Ένα άρθρο και μια οφειλόμενη απάντηση!

Ιερά φακελάκια...
Του Δημήτρη Φρεζούλη στην εφημερίδα Η ΑΛΗΘΕΙΑ (4/5/2011)

«Χρησιµοποιείτε τους παπάδες σαν σάκο του µποξ και τα βάζετε συνέχεια µαζί τους…». Αυτό µου είχε πει κάποτε ένας ιερέας όταν δεν θυµάµαι ακριβώς τι είχα γράψει που δεν τους κολάκευε. Ελάτε, όµως, που κάποιοι από αυτούς και να θέλω ν’ αγιάσω δε µ’ αφήνουνε. Γιατί, σίγουρα, όπως όλα τα δάχτυλα των χεριών µας δεν είναι τα ίδια, έτσι και οι άνθρωποι και, φυσικά, οι παπάδες δεν είναι οι ίδιοι. Υπάρχουν εκείνοι που είναι υπόδειγµα, υπάρχουν κι εκείνοι που θεωρούν την αποστολή τους επάγγελµα… Τι έµαθα πρόσφατα…; Ότι κάποιοι απ’ αυτούς, έτσι και λειτουργήσουν σε κάποια γιορτή που δεν τελείται Κυριακή στην ενορία τους, παίρνουν φακελάκι από τους επιτρόπους ή το αδελφάτο που τιµά κάποιο άγιο ή αγία. Και, βέβαια, οι λειτουργίες αυτές δεν έχουν σχέση µε ιδιώτη που θέλει να κάνει µια τέτοια και µε γεια του και χαρά του, ούτε µε µνηµόσυνα. Έχουµε πολλές εκκλησίες κλειστές που λειτουργούνται µόνο στη γιορτή τους. Ε, όταν πηγαίνουν, λοιπόν, να τις λειτουργήσουν, το φακελάκι είναι απαραίτητο… Βέβαια ένα ερώτηµα είναι αν φταίνε οι ίδιοι ή οι επίτροποι που τους τα δίνουν. Ας πούµε όµως ότι αυτοί οι τελευταίοι από ευγένεια τους προσφέρουν το φακελάκι. Εξασφαλίζοντας το περιεχόµενό του είτε από αρτάκια που µοιράζουν, είτε από άλλα έσοδα, που θα µπορούσαν όµως να διατεθούν γι’ άλλους σκοπούς. Εκείνοι δεν µπορούν να αρνηθούν να το πάρουν; Από τη στιγµή µάλιστα που είναι δηµόσιοι υπάλληλοι και ο µισθός τους πέφτει κανονικά κάθε µήνα. Η υποχρέωσή τους εξαντλείται σε µια κυριακάτικη λειτουργία; Όλες τις υπόλοιπες µέρες της εβδοµάδας δεν κάθονται; ∆εν έχουν άλλη υποχρέωση που απορρέει από αυτή καθ’ αυτή την ιδιότητά τους ως λειτουργοί του Υψίστου; Με λίγα λόγια, γιατί πρέπει να πληρώνονται για κάτι που είναι µέσα στις υποχρεώσεις τους;

Και η απάντηση που εστάλη με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο άμεσα:

Αγαπητέ κύριε Φρεζούλη, 

Διάβασα σήμερα (4/5/2011) στην εφημερίδα «Η ΑΛΗΘΕΙΑ» στη στήλη «Καθημερινά» το άρθρο σας με τίτλο «Ιερά φακελάκια…» και επ’ αυτού καταθέτω τις παρατηρήσεις μου: 

Σαν πρόεδρος του Συνδέσμου Κληρικών Χίου, αλλά περισσότερο σαν ιερέας της ακριτικής Χίου αποκρούω με αγανάκτηση την ρητορική ερώτηση-συμπέρασμά σας: «Η υποχρέωσή τους εξαντλείται σε μια κυριακάτικη λειτουργία; Όλες τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας δεν κάθονται;» 

Όχι αγαπητέ μου, ο παπάς δεν κάθεται, δεν τον αφήνει το ποίμνιό του, ο λαός του Θεού να «κάτσει». Είναι ο ένστολος πολίτης, θρησκευτικός και συνάμα δημόσιος λειτουργός, που είναι στη διάθεση των λαϊκών αδελφών του 24 ώρες το 24άωρο. 

Δεν έτυχε να διαβάσετε ποτέ το Εορτολόγιο της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας για να δείτε το μέγεθος μιας μόνο από τις πτυχές του πολύπλευρου έργου του ορθοδόξου κληρικού; Ίσως κάποιοι «μνημοσυνάκηδες» βλέπουν τον λειτουργό μόνο κάποιες Κυριακές και μάλιστα βιαστικά στο τέλος της Λειτουργίας, στα Νεκρώσιμα, κοιτάζοντας και το ρολόι τους, προφανώς γιατί η όλη η υπόθεση τους είναι αγγαρεία! Να ξέρετε όμως ότι και γι’ αυτούς, αλλά και για κείνους που έχουν αντικληρικό πνεύμα, που βλέπουν παπάδες και βγάζουν καντήλες, τόσο οι Ναοί της Ορθοδοξίας μας, όσο και η αγκαλιά των ιερέων μας είναι ανοιχτή, αφού έτσι επιτάσσει ο Χριστός μας, που είναι η Σταυροαναστάσιμη Αγάπη! 

Δεν σας μίλησε κανένας για το πολύπλευρο έργο των εφημερίων, οι οποίοι πέραν της λειτουργικής, λατρευτικής διακονίας τους, έχουν και την ποιμαντική μέριμνα και φροντίδα της ενορίας τους, με ότι αυτό συνεπάγεται; Προΐστανται των καλών έργων εντός της ενορίας μαζί με τους λαϊκούς συνεργάτες τους, διοικούν και διαχειρίζονται τα περιουσιακά στοιχεία του Ενοριακού Ναού και των, συνήθως, πολλών παρεκκλησιών και εξωκλησιών, μεριμνούν για τη συντήρηση, την ανακαίνιση και τον ευπρεπισμό των ιερών καθιδρυμάτων. Παράλληλα διευθύνουν το κατηχητικό-νεανικό και προνοιακό έργο της ενορίας. Η παρουσία τους είναι καθοριστική στη διατήρηση και συνέχιση πατροπαράδοτων εθίμων και ιερών παραδόσεων, που είναι άρρηκτα συνδεμένες με τον Εoρτολογικό και Λειτουργικό Κύκλο της Εκκλησίας μας. 

Θα μου πείτε για τις «κακές εξαιρέσεις», και εγώ θα σας πω πως αυτές επιβεβαιώνουν τον «καλό κανόνα»! Και δεν αποτελούν μέτρο σύγκρισης για τον ιερό μας κλήρο! Αν δεν θέλουμε να έχουμε «κακές εξαιρέσεις», τότε σε όλα τα «λειτουργήματα» πρέπει να προσπαθήσουμε να εισέρχονται οι «άξιοι». Να μην ξεχνάμε όμως πως οι ιερείς μας, όπως και οι ιατροί μας και οι δάσκαλοί μας, προέρχονται από τη συγκεκριμένη κοινωνία, που δεν είναι «κοινωνία αγγέλων», αλλά μια μεταπτωτική κοινωνία, με όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες και τα προβλήματά της! 

Με εκτίμηση, 

Πατήρ Γεώργιος Κωνσταντίνου, Εφημέριος της Καλλιμασιάς και πρόεδρος του Συνδέσμου Κληρικών Χίου.