Τούτος ο τόπος (η χώρα) κάποτε χαρακτηριζόταν για την υπερηφάνεια, την αγάπη σε ιδανικά, Αρχές, την παράδοση. Το σεβασμό και την αξιοπρέπεια των κατοίκων του. Σήμερα για την αναίδεια, την ηλιθιότητα και τον μιθριδατισμό τους. Και για το ότι οι πλέον ηλίθιοι ολιγάριθμοι νεοέλληνες χαρακτηρίζουν είτε οπισθοδρομικό είτε ΄΄φασίστα΄΄ οποιονδήποτε έχει το σθένος να μιλά ακόμη για θρησκεία και πατρίδα…! Είναι οι ίδιοι που δεν θα διστάσουν να παραδώσουν τα πάντα αμαχητί, να μην αντισταθούν στην πρώτη εθνική συμφορά, αρκεί να μην τυραννήσουν τη σκέψη και το κορμάκι τους …!
Ακούστηκαν πολλά την τελευταία περίοδο για αρκετά πολιτικά πρόσωπα, ότι δεν θέλησαν να δώσουν θρησκευτικό όρκο (κατά την ανάληψη των καθηκόντων τους ως Υπουργοί, Περιφερειάρχες, Δήμαρχοι, Σύμβουλοι, κλπ) αλλά ΄΄πολιτικό΄΄ όρκο. Και υποστήριξαν την άποψη ότι, παράλληλα, εκφράζουν την πεποίθησή τους αυτό να αποτελέσει την απαρχή για τον διαχωρισμό Εκκλησίας –Κράτους.
Επειδή, άθελά τους πολλοί, έχοντας άγνοια των πραγμάτων, ενσπείρουν φρούδες ελπίδες και ανοησίες στην κρίση του κόσμου, καλό είναι να μελετώνται τα πράγματα και από την ΄΄άλλη όψη΄΄, της πραγματικότητας και της αλήθειας. Και ο κόσμος αφού πληροφορηθεί τις - όποιες - απόψεις υπάρχουν, να κατασταλάξει σε βάσιμα και ορθά συμπεράσματα. Έτσι, με τις στοιχειώδεις γνώσεις που έχω γύρω από ορισμένα ζητήματα, δράττομαι της ευκαιρίας να εκφράσω την άποψή μου, σημειώνοντας τα εξής:
1) Ο όρκος είναι αντιχριστιανικός. Ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος προτρέπει τους Χριστιανούς <<Προ πάντων δε, αδελφοί μου, μη ομνύετε μήτε τον ουρανόν μήτε την γην μήτε άλλον τινά όρκον. Ήτω δε υμών το ναι ναι και το ου ου, ίνα μη εις υπόκρισιν πέσητε>> (Ιακωβ. Ε΄, 12), δηλαδή <<Μην ορκίζεστε κανέναν όρκο, ούτε στον ουρανό ούτε στην γη, για να μην κατακριθείτε. Να λέτε μόνο ναι και όχι>>. Ο δε Χριστός είπε <<Μη ομόσαι όλως>> (Ματθ. Ε΄, 34), δηλαδή <<Μην ορκίζεστε καθόλου>>. Συνεπώς όσοι αρνούνται να ορκιστούν, επειδή, όμως, πιστεύουν ακράδαντα στο Ευαγγέλιο, τον λόγο του Χριστού και είναι συνειδητοί Ορθόδοξοι, αυτοί επιτελούν θεάρεστο έργο. Όσοι, όμως, το κάνουν για να αποδείξουν την απιστία τους, σ΄ αυτούς αφιερώνεται η επόμενη παράγραφος.
2) Όταν ο άνθρωπος είναι ψεύτης, απατεώνας ή άθεος και να ορκιστεί δεν έχει κανένα νόημα γι΄ αυτόν ο όρκος. Καλύτερα να μην ορκίζεται διότι διαφορετικά επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τη θέση του, επιβεβαιώνοντας τον εμπαιγμό με τον οποίο αντιμετωπίζει τον θεσμό της ορκωμοσίας, αφού κάνει κάτι το οποίο δεν πιστεύει , δηλαδή είναι – συν τοις άλλοις – και θεατρίνος. Υπό το πρίσμα αυτό και οποιαδήποτε άλλη υπόσχεση ξεφεύγει από τη σφαίρα της εντιμότητας και παραπέμπει στην παλιανθρωπιά…
3) Εδώ και εξήντα χρόνια πολλοί Αρχιερείς, Ιερείς, Ιεραποστολικές Αδελφότητες και χιλιάδες πιστοί Χριστιανοί ζητούν την κατάργηση του όρκου (γενικά) για τους λόγους που προαναφέραμε στην πρώτη παράγραφο. Οι Κληρικοί δεν ορκίζονται, ως υπάλληλοι του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, όταν αναλαμβάνουν επίσημα τα καθήκοντά τους (και πολύ σωστά πράττουν) αλλά δίνουν υπόσχεση στην Ιεροσύνη, την τιμή και την υπόληψη τους που είναι υποστάσεις Ιερές και Σεβάσμιες σ΄ αυτούς που πιστεύουν, έχουν καθαρή καρδιά και αγαθή συνείδηση. Κάθε Ιεροτελεστία και Εκκλησιαστική πράξη ξεκινά με το όνομα της Αγίας Τριάδος, αυτό είναι σωστό, ο όρκος κινείται αντίθετα προς τις Αρχές του Ιερού Ευαγγελίου. Το ίδιο ισχύει όταν Κληρικός βρεθεί στο δικαστήριο, ακόμη και ως απλός μάρτυρας. Καταθέτει δηλώνοντας ότι θα πει την αλήθεια χωρίς φόβο και πάθος, επικαλούμενος την Ιεροσύνη και την τιμή του. Υπάρχουν Κληρικοί (σε άλλα μέρη της χώρας μας και όχι μόνον) που τέθηκαν σε αργία επειδή ορκίστηκαν σε δικαστήρια.
4) Όσοι μιλούν για διαχωρισμό Εκκλησίας – Κράτους έχουν ΄΄μαύρα μεσάνυκτα΄΄. Ο λόγος ? Διότι, απλούστατα, δεν υπάρχει ένωση με την έννοια που εκείνοι νομίζουν, ώστε να απαιτείται διαχωρισμός, αφού κάθε θεσμός εκ των δύο έχει το δικό του διακριτό ρόλο. Δεν είμαστε Κράτος με πολίτευμα τη θεαρχία (θεαρχικό). Το Σύνταγμα μας αναφέρει ότι η Ορθοδοξία είναι η <<νόμω κρατούσα>> θρησκεία και προστατεύεται δικαίως εφόσον το 95 % του πληθυσμού της χώρας μας την ασπάζεται. Κανένας δεν υποχρέωσε κανέναν να πιστέψει ή να ασπασθεί οτιδήποτε, οφείλει όμως να σέβεται. Εάν υπήρχε ο περιβόητος ΄΄διαχωρισμός΄΄ θα έπρεπε μεν να μισθοδοτείται ο Κλήρος από την Εκκλησία (εκεί κι αν θα γίνονταν ΄΄Σόδομα και Γόμορα΄΄ αφού θα έβγαινε δίσκος για την μισθοδοσία του Κλήρου με την ευλογία και προστασία του Κράτους …) αλλά θα πρέπει και το Δημόσιο να επιστρέψει στην Εκκλησία όση περιουσία της πήρε ή διέθεσε η ίδια εδώ και αιώνες σ΄ αυτό. Διόλου ευκαταφρόνητη αφού μπορεί και να υπερβαίνει όσα έχει διαθέσει το ίδιο το Κράτος για την κοινωνική του πολιτική, υγεία, πρόνοια, εκπαίδευση, κλπ από την ίδρυσή του και εντεύθεν. Εφόσον, λοιπόν, το Κράτος θα αντιμετωπίζει τότε την Ορθόδοξη Εκκλησία ως ιδιώτη, γιατί να μην προσφύγει και η Εκκλησία στα αρμόδια Ευρωπαϊκά δικαστήρια να διεκδικήσει όσα της πήραν ? (για όσους δεν γνωρίζουν, υπάρχουν ήδη Αποφάσεις των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων που υποχρεώνουν το Ελληνικό δημόσιο να επιστρέψει στην Εκκλησία της Ελλάδος την περιουσία της και δεν έχουν εκτελεστεί διότι η ίδια η Εκκλησία δεν τράβηξε τα σκοινιά στα άκρα΄΄ επί Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ). Ή, αφού θα αντιμετωπίζει την Εκκλησία μας ως έναν ιδιώτη, ας πληρώνει κι εκείνη την αναλογία φόρου που πληρώνουν τα άλλα δόγματα στη χώρα μας (Μουσουλμάνοι, κλπ) οι οποίοι αποδίδουν στο Ελληνικό Κράτος ψιχία έναντι της Ορθόδοξης Εκκλησίας που φορολογείται κατά 70 % επί των εισπράξεών της (καλά διαβάζετε, 70 %). Κι ας χτίσουν τότε και καμία Εκκλησία οι πολιτικοί μας, αυτοί που θέλουν να χτίσουν τζαμιά με χρήματα του κρατικού κορβανά όταν ο λαός πεινά ! (άλλη ηλιθιότητα, να ανοίξουμε, λέει, στη Χίο τζαμί για να αυξηθεί ο τουρισμός μας ! Ξέρετε, και τον Ιούδα τα τριάκοντα αργύρια τον έκαναν να προδώσει τον Χριστό… ! Τα πάντα θυσιάζονται στο βωμό του συμφέροντος !). Καλό, λοιπόν, είναι όσοι ανοίγουν το στοματάκι τους για να απευθύνουν φιλολογικές και ΄΄εργατοπατρικές΄΄ ομιλίες να πληροφορηθούν τα δέοντα, να διαβάσουν και λίγη Ελληνική ιστορία, διεθνές δίκαιο, ανθρώπινα δικαιώματα και κατόπιν να ΄΄κηρύξουν΄΄.
5) Πράγματι, διακρίνω κι εγώ έναν εφικτό ΄΄διαχωρισμό΄΄ μεταξύ Εκκλησίας – Κράτους. Όχι, όμως, όπως τον εννοούν οι άθεοι και οι ψευτοκολτουριάρηδες. Ξέρετε πώς ? Όταν η Εκκλησία θα κάνει τη δουλειά της και δεν θα μπορεί να της φέρει εμπόδια το Κράτος. Π.χ. δεν δέχεσαι και δεν τελείς τα Μυστήρια της Εκκλησίας (Γάμο, Βάπτιση, κ.α.) ? Εφαρμόζω τους Ιερούς Κανόνες και δεν σε κηδεύω, δεν σε κοινωνώ, δεν σου κάνω μνημόσυνα, κλπ. Έτσι δεν θα μπορούν να διαμαρτύρονται και οι ερμηνευτές- ΄΄αγαπολόγοι΄΄ της Αγίας Γραφής (βλέπε αρνητές της πίστης) που ανοίγουν το στόμα τους μόνο για να κατηγορήσουν τους Κληρικούς και την Εκκλησία μας. Διότι, τότε, θα έχει, όντως, πλήρη ελευθερία η Ελλαδική Εκκλησία και θα απαγκιστρωθεί από τις άνομες ορέξεις των κάθε λογής πολιτικάντηδων που μας διαφεντεύουν και που την χρησιμοποιούν ως ψηφοθηρική δεξαμενή τις προεκλογικές περιόδους.-
Γιώργος Φωτ. Παπαδόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου