ΣΤΗ ΧΙΟ ΞΕΡΟΥΜΕ, ΤΕΛΙΚΑ, ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ? (ή – κατά το κοινώς λεγόμενο – "πως τρώμε τις σάρκες μας"…!!!)

Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου - πρώην Δημοτικού Συμβούλου Χίου

Ειλικρινά, την τελευταία περίοδο έχουμε δει και έχουμε ακούσει τόσα, στην τοπική μας κοινωνία που απορεί κάποιος ποιο - άραγε - να είναι το επίπεδο της σχιζοφρένειας που μας διακατέχει. Δεν έφτανε η πνευματική νωθρότητα που χαρακτηρίζει το σύγχρονο άνθρωπο της άρνησης και του ωχαδελφισμού, δεν έφτανε η αμετροέπεια και η κρίση των θεσμών από τους νεοέλληνες πολιτικάντηδες και λοιπούς σφογγοκολλάριους, δημιουργήσαντες καθεστώτα και κατεστημένα για ολίγους, ήλθε και η οικονομική κρίση να αλλοιώσει την κατ΄ ελάχιστον εναπομείνασα φαιά ουσία του εγκεφάλου πολλών εξ ημών.

Στα πλαίσια αυτά είδαμε άλλους να εκδηλώνουν το όψιμο ενδιαφέρον τους για το άγαλμα Πλαστήρα (όταν οι αποφάσεις πέρασαν από τουλάχιστον 3 θητείες αντίστοιχων δημοτικών Αρχών πέραν της σημερινής, δηλαδή από 14ετίας και πλέον αλλά και 10 συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, αυτοί σιωπούσαν, σήμερα – που όλα βρίσκονται στο τελικό στάδιο πλέον – ξαφνικά έγιναν λαλίστατοι…). Άλλος δε ΄΄φαεινότατος αστέρας΄΄ έφθασε σε σημείο να πει ότι ευθύνεται ο Πλαστήρας και για το ότι … ήρθαν εδώ οι Τούρκοι… (!!!) και μάλιστα επιχειρηματολόγησε επικαλούμενος συγκεκριμένο κείμενο της εποχής (προφανώς μόνο αυτό είδε και όχι δεκάδες άλλα της εποχής υπέρ του Πλαστήρα !!! Μιλάμε για τέτοια αντικειμενικότητα στην καταγραφή της ιστορίας …).

Είδαμε άλλους να κάνουν τα πάνδεινα μην τυχόν και γίνει στη Χίο κανένα έργο, γιατί σε ορισμένους θίγει την περιουσία, ενώ σε άλλους τα συμφέροντα (προσωπικά, πολιτικά, επαγγελματικά, κ.α.)

Τέλος – και το δεινότερο αλλά και φρικτότερο όλων – το γεγονός ότι κάποιοι δεν θέλουν ούτε τα <<όρη και τα βουνά>> να αξιοποιηθούν με το πρόσχημα της προστασίας της φύσης. Δεν είδαμε, όμως, κανέναν από αυτούς όταν τα ίδια βουνά καίγονταν από τις μαινόμενες θερινές πυρκαγιές να πάνε να τις σβήσουν, δεν είδαμε να πάνε να φυτέψουν και στη συνέχεια να ποτίσουν ένα δέντρο στο χώρο αυτό, δεν είδαμε να πιέσουν κάποιο τοπικό πολιτικό φορέα να τις <<υιοθετήσει>> και να τις εντάξει σε ένα σχέδιο ανάπλασης και φιλικής προς το περιβάλλον αξιοποίησης. Το δε τραγικότερο είναι ότι οι ίδιοι, τον υπόλοιπο χρόνο που δεν αρθρογραφούν να μην γίνει κάτι στη Χίο, μιλούν για την ανάγκη … ανάπτυξης στη Χίο ! Επικαλούνται το πρόγραμμα Natura που έχει χαρακτηρίσει τη μισή Χίο προστατευόμενη. Όταν, όμως, λέμε προστατευόμενη δεν εννοούμε εγκαταλειμμένη. Εσείς, είδατε το Natura να έχει κάνει κάτι θετικό για τη Βόρεια Χίο από τότε που ξεκίνησε ? Εντάξει, όλοι συμφωνούμε να μην γίνουν δράσεις που να θίγουν το περιβάλλον. Όμως, όταν πάει κάτι να κάνει κάποιος και διαρκώς εσύ τον φρενάρεις, με πρόσχημα την προστασία του περιβάλλοντος, τρία πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: ή δεν θέλεις να γίνει τίποτα στον τόπο και στο τέλος θα κατοικούν εκεί σαύρες, φίδια και γεράκια ή έχεις συμφέρον από κάποιους άλλους, που πιθανόν σε βάζουν να αντιδράς διότι εάν γίνει κάτι εκεί θα θιγούν τα δικά τους συμφέροντα, ή έχεις πρόβλημα με τον ίδιο σου τον εαυτό. Θέλω να πιστεύω ότι όσοι αντιδρούν ωθούνται από αγνά κίνητρα και όχι το στείρο πνεύμα αντίδρασης έναντι πάντων και πάντοτε. Η έκφραση απόψεων αποτελεί στοιχείο της δημοκρατίας. Και καλό είναι να υπάρχει για να εισπράττει ο σκεπτόμενος άνθρωπος ερείσματα και μηνύματα και να διαμορφώνει σφαιρική άποψη, συνεπώς αντικειμενική κρίση. Άλλο, όμως, αυτό και άλλο να θέλεις ντε και καλά να επιβάλλεις την άποψη σου που λέει <<όχι σε όλα>>. Όταν λες όχι πρέπει να έχεις και αντίστοιχη πρόταση ή λύση. Και να προτείνεις συγκεκριμένα πράγματα για ήπια και φιλική στο περιβάλλον ανάπτυξη.

Πριν από πέντε χρόνια συνάντησα σε ένα συνέδριο της ΚΕΔΚΕ στην Αθήνα κάποιον Δήμαρχο ο οποίος εκλέγεται για 32 χρόνια ως Δήμαρχος στην περιοχή του. Μου είπε: <<Θέλεις να εκλέγεσαι συνεχώς ? Μην κάνεις τίποτε και σε κανέναν. Ούτε συνορισιό θα υπάρχει ούτε θα σε κατηγορεί κανένας για τίποτε>> !!! Και όταν του είπα <<Σκοπός όσων ασχολούνται με τα κοινά δεν είναι η επανεκλογή, αλλά να κάνουν κάτι για τον τόπο τους, αφιλοκερδώς. Γι΄ αυτό και όσοι ασχολούνται με τα κοινά πρέπει να έχουν στο μυαλό τους: Θα εκλεγώ για τέσσερα χρόνια μόνο και δεν θα επανεκλεγώ. Διαφορετικά, η αρρώστια του πολιτικαντισμού θα μπει στο αίμα τους και θα χάσουν το παιχνίδι της αξιοπρέπειας…>>. Και ο Δήμαρχος μου απάντησε: <<Τι να σου πω βρε παιδί μου. Άκρη μη ζητάς να βρεις διαφορετικά, ούτε να τους ικανοποιήσεις όλους. Αυτά είναι απόψεις. Πάντως οι νεοέλληνες είναι σχιζοφρενείς>>!!!. 

Αυτά τα λόγια του μεταπολιτευτικού Έλληνα Δημάρχου θυμήθηκα και σήμερα, για μια ακόμη φορά, ξεφυλλίζοντας τον τοπικό Τύπο, όπου στις 10 παρεμβάσεις οι 8 είναι παρεμβάσεις άρνησης για οτιδήποτε. Δηλαδή ή θα μένουμε άπραγοι ή θα <<τρώμε αναμεταξύ μας τις σάρκες μας>> ! Είναι και αυτό ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα ότι, η υλική πενία που πλήττει τη χώρα έχει βαθύτερα αίτια: Την πνευματική πενία. Δηλαδή ο λαός μας, πριν στερηθεί τα απαραίτητα προς το ευ ζην αποποιήθηκε ηθελημένα όσα οι πρόγονοί μας επί αιώνες σεβόντουσαν, εφάρμοζαν και τιμούσαν, λάμπρυναν δε την ψυχή τους με τις αιώνιες αρετές της αλήθειας και της πίστης, ανερχόμενοι στο στάδιο της αεί ζην βιωτής. Έτσι το ζην δεν γινόταν απλά ευ ζην αλλά αεί ζην. Την αποστασία αυτή, που οδήγησε στη διαστροφή και τη σχιζοφρένεια, πληρώνει σήμερα - μαζί με τους υπόλοιπους - και ο Ελληνικός λαός.-