ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΥ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ:
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΧΟΥΣΗΣ ΠΝΕΥΜΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ’
«Ένα Σάββατο δίδασκε σε μιαν από τις συναγωγές. Και ήταν μια γυναίκα που τη βασάνιζε το δαιμόνιο κάποιας ασθένειας επί δεκαοχτώ χρόνια· ήταν σκυμμένη στη γη κι ήταν ολότελα αδύνατο να σηκώσει τη μέση της. Όταν την είδε ο Ιησούς τη φώναξε και της είπε· Γυναίκα ελευθερώνεσαι από την ασθένειά σου. Έβαλε επάνω της τα χέρια του κι αμέσως σηκώθηκε όρθια και δόξαζε το Θεό. Θυμωμένος ο αρχισυνάγωγος, επειδή ο Ιησούς θεράπευσε κατά την ημέρα του Σαββάτου πήρε το λόγο και είπε στον κόσμο· Έξι ημέρες έχουν ορισθεί για να εργαζόμαστε. Σ’ αυτές λοιπόν να έρχεστε να θεραπεύεστε, όχι την ημέρα του Σαββάτου. Του απάντησε και του είπε: Υποκριτή, καθένας από σας δε λύνει το βόδι του ή το ζωντανό του από το παχνί το Σάββατο και το φέρνει στο πότισμα; Κι αυτή εδώ που είναι κόρη του Αβραάμ, δεμένη δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια από το Σατανά, δεν έπρεπε να ελευθερωθεί από το δέσιμο αυτό τη μέρα του Σαββάτου; Μ’ αυτούς τους λόγους του, ντροπιάστηκαν όλοι οι αντίθετοί του κι όλος ο κόσμος χαιρόταν με τα πρωτοφανέρωτα έργα που γίνονταν από αυτόν». Από διαβολική επιβουλή έπαθε το πάθημα τούτο η γυναίκα, όπως λέει ο Κύριος· «δεμένη επί δεκαοχτώ χρόνια από το Σατανά». Ίσως, επειδή για κάποια σφάλματά της την εγκατέλειψε ο Θεός, τη βασάνιζε ο Σατανάς. Γιατί αυτός είναι ο ένοχος για όλες τις σωματικές ασθένειες των ανθρώπων, όταν επιτρέψει ο Θεός. Αφού κι από την αρχή αυτός είναι ο αίτιος που εκπέσαμε από την αθανασία για την οποία πλαστήκαμε και που συνδεθήκαμε με νοσηρό σώμα και δεκτικό ασθενειών.
Ο Κύριος όμως με φωνή που αρμόζει στο Θεό και γεμάτη από εξουσία διώχνει τη νόσο της γυναίκας αυτής. Βάζει συνάμα και τα χέρια του επάνω της, για να καταλάβουμε ότι η άγια σάρκα του είναι γεμάτη από τη δύναμη του λόγου και τη δραστικότητα. Ήταν δική του κι όχι κάποιου άλλου που ήταν κοντά του χωρισμένος σε ατομική δική του υπόσταση, όπως πιστεύει ο αιρετικός Νεστόριος. Τέτοια είναι η αγαθότητα του Κυρίου και έτσι ελέησε το πλάσμα του. Κι ο Σατανάς που από την αρχή δέσμευσε τη γυναίκα, θυμωμένος για τη θεραπεία της – ήθελε ακόμα να την ταλαιπωρεί – δένει με τα δεσμά του φθόνου τον αρχισυνάγωγο και με το στόμα τούτου προβάλλει το θαύμα. Έτσι πάντα, όπως ξέρουμε, μάχεται το καλό. Αγανακτεί λοιπόν που η θεραπεία έγινε το Σάββατο. Κι ο Κύριος τον ελέγχει μ’ ένα χαριτωμένο παράδειγμα από τα άλογα ζώα. Κι έτσι όχι μόνο αυτός μα όλοι οι αντίθετοι στον Ιησού ντροπιάστηκαν από τους λόγους αυτούς. Ήταν υπερβολικά ανόητη η παρεμπόδιση της θεραπείας ανθρώπου κατά το Σάββατο, για την αργία τάχα που επιβάλλει ο νόμος το Σάββατο.. Ντροπιάστηκαν οι αντίθετοι του Ιησού από τους λόγους του, ο κόσμος όμως χαιρόταν για τα έργα του, όπως αντίθετα δεν χαίρονταν οι άλλοι, παρά έλιωναν, όταν θαυματουργούσε ο Χριστός. Ο κόσμος όμως, επειδή ωφελούνταν από τα θαύματα χαίρονταν, γιατί απολάμβαναν θεραπείες. Αυτά τα θαύματα θα τα βρεις και στον εσωτερικό άνθρωπο. Κι η ψυχή δηλαδή σκύβει στη γη, όταν κλίνη στις φροντίδες της γης μονάχα και δεν αναλογίζεται κανένα ουράνιο ή θεϊκό· Γι’ αυτό και λέγεται γι’ αυτήν ότι ήταν άρρωστη δεκαοχτώ χρόνια. Όταν κάποιος χωλαίνει στην τήρηση των εντολών του θείου νόμου, που είναι δέκα, και δεν αποδέχεται την ελπίδα του όγδοου αιώνα, τότε λέγεται γι’ αυτόν ότι πάσχει από σύγκυψη δεκαοχτώ χρόνια. Ή μήπως αυτός που δένεται με την γη και αμαρτάνει αδιάκοπα, δεν καταπατεί τις εντολές και δεν απαρνείται τη μέλλουσα ζωή; Ο Κύριος όμως θεραπεύει αυτόν το Σάββατο και μέσα στη Συναγωγή. Όταν συγκεντρώσει κανένας μέσα του τις σκέψεις της εξομολογήσεως – Ιούδας σημαίνει εξομολόγηση – και φυλάξει την αργία του Σαββάτου, δηλαδή την αργία από τις κακές πράξεις, τότε τον θεραπεύει ο Χριστός. Και δεν τον θεραπεύει ο Ιησούς απευθύνοντάς του μόνο το λόγο· Ελευθερώνεσαι από την ασθένειά σου αλλά και επιθέτοντας τα χέρια του σ’ αυτόν. Είναι ανάγκη να δεχτούμε τη θεία βοήθεια στη διάπραξη των έργων της αρετής και να μη νομίσουμε ότι είναι αρκετά για να λάβουμε τη θεραπεία ο λόγος και η κατηχητική διδασκαλία μονάχα.
(Πατερικόν Κυριακοδρόμιον Β’, σελ. 94-96)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου