Κατάντημα μιας κάλπικης "διαδοχής"

Του καθηγητή Αριστείδη Πανώτη στο Amen.gr

Πριν 56 χρόνια δύο συμφοιτητές και φίλοι με έντονα από τότε εκκλησιαστικά ενδιαφέροντα, ο Ετεοκλής (Επιφάνιος) Θεοδωρόπουλος και ο υπογράφων, με την μεσολάβηση του Σταύρου Καραμήτσου, ζήτησαν τον Μάϊο του 1954 να επισκεφθούν τον «κρυπτόμενο» τότε στην Σταμάτα σεβάσμιο ηγέτη της παρατάξεως των Παλαιοημερολογιτών πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο Καβουρίδη. Από τη συνάντηση αυτή πολλά μάθαμε. Όμως εκείνο που μας έμεινε ήταν η σώφρων και πεπνυμένη σκέψη του να μη δώσει «δια των χειρών» του συνέχεια στην παράταξη! Αποδοκίμασε ως αντικανονική και προκαλούσα καθαίρεση την χειρονομία του Βρεσθένης Ματθαίου να χειροτονεί μόνος «επισκόπους»! Αυτό γιατί ο γέροντας και σεβάσμιος ιεράρχης έβλεπε το αδιέξοδο του αγώνα του μετά την προσέλευση των εξ υφαρπαγής επισκόπων Χριστοφόρου και Πολυκάρπου στην κανονική Εκκλησία. Έβλεπε ακόμη, γνωρίζοντας τα εσωτερικά της παρατάξεως, την ανεξέλεκτη κατάσταση που θα δημιουργούσαν τυχοδιωκτικά στοιχεία με «δεσποτικά» αποθυμένα αλλά και την εισβολή στο χώρο τους και των «καθηρημένων» από «κουσούρια» που εκμεταλλεύονταν την ευσέβεια των πιστών για να επιβιώσουν. Αυτά, φαίνεται έκαναν τον ιεράρχη να αρνηθεί μέχρι τέλος την διαιώνιση του ημερολογιακού σχίσματος με «αρχιερείς».

Όμως, μετά την εκδημία του, οι στερηθέντες της παρουσίας του (1955-1960) έβλεπαν να φθείνουν χωρίς αρχιερατική ηγεσία και αναζήτησαν διέξοδο αθετώντας την θέληση του αποθανόντος γέροντα Χρυσοστόμου. Τότε κτύπησαν πολλές πόρτες Ορθοδόξων Εκκλησιών που έχουν κρατήσει αδιόρθωτο το Ημερολόγιο και έλαβαν αρνητικές απαντήσεις. Τέλος κατέφυγαν σε «αγενεαλόγητους» και «ακοινώνητους» δήθεν ορθόδοξους «επισκόπους», απ’ αυτούς που αφθονούν στην Αμερική και δεν τους αναγνωρίζει καμιά κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία ως «αλλότριους της ιερωσύνης». Αυτοί είναι πρόσωπα που αυτόβουλα ως «ηθοποιοί» υποδύθηκαν τα ιερά άμφια των Ορθοδόξων και ως ανήκοντες σε σχισματική ομάδα ήταν «ακοινώνητοι» με την Ορθοδοξία. Για τα γεγονότα που ακολούθησαν έγραψα το 1962 μετά δύο χρόνια από αψευδείς πηγές άρθρο στον Α τόμο της Θ.Η. Εγκυκλοπαιδείας (στηλ. 817-827). 

Αν ζούσε ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος θα τους έλεγε ότι χρειάζονται κανονικές προϋποθέσεις για να αποκτήσει κάποιος από την παράταξή του την αρχιερατική αξία. Η μετάδοση της «Αποστολικής Διαδοχής» δεν είναι μια «μηχανική» πράξη κάποιων άγνωστων που δεν εξουσιοδοτήθηκαν από Κανονική Σύνοδο ως "ενόριοι" Αρχιερείς για να εκφράσουν την βούληση μιας τοπικής Εκκλησίας με τις "κανονικές ψήφους" και να δεχθούν την «ομολογία ασφαλείας» του προβαλόμενου για να χειροτονηθεί από κανονική «πηγή» Αποστολικής Καθέδρας. Επομένως, δεν τηρήθηκε η από αιώνων τάξη και πράξη της Εκκλησίας κατά την «χειροτονία» τού Αυξεντίου Πιάστρα και ενέπαιξαν την Αγία Ιερωσύνη και ως εκ τούτου μεταφέρθηκε στην Ελλάδα μια «κίβδηλη διαδοχή», πού αντί «ευλογιών» προξένησε την «αρά» της συνεχούς διαιρέσεως στην παράταξη, την ασυμβίβαστη πολυαρχία, τον κατακερματισμό. 

Έτσι σήμερα, χάρη της «Ανεξιθρησκίας» αντιποιούνται το αξίωμα του κανονικού αρχιεπισκόπου Αθηνών περί τα πέντε (;) ρασοφορεμένα άτομα που διαφοροποιούνται μεταξύ τους και καλύπτονται από τον κοινόχρηστο τίτλο των Γ.Ο.Χ.! Το τραγικό είναι πως τους συντροφεύουν αντίστοιχα και «πολύποδες» δήθεν ιεραρχιές, που έχουν πλεονασμό στο εσωτερικό της χώρας και εξάγουν «ποιμένες» και σε αδέσποτες κοινότητες του εξωτερικού που αγνοούν την ορθόδοξη ’Εκκλησιολογια και Μυστηριολογία. μολυσμένες από την προτεσταντική επιρροή του συνεχούς τεμαχισμού του χιτώνα της μιας του Χριστού Εκκλησίας! 

Επειδή έχω ασχοληθεί με την ταλαιπωρία του ελληνισμού της Αμερικής από παρόμοιες καταστάσεις καθηρημένων και ανίερων προσώπων που εμφανίζονταν σε διιστάμενες κοινότητες ως «επίσκοποι» και «ιερείς» καταθέτω ότι αυτές οι επιλογές σαν «επικατάρατες» μόνον σκάνδαλα δημιουργούν και δεν θεραπεύουν τις ανάγκες των χριστιανών. Η είδηση παρόμοιων φαινομένων στην μακρινή Αυστραλία έφερε στη μνήμη μου και τα εκεί συμβάντα προ πολλών ετών, όταν κάποιες αδέσποτες κοινότητες παρασύρθηκαν από μια πλαστή πινακίδα «αυτοκεφαλίας» που μετέφερε στην Αυστραλία «ως μη ώφειλε» ο πρώην Πάφου Φώτιος Κουμίδης, μιμούμενος τον Χαλδίας Βασίλειο Κομβόπουλο στην Αμερική για να τον προσέξουν και κάπου να τον αποκαταστήσουν και απέτυχε! 

Όταν συμβαίνουν τέτοιες ακαταστασίες εισπηδούν διάφοροι τυχοδιωκτικοί τύποι και μεταναστεύουν ακόμη και καθηρημένοι εκ της ελλαδικής «χωματερής» που έρχονται για ιερόσυλες «ιερουργίες» καπηλευόμενοι την τάση του Γένους στις εγωτραφείς διαιρέσεις. Και στην Αδελαΐδα κατέφθασαν κάποιοι χωρίς κανονική ταυτότητα ορθοδόξων κληρικών πού διαπληκτίζονται μεταξύ τους ως «Παλαιοημερολογίτες» αλλά ακολουθούν «το διορθωμένο Ημερολόγιο της κανονικής Εκκλησίας»! Οι εμφανιζόμενοι ως «ζηλωτές των πατρίων» εορτάζουν νεοημερολογήτικα και μελωδούν κωμικοτραγικά, ίσως για να καταλάβουν αυτοί που έμπλεξαν με ποιούς έχουν να κάνουν! Ως ιστορικός βεβαιώνω ότι η «εφεύρεσή» τους έχει παγκόσμια πρωτοτυπία. Όσοι δέχονται τις «ευλογίες» των ψευτοκληρικών παγιδευτήκαν στην κατάρα του σχίσματος. Ένα γεγονός πρέπει να τους προβληματίσει κάθε καλής πίστεως ορθόδοξο χριστιανό: ότι η Μητέρα Εκκλησία όλων μας όσους ψευτοκληρικούς προέρχονται από τις παρατάξεις αυτές τους θεωρεί, όπως όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες, «αχειροτόνητους»! Αυτούς που μετανοούν για να λογίζονται κανονικοί ορθόδοξοι κληρικοί αποδεκτοί από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες τους χειροτονεί από τον βαθμό του Διακόνου. 

Μετά από 56 χρόνια αναλογίζομαι τη στάση του σεβάσμιου γέροντα και θεωρώ καθήκον μου να την καταγράψω. Ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος είχε δίκιο που επέμεινε να μην αφήσει πηγή αρχιερωσύνης στους επιγόνους του. Δεν ήθελε να συνεχίζεται η συμφορά των διαιρέσεων "προφάσει ευσεβίας". Όμως ύστερα από 5 χρόνια από την εκδημία του οι επίγονοι του διαφώνησαν! Το 1960 δέχθηκαν μια κάλπικη «διαδοχή» για νά εκθρέψουν τον πολύποδα της ασυδοσίας στην Ελλάδα και στην αλλοδαπή. Έτσι, ξαναζούμε πάλι ως «εθνικό μας σπορ»το διχασμό! Ίσως για να διερωτώνται οι ομόδοξοι αδελφοί μας αν ακόμη λειτουργεί στους Έλληνες η εκκλησιαστική συνείδηση;