Θα γράψω κάτι που γνωρίζω ότι θα στενοχωρήσει κάποιους φίλους και -εν πνεύματι - Πατέρες και αδελφούς. Αλλά, είπαμε: ή θα λέμε την αλήθεια σε όλα ή θα σιωπούμε. Επιλεκτική αλήθεια και μνήμη δεν υπάρχει. Διότι η μισή αλήθεια ισοδυναμεί με το μισό ψέμα. Και αν το κάνω, γνωρίζουν οι πάντες ότι το κάνω από αγαθή πρόθεση διότι ούτε ίδιον όφελος έχω ούτε άλλου είδους συμφέρον. Και ούτε, φυσικά, θέλω να σπιλώσω ή να κατηγορήσω ανθρώπους που - ενδεχομένως - έχουν διαφορετική, με τα λεγόμενα και γραφόμενά μου, άποψη.
Είδαμε, τελικά, να προκηρύσσει η Ιερά Μητρόπολη Χίου δώδεκα (12) Ενοριακές- Εφημεριακές θέσεις για αντίστοιχες Ενορίες του τ. Δήμου Αμανής (ενορίες της Αμανής) όπου το ποίμνιο είναι μικρό. Δικαιώθηκε, έτσι, ο Σύνδεσμος Κληρικών της Μητρόπολης Χίου που, εδώ και τρία χρόνια φώναζε για τούτο (την προκήρυξη θέσεων). Δυστυχώς, κάποια πράγματα που για άλλους θεωρούνται αυτονόητα, σε άλλους χώρους πρέπει να φωνάξεις, να τα απαιτήσεις, για να γίνουν ! Γεννάται, όμως, το εύλογο ερώτημα: Καλώς έπραξαν για τις ενορίες της Αμανής. Με βασικές, κεντρικές ενορίες της πόλεως Χίου, που είναι κενές, τι θα γίνει και πότε ? (όπως π.χ. Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Χίου, Ιερός Ναός Παναγίας Ερειθιανής Βροντάδου, Ιερός Ναός Προφήτου Ηλιού Βροντάδου, Ιερός Ναός Αγ. Ισιδώρου Πετροκοκκίνου, κ.α.) Ειδικά για τον Μητροπολιτικό Ναό (και μιλώ αυτή τη στιγμή ως ενορίτης του εν λόγω Ναού) δεν πιστεύω να διαιωνίζεται η κατάσταση επί μακρόν διότι τότε – και λυπούμαι που το λέγω – δικαίως κάποιοι θα διαμαρτύρονται. Και, εφόσον γίνει έτσι, θα μας έχουν με το μέρος τους… ! Είτε εκ του Ιερού Κλήρου είτε εκτός αυτού (λαϊκοί). Λοιπόν, οψόμεθα… τον χρόνο και τον τρόπο κάλυψης των θέσεων αυτών.
Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, το ορθό είναι, σε όσους Ναούς οι Ιερείς που ήσαν Εφημέριοι συνταξιοδοτήθηκαν, εφόσον διατηρούν την φυσική και πνευματική καταλληλότητα, να εξακολουθούν να Ιερουργούν σ΄ αυτούς. Δεν μπορείς να αποχωρίζεις έναν Ιερέα από το Θυσιαστήριο που υπηρέτησε επί δεκαετίες. Η Εκκλησία είναι η ζωή του και είναι σαν να τον σκοτώνεις ! Και μάλιστα σήμερα που υπάρχουν πολλά εφημεριακά κενά και η πολιτεία δεν δείχνει πρόθυμη στο να επιτρέψει να καλυφθούν, καίτοι υπάρχουν νέοι που επιθυμούν να υπηρετήσουν την Εκκλησία. Όμως, τουλάχιστον, ας εφαρμοστεί η διάταξη εκείνη που αναφέρει ότι, την διοικητική μέριμνα του Ναού στον οποίο χηρεύει η Εφημεριακή θέση ασκεί Ιερέας όμορης (δηλαδή συνορεύουσας) Ενορίας. Ας είναι όμορη και ο Επίσκοπος ας κρίνει ποιος είναι ο καταλληλότερος Ιερέας εκ των ομόρων Ενοριών να ασκήσει τα καθήκοντα αυτά. Όπως, όταν αποδημήσει εις Κύριον ένας Επίσκοπος, την χηρεύουσα Μητρόπολη, μέχρι την εκλογή του νέου Μητροπολίτη, ποιμαίνει ο αρχαιότερος τη τάξει Επίσκοπος εκ των ομόρων Μητροπόλεων. Τούτο οφείλεται να τηρηθεί και στις Ενορίες. Δεν έχουμε τίποτε με όσους Πατέρες ασκούν σήμερα τέτοια, παράλληλα, καθήκοντα. Τους αγαπούμε, τους εκτιμούμε και τους σεβόμεθα. Και το γνωρίζουν. Πρέπει, όμως, να γίνει αντιληπτό ότι εάν δεν διευθετηθούν κάτι τέτοια - απλά - ζητήματα, ηρεμία και τάξη δύσκολα θα επέλθει ! Διότι όσοι επιζητούν την τήρηση των Νόμων από τους υπόλοιπους Πατέρες και αδελφούς των πρέπει, πρωτίστως και να τους εφαρμόζουν. <<Ιατρέ, θεράπευσον σεαυτόν>> (Λουκ. Δ΄, 23).
Εκείνο που είναι βέβαιο, είναι το γεγονός ότι η εμμονή σε κάποιους να μην ακούν και να μην δώσουν αμέσως λύσεις και δημόσιες απαντήσεις για τα - αρχικώς αναφυέντα - ζητήματα (παραπέμποντας τα στις καλένδες… ή στη σκέψη ότι, πιθανόν, ο πανδαμάτορας χρόνος όλα θα τα φτιάξει…) οδήγησε κάποιους άλλους στην ίδρυση του Συνδέσμου που θα τον έχουν, πλέον, διαρκώς μπροστά τους, θέλοντας και μη, εξαιτίας της δικής τους υστεροβουλίας. Και δεν φτάνει μόνο αυτό. Θα τον έχει και ο όποιος Χ΄ ή Ψ΄ Επίσκοπος αύριο μεθαύριο… Κατ΄ εμέ καλώς έγινε ο Σύνδεσμός.
Εγώ δεν τάσσομαι υπέρ του ενός ή του άλλου με κλειστά μάτια ή φορώντας παρωπίδες. Εξετάζω, ερευνώ και εκφράζω εκείνο που πιστεύω ότι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και την αλήθεια. Από όποια πλευρά και αν προέρχεται ! Μπορεί σε κάποια θέματα να έχουν δίκιο οι μεν και σε κάποια άλλα οι δε. Και όπως είπα και άλλοτε: Ας κλειστούν όλοι μαζί μέσα σε ένα γραφείο και ας μην βγουν έξω εάν δεν βρεθούν λύσεις και ασπασθεί καθένας τον αδελφό του <<εν φιλήματι Αγίω>>. Ουσιαστικά, όχι τυπικά ! Εγώ δεν θέλω σε καμία περίπτωση η Εκκλησία μας να φθάσει όπως τα χρόνια εκείνα του Αποστόλου Παύλου που ορισμένοι πιστοί ήσαν οπαδοί του Κηφά, άλλοι του Απολλώ, άλλοι κάποιου άλλου Αποστόλου. Και ο Απόστολος Παύλος τους έλεγε ότι ένας είναι ο Διδάσκαλος και Θεός μας: Ο Χριστός. Όχι στα σχίσματα και στις αιρέσεις στο μανδύα της Εκκλησίας μας. Όχι εσείς και εμείς. Η Εκκλησία είναι Μία, Αγία, Καθολική, Αποστολική, Ορθόδοξη, αρραγής και συμπαγής.
Σε κάθε περίπτωση, ο πιστός λαός θα προτιμούσε να ακούει πνευματικό λόγο – και από τις δύο πλευρές – πέραν των διοικητικών ζητημάτων που διαρκώς φθάνουν στη δημοσιότητα και που -ειλικρινά- λίγο απασχολούν τον κόσμο. Δεν λέω, δημοκρατία έχουμε και όλες οι φωνές πρέπει να ακούγονται. Αλλά να μην περιθωριοποιείται ο πνευματικός λόγος. Βέβαια, όποιος λέει την αλήθεια και ζητά την εφαρμογή της, κηρύσσει πνευματικό λόγο διά του βίου του. Όμως, σε γενικές γραμμές, δυστυχώς, πνευματικός λόγος δεν ακούγεται, πέραν ελάχιστων φωτεινών εξαιρέσεων. Ανθρώπους φωτισμένους, όπως τον αείμνηστο Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνο Καντιώτη, τον Μητροπολίτη πρ. Κισσάμου και Σελίνου Ειρηναίο, τον αείμνηστο Μητροπολίτη Χαλκίδος Νικόλαο Σελέντη, τον αείμνηστο Μητροπολίτη Δρυινουπόλεως και Κονίτσης Σεβαστιανό Οικονομίδη, τον αείμνηστο Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιο Κόμπο, τον γνωστό και φλογερό θεολόγο και φιλόλογο κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο που μέχρι σήμερα μεταδίδει λόγον αληθείας και δικαιοσύνης, τον σεβαστό Καθηγητή της Θεολογίας και Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Μεταλληνό, τον αείμνηστο π. Γεώργιο Πυρουνάκη, (σε άλλα μέρη της Ελλάδος) ή π.χ. τον αείμνηστο Πρωτοπρεσβύτερο Μάρκο Βασιλάκη, τον αείμνηστο Πρωτοπρεσβύτερο Ιωάννη Πουλή, τον αείμνηστο θεολόγο Ευάγγελο Αλιβάνογλου, τον τ. Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, Αρχιμανδρίτη π. Νίκωνα Χαρέα (στη Χίο), που διέπονταν από ζήλο και φρόνημα Θεού και που το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν (και είναι - για τους ζώντες εξ αυτών) να φωτίσουν και να διδάξουν στον κόσμο τα νοήματα της Εκκλησίας μας, δύσκολα βρίσκει, πλέον, κανείς. Αλλά αυτό για να γίνει, οφείλουν οι άνθρωποι της Εκκλησίας, πρωτίστως, να σέβονται τον λόγο του Ευαγγελίου (και σεβασμό εννοούμε την τήρησή του και από τους ιδίους, όχι τη διδασκαλία δίχως εφαρμογή ή την απαίτηση εφαρμογής της από τους λαϊκούς μόνον που, επίσης, οφείλουν να τηρούν ή τουλάχιστον να σέβονται).
Ο κόσμος ζει σε πλήρη πνευματική και ψυχική τύφλωση ! Αρέσκεται στις τυπικότητες και ξεχνά την ουσία, διότι κανένας από την Εκκλησία δεν προσπάθησε έμπρακτα - με τη ζωή του και το παράδειγμά του- να του μεταδώσει την αλήθεια της Ορθοδοξίας. Όλοι βλέπουν τα Μυστήρια ως κοσμικές τελετές (τι φόρεσε η διπλανή, πως ήταν ο στολισμός, ποιους είδες, τι έκαναν και τι σου είπαν, τι ώρα τελείωσε ο παπάς, συζητούν καθόλη τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ο Γάμος ή η Βάπτιση έγιναν σε κτήμα - δίπλα στην πισίνα ή δίπλα στο γραφικό εξωκλήσι που βρέχει η θάλασσα, κλπ.) διότι οι άνθρωποι της Εκκλησίας δεν φρόντισαν να τους πουν τι - πραγματικά - είναι. Αγνοούν ότι ο Γάμος και η Βάπτιση είναι Μυστήρια και όχι ευκαιρία ικανοποίησης του εγωισμού και της ωραιοπάθειας. Βλέπουν τις Ιερές πανηγύρεις ως βραδινές χοροεσπερίδες που θα πάνε να φάνε και να χορέψουν μη έχοντας λειτουργηθεί το πρωί ή πηγαίνοντας στην Εκκλησία και καπνίζοντας στην αυλή της τσιγάρα ή κουτσομπολεύοντας, θα ασχοληθούν με τα χρήματα και όχι τη λατρεία. Αυτά ο Χριστός τα σιχαίνεται, δεν τα ευλογεί ! <<Ού μή καταμείνη το πνεύμα μου επί τοις ανθρώποις τούτοις εις τον αιώνα διά το είναι αυτούς σάρκας>> (Γένεσις, ΣΤ΄, 3).Έπειτα, οι περισσότεροι θέλουν να τα έχουν καλά με το κατεστημένο, με τη διοίκηση του κράτους, τους πολιτικούς, δεν τολμούν να τα βάλουν με τους ισχυρούς αλλά και τους άθεους, για να κάνουν τη δουλειά τους και να μην τους ενοχλούν. Και σαν να μην έφθανε αυτό, τα βάζουν και με τους πιστούς που θέλουν να ακούγεται η αλήθεια επειδή τους ελέγχουν για τα ανομήματα και τις αδικίες τους ! Για να μην τους πουν ακραίους, φανατικούς και … παλαιολιθικούς… ! Και ξεχνούν αυτό που ο Απόστολος Παύλος είπε: <<Ει ανθρώποις ήρεσκον, Χρίστου δούλος ούκ άν ήμην>> (Γαλάτας, Α΄, 10). Εάν ήθελα να αρέσω στους ανθρώπους δεν θα ήμουνα πιστός και υπάκουος στον Χριστό. Γι΄ αυτό κι εγώ θα λυπήσω λίγο ορισμένους Πατέρες και αδελφούς μου (δηλαδή Κληρικούς και λαϊκούς, καίτοι τους αγαπώ) για να πω την αλήθεια και να εννοήσουν, επιτέλους, τι ζητάει ο κόσμος από αυτούς. Ή καλύτερα τι ζητάει από όλους μας ο Θεός, δια της Αγίας Γραφής. Ζητάει όχι τους αρεστούς αλλά τους άριστους. <<Πολλοί οι κλητοί, ολίγοι οι εκλεκτοί>> (Ματθ. ΚΒ΄, 14). Διότι πολλές φορές και οι επιθυμίες του κόσμου δεν συμβαδίζουν με του Θεού ! <<Ουκ οίδατε τι αιτείσθε>> (Μαρκ. Ι΄, 38). Γι΄ αυτό, ας είμαστε όλοι προσεκτικοί, κατά το ανθρωπίνως δυνατόν, περισσότερο.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου