρα σύννεφα της ειδωλολατρείας σκέπαζαν απειλητικά όλη την οικουμένη, στα τέλη δηλαδή του τρίτου αιώνα μετά Χριστόν, γεννήθηκε στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας ο Άγιος μεγαλομάρτυρας Παντελεήμων. Την εποχή εκείνη αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο φοβερός διώκτης των Χριστιανών, ο Μαξιμιανός.
Ο πατέρας του λεγόταν Ευστόργιος και ήταν ειδωλολάτρης αξιωματούχος, μέλος της συγκλήτου. Η μητέρα του λεγόταν Ευβούλη και ήταν θερμή Χριστιανή. Το όνομα που έδωσαν στο παιδί τους ήταν Παντολέον.
Ο Παντολέον ήταν πολύ έξυπνος, ευγενικός, επιμελής, ταπεινός και πράος, γεμάτος αρετή, παρ' όλο που ακόμη δεν είχε βαπτιστή Χριστιανός. Όταν μεγάλωσε, ο πατέρας του τον παρέδωσε σ'ένα φημισμένο γιατρό, τον Ευφρόσυνο , για να του διδάξει την ιατρική επιστήμη. Σε λίγο καιρό ο Παντολέον ξεπέρασε όλους τους συνομήλικους του στη μόρφωση και όλοι μιλούσαν με θαυμασμό για το χαρακτήρα του. Ο ίδιος ο αυτοκράτορας, μαθαίνοντας για την αρετή και την εξυπνάδα του, τον προόριζε για να γίνει γιατρός στο παλάτι, ο γιατρός των ανακτόρων.
Τον ίδιο καιρό ο γέροντας ιερέας της Νικομήδειας Ερμόλαος, φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα κάλεσε στο σπίτι που κρυβόταν τον Παντολέοντα για να τον γνωρίσει. Αφού συνομίλησαν για πολλή ώρα, ο Ερμόλαος κατενθουσιάστηκε από τις αρετές που κοσμούσαν τον νέο και αποφάσισε να του γνωρίσει την πίστη στο Χριστό. Έτσι αναπτύχθηκε ανάμεσα τους μια άριστη πνευματική σχέση. Ο Παντολέον επισκεπτόταν καθημερινά τον Άγιο Ερμόλαο και απολάμβανε τους Χριστιανικούς του λόγους. Στερεωνόταν έτσι σιγά σιγά στην αληθινή πίστη.
Ένα εντυπωσιακό γεγονός κάνει τον Παντολέοντα να πάρει τη σοβαρή και γενναία απόφαση να δεχθεί το Άγιο Βάπτισμα, να γίνει Χριστιανός. Ενώ περπατούσε στο δρόμο συνάντησε ένα παιδί που το δάγκωσε μια οχιά και πέθανε. Λέει λοιπόν στον εαυτό του: Θα προσευχηθώ στο Χριστό να αναστήσει αυτό το παιδί και αν πράγματι το παιδί αναστηθεί, εγώ πια δεν υπάρχει λόγος να καθυστερώ τη βάπτισή μου, θα γίνω Χριστιανός, θα πιστέψω ότι ο Χριστός είναι ο Θεός ο αληθινός, ο Σωτήρας του κόσμου. Αυτά σκέφτηκε και προσευχήθηκε θερμά στον Κύριο.Αμέσως το παιδί ζωντάνεψε και το φίδι απέθανε.
Γεμάτος χαρά ο Παντολέον τρέχει στο γέροντα Ερμόλαο, του διηγείται το θαύμα και του ζητά να τον βαπτίσει. Και ο Ερμόλαος, επειδή γνώριζε ποιος οδηγείται στην τελειότητα, γεμάτος συγκίνηση οδήγησε στο φωτισμό του θείου βαπτίσματος τον Παντολέοντα.
Απο τότε ο Παντολέον έγινε ανάργυρος ιατρός.Θεράπευε με τη δύναμη του Ιησού Χριστού τους ασθενείς, χωρίς να παίρνει καθόλου χρήματα. Ακόμη, όταν εύρισκε φτωχούς τους βοηθούσε ποικιλότροπα, δίνοντας τους χρήματα και άλλα αναγκαία είδη. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά θαύματα του Αγίου ήταν η θεραπεία ενός τυφλού, με τη δύναμη και πάλι του παντοδύναμου Θεού μας, του Χριστού.
Οι θαυμαστές θεραπείες του Αγίου προκάλεσαν το θαυμασμό των κατοίκων της Νικομήδειας, αλλά και το μίσος και το φθόνο των άλλων ιατρών της πόλης. Οι τελευταίοι κατάγγειλαν τον Παντολέοντα στον Αυτοκράτορα Μαξιμιανό, το φοβερό αυτό διώκτη του Χριστιανισμού.
Ο Μαξιμιανός κάλεσε τον Άγιο στα ανάκτορα για να ζητήσει εξηγήσεις. Ο Άγιος ομολόγησε με θάρρος ότι είναι Χριστιανός. Ο αυτοκράτορας στην αρχή προσπάθησε να τον πείσει με διάφορες κολακείες και υποσχέσεις να αρνηθεί το Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Παντολέον όμως έμεινε πιστός και ακλόνητος. Δεν αρνήθηκε. Δεν πρόδωσε το Χριστό.
Ο αυτοκράτορας εξαγριωμένος, διέταξε φοβερά βασανιστήρια, για να κλονίσει τον Άγιο και να τον εξαναγκάσει να θυσιάσει στα είδωλα.
Οι στρατιώτες του αυτοκράτορα, άρχισαν να του ξέουν τη σάρκα με μαχαίρια και να καίνε τις πληγές με λαμπάδες. Ο Χριστός, όμως,ήλθε σε βοήθεια του Αγίου και του θεράπευσε τις πληγές, φωτίζοντάς τον με αστραπές. Στη συνέχεια έβαλαν τον Παντολέοντα μέσα σε ένα καζάνι που έβραζε. Με τη βοήθεια όμως και πάλι του Θεού ο Άγιος έμεινε σώος και αβλαβής και η φωτιά θαυματουργικά έσβησε. Ακολούθως βύθισαν τον Άγιο στα βάθη της θάλασσας, αφού έδεσαν στο λαιμό του μια τεράστια πέτρα. Ο Χριστός, όμως, έκανε την πέτρα πιο ελαφριά από φύλλο και έδωσε στον Παντολέων τη δύναμη να περπατά πάνω στα νερά. Έτσι σώος και αβλαβής, βγήκε στη στεριά. Στη συνέχεια έρριξαν τον Άγιο σε πεινασμένα άγρια θηρία. Όμως τα ζώα, αντί να τον κατασπαράξουν, έγλειφαν ήρεμα και ειρηνικά με τη γλώσσα τους τα πόδια του, κουνόντας τις ουρές τους.
Έκπληκτος αλλά και εξαγριωμένος ο ηγέμονας, διατάσσει τον αποκεφαλισμό του Αγίου. Θαυματουργικός το ξίφος λυγίζει και αντί αίμα τρέχει γάλα. Λίγο πριν από το μαρτυρικό δια αποκεφαλισμού θάνατο του Αγίου, ακούσθηκε φωνή απ' τον ουρανό. Ήταν η φωνή του Θεού που του έδωσε το όνομα Παντελεήμων, που σημαίνει τον Άγιο που όλους τους βοηθά και τους ελεεί ακόμη και τους εχθρούς του.
Το Τίμιο Σώμα του Αγίου τάφηκε με τιμές από τους Χριστιανούς. Η εκκλησία μας τιμά την μνήμη του την 27 η Ιουλίου.

Απολυτίκιον. Ήχος γ'.
Αθλοφόρε Άγιε και Ιαματικέ Παντελεήμον, πρέσβευε τω ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταις ψυχαίς ημών.

Κοντάκιον. Ήχος πλ. α'.
Μιμητής υπάρχων του Ελεήμονος, και ιαμάτων την χάριν παρ' αυτού κομισάμενος, αθλοφόρε και Μάρτυς Χριστού του Θεού, ταις ευχαίς σου, τας ψυχικάς ημών νόσους θεράπευσον, απελαύνων του αεί πολεμίου τα σκάνδαλα, εκ των βοώντων απαυστως, Σώσον ημάς Κύριε.

Η αγία οσιομάρτυς Παρασκευή

Η αγία οσιομάρτυς Παρασκευή, καταγόταν από την Ρώμη, οι δε γονείς της Αγάθων και Πολιτεία ήταν χριστιανοί. Επειδή όμως ήταν άτεκνοι παρακαλούσαν τον Θεό να τούς χαρίσει ένα παιδί. Πράγματι ο Θεός τούς άκουσε και τούς χάρισε ένα παιδί. και επειδή όταν γεννήθηκε ήταν η έκτη ημέρα της εβδομάδος, την ονόμασαν Παρασκευή και από μικρή την αφιέρωσαν στον Θεό. Η Παρασκευή, έλαβε την χριστιανική μόρφωση από την μητέρα της και μάλιστα μελετούσε συνέχεια τα ιερά γράμματα και προσευχόταν πολλές ώρες στην εκκλησία. Μετά τον θάνατο των δικών της μοίρασε όλα της τα υπάρχοντα στους φτωχούς και έγινε μοναχή. Έμεινε εκεί αρκετό χρονικό διάστημα και μετά λαμβάνοντας την ευχή της ηγουμένης βγήκε έξω στον κόσμο και κήρυττε τον Χριστό προσελκύοντας πολύ κόσμο στον χριστιανισμό. Για όλα οδηγήθηκε στον βασιλιά Αντωνίνο ο οποίος θαμπωμένος από την ομορφιά της και την σύνεσή της προσπάθησε να την πείσει να θυσιάσει στα είδωλα και θα της έδινε ότι ήθελε. Η αγία όμως αρνήθηθε και τότε διέταξε να αρχίσουν τα βασανιστήρια. Μάλιστα την έβαλαν μέσα σε ένα θερμασμένο λέβητα γεμάτο πίσσα και λάδι. Μόλις έγινε αυτό η αγία φαινόταν να δροσίζεται μέσα σ' αυτό και ο Αντωνίνος εξοργισμένος έδωσε εντολή να θανατωθεί, περνώντας και αυτή στην μεγάλη χορεία των μαρτύρων της εκκλησίας μας.

Απολυτίκιο. Ήχος α'.
Την σπουδήν σου τη κλήσει κατάλληλον, έργασαμένη φερώνυμε, την ομώνυμόν σου πίστιν, εις κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευή Αθληφόρε, όθεν προχέεις ιάματα, και πρεσβεύεις υπέρ των ψυχών ημών.

Κοντάκιον Ήχος δ'. Επεφάνης σήμερον.
Τον ναόν σου πάνσεμνε, ως ιατρείον ψυχικόν ευράμενοι, εν τουτώ πάντες οι πιστοί, μεγαλοφώνως τιμώμεν σε, Οσιομάρτυς Παρασκευή αοίδιμε.

Πηγή: ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

Σάββατο 25 Ιουλίου 2009

Η Κοίμηση της Αγίας Άννας Μητέρας της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Η Αγία Άννα, η μητέρα της Υπεραγίας Θεοτόκου, καταγόταν από τη φυλή του Λευί. Ο πατέρας της, που ήταν ιερέας, ονομαζόταν Ματθάν και η μητέρα της Μαρία. Η Άννα είχε και δύο αδελφές, την ομώνυμη με τη μητέρα της Μαρία και τη Σοβήν. Και η μεν Μαρία είχε κόρη τη Σαλώμη, η δε Σοβή την Ελισάβετ. Και η Άννα την Παρθένο Μαρία. Η Αγία Άννα αξιώθηκε να έχει τη μεγάλη τιμή και ευτυχία να αποκτήσει μοναδική κόρη, τη μητέρα του Σωτήρα του κόσμου. Αφού η Αγία Άννα απογαλάκτισε τη Θεοτόκο και την αφιέρωσε στο Θεό, αυτή πέρασε την υπόλοιπη ζωή της με νηστείες, προσευχές και ελεημοσύνες προς τους φτωχούς. Τέλος, ειρηνικά παρέδωσε στο Θεό τη δίκαια ψυχή της, κληρονομώντας τα αιώνια αγαθά. Διότι ο ίδιος ο Κύριος διαβεβαίωσε ότι "οι δίκαιοι εις ζωήν αιώνιο απελεύσονται". Οι δίκαιοι, δηλαδή, θα μεταβούν για να απολαύσουν ζωή αιώνια.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ζωήν την κυήσασαν εκυοφόρησας, Αγνήν Θεομήτορα, Θεόφρον Άννα, διό προς λήξιν ουράνιον, ένθα ευφραινομένων, κατοικία εν δόξη, χαίρουσα νυν μετέστης, τοις τιμώσι σε πόθω, πταισμάτων αιτουμένη ιλασμόν, αειμακάριστε.

Κοντάκιον Ήχος β'. Τα άνω ζητών.
Προγόνων Χριστού, την μνήμην εορτάζομεν, την τούτων πιστώς, αιτούμενοι βοήθειαν, του ρυσθήναι άπαντας, από πάσης θλίψεως, τους κραυγάζοντας, ο Θεός γενού μεθ' ημών, ο τούτους δοξάσας ως ηυδόκησας.

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

Μητροπολίτης και Νομαρχία για τη Μονή Μουνδών

Γράφει η εφημερίδα Πολίτης (Πέμπτη 23/07/2009 σελ. 1 και 6):

Ανέλαβε πρωτοβουλία για τη Μονή
Τα αντανακλαστικά του Μητροπολίτη ενεργοποίησε η Κίνηση «19» με την αναφορά της στη Μονή Μουνδών. Ήδη από την Τρίτη το πρωί ο Σεβασμιότατος επικοινώνησε με την κ. Καββαδία, η οποία δεσμεύτηκε ότι αρχές Αυγούστου συνεργεία της 3ης ΕΒΑ θα βρεθούν στο χώρο, σε μια προσπάθεια προφύλαξης των υπόλοιπων τοιχογραφιών από τη φθορά. Σε δηλώσεις του στον «π» ο κ.κ. Διονύσιος δήλωσε συμπαραστάτης των πρωτοβουλιών που αναλαμβάνονται για τη Μονή Μουνδών, ξεκαθαρίζοντας ότι η Ιερά Μητρόπολη Χίου δεν έχει τη δυνατότητα της οικονομικής συμβολής, στην περίπτωση που χρειαστεί.

Άδηλη σκοπιμότητα βλέπει η Νομαρχία στην πίεση για τη Μονή Μουνδών!
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΟΤΙ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ Η ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΠΙΑΝΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ
Θεέ και Κύριε! Ως και την άσκηση αυστηρής κριτικής και πιέσεως για να σωθεί η Μονή Μουνδών υποπτεύεται η Νομαρχία, που αισθάνθηκε θιγμένη από την υπόμνηση του χρέους όλων των υπευθύνων που έγινε την Τρίτη με την ανακοίνωση της Κίνησης Εθελοντικής Προσφοράς για την Αμανή «19».
Το ευχάριστο είναι ότι και στην ανακοίνωσή της πιστοποιείται η πληροφορία που μετέφερε ο Σεβασμιώτατος (σελ. 1) ότι η Αρχαιολογία πιάνει δουλειά τον Αύγουστο. Κατά τα λοιπά, το Γραφείο Τύπου της Νομαρχίας αναφέρει τα ακόλουθα:
«Απαντώντας σε πρόσφατη ανακοίνωση της «Κίνησης 19 για την Αμανή» σχετικά με το θέμα της Ιεράς Μονής Μουνδών, οφείλουμε κατ’ αρχήν να διαπιστώσουμε ότι οι συγκεκριμένες διατυπώσεις και ο «καταγγελτικός λόγος» που υιοθετείται αδικούν τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χίου και τις προσπάθειες που έχει, με συνέπεια και υπευθυνότητα, καταβάλει για το συγκεκριμένο θέμα.
Συγκεκριμένα:
Μετά τη σχετική σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στις αρχές Ιουνίου 2009, με τη συμμετοχή μεταξύ των άλλων και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, με θέμα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Καθολικό της Ιεράς Μονής Μουνδών, λόγω ύπαρξης υγρασίας εντός του Ναού, με αποτέλεσμα τη φθορά των τοιχογραφιών της, η Δ/νση Τεχνικών Υπηρεσιών της Ν.Α. Χίου κινήθηκε άμεσα, όπως είχε δεσμευθεί, και προέβη σε αυτοψία στις 17/6/2009, αντίγραφο της οποίας παραδόθηκε και στην 3η ΕΒΑ για ενημέρωσή της.
Σύμφωνα με την παραπάνω Έκθεση Αυτοψίας, τα κυριότερα προβλήματα που παρουσιάζει το Καθολικό του Ναού είναι ότι υπάρχουν σαφείς ενδείξεις υγρασίας στο εσωτερικό του, που προέρχονται κατά κύριο λόγο από τα εξωτερικά κουφώματα, τα οποία είναι παλαιά και επιτρέπουν την εισροή νερού μέσα στο Ναό, και κατά δεύτερο λόγο από το γεγονός ότι η εξωτερική τοιχοποιία έχει ανάγκη τοπικών συμπληρώσεων και τοπικής ανακατασκευής των αρμολογημάτων, τα οποία έχουν αποσαθρωθεί.
Για την αντιμετώπιση των παραπάνω προβλημάτων προτάθηκαν οι παρακάτω εργασίες:
1. Συμπλήρωση της εξωτερικής τοιχοποιίας στα σημεία που απαιτούνται και επιμελής καθαρισμός των αρμών της λιθοδομής περιμετρικά του Καθολικού στα σημεία που παρουσιάζονται οι φθορές.
2. Επιμελής καθαρισμός του αρμού καθ’ όλο το μήκος της πεζούλας στη νότια πλευρά του Καθολικού και η εκ νέου αρμολόγησή του.
3. Επισκευή, στήριξη, συντήρηση και στεγανοποίηση των εξωτερικών κουφωμάτων
και υαλοπινάκων ή ακόμη και αντικατάσταση αυτών ιδίως της νότιας πλευράς.
Οι παραπάνω εργασίες κρίνονται επείγουσες προκειμένου να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της υγρασίας εντός του Ναού, και λόγω του μνημειακού χαρακτήρα του Καθολικού, οι εργασίες αυτές θα εκτελεστούν από την 3η ΕΒΑ και προβλέπεται ν’ αρχίσουν εντός του πρώτου δεκαημέρου του Αυγούστου 2009.
Λόγω όμως της οικονομικής στενότητος που φέρεται να αντιμετωπίζει το Υπουργείο Πολιτισμού την τρέχουσα περίοδο, θα ζητηθεί στην προσπάθεια εξεύρεσης των πιστώσεων και η συμβολή τοπικών φορέων και συλλόγων του Νησιού μας. Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χίου, και σ’ αυτό το ζήτημα θα πράξει ακέραια το καθήκον της.
Γίνεται προφανές από τα παραπάνω, ότι κινηθήκαμε υπεύθυνα με βάση τις δεσμεύσεις στις οποίες συμφωνήσαμε στις σχετικές συσκέψεις, πραγματοποιήσαμε την αυτοψία στην οποία για πρώτη φορά με ολοκληρωμένο επιστημονικά τρόπο υποδείχτηκαν τα προβλήματα καθώς και η αντιμετώπισή τους και είμαστε έτοιμοι να συμβάλουμε με όποιον τρόπο μάς ζητηθεί στον επείγοντα χαρακτήρα του εν λόγω έργου.
Κατά συνέπεια τους χαρακτηρισμούς για «παχιά λόγια», «εμπαιγμό», «λήθαργο», τους θεωρούμε σε ό,τι αφορά τη Ν.Α. Χίου απαράδεκτους και συκοφαντικούς. Υποσκάπτουν, στο όνομα άδηλων σκοπιμοτήτων, την αξιοπιστία και τη φερεγγυότητα των συντακτών τους.
Οφείλουμε τέλος να τονίσουμε ότι ακόμα και οι «εθελοντικές κινήσεις», οφείλουν να διατηρούν την αντικειμενικότητά τους. Σε κάθε άλλη περίπτωση, και ειδικά όταν μετατρέπονται σε όχημα παραπληροφόρησης, δημιουργούν σοβαρά ερωτηματικά σχετικά με το ρόλο και το σκοπό τους.»

Πηγή:
digital.politis-chios.gr/pdf.aspx?pdfname=editions/23072009/politis23072009_1.pdf

Τρίτη 21 Ιουλίου 2009

Γράφει η Αλήθεια: ΕΣΤΗΣΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΘΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΚΛΗΡΙΚΩΝ

Από το site της Αλήθειας:

ΕΣΤΗΣΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΘΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΚΛΗΡΙΚΩΝ
Ο… μισής Χίου κ.κ. Διονύσιος
20/7/2009

ΜΙΑ ζέστη μια κρύο, ο Χίου Διονύσιος. Με την επιστολή του στην Ιερά Σύνοδο για τον Ιωακείμ Στρουμπή φάνηκε να έχει πλήρη επαφή με την πραγματικότητα, με άλλη ενέργειά του την περασμένη Παρασκευή φάνηκε να την χάνει…
Σημείο παρακμής για την τοπική εκκλησία και συμβάν, που, αν επαναληφθεί, αργά ή γρήγορα θα απασχολήσει την Ιερά Σύνοδο, το γεγονός ότι ο Μητροπολίτης «έστησε» την Παρασκευή το εκκλησίασμα της Αγίας Μαρίνας Βερβεράτου, με το επιχείρημα ότι έμαθε πως καλεσμένος στη Θεία Λειτουργία είναι και ο εφημέριος της Καλλιμασιάς πατ. Γ. Κωνσταντίνου και εκείνος μ’ αυτόν… δεν συλλειτουργεί!
Επενέβησαν τότε τόσο ο εφημέριος του Ιερού Ναού Αγ. Μαρίνας Βερβεράτου Αρχ. Μελέτιος όσο και μέλη της Ενοριακής Επιτροπής και πήραν τη διαβεβαίωση του πατ. Γ. Κωνσταντίνου ότι δεν καταλαβαίνει αυτή τη συμπεριφορά αλλά, αν τίθεται θέμα παρουσίας του Μητροπολίτη, εκείνος διαβεβαιώνει ότι δεν θα παρευρεθεί στη Θεία Λειτουργία, κάτι που έγινε.
Παρασκηνιακά τώρα, έγινε γνωστό ότι σε Ιερείς και μέλη της Εν. Επιτροπής ο Δεσπότης έλεγε φωνάζοντας «ή εγώ ή αυτός», «οι ιεροί κανόνες είναι πάνω απ’ το Σύνταγμα», κ.λπ. αλλά η υπόθεση δεν δημοσιοποιήθηκε και ας ελπίσουμε όλοι σε ηρεμία με την απουσία του Προέδρου του Συνδέσμου Κληρικών.
Οι «βυζαντινισμοί» όμως δεν τελείωσαν εδώ αφού κάποιοι ψιθύρισαν στο Δεσπότη πως του στήνουν παγίδα και ξαφνικά θα δει στην εκκλησία «το μισό Δ.Σ. του Συνδέσμου Κληρικών».
Έτσι παρά το γεγονός ότι κάτι τέτοιο δε συνέβη και χωρίς προφανώς να φταίει σε τίποτα η Αγία… οι πιστοί μάταια περίμεναν το Δεσπότη, πλήρως απογοητευμένοι για την απαξίωση.
Η απογοήτευση βέβαια γρήγορα έγινε πείσμα, με τους πιο ζωηρούς να θέλουν να στείλουν του Δεσπότη χαιρετίσματα για το στήσιμο και του χρόνου με υγεία… και τους άλλους να θέλουν να δοθεί τόπος στην οργή χωρίς δημοσιότητα.
Το τελευταίο βέβαια ήταν πολύ δύσκολο και γρήγορα όλα αυτά τα γραφικά έκαναν το γύρο του νησιού.
Πάντως, για να δικαιολογήσουμε τον τίτλο μας, είναι σαφές ότι οδηγούμαστε στα χειρότερα.
Ο Μητροπολίτης παρ’ ότι απουσιάζει για μεγάλα χρονικά διαστήματα δεν είναι δυνατόν να αποφεύγει τους μισούς απ’ τους ιερείς του και αργά ή γρήγορα θα τεθεί θέμα ότι δεν μπορεί να ποιμένει τη μισή Χίο…
Σημειώστε το κάπου, ότι, αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση, σε λίγο ο Χίου Διονύσιος εκ των πραγμάτων μισής Χίου… με δική του επιλογή αργά ή γρήγορα θα απασχολήσει την Ιερά Σύνοδο.
Δείτε τι δήλωσε για το θέμα αυτό ο πρόεδρος του Συνδέσμου Κληρικών Χίου στην Αλήθεια:

Πηγή: www.alithia.gr/article.aspx?ArticleID=1386

Κυριακή 19 Ιουλίου 2009

ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ

ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ
Ἐκ τῆς Ἐκδόσεως «Παρακλητικὸς Κανὼν εἰς τὸν Ὅσιον Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ», ὑπὸ τοῦ Ἱερομονάχου Ἀθανασίου Σιμωνοπετρίτου, Ὑμνογράφου Μ.Χ.Ε.
Ὁ ὅσιος Σεραφείμ, τὸ ὁλοφώτεινο ἀστέρι τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδοξίας, ἔζησε, ἔδρασε καὶ ἔλαμψε στὶς ἀρχὲς τοῦ 19ου αἰῶνα (1759-1833).
Γεννήθηκε στὶς 19 Ἰουλίου τοῦ 1759 στὴν πόλη Κοὺρκ καὶ παρέμεινε ἐκεῖ μέχρι τὰ δεκαεννέα του χρόνια. Στὴν ἡλικία αὐτὴ πῆρε τὴ γενναία ἀπόφαση ν᾿ ἀφοσιωθεῖ ὁλόψυχα στὸ Θεό· κι Ἐκεῖνος ὁδήγησε τὰ βήματά του στὸ μοναστήρι τοῦ Σάρωφ.
Ἐνῷ ἦταν ἀκόμη δόκιμος, ἀρρώστησε βαριὰ ἀπὸ ὑδρωπικία. Μετὰ ἀπὸ τρία χρόνια ἀσθενείας, θεραπεύθηκε θαυματουργικὰ μὲ ἐπίσκεψη τῆς Θεοτόκου.
Στὴ μοναχική του κουρὰ (1786) ὀνομάστηκε Σεραφείμ -προηγουμένως εἶχε τὸ ὄνομα Πρόχορος. Τὸ ἴδιο ἔτος χειροτονήθηκε διάκονος καὶ μετὰ ἀπὸ ἑπτὰ χρόνια, σὲ ἡλικία 34 ἐτῶν, ἱερεύς. Ὅταν λειτουργοῦσε, πετοῦσε στὰ οὐράνια, καὶ πολλὲς φορὲς ἀξιωνόταν νὰ βλέπει θαυμαστὰ ὁράματα καὶ ν᾿ ἀκούει ἀγγελικὲς μελῳδίες.
Διψώντας νὰ πλησιάσει περισσότερο τὸ Θεό, Τὸν παρακάλεσε νὰ τὸν ἀξιώσει ν᾿ ἀποσυρθεῖ σὲ κάποια ἐρημικὴ περιοχή. Ἕνα χρόνο μετὰ τὴ χειροτονία του σὲ ἱερέα, ἔλαβε ἄδεια ἀπὸ τὴ μονὴ ν᾿ ἀφοσιωθεῖ στὴ μελέτη, στὴ σιωπή, στὴν ἄσκηση, στὴν ἔντονη προσευχή. Γιὰ δεκαέξι χρόνια, βαθιὰ μέσα στὸ δάσος, ἀγωνιζόταν ν᾿ ἀνεβαίνει, μέρα μὲ τὴ μέρα, τὴν κλίμακα ποὺ ὁδηγεῖ στὸν οὐρανό. Τότε ἔκανε καὶ τὴ γνωστὴ ἄσκηση, τὶς «χίλιες νύχτες προσευχῆς»: Πάνω σὲ μιὰ μεγάλη πέτρα, ξαγρύπνησε προσευχόμενος ἐπὶ χίλιες νύχτες.
Μαζὶ μὲ τὴν προσευχή, διάβαζε ἀκατάπαυστα τὴν Ἁγία Γραφή. «Πρέπει νὰ τρέφεις, ἔλεγε, τὴν ψυχὴ μὲ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, γιατὶ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ εἶναι ὁ «ἄρτος τῶν ἀγγέλων». Μ᾿ αὐτὸν πρέπει νὰ τρέφονται οἱ ψυχὲς ποὺ ἀγαποῦν μὲ πάθος τὸ Θεό». Εὐλαβεῖτο ἀφάνταστα τὴ Θεοτόκο. Στὸ πρόσωπό Της ἔβρισκε ἀνέκφραστη πνευματικὴ ἀγαλλίαση. Συχνὰ ἔλεγε: «Ἡ Παναγία εἶναι ἡ χαρά, ἡ μεγαλύτερη ἀπ᾿ ὅλες τὶς χαρές».
Στὸ διάστημα ποὺ ἀσκήτευε στὴν ἔρημο, δέχθηκε ἐπίθεση λῃστῶν, ποὺ τὸν τραυμάτισαν βαριά, θεραπεύθηκε καὶ πάλι θαυματουργικὰ ἀπὸ τὴ Θεοτόκο.
Τὸ 1810 ἐπέστρεψε ἀπὸ τὴν ἔρημο στὴ Μονὴ τοῦ Σάρωφ καὶ ἔμεινε ἔγκλειστος στὸ κελλί του, ἀσκούμενος στὴ σιωπή. Στὴν ἀρχὴ ἀπέφευγε τὸν κόσμο. Ἀργότερα ὅμως, τὸ 1815, σὲ ἡλικία 56 ἐτῶν, ἄνοιξε τὸ κελλί του καὶ δεχόταν κάθε ἐπισκέπτη. Εἶχε ἀποκτήσει πιὰ φήμη ἁγίου καὶ φωτισμένου ἀνδρὸς καὶ ὁ κόσμος ἔτρεχε κοντά του νὰ ξεδιψάσει. Ὁ ἴδιος, ὡστόσο, δὲν βγῆκε ποτὲ ἀπὸ τὸ κελλί του γιὰ ἄλλα δέκα χρόνια.
Σὲ ἡλικία 66 ἐτῶν, κατόπιν ὁράματος καὶ προσταγῆς τῆς Θεοτόκου, ἀφιερώθηκε ὁλοκληρωτικὰ στὴ διακονία τοῦ πλησίον καὶ ἄρχισε στὸ ἑξῆς τὸ ἔργο τοῦ «στάρετς», τοῦ πνευματικοῦ καθοδηγητοῦ.
Ἡ δράση τοῦ ὡς «στάρετς» ὑπῆρξε καταπληκτική. Ἀναρίθμητες ψυχὲς ἔτρεχαν κοντά του, γιὰ νὰ βροῦν τὴ γαλήνη, τὴ χάρη, τὴ σωτηρία. Καὶ ὅσοι δὲν μποροῦσαν νὰ φθάσουν μέχρι τὸ κελλί του, τὸν κατέκλυζαν μὲ ἐπιστολές.
Οἱ ἐπισκέπτες του ἐπέστρεφαν ἄλλοι ἄνθρωποι. Καθὼς προσευχόταν γι᾿ αὐτούς, καθὼς τοὺς εὐλογοῦσε μὲ τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ, καθὼς μύρωνε τὸ μέτωπό τους μὲ λάδι ἀπὸ τὸ καντήλι τῆς Παναγίας, καθὼς τοὺς ἔδινε πνευματικὲς συμβουλές..., μιὰ μυστικὴ δύναμη ἁπλωνόταν στὶς ψυχές τους. «Ὁποιοσδήποτε ἐρχόταν στὸν στάρετς Σεραφείμ, ἔνιωθε νὰ τὸν ἀγγίζει ἡ θεϊκὴ φλόγα ποὺ ὑπῆρχε σ᾿ αὐτὸν καὶ ν᾿ ἀγκαλιάζει τὴν ψυχή του». Σ᾿ ὅλους μοίραζε εἰρήνη, χαρά, θεϊκὲς εὐλογίες.
Συνιστοῦσε συχνὰ τὴν εἰρήνη: «Ἀπόκτησε τὴν πνευματικὴ εἰρήνη καὶ τότε χιλιάδες ψυχὲς ὁλόγυρά σου θὰ βροῦν τὴ λύτρωση». Σχετικὰ μὲ τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας, δίδασκε: «Ὁ πραγματικὸς σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Μιλοῦσε πολὺ γιὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Χαιρετοῦσε τοὺς ἐπισκέπτες του μὲ τὰ λόγια: «Χαρά μου, Χριστὸς ἀνέστη!». Καὶ κάθε φορὰ ποὺ κοινωνοῦσε, ἀπήγγελλε τὸν πασχαλινὸ κανόνα «Ἀναστάσεως ἡμέρα...».
Ἀπὸ τὰ πνευματικά του χαρίσματα, τί νὰ πρωτοαναφέρουμε; Τὸ μάτι του διέσχιζε τὰ βάθη τῶν καρδιῶν. Εἶχε βλέμμα προφήτου. Προέβλεπε τὰ μέλλοντα. Ἀπαντοῦσε σὲ ἐπιστολὲς χωρὶς νὰ τὶς ἀνοίξει, γιατὶ γνώριζε τὸ περιεχόμενό τους. Θεράπευε μὲ τὴν προσευχή του πλῆθος ἀρρώστων. Πολλὲς φορὲς τὸ πρόσωπό του ἄστραφτε σὰν ἥλιος. Καὶ μέσα στὸ δάσος, ὅταν ἀσκήτευε, εἶχε φιλίες μὲ τὰ ἄγρια πουλιὰ καὶ ζῷα, καὶ μάλιστα μὲ μιὰ πελώρια ἀρκούδα, ποὺ κάθε μέρα ἐρχόταν νὰ φιλευτεῖ ἀπὸ τὸ χέρι του! Ζωὴ προπτωτική, παραδεισένια!
Ὁ θάνατός του ὑπῆρξε ὀσιακός. Στὶς 2 Ἰανουαρίου τοῦ 1833 βρέθηκε νεκρός, γονατισμένος, μὲ τὰ μάτια προσηλωμένα στὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου. Τὴν προηγούμενη μέρα εἶχε κοινωνήσει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καὶ εἶχε ἀποχαιρετήσει τοὺς πατέρες τοῦ μοναστηριοῦ.
Τὸ πέρασμά του ἀπὸ τὴ γῆ θὰ μείνει ἀξέχαστο. Ἢ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ λίγες παρόμοιες μορφὲς γνώρισε. Τὰ λόγια του καὶ τὰ ἔργα του θὰ δυναμώνουν πάντα τοὺς πιστούς.
Ἅγιος ἀνακηρύχθηκε ἐπίσημα τὸ 1903. Η μνήμη του ἑορτάζεται στὶς 2 Ἰανουαρίου, ἀλλὰ καὶ στὶς 19 Ἰουλίου -ἡμέρα τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ ἁγίου λειψάνου του. Ἡ ἁγιότητά του γίνεται ὅλο καὶ περισσότερο γνωστὴ στὸν ὀρθόδοξο χριστιανικὸ κόσμο.
Συγκλονιστικὸ γεγονὸς γιὰ τὴ Ρωσία ὑπῆρξε ἡ εὕρεση τῆς σοροῦ του, τὸ 1990, καὶ ἡ μεταφορά της στὴ γυναικεία Μονὴ τοῦ Ντιβέγιεβο (τὴν ὁποία ὁ ὅσιος εἶχε ὑπὸ τὴν πνευματική του καθοδήγηση καὶ προστασία).
Εἴθε οἱ πρεσβεῖες του νὰ μᾶς ἐνισχύουν στὸ δρόμο τῆς ζωῆς μας, καὶ τὸ παράδειγμά του νὰ μᾶς ἐμπνέει.

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2009

Για τον Ιωακείμ Στρουμπή: «Εκοιμήθη πάμπτωχος»

Γράφει η Αλήθεια:

ΕΠΑΙΝΕΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΡΟΣ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΧΙΟΥ ΙΩΑΚΕΙΜ ΣΤΡΟΥΜΠΗ

«Εκοιμήθη πάμπτωχος»

16/7/2009
Στη συνείδηση του κόσμου αυτό έχει ήδη γίνει, απόδειξη η κοσμοσυρροή στην παρουσίαση του βιβλίου του γιατρού Ανδρ. Μιχαηλίδη στη μνήμη του πρώην Μητροπολίτη Χίου Ιωακείμ Στρουμπή.
Ο Χίου Διονύσιος προσθέτει σήμερα στην ποιμαντορία του άλλη μία επαινετή ενέργεια, καλώντας την Ι. Σύνοδο να αποκαταστήσει και τυπικά τον εκλειπόντα Μητροπολίτη, που το εμφυλιοπολεμικό κλίμα ανάγκασε σε παραίτηση, κάτι που ήδη εμπράκτως το έχει κάνει η χιακή εκκλησία.
Έτσι, με ημερομηνία 11/7/09 έστειλε στην Ι. Σύνοδο της εκκλησίας της Ελλάδας την παρακάτω επιστολή:
«Ευσεβάστως αποστέλλομεν Υμίν, συνημμένως, την υπ’ αριθ. 111/2009 ομόφωνον Απόφασιν του Νομαρχιακού Συμβουλίου Χίου, ως και την υπ’ αριθ. 215/2009 τοιάυτην του Δημοτικού Συμβουλίου Χίου, περί αποκαταστάσεως του αειμνήστου πρώην Μητροπολίτου Χίου Ιωακείμ Στρουμπή, συνηγορούντες ενθέρμως, όπως αγαθυνθή η Ιερά Σύνοδος και εκγίνη τούτο.
Ήδη, το έτος 2010, συμπληρώνονται 60 έτη από της εις Κύριον εκδημίας αυτού, ημείς δε, από της καταστάσεως ημών εις την Ιεράν Μητρόπολιν Χίου, αδιαλείπτως, εις πάσαν Θείαν Λειτουργίαν, κατά την Μεγάλην Είσοδον, μνημονεύομεν αυτού, εις την οικείαν θέσιν των αειμνήστων Προκατόχων ημών. Ωσαύτως, μετά την Θ. Λειτουργίαν της Πανηγύρεως του Ιερού Ναού Αγίου Ευστρατίου Θυμιανών, εις τον αύλειον χώρον του οποίου ευρίσκεται ο τάφος του, τελούμεν “Τρισάγιον”, τη συμμετοχή των Αρχών και πλήθους πιστών. Έχομεν δε ακούσει εδώ εις την Χίον, ότι πολλά καλά επήγασαν εκ του αοιδίμου τούτου Επισκόπου, ο οποίος, σημειοτέον, ότε εκοιμήθη, ήτο πάμπτωχος».


Η Μεγαλομάρτυς Αγία Μαρίνα, Saint Marina

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009

Ένα ακόμη θαυμάσιο μνημείο που κινδυνεύει...

Γράφει η εφημερίδα Πολίτης:

Θα τον αποτυπώσουν κι αυτόν, όταν πέσει;
ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗ
ΤΩΝ ΚΕΡΑΜΑΡΙΩΝ

Ένα ακόμη θαυμάσιο μνημείο της ιστορίας μας, αυτή τη φορά της θρησκευτικής και βιομηχανικής κουλτούρας των Θυμιανών, κινδυνεύει να αφανιστεί με δράστες το χρόνο και τη συνηθισμένη αδιαφορία ή πολύ χρονοβόρα γραφειοκρατική νοοτροπία και λειτουργία των αρχαιολογικών υπηρεσιών και επί του προκειμένου της 3ης Εφορείας Βυζα ντινών Αρχαιοτήτων με έδρα τη Χίο, και της Υπηρεσίας Νεότερων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Β. Αιγαίου με έδρα τη Μυτιλήνη.
Από τις 5 Ιανουαρίου 2009 το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Αγ. Γιάννη Κεραμαριών, στην περίφημη για την εξόρυξη της θυμιανούσικης πέτρας περιοχή του Στένακα - που έδωσε και το όνομά της στο συνάφι των Στενακούσων, που έβγαζαν την πέτρα από τα έγκατα της γης- έχει επισημάνει στις προαναφερόμενες υπηρεσίες ότι κινδυνεύει να γκρεμιστεί το αρχονταρίκι ή κελί της, το θαυμάσιο μεσαιωνικό αρχιτεκτόνημα του «Πύργου».
Κτίσμα μεταγενέστερο της εκκλησίας, που το χρησιμοποιούσαν ως κελί, για τα κεράσματα και τα πανηγύρια, κάθε χρόνο στη χάρη του Αγ. Γιάννη στις 24 Ιουνίου.
Ιδιωτική πρωτοβουλία
Το πανέμορφο οίκημα επισκευάστηκε το 1981 με δαπάνη του ιδρύματος Χρ. και Μ. Μαμαλή «και γλίτωσε τον αφανισμό, για να φέρνει στη μνήμη το παλιό αρχοντικό γούστο και τη λεπτότητα της τεχνικής αντίληψης της εποχής εκείνης», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του «Λαογραφικοί θησαυροί των Θυμιανών» ο Κ. Πρωάκης.
Από τότε, παρά τις επανειλημμένες πιέσεις (6/4/2009, και 4/5/2009 από το Μ. Βουρνού), δεν έχει γίνει τίποτα ακόμη. Μόνη ενεργοποίηση είναι το έγγραφο που έχει αποστείλει στις 8 Μαΐου η 3η ΕΒΑ, προς την ΥΝΜΤΕ Β. Αιγαίου, με το οποίο ζητά τη λήψη άμεσων μέτρων προστασίας του μνημείου.
Οι Θυμιανούσοι αγαπούν πολύ τον προστάτη των Στενακούσων και τον Πύργο, κάτι που διαπιστώσαμε κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας για τη φωτογράφηση. Μιλώντας με αγανάκτηση τόνισαν ότι δεν τους εκπλήσσει η συμπεριφορά της Υπηρεσίας.
Οι Αγ. Σαράντα
Ανέφεραν, μάλιστα, ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την εγκληματική αδιαφορία που επέδειξε και στην περίπτωση της γειτονικής εκκλησίας, των Αγ. Σαράντα, με τις περίφημες τοιχογραφίες και το απαράμιλλο ξυλόγλυπτο τέμπλο.
«Παρά τις προειδοποιήσεις, δεν έκαναν τίποτα. Γκρεμίστηκε γύρω στο 1970 από αμέλεια της Αρχαιολογίας, αφού, όταν πήγε ο ιδιοκτήτης του να επισκευάσει την οροφή, δεν τον άφησαν, γιατί το είχαν ανακηρύξει διατηρητέο. Σε λίγο καιρό κατεδαφίστηκε, ενώ αμέσως μετά η Αρχαιολογία αποτύπωσε και πήρε τις τοιχογραφίες. Έτσι θέλουν να γίνει και τώρα;».
Ρωτούν περισσότερο για να εκφράσουν την αγανάκτησή τους, αφού ξέρουν ότι δεν θα πάρουν καμία απάντηση από τη «σιωπηλή» Υπηρεσία.

Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Υπάρχει ανάγκη για ρυθμιστικές επεμβάσεις στις οποίες θα έπρεπε να πρωτοστατήσει η ίδια η Εκκλησία

εφημ. Το ΒΗΜΑ, 14/05/2006
I. M. ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ
Ο κ. Κονιδάρης είναι καθηγητής της
Νομικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Υπάρχει ανάγκη για ρυθμιστικές επεμβάσεις στις οποίες θα έπρεπε να πρωτοστατήσει η ίδια η Εκκλησία

Ασφαλώς όλοι έχουμε ακούσει κατά καιρούς με τις λέξεις «παπαδαριό» και τις όμοιες, «παπαδομάνι» ή «παπαδολόι», να χαρακτηρίζονται, απαξιωτικά, όχι σπάνια και από επίσημα χείλη, σε ιδιωτικές βεβαίως συζητήσεις, το πλήθος των παπάδων, κατ’ επέκταση το σύνολο των ιερωμένων, γενικώς ο κλήρος.

Κορμός του κλήρου είναι οι πρεσβύτεροι, κοινώς οι «παπάδες», ειδικότερα οι Εφημέριοι, που είναι ταγμένοι να μεριμνούν για τη λατρευτική και πνευματική ζωή των ενοριτών και την πνευματική και υλική πρόοδο της Ενορίας. Και τούτο διότι οι πρεσβύτεροι αριθμητικώς υπερέχουν σαφώς τόσο των επισκόπων, κυρίως Μητροπολιτών στην περίπτωση της Ελλάδος, της ανώτερης δηλαδή από αυτούς βαθμίδας, όσο και των διακόνων, της κατώτερης από αυτούς βαθμίδας του κλήρου. Σ’ αυτούς, τους συχνά περιθωριοποιημένους και καταπιεσμένους, ευσεβείς και απλούς κατά κανόνα λευίτες, αφιερώνω σήμερα τις σκέψεις που ακολουθούν.

Την εποχή των παππούδων και των πατεράδων μας, ήδη η πρόταση υποψηφίων για την κατάληψη εφημεριακής θέσεως ήταν υπόθεση των ίδιων των ενοριτών! Πράγματι, σύμφωνα με την τότε ισχύουσα νομοθεσία, του 1910 και του 1923, πρόταση υποψηφιότητας για θέση εφημερίου υποβάλλεται στον οικείο Αρχιερέα από το 1/10 τουλάχιστον των ενοριτών. Και εκείνος, μετά τον έλεγχο των προσόντων τους, προβαίνει με πράξη του στην ανακήρυξη των υποψηφίων και ορίζει τον τόπο και την ημερομηνία της εκλογής.

H εκλογή γίνεται στον ενοριακό ναό με μυστική με ψηφοδέλτια ψηφοφορία. Επιτυχών θεωρείται ο υποψήφιος εκείνος που σχετικώς πλειοψήφησε, εφόσον συγκέντρωσε αριθμό ψήφων ίσο με το 1/3 τουλάχιστον των εγγεγραμμένων στον εκλογικό κατάλογο της Ενορίας ενοριτών-εκλογέων. Σε αντίθετη περίπτωση η εκλογή επαναλαμβάνεται την επόμενη Κυριακή, οπότε εκλέγεται εκείνος που έλαβε τουλάχιστον το 1/6 των εγγεγραμμένων εκλογέων. Αν και στη δεύτερη αυτή ψηφοφορία δεν επιτευχθεί ο απαιτούμενος αριθμός ψήφων, τον Εφημέριο επιλέγει ο οικείος Αρχιερέας από τον πίνακα των ανακηρυχθέντων υποψηφίων.

Δυστυχώς, το πατροπαράδοτο αυτό σύστημα διοικήσεως της Ενορίας και εκλογής των Εφημερίων, όπως άλλωστε και των «επιτρόπων», του ναού, κατέλυσε η δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936… Και με αναγκαστικό νόμο του 1940 καθιέρωσε την εκλογή των εφημερίων απευθείας και αποκλειστικώς από τον επιχώριο Μητροπολίτη, στο πρόσωπο του οποίου συγκεντρώνεται τελικώς και η προκήρυξη της εφημεριακής θέσεως και η ανακήρυξη των υποψηφίων και η τελική απόφαση της εκλογής εφημερίου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι την καταλυτική αυτή αλλαγή παραθεώρησε όχι μόνο η διοικούσα Εκκλησία, αλλά αποσιώπησε και αυτή η επιστήμη, έτσι ώστε στις νεότερες γενιές να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι πατροπαράδοτο σύστημα επιλογής των κληρικών ήταν αυτό που ισχύει σήμερα, ο διορισμός δηλαδή των Εφημερίων από τον Μητροπολίτη! Και παρά το γεγονός ότι ο Καταστατικός Χάρτης της Μεταπολιτεύσεως, ο νόμος 590/1977, προνοεί για την έκδοση κανονιστικών αποφάσεων της I. Συνόδου που θα ρυθμίσουν τα σχετικά με την πλήρωση των εφημεριακών θέσεων ζητήματα, εξακολουθούν να ισχύουν οι διατάξεις κανονισμού που εκδόθηκε με βάση εξουσιοδοτικές διατάξεις του Καταστατικού Νόμου της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967…

Ετσι, σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές, ο οικείος Μητροπολίτης προκηρύσσει την εφημεριακή θέση με προκήρυξη που δημοσιεύει στον Τύπο και στο περιοδικό «Εκκλησία», στην οποία καθορίζονται και τα μορφωτικά προσόντα που θα πρέπει να έχουν οι υποψήφιοι, ο ίδιος ανακηρύσσει τους υποψηφίους, ύστερα από έλεγχο των προσόντων τους, ο ίδιος εκδικάζει τυχόν ενστάσεις και ο ίδιος επιλέγει και χειροτονεί τον Εφημέριο, αν δεν έχει ήδη βαθμό πρεσβυτέρου. Μόνον δε κατά της τελικής αυτής αποφάσεως του Μητροπολίτη είναι δυνατή προσφυγή ενώπιον της Διαρκούς I. Συνόδου απ’ όποιον έχει έννομο συμφέρον. Προκειμένου μάλιστα για θέσεις προσωρινών Εφημερίων, όπως και για τους Εφημερίους των καθεδρικών ναών, δεν χρειάζεται καν προκήρυξη της θέσεως και η επιλογή και ο διορισμός του Εφημερίου βρίσκονται στην αποκλειστική και ουσιαστικώς ανέλεγκτη δικαιοδοσία του Μητροπολίτη.

Αλλά και μετά την εκλογή, με τον τρόπο που εκτέθηκε, του Εφημερίου, η εξάρτησή του από τον Μητροπολίτη εξακολουθεί να είναι ασφυκτική. H πρόβλεψη για αναγκαστική μετάθεση, που γίνεται από τη Διαρκή I. Σύνοδο, ύστερα από πρόταση όμως του οικείου Μητροπολίτη, η δυνατότητα για απόσπαση σε άλλες κενές οργανικές θέσεις, η προτίμηση των φίλα προσκείμενων για τους καθεδρικούς ναούς, που ήδη σημειώθηκε, είναι μερικά μόνο δείγματα. Και ασφαλώς δεν πρέπει να λησμονείται ότι ο Μητροπολίτης, ως ο φυσικός δικαστής του εφημερίου, ασκεί την κατ’ αυτού εκκλησιαστική ποινική δίωξη και είναι στο πρωτοβάθμιο επισκοπικό δικαστήριο το μόνο μέλος με αποφασιστική ψήφο.

H σύγκριση των πατροπαράδοτων ρυθμίσεων που προΐσχυσαν με εκείνες που ισχύουν σήμερα πείθει ότι υπάρχει ανάγκη για ρυθμιστικές επεμβάσεις στα θέματα της εκκλησιαστικής διοικήσεως στις οποίες θα έπρεπε να πρωτοστατήσει η ίδια η Εκκλησία. Αλλά η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να αφήνει αδιάφορη και την πολιτεία, αν μάλιστα θέλει να ετοιμασθεί για έναν συντεταγμένο επαναπροσδιορισμό των σχέσεών της με την Εκκλησία.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

Ο πάμφωχος και διαχρονικός αυτός φωστήρας της Εκκλησίας μας, ο μέγιστος διδάσκαλος της Ορθοδοξίας και του Γένους μας, γεννήθηκε στην Χώρα της Νάξου το έτος 1749 από ευσεβείς και ενάρετους γονείς, τον Αντώνιο και την Αναστασία Καλλιβρούτση. Κατά την βάπτισή του έλαβε το όνομα Νικόλαος. Νηπιόθεν γαλουχήθηκε με τα ζωογόνα νάματα της ευσεβείας και της πίστεως και ανετράφη "εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου", όπως παραγγέλλει ο θείος Παύλος
(Εφεσ. ΣΤ' 4).

Την έμφυτη προς τα θεία κλήση του, αύξησε η χριστιανική αγάπη πού πήρε από το οικογενειακό του περιβάλλον και μάλιστα από την εκλεκτή του μητέρα, την δε ευφυΐα του εκαλλιέργησε και πολλαπλασίασε η μελέτη και η σπουδή.

Προώδευε στην αρετή και στην γνώση κατά τρόπο θαυμαστό. Κατ' αρχήν, φοίτησε στην γενέτειρά του και στην Σχολή Αγίου Γεωργίου περιοχής Γρόττας, Χώρας Νάξου, με διδάσκαλο τον Αρχιμανδρίτη Χρύσανθο, αυτάδελφο του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.

Τις γνώσεις του συμπλήρωσε στην περίφημη Ευαγγελική Σχολή τής Σμύρνης, όπου φοίτησε για πέντε χρόνια, με διδάσκαλο τον Ιερόθεο Βουλισμά, διευθυντή της Σχολής αυτής. Τόσο διέπρεψε ο Άγιος Νικόδημος στις σπουδές του, ώστε, ενώ σπούδαζε, εδίδασκε τους συμμαθητές του. Και ο Ιερόθεος αργότερα τον παρακαλούσε να έρθει στην Σμύρνη για να τον διαδεχθεί στη διεύθυνση της Σχολής αυτής.

Στην Σμύρνη έλαβε ο Νικόδημος πληθωρική μόρφωση, που εκτός από τη θεολογική επιστήμη περιελάμβανε ακόμα γνώσεις φιλοσοφικές, οικονομικές, ιατρικές, αστρονομικές και στρατιωτικές.

Μελετούσε πολύ την Αγία Γραφή, τους Πατέρες, και όλους τους ποιητές. Ήταν άριστος χειριστής του λόγου, γνώριζε την Κλασσική Φιλολογία και την Ιαμβική Γλώσσα. Μιλούσε άριστα την γαλλική, ιταλική και λατινική γλώσσα επίσης.

Είχε προικιστεί από τον Πανάγαθο με σπάνια χαρίσματα, όπως είναι η ισχυρότατη μνήμη, η οξύτατη νοημοσύνη, η αστραποβόλα αντίληψη κ.λπ. Ό,τι μελετούσε μια φορά μπορούσε να το θυμάται και να το απαγγέλει απ’ έξω σε όλη του τη ζωή. Ολόκληρα κεφάλαια της Γραφής απήγγειλε από στήθους και θυμόταν όλους τους κώδικες των Βιβλιοθηκών των Μονών του Αγίου Όρους. Υπήρξε ένα πραγματικό φαινόμενο για την εποχή του και το κέντρο του θαυμασμού και τού παραδειγματισμού.

Το έτος 1770, αφού απεφοίτησε από την Σχολή, επέστρεψε στην Νάξο. Τότε, για μια πενταετία περίπου εργάστηκε ως Γραμματέας της Μητροπόλεως Παροναξίας με την εποπτεία και την καθοδήγηση του Μητροπολίτου Παροναξίας Ανθίμου του Γ (1742-1779).

Η μητέρα του εμόνασε στην Ιερά Μονή Χρυσοστόμου Νάξου, με το όνομα Αγάθη.

Ο Νικόδημος ήταν λάτρης της μοναστικής πολιτείας. Αυτή την έμφυτη επιθυμία του γιγάντωσε η γνωριμία του με σπουδαίους μοναχούς του Αγίου Όρους και με άλλες προσωπικότητες, όπως είναι ο Άγιος Μακάριος Νοταράς Επίσκοπος Κορίνθου κ.λπ.

Το έτος 1775 ήρθε στην Μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους. Εκεί εκάρη μοναχός με το όνομα Νικόδημος.

Ως μοναχός διεκρίθη για την οσιότητα του βίου του, τους πνευματικούς του αγώνες και για την ασκητικότητά του. Πνευματοφόρος, Θεοχαρίτωτος και γνήσιος Πατέρας και ορθόδοξος θεολόγος διδάσκαλος, δυναμικά απέκρουσε τις αιρέσεις και τις κακοδοξίες των ημερών του. Είναι ο πρύτανης των "Κολυβάδων", αυτών που ήθελαν δηλαδή τα Ιερά Μνημόσυνα των νεκρών να γίνονται Σάββατο και όχι Κυριακή. Ένεκα της εμμονής του στις παραδόσεις και στο Πνεύμα των Ιερών κανόνων της Εκκλησίας μας, υπέστη ταπεινώσεις και διωγμούς. Όμως, αυτά του χάρισαν και τον στέφανο του ομολογητού.

Ακτημοσύνη, παρθενία και υπακοή είναι τα μεγέθη τα οποία έφθασε και εβίωσε σε πληρότητα.

Υπήρξε ένας αετός του Πνεύματος, πού πέταξε από το Νότιο στο Βόρειο Αιγαίο, από την αγιοτόκο Νάξο στον αγιοτρόφο Άθωνα.

Εκτός όμως από τις μοναστικές αρετές υπηρέτησε και το έργο της διδαχής, συγγράφοντας.

Κατά διαστήματα έρχεται σε έρημες περιοχές για περισσότερη άσκηση.

Έβλεπε νοερά, ζούσε καθημερινά την αιωνιότητα, αλλά συγχρόνως έβλεπε και τα συμβαίνοντα στον περίγυρο. Δεν έβλεπε μόνο τον ουρανό, αλλά και την γη. Αισθάνεται τον πόνο των Ορθοδόξων που μέσα στο σκοτάδι της δουλείας αγωνίζονται. Και προς χάρη του κόσμου προσεύχεται. Κοπιάζει, αγρυπνεί, παρακαλεί, συγγράφει, μάχεται κατά των δαιμόνων. Δεν κινείται άγονα, μονόπλευρα και νοσηρά. Αντίθετα πονάει για τους αδελφούς του και την σωτηρία τους. Και καρποί της αγάπης του για τον Θεό και τον άνθρωπο είναι οι πάνω από εκατό τόμοι των συγγραμμάτων του, τα κυριώτερα από τα οποία είναι:

"Αόρατος Πόλεμος”,
“Πνευματικά Γυμνάσματα”,
“Συμβουλευτικόν Εγχειρίδιον”,
“Κήπος Χαρίτων"‚
"Νέον Μαρτυρολόγιον”,
“Εορτοδρόμιον”,
“Συναξαριστής”,
“Ερμηνεία των επιστολών του Παύλου”

Λάτρης του Τυπικού και της Λατρείας της Εκκλησίας μας, λάτρης και μιμητής των αγίων, μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, αδιάκοπα επικοινωνούσε με τον Τριαδικό Θεό, τον Οποίο τόσο δυνατά αγάπησε και ευηρέστησε.

Είναι αυτός που πρώτος τονίζει την αξία και την σπουδαιότητα της συχνής μας συμμετοχής στο Ιερό Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Έγραψε μάλιστα και ειδικά βιβλία, με τον τίτλο “Περί συνεχούς Θείας Μεταλήψεως”.

Δέχθηκε το ταξίδι για τον ουρανό πανέτοιμος, με ήρεμη την συνείδηση ότι άξια αγωνίσθηκε τον “καλόν αγώνα”.

Με την καθημερινή του συμμετοχή στο σωστικό Δείπνο της ζωής, με την έντονη μυστηριακή του ζωή, που κορυφώθηκε τις τελευταίες μέρες λίγο πριν κλείσει τα μάτια του, με την αδιάλειπτη προσευχή, παρέδωσε την ψυχή του την οσιακή στον Κύριο, την Τετάρτη 14 Ιουλίου του έτους 1809 τις πρώτες ορθρινές ώρες και σε ηλικία μόλις 60 ετών, και στο κελλί των Σκουρταίων, στις Καρυές του Αγίου Όρους. Τα τελευταία του λόγια ήταν η απάντηση που έδωσε στους μαθητές του όταν τον ρώτησαν αν ησυχάζει:

“Τον Χριστό έβαλα μέσα μου και πώς να μη ησυχάσω;”.

Την είδηση της κοιμήσεώς του με θλίψη έμαθε ο εκκλησιαστικός, θεολογικός, μοναστικός και όχι μόνο, κόσμος της εποχής του. Σημειώνει ο χρονογράφος σχετικά με την κοίμηση του αγίου Νικοδήμου:

"Ανατέλλοντος του αισθητού ηλίου, εις την γην, εβασίλευσεν ο νοητός ήλιος της Εκκλησίας του Χριστού. Έλειψεν ο πύρινος στύλος, ο οδηγών τον νέον Ισραήλ εις ευσέβειαν. Εκρύβη η νεφέλη η δροσίζουσα τους τηκομένους τω καύσωνι των αμαρτιών”.

Είναι ακόμη χαρακτηριστική και η σκέψη την οποία εξέφρασε τότε ένας Χριστιανός. “Πατέρες μου, καλύτερον ήτο να απέθνησκαν σήμερα χίλιοι χριστιανοί και όχι ο Νικόδημος”.

Κατά καιρούς, πολλά εγκώμια γράφτηκαν για τον Άγιο Νικόδημο, όπως: "Υπήρξε ο μέγιστος των μονασάντων από συστάσεως του Αγίου Όρους”. “Υπήρξε ο πάντοτε πενία τρυχόμενος και γιγαντωθείς προ της ασήμου ημών γενεάς”.

Κατά τον V. Grumel, “υπήρξε κανονολόγος, λειτουργιολόγος, αγιογράφος –δηλαδή ερμηνευτής των Γραφών, ασκητικός συγγραφεύς, εκδότης βιβλίων, εις των πλέον γονίμων συγγραφέων και αναμφιβόλως ο πλέον φιλόπονος Μοναχός, παρά του οποίου δοξάζεται η ελληνική Εκκλησία”. Κατά τον Θ. Σπεράντσον, ο Άγιος Νικόδημος υπήρξε πρόδρομος της εθνικής παλιγγενεσίας.

Ο Luis Petit γράφει πως ο Νικόδημος με τα βιβλία του αντικατέστησε το ζωντανό κήρυγμα του Κοσμά του Αιτωλού κ.λπ.

Ο Ιερός Νικόδημος αναμφίβολα υπήρξε ο κορυφαίος εκφραστής του οσιακού βίου και η θύρα που οδηγεί στην ορθόδοξη πνευματικότητα. Είναι ο εξαίσιος θεολόγος και ο ασίγαστος διαχρονικός διδάσκαλος της Ορθοδοξίας και του Γένους. Αποτελεί δε σπανιότατο φαινόμενο συνδυασμού σπανίων θείων χαρισμάτων, αγιότητος βίου, ασκήσεως και συγγραφικής παραγωγής.

Ότι και όσα αν πούμε για την μορφή αυτή δεν λέμε τίποτα, ούτε και μπορούμε να την κλείσουμε στις λίγες αυτές γραμμές.

Ο ίδιος, εξυμνώντας τον Ιερό Χρυσόστομο, έλεγε: “Αν μπορεί κανείς να συμπεριλάβει μέσα σε ένα κουτάλι την θάλασσα, άλλο τόσο μπορεί και να εξυμνήσει τον Ιερό Χρυσόστομο”.

Και εμείς λοιπόν επαναλαμβάνουμε το λόγια αυτά του Αγίου Νικοδήμου, και λέμε: “Αν μπορεί κανείς να συμπεριλάβει μέσα σ’ ένα κουτάλι τη θάλασσα, έτσι μπορεί ν’ αναφερθεί επαρκώς στον Όσιο Νικόδημο”.

Η Εκκλησία μας επάξια από το έτος 1955 τον κατέταξε στις δέλτους τού Αγιολογίου της. Από την ημέρα της Κοιμήσεώς του, εφέτος συμπληρώνονται 200 ολόκληρα χρόνια.

Στο πέρασμα τόσων χρόνων, ο Άγιος Νικόδημος εξακολουθεί να είναι ο άσβεστος και πάμφωτος φάρος, που φωτίζει και κατευθύνει την πορεία όλων μας προς την ακύμαντη Βασιλεία του Θεού, εκεί πού υπάρχει η αιώνια πανευτυχία και η αληθινή δόξα. Προς την κατεύθυνση αυτή, μας καλεί να κινηθούμε ο βίος του Αγίου Νικοδήμου!

Ο άγιος Νικόδημος εορτάζει κατά την καθιερωμένη Πανήγυρη τής 14ης Ιουλίου.

Ωσαύτως, εορτάζει την πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου, κατά την καθιερωθείσα προσφάτως Σύναξη των Πέντε Αγίων τής Παροναξίας, η οποία τελείται στο νεόδμητο Ι. Ναό των Ναξίων Αγίων Νικοδήμου του Αγιορείτου και Νικολάου του Πλανά, στην πόλη της Νάξου.

Ακόμη, την Τρίτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου στην Πάρο, όπου επίσης τελείται η Σύναξη των Αγίων.

Οι Ασματικές Ακολουθίες του Αγίου Νικοδήμου, οι οποίες ευρίσκονται σε λειτουργική χρήση, συντάχθηκαν από τον αείμνηστο Υμνογράφο, Μοναχό Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη, από τον Σεβ. Μητροπολίτη Πατρών κ. Νικόδημο, καθώς και από τον Αρχιμ. Νικόδημο Παυλόπουλο, Ηγούμενο της Ι. Μονής Λειμώνος Λέσβου.

Επιμέλεια Κειμένου: Αρχιμ. Αλέξανδρος Μαστράτος
Ιεροκήρυξ - Πρωτοσυγκελλεύων Ι. Μητροπόλεως Παροναξίας

Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

Oι θεολόγοι διεκδικούν

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΛΟΥΣ ΤΗΣ Δ.Ε. ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΥ ΦΟΙΤΗΤΟΥ κ. ΑΘΑΝ. ΔΕΒΕΤΖΙΔΗ (φωτ.) ΣΤΟ ΙΕ’ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΕΚΠΑ


ΠΑΡΟΣ 03-07-2009

Σεβασμιότατε!
Κυρία Έπαρχος!
Κύριε Δήμαρχε!
Κύριοι Πρόεδροι των Τμηματων Θεολογίας του Παν/μίου Αθηνών!
Κύριοι Καθηγητές!
Κύριε Πρόεδρε του Μ.Φ.Θ.Σ. !
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι!

Με μεγάλη χαρά και τιμή παρευρίσκομαι ενώπιον σας για να σας μεταφέρω τους εγκάρδιους συναδελφικούς χαιρετισμούς των μελών του Συνδέσμου Θεολόγων Μακεδονίας-Θράκης, με τις θερμότερες ευχές για κάθε επιτυχία στο συνέδριο σας με θέμα: «Mare Nostrum. Μεσόγειος και Χριστιανισμός δια μέσου των αιώνων».

Σε μια εποχή αμφισβήτησης των παραδοσιακών αξιών, είναι χρήσιμο να γνωρίσουμε σημεία της ιστορικής πορείας του Χριστιανισμού στον ζωτικό χώρο της πατρίδας μας, όπως είναι η Μεσόγειος, ένα σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών. Είναι γνωστό εξάλλου ότι ο Χριστιανισμός με την εμφάνιση του, μετέπλασε όλες τις αρνητικές θεσμικές καταστάσεις του «παλαιού κόσμου», εξαγιάζοντας τους κοινωνικούς θεσμούς, όπως του γάμου, της οικογένειας, του δικαίου, κ.α.

Στο σημείο αυτό θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στον νεοσυσταθέντα σύνδεσμο μας, ο οποίος έχει ως σκοπό να καλύψει το κενό μιας συλλογικής, δυναμικής και ολοκληρωμένης συνδικαλιστικής φωνής των Θεολόγων, τουλάχιστον για την Βόρεια Ελλάδα, βρίσκεται σε συνεχή επαφή με την Π.Ε.Θ. και τα παραρτήματα της, ενώ έχει στους κόλπους του πλειάδα μελών ΔΕΠ από την Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ.

Πρωταρχικό μέλημα του Συνδέσμου μας είναι η αποκατάσταση των δικαίων του κλάδου μας, συμφώνα και με τις προτάσεις της Ιεραρχίας - ΠΕΘ - Θεολογικών Σχολών τον Δεκέμβρη του 2008, που αποτελούν και πάγια αιτήματα του θεολογικού κόσμου.

Με δεδομένο ότι ένας Θεολόγος δεν μπορεί να ιδιωτεύσει, είναι αναγκαία μια προσεκτική διαχείριση του όλου ζητήματος από την Πολιτεία και από την εκκλησιαστική διοίκηση, με αναφορά τόσο στον υπερπληθυσμό στις Θεολογικές Σχολές όσο και σε θέματα της απασχόλησης των Θεολόγων εν γένει.

Έτσι ο Σύνδεσμος μας, επιχειρεί να αναδείξει και να συμβάλλει σε έναν ευρύτερο διάλογο, πρωτίστως για το μάθημα των Θρησκευτικών. Το οποίο ως γνωστόν, μέσα από τα θέματα του, την διαλεκτική και τις προσεγγίσεις του, διαμορφώνει αξίες με υπέρβαση των προκαταλήψεων και των διακρίσεων, αφού οι πρώτες, συνδέονται με την υπαρξιακή στάση που προκύπτει από το ήθος της ελληνορθόδοξης παράδοσης μας.

Συνεπώς, το θεολογικό μάθημα χωρίς να διολισθαίνει σε έναν ακόμη κοινωνισμό, αναφέρεται στα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα όπως τα ναρκωτικά, οι πολλαπλές μορφές βίας, το φαινόμενο της τρομοκρατίας, η διάβρωση του κρίσιμου θεσμού της οικογένειας, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η σοβαρή οικολογική κρίση των ημερών μας, κ.α. Είναι επιταγή λοιπόν

1.) Η απόσυρση των εγκυκλίων που αίρουν την υποχρεωτικότητα του Μαθήματος. Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι απαλλαγές, συνιστούν απαράδεκτες ασυνέχειες στην εκπαιδευτική διαδικασία, και είναι αυτές που νομιμοποιούν το «κενό», με συνέπεια στο μέλλον την έλλειψη θρησκευτικής κρίσης και σκέψης για τις επόμενες γενεές συνολικά, με απροσδιόριστες αρνητικές συνέπειες.

2.) Η διδασκαλία του Θρησκευτικού Μαθήματος στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση από εμάς τους Θεολόγους, είναι μια αναγκαιότητα, καθώς η σημερινή κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί.

3.) Είναι επίσης απαραίτητη η ενδυνάμωση του στην Τεχνική Εκπαίδευση, καθώς με την μεταρρύθμιση του 2006, έχει ψαλιδιστεί αναίτια στις τάξεις των ΕΠΑΛ και των ΕΠΑΣ.

4.) Καθώς επίσης, το ζήτημα των αναθέσεων μαθημάτων (β’ ανάθεση) με προτίμηση στον κλάδο μας, λόγω εγγύτητας των Προγραμμάτων Σπουδών μας, όπως π.χ. της Κοινωνιολογίας στο Λύκειο. Αλλά και η αναφορά της ειδικότητας μας, σε όλους τους τύπους εκπαίδευσης, π.χ. στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας.

Μέσα όμως σε αυτό το απογοητευτικό κλίμα, μας δίνει πραγματικά ελπίδα η βούληση της Ιεράς Συνόδου για την αξιοποίηση πλέον και των λαϊκών αποφοίτων θεολογίας ως εκκλησιαστικών υπαλλήλων, με την στελέχωση υπηρεσιών των ιερών Μητροπόλεων και ιδίως των ενοριών, προς βοήθεια των εφημερίων κληρικών στο δύσκολο ποιμαντικό τους έργο.

Κύριοι συνάδελφοι, ως μεταπτυχιακοί φοιτητές έχουμε μεγάλη ευθύνη για τα συμβαίνοντα στην ακαδημαϊκή θεολογία, και οφείλουμε με αυτοκριτική ματιά να την αναλάβουμε.

Η συστράτευση όλων μας είναι προϋπόθεση, για να αρθεί ο αποκλεισμός του πτυχίου (άρα και όλων των μεταπτυχιακών τίτλων) τόσο από προκηρύξεις σε θέσεις ΠΕ Διοικητικού όσο και ΠΕ Κοινωνικών-Ανθρωπιστικών Επιστημών.

Κλείνοντας, θα ήθελα να μνημονεύσω την πρωτοβουλία του Συνδέσμου μας για την προώθηση των προτάσεων για απασχόληση των Θεολόγων στον Θρησκευτικό τουρισμό και τον Πολιτισμό, ζητήματα για τα οποία απαιτείται συντονισμός και συνεργασία όλων μας. Είθε με την ευλογία του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Παροναξίας κ. Καλιννίκου, το συνέδριο σας να στεφθεί με επιτυχία. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
Πηγή: religiousnet.blogspot.com/2009/07/o.html

Σάββατο 11 Ιουλίου 2009

Βασιλείου Επισκόπου Σελευκείας Λόγος εις τον δαιμονιζόμενον των Γεργεσηνών.

Η Ευαγγελική Περικοπή της Θείας Λειτουργίας της Κυριακής 12/7/2009 (Ε΄ Ματθαίου)
Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον Κεφ. Η. 28 - 34, θ. 1.

Τω καιρώ εκείνω, ελθόντι τω Ιησού εις το πέραν, εις την χώραν των Γεργεσηνών, υπήντησαν αυτώ δύο δαιμονιζόμενοι εκ των μνημείων εξερχόμενοι, χαλεποί λίαν, ώστε μή ισχύειν τινά παρελθείν δια της οδού εκείνης. Και ιδού έκραξαν λέγοντες” τί ημίν και σοί, Ιησού υιέ του Θεού; Ήλθες ώδε πρό καιρού βασανίσαι ημάς; Ήν δέ μακράν απ’ αυτών αγέλη χοίρων πολλών βοσκομένη. Οι δέ δαίμονες παρεκάλουν Αυτόν λέγοντες” ει εκβάλλεις ημάς, επίτρεψον ημίν απελθείν εις την αγέλην των χοίρων. Και είπεν αυτοίς” υπάγετε. Οι δέ εξελθόντες απήλθον εις την αγέλην των χοίρων’ και ιδού ώρμησε πάσα η αγέλη των χοίρων κατά του κρημνού εις την θάλασσαν και απέθανον εν τοις ύδασιν. Οι δέ βόσκοντες έφυγον, και απελθόντες εις την πόλιν απήγγειλαν πάντα και τα των δαιμονιζομένων. Και ιδού πάσα η πόλις εξήλθεν εις συνάντησιν τω Ιησού, και ιδόντες αυτόν παρεκάλεσαν όπως μεταβή απο των ορίων αυτών. ΚΑΙ εμβάς εις πλοίον διεπέρασε και ήλθεν εις την ιδίαν πόλιν.

Απόδοση.

Τον καιρώ εκείνο, όταν έφτασε στην απέναντι όχθη, στην περιοχή των Γεργεσηνών, τον συνάντησαν δύο δαιμονισμένοι που έρχονταν από τα μνήματα, τόσο φοβεροί, που κανένας δεν τολμούσε να περάσει από εκείνον το δρόμο. Και με κραυγές του έλεγαν: «Τι δουλειά έχεις εσύ μ’ εμάς, Υιέ του Θεού; Ήρθες εδώ να μας βασανίσεις πριν την ώρα μας;» Μακριά απ’ αυτούς έβοσκε ένα μεγάλο κοπάδι χοίρων. Και οι δαίμονες τον παρακαλούσαν λέγοντας: «Αν είναι να μας διώξεις, άφησέ μας να πάμε στο κοπάδι των χοίρων». Κι εκείνος τους είπε: «Πηγαίνετε». Αυτοί βγήκαν και πήγαν στο κοπάδι των χοίρων. Και όλο το κοπάδι όρμησε και γκρεμίστηκε στη λίμνη και πνίγηκαν μέσα στα νερά. Οι βοσκοί έφυγαν, πήγαν στην πόλη και ανήγγειλαν όλα τα συμβάντα και ό,τι έγινε με τους δαιμονισμένους. Βγήκε τότε όλη η πόλη να συναντήσει τον Ιησού, κι όταν τον είδαν, τον παρακάλεσαν να φύγει από την περιοχή τους. ο Ιησούς επιβιβάστηκε στο πλοίο, διέσχισε τη λίμνη και ήρθε στην πόλη του.

Επιμέλεια κειμένου, Νικολέτα – Γεωργία Παπαρδάκη.
Βασιλείου Επισκόπου Σελευκείας
Λόγος εις τον δαιμονιζόμενον.
Πολλές είναι οι επιβουλές των δαιμόνων κατά των ανθρώπων. Πολλαπλάσια όμως η βοήθεια του Θεού προς τους ανθρώπους. Πράγματι, εάν δεν μας υπερήσπιζε η άνωθεν συμμαχία, θα είχεν εξαφανισθή προ πολλού το γένος μας από τις πολιορκίες των δαιμόνων. Διότι ποία ευκαιρία η ποίον χρόνον άφησαν χωρίς πειρασμούς; Πότε έπαψαν να ετοιμάζουν παγίδες στην ανθρώπινη φύση και να σχεδιάζουν τις συμφορές μας;

Δεν είναι πονηρά η φύσις του διαβόλου, αλλά απεδείχθη η προαίρεσίς του. Σ’ αυτόν είχε αναθέσει ο Δημιουργός τη διοίκηση του αέρος, όπως ο ακροατής των ουρανίων Παύλος μας αποκάλυψε λέγοντας: «Κατά τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος του νυν ενεργούντος εν τοις υιοίς της απειθείας». Έπειτα όμως, επιθυμώντας να υπερβή την φύση του, εξέπεσε της αξίας του, χάνοντας τον θρόνο εξ αιτίας του υψηλού φρονήματός του. Έγινε δηλαδή ο όγκος του φρονήματος μέτρο της στερήσεως του Πνεύματος. Γι’ αυτό λοιπόν ήρχισε να ασχολήται με τους ανθρώπους, εκδηλώνοντας έτσι την αποστροφή του προς τον Δημιουργό, και να προσπαθή με διάφορες μηχανορραφίες να αμαυρώση την εικόνα του Κτίστου. Επειδή, δηλαδή, δεν ημπορούσε να πολεμήση τον Θεό, μεθοδεύει αλλιώς την μάχη, διδάσκοντας τα κτίσματα να επαναστατούν κατά του Κτίστου. Έτσι, αμέσως μόλις επλάσθη ο πρώτος άνθρωπος και έφερε τα χαρακτηριστικά της εικόνος, τον συνεβούλευσε να μελετήση την αντιθεϊα λέγοντας: «Η αν ημέρα φάγητε απ’ αυτού, διανοιχθήσονται υμών οι οφθαλμοί, και έσεσθε ως θεοί». Καθώς δε επλήθαινε το γένος, του βάζει λογισμούς ειδωλολατρίας. Κατήντησε το κτίσμα σε τόσο σκοτασμόν, ώστε να προσκυνή την κτίση, αγνοώντας τον Κτίστη. Και έβλεπες παντού βωμούς και ναούς και κατασκευές ειδώλων, αίματα και χορούς δαιμόνων.

Δεν ηρκέσθησαν όμως σ’ αυτήν την αποπλάνηση των ανθρώπων οι δαίμονες, ούτε στις τιμές που απελάμβαναν από αυτούς, αλλά και τιμωρούσαν τους αθλίους ανθρώπους, και εισχωρώντας μέσα τους κατοικούσαν σ’ αυτούς. Δεν αφήνει όμως ο Θεός αβοήθητο το πλάσμα του, αλλά αφού εχρησιμοποίησε διάφορες μεθόδους θεραπείας, τελευταία, θέτει σε ενέργεια το σοφό σχέδιο της εν Χριστώ οικονομίας, προξενώντας έτσι το αύτανδρο ναυάγιο των δαιμόνων. Αναγγέλλοντας δε την ελευθερία με τα λόγια, επεβεβαίωνε την υπόσχεση με θαύματα.

Αυτό μας παρέστησε με σαφήνεια η διήγησις του Ευαγγελίου που μόλις ανεγνώσθη. Ελέγχει την επήρεια των δαιμόνων και δεικνύει την βοήθεια που παρέχει ο Θεός προς τους ανθρώπους: «Εξελθόντι δε αυτώ επί την γην υπήντησεν αυτώ ανήρ τις εκ της πόλεως, ος είχε δαιμόνια εκ χρόνων ικανών, και ιμάτιον ουκ ενεδιδύσκετο και εν οικία ουκ έμενεν, αλλά εν τοις μνήμασιν». Αυτός είναι ο θυμός των δαιμόνων κατά των ανθρώπων. Επιθυμούν να τους καταλάβουν όλους, λυπούνται όμως που δεν ημπορούν ούτε καν να τους επηρεάσουν όλους. «Υπήντησεν αυτώ ανήρ τις εκ της πόλεως». Η μία συμφορά πιο τρομερά από την άλλη. Οι δαίμονες κατοικούσαν μέσα του και ο ίδιος κατοικούσε στα μνήματα, ώστε κατοικώντας εκεί και συγχρόνως κατοικούμενος να αναγκάζεται να συγκατοική με τους νεκρούς. Μάλλον ήταν καταδικασμένος να υπομένη μία ζωή βαρυτέρα από τον θάνατο. Διότι σ’ εκείνους που απέρχονται, ο θάνατος κλέπτει την αίσθηση των παθημάτων και ο τάφος χαρίζει στους νεκρούς ελευθερία από τα λυπηρά. Ενώ εκείνος ήταν μεν κατά τα άλλα νεκρός, εζούσε δε μόνο τόσον όσο να αισθάνεται την ταλαιπωρία του και δεν ημπορούσε να απαλλαγή απ’ αυτήν. «Και ιμάτιον ουκ ενεδιδύσκετο». Πόσον αλλοπρόσαλλη είναι η κακία του διαβόλου! Τον Αδάμ, που ήταν σωστά γυμνός, τον ενέδυσε με αισχύνη. «Και εδεσμείτο αλύσεσι και πέδαις φυλασσόμενος, και διαρρήσων τα δεσμά ηλαύνετο υπό του δαίμονος εις τας ερήμους». Εδάνειζε και δύναμη στον πάσχοντα για να διαρρήξη τα δεσμά. Διότι στο πάθος αυτό υποχωρεί ακόμη και ο σίδηρος και αποδεικνύεται ανίσχυρος. Δεν άφηνε κανέναν να περάση απ’ αυτό το μέρος. Ως λυσσώδη είχε εξαπολύσει ο δαίμονας τον άνθρωπον εναντίον των ανθρώπων. Όμως αν και με τόσες συμφορές τον είχε δέσει ο δαίμονας, δεν κατόρθωσε να τον εμποδίση να συναντηθή με τον Κύριο. Το πρώτο μέσον που εχρησιμοποίησε η Πρόνοια ήταν αυτό: οι δαίμονες, μη υποφέροντας την λαμπρότητα εκείνου που ήταν ενώπιόν τους, εφώναζαν: «Τι ημίν και σοί, Ιησού;» Αντιδρούν μόνο στο σώμα που φαίνεται, μη γνωρίζοντας ότι σ’ αυτό το σώμα είναι κρυμμένη η θεότης. Διότι πώς ημπορεί ο δούλος να φωνάζη στoν Δεσπότη: «Τι εμοί και σοί»; Περιφρονούν αυτόν που βλέπουν, επειδή δεν βλέπουν αυτόν που τους βασανίζει.

Τι σχέση έχουμε εμείς μαζί σου; Ω, πόσους δικαίους έχουμε συναντήσει, και δεν εδοκιμάσαμε από αυτούς παρόμοιο μαστίγωμα! Μας είναι αφόρητος ο εχθρός, ανυπόφορα τα βέλη του. «Τι ημίν και σοί;» Από τότε που ήλθες στην γη εκήρυξες τον πόλεμο εναντίον μας. Σε είδαν οι μάγοι όταν εγεννήθης και σε προσεκύνησαν, δραπετεύοντας από εμάς. Σε ήκουσαν οι τελώνες που ομιλούσες και απέδρασαν από τα ιδικά μας τελώνια. Τις πόρνες, τα θύματά μας, τις συνέλαβες εσύ με την μετάνοια. Μία παρηγορία μας είχε μείνει, τα παθήματα των ανθρώπων, και αυτήν την απόλαυση μας την εστέρησες. Εκεί ανόρθωσες τους παραλύτους, αλλού απήλλαξες τους κωφούς από το πάθος τους. Εκεί εχάρισες τις ηλιακές ακτίνες στους τυφλούς. Εκεί απέλυσες τους νεκρούς από τους τάφους. Ετοιμόρροπο κατήντησες το δεσμωτήριον του θανάτου, το οποίον εμείς με τόσους κόπους οικοδομήσαμε. Όσες θεραπείες προσέφερες στους ανθρώπους, τόσες τιμωρίες προεκάλεσες σ’ εμάς.

«Τι ημίν και σοί, Ιησού, Υιέ του Θεού»; Τον αποκαλούν μεν Υιό του Θεού, δεν γνωρίζουν όμως ότι ο Υιός είναι Θεός. Επειδή υιοί του Θεού αποκαλούνται και όσοι για την μεγάλην αρετή τους εξοικειώθησαν με τον Θεόν. Με αυτήν την έννοια λέγει: «Υιός πρωτότοκός μου Ισραήλ». Και πάλι «Εγώ είπα: Θεοί εστέ και υιοί Υψίστου πάντες». Και πάλι: «Ιδόντες δε οι υιοί του Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων». Αυτό το όνομα, δηλαδή, δεν είναι γνώρισμα μόνο της φύσεως, αλλά και της οικειότητος. Αυτήν την άγνοια έδειξεν ο διάβολος και σ’ αυτά που συνέβησαν στον Ιορδάνη. Διότι ακούγοντας την φωνήν την ερχομένην από τον ουρανόν «Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός», του έλεγε, επειδή αγνοούσε, «ει Υιός ει του Θεού, βάλε σεαυτόν κάτω». Εάν εγνώριζε ότι ομιλεί σε Θεόν, πώς προσπαθεί να τον φοβήση προστάζοντάς τον να πέση κάτω; Διότι η φύσις του Θεού δεν γνωρίζει ούτε ύψος ούτε βάθος.

Ο Ευαγγελιστής Μάρκος έτσι εδιηγήθη τα λόγια των δαιμόνων: «Τι ημίν και σοί, Ιησού Ναζαρηνέ». Δεν απευθύνεται σ’ αυτόν ως ποιητήν των ανθρώπων, αλλά σαν πολίτη της Ναζαρέτ. Αφού είσαι ορατός, λέγει, να ενεργής αναλόγως. Άνθρωπο βλέπουμε, αλλά σαν από Θεό διωκόμεθα. Το μαστίγωμά σου δεν ομοιάζει με Ναζαρηνού, δείχνεις να έχης κατεβή από τον ουρανό. Αποκάλυψε την φύση με τα έργα σου.

«Τι ημίν και σοί, Ιησού, Υιέ του Θεού; Ήλθες ώδε προ καιρού βασανίσαι ημάς;» Τι λέγεις, διάβολε; Σ’ αυτόν που εδημιούργησε τον μετρητόν χρόνο και έθεσε τους όρους της Κρίσεως τολμάς να φωνάζης: Τώρα ήλθες; Αλλά δεν γνωρίζει ότι αυτή που τώρα ήλθε είναι η αθάνατος φύσις, επιβεβαιώνοντας την άφιξή της με την δουλικήν μορφή. Δεν γνωρίζει ότι ο Κύριος και Θεός των όλων φορά την στολή που έλαβε από τον Δαυϊδ. Παρακινείται μεν προς καταφρόνηση από την θέα, μαστιγώνεται δε αοράτως από την ενέργεια της θεότητας, γι’ αυτό εκστομίζει λόγια θρασύτητος μαζί και ικεσίας. «Τι ημίν και σοί, Ιησού; Δέομαί σου, μη με βασανίσης». Δειλία και θρασύτητα έχουν τα λόγια του. Δυναμώνει την φωνή σαν δούλος αυθάδης, αλλά και ικετεύει σαν κατάδικος που μαστιγώνεται. «Ήλθες ώδε προ καιρού». Από πού έμαθε ότι δεν είναι τώρα η ώρα της κρίσεως; Πώς γνωρίζουν ότι βασανίζονται πριν την ώρα τους; Γνωρίζουν από αυτά που κάνουν ότι θα τιμωρηθούν για τα έργα τους. Έβλεπαν ότι τώρα δεν τους τιμωρούσε, αλλά μόνον τους εδίωκε από τους ανθρώπους. Από το ότι λοιπόν δεν τιμωρούνται, συμπεραίνουν ότι δεν έχει έλθει ο καιρός των βασάνων. Υποφέρουν πριν από την Κρίση, επειδή διατάζονται να παύσουν να ταλαιπωρούν τους ανθρώπους. «Παρήγγειλε γαρ τω πνεύματι τω ακαθάρτω εξελθείν από του ανθρώπου». Δεν τους έσυρε ακόμη στο Δικαστήριο, δεν τους έδειχνε ακόμη το φοβερόν του Βήμα, δεν άναβε ακόμη την φλόγα της Κρίσεως, αλλά μόνον με απειλές ανεχαίτιζε την ορμή τους. Τόση ήταν η δύναμις του πάθους!

Θέλοντας όμως ο Δεσπότης να δείξη στους παρόντες ακόμη και μέσα στα δεινά, την ανέκφραστο πρόνοιά του για τους ανθρώπους, ερωτά: «Τι όνομά σοι; Και απεκρίθη λέγων: Λεγεών όνομά μοι, ότι πολλοί εσμέν». Δεν ερωτά επειδή αυτός είχεν ανάγκη να ερωτήση, αλλά για να αποκαλύψη σ’ σ’ εμάς πόσοι φονείς δαίμονες είχαν καταλάβει το ανθρώπινο σώμα και παρ’ όλα ταύτα εκείνο δεν είχε αφανισθή. Ότι πλήθος δαιμόνων, εκστρατεύοντας εναντίον ενός ανθρώπου, δεν υπερίσχυσε, δεν τον εκρήμνισε στους βράχους, δεν τον κατετεμάχισε, δεν κατεσπάραξε τον άνθρωπο μαζί με τα σίδερα που εφορούσε. Αλλά άντεξε στις τρικυμίες των δαιμόνων, προστατευόμενος μέσα στα βασανιστήρια από το χέρι του Θεού. Και μάλιστα ο Ευαγγελιστής φιλοτιμείται να προσθέση το ακόμη σημαντικότερο: «Πολλοίς γαρ χρόνοις συνηρπάκει αυτόν» (τον είχε κυριεύσει δηλαδή). Τι ανυπέρβλητος κηδεμονία! Δεν εβασανίζοντο λιγότερον από ό,τι εβασάνιζαν, αφού ο τρόπος τους ήταν φονικός, αλλά δεν επέτρεπε ο Θεός να επιτύχουν αυτό που επιθυμούσαν, μέχρι την στιγμή όπου έφθασε η φανερά απόφασις του Βασιλέως, χαρίζοντας την ελευθερία σ’ αυτόν που τόσο υπέφερε.

«Ην δε εκεί αγέλη χοίρων ικανών βοσκομένων εν τω όρει. Και παρεκάλουν αυτόν ίνα επιτρέψη αυτοίς εις εκείνους εισελθείν. Και επέτρεψεν αυτοίς. Εξελθόντα δε τα δαιμόνια από του ανθρώπου εισήλθον εις τους χοίρους, και όρμησεν η αγέλη κατά του κρημνού εις την λίμνην και απεπνίγη». Για ποίον λόγο το επιτρέπεις αυτό στους δαίμονες, Κύριε; Γιατί, αφού γνωρίζεις την πονηρία τους, επείσθης στα λόγια τους; Για να μάθωμε, άνθρωποι, ότι και από τους χοίρους είναι πιο αδύνατοι, όταν τους εμποδίζει ο Θεός. Εκτός αυτού, θέλει να διδάξη τους ανθρώπους ότι είναι χαρά στους δαίμονες η απώλεια των ανθρώπων και ότι εκείνοι διασκεδάζουν με τις συμφορές τις ιδικές μας. Διότι δεν δείχνουν κανέναν οίκτον για την φύση των ανθρώπων. Εφ’ όσον εκδηλώνουν μέχρι και στους χοίρους την κακία τους, τι δεν θα έκαμναν εναντίον των ανθρώπων εάν τους επετρέπετο; Από όλα αυτά, λοιπόν, θα παρακινηθούμε να μισήσωμε την απανθρωπία, γνωρίζοντας την έχθρα τους, και να αποφεύγωμε τις συμβουλές αυτών των οποίων δεν αντέχουμε τις επιβουλές.

Αλλά εκτός από αυτά μας εδίδαξε και την κηδεμονία του Θεού προς τους ανθρώπους. Διότι όλα θα εξηφανίζοντο ακαριαίως και κανένα από τα όντα δεν θα απέμενε, αφού θα κατεσπαράζοντο από τις δαιμονικές ορμές, εάν δεν επροστατεύοντο από το κεκρυμμένο και ακαταγώνιστο χέρι του Θεού. Επιτρέπει λοιπόν τα μικρότερα για να μάθωμε τα μεγαλύτερα, και πότε πότε μας παραδίδει στις δυσκολίες για να έχωμε την αίσθηση των υψηλοτέρων. Δεν θα άφηνε ποτέ να πάθωμε το παραμικρόν, εάν δεν ελησμονούσαμε εύκολα την θεία συμπαράσταση. Επέτρεψε να γίνη ζημία στους χοίρους, για να διδαχθούμε την ωφέλεια που προξενεί στους ανθρώπους.

Ας ομολογούμε λοιπόν την πρόνοια την οποία απολαμβάνουμε. Να υμνούμε την κηδεμονίαν από την οποία φυλαττόμεθα. Ας κηρύττωμε την βοήθεια του Θεού, από την οποία προστατευόμεθα. Από αυτήν να εξαρτήσωμε τους εαυτούς μας και προς αυτήν προσβλέποντας πάντοτε να αναφωνούμε: «Συ, Κύριε, βοηθός ημών και σκεπαστής».

Αυτώ η δόξα εις τους αιώνας.
Αμήν.

Από το βιβλίο Πατερικόν Κυριακοδρόμιον, σελίς 177 και εξής.
Επιμέλεια κειμένου Δημήτρης Δημουλάς.
Από την ιστοσελίδα της Ορθόδοξης Πορείας www.orp.gr/?p=511