Άρθρο του Γεωργίου Φ. Παπαδόπουλου
Εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ 29/4/2011, σελ. 2
Εδώ και αρκετά χρόνια, από μικρό παιδί, τριγυρίζουν στο μυαλό μου διάφορες σκέψεις γύρω από το έθιμο του «ρουκετοπόλεμου» στο Βροντάδο, το βράδυ της Ανάστασης, μεταξύ των ενοριών της Παναγίας Ερειθιανής και του Αγίου Μάρκου.
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθούμε κάθε χρόνο τη δράση των παιδιών-αλλά και των μεγαλυτέρων-για την προετοιμασία, το μεράκι και το ζήλο τους για τη διατήρηση του εθίμου αλλά και από την άλλη την αγωνία των κατοίκων πέριξ των Ναών, των εκκλησιαζομένων και των Αρχών του τόπου, ώστε να διασφαλιστεί η περιουσία του καθενός μας, πάνω απ΄ όλα, η σωματική ακεραιότητα όλων.
Στο σημείο όπου οι περισσότεροι θεωρούν ότι το έθιμο πρέπει να συνεχιστεί, θα συμφωνήσω. Και θα συμφωνήσω ότι, όπως το παρέλαβαν από τους προπαππούδες, τους παππούδες και τους γονείς τους, έτσι θα πρέπει να το τηρήσουν και οι ίδιοι και να το μεταδώσουν στα παιδιά και στα εγγόνια τους.
Όμως, επιτρέψτε μου να πω τη γνώμη μου ότι, δηλαδή, ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΘΙΜΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ.
Οι παππούδες και οι γονείς όσων σήμερα επικαλούνται την τήρηση του εθίμου διέθεταν πρωτίστως ΔΙΑΚΡΙΣΗ έναντι του Θεού και των συνανθρώπων τους. Και ήξεραν πολύ καλά πώς να τηρούν την παράδοση της λαογραφίας του τόπου που, όμως, ήταν άρρηκτα συνυφασμένη με την παράδοση της Εκκλησίας μας, η οποία, εξάλλου, έχει την τιμή και την δόξα που Της αρμόζει πάντοτε αλλά και ιδιαίτερα τις ημέρες αυτές, μιας και αναφερόμαστε σε τοπικές εκδηλώσεις-δρώμενα-έθιμα που σχετίζονται με την Ανάσταση του Χριστού.
Το έθιμο, λοιπόν, όπως γίνεται σήμερα, καμία σχέση δεν έχει με την ΠΑΡΑΔΟΣΗ. Τονίζω τη φράση «όπως γίνεται σήμερα» και θα εξηγήσω το γιατί.
Και διευκρινίζω:
1) Όσοι συμμετέχουν στα συνεργία προετοιμασίας του «ρουκετοπόλεμου» εκκλησιάζονται τη Μεγάλη Εβδομάδα, διάγουν τις ημέρες αυτές με κατάνυξη, δέος, αυτοκριτική, νηφαλιότητα, ευπρέπεια, εγκράτεια; Ή, μήπως, αναλώνονται πρωί και βράδυ με τις «ρουκέτες» τρώγοντας, πίνοντας (ενίοτε και μεθώντας) και χορεύοντας την Μεγάλη Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο; Μου έκανε αλγεινή εντύπωση το γεγονός να ψήνουν μπριζόλες και να χορεύουν μεθυσμένοι κάποιοι τη Μεγάλη Παρασκευή, τις εικόνες δε αυτές προέβαλαν πέρυσι τηλεοπτικοί σταθμοί πανελλήνιας εμβέλειας στα δελτία ειδήσεών τους.
Την ίδια – αλγεινή – εντύπωση σχημάτισα και τη στιγμή που, επίσης τουλάχιστον έως πέρυσι, είχα δει στην τηλεόραση κάποιους νεαρούς να έχουν «ονοματοδοτήσει» το συνεργείο τους με την επωνυμία ενός ροκ συγκροτήματος «heavy metal» μουσικής(!). Μπορεί κάποιος να μου πει τι σχέση έχουν όλα αυτά με την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ και όσα μάς κληροδότησαν οι πρόγονοί μας να τηρούμε ως ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ και ΕΘΙΜΑ; Στο σημείο, λοιπόν, αυτό, το έθιμο-όπως το κάνουν σήμερα κάποιοι- δε συνάδει πρώτον με την ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ.
2) Κάθε χρόνο γνωρίζουμε ότι τόσο οι κάτοικοι όσο και οι Αρχές περνάνε τον «παθών τους τον τάραχο» προκειμένου να διασφαλίσουν την περιουσία των ενοριτών που τα σπίτια τους βρίσκονται μέσα στις «επίμαχες» περιοχές.
Εγώ δε γνωρίζω κανένα έθιμο σε κανένα ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟ κράτος που να ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛIΤΩΝ. Εάν κάνω λάθος συγχωρέστε με και διορθώστε με, αλλά νομίζω ότι έτσι είναι.
3) Παλαιότερα, είχαμε ακούσει στα ΜΜΕ τον, τότε, δήμαρχο Ομηρούπολης να αναφέρει ότι για να κάνει σωστή προφύλαξη καθώς και τις απαιτούμενες εργασίες πριν και μετά τον «ρουκετοπόλεμο», χρειάζεται περί τις 40.000 ευρώ. Ακούσαμε, επίσης, ότι κατασκευάστηκαν περί τις 75.000 ρουκέτες…(!), αξίας 1 ευρώ εκάστη, δηλαδή το όλο κόστος τους ανήλθε σε 75.000 ευρώ(!). Σύνολο, λοιπόν, 75.000 ευρώ οι ρουκέτες και 40.000 ευρώ ο Δήμος, φθάνουμε στις 115.000 ευρώ (δηλαδή περί τα 40.000.000 δρχ.) (!). Και ρωτώ: Σε μια εποχή έντονης εθνικής οικονομικής κρίσης, σε μια εποχή που το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας καταργεί (για λόγους οικονομίας) τις παρελάσεις αρμάτων, αυτοκινήτων και τις επιδείξεις πλωτών σκαφών και αεροσκαφών κατά τις Εθνικές Επετείους της πατρίδας μας (τι πιο Ιερό), σε μια εποχή που δεν επιτράπηκε ούτε στους Έλληνες της Ομογένειας να εορτάσουν την επέτειο της 25ης Μαρτίου, σε μια εποχή που μειώνονται μισθοί
και συντάξεις, σε μια εποχή που φορολογούνται οι πάντες ακόμη και για 1 ευρώ(!) και που το ίδιο το κράτος συνέστησε δημόσιο τραπεζικό λογαριασμό συγκέντρωσης χρημάτων για την απόσβεση του δημοσίου χρέους, είναι ή δεν είναι ΠΡΟΚΛΗΣΗ να δαπανώνται 115.000 Ευρώ -και μάλιστα «μάυρα» τα περισσότερα εξ αυτών (αφού είναι προφανές ότι δεν μπορούν να εκδοθούν νόμιμα παραστατικά για την προμήθεια και διακίνηση παράνομων υλικών)- για το έθιμο του «ρουκετοπόλεμου»; Άρα, ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΙΣΘΗΜΑ.
4) Κατά τον ίδιο και παρόμοιο τρόπο προκαλείται το περί δικαίου δημόσιο αίσθημα όταν το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (Δημόσιας Τάξης) εκδίδει απαγορευτικές εγκυκλίους για την ρίψη πυροτεχνημάτων, βαρελότων και βεγγαλικών ανά την Ελλάδα και η Αστυνομία παρακολουθεί αδύναμη και απαθής έξω από τις Εκκλησίες τη ρίψη αυτή που, μάλλον, ταιριάζει στο ΜΕΣΑΙΩΝΑ, αφού ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. Ή όταν πληροφορούμαι ότι υπάρχουν εκατοντάδες γιαγιάδες αλλά και μικρά παιδιά σε πολλές ενορίες, που δεν πάνε στην Ανάσταση, διότι φοβούνται τα «μπομπάκια» κι ενώ κανένας δεν είναι σε θέση να βάλει φρένο στο αίσχος αυτό που επικρατεί σε πάμπολλες ενορίες του νησιού μας αλλά και στην Ελλάδα ολόκληρη.
Ευθύνεται και η τοπική Εκκλησία που έχει ανεχθεί όλη αυτή την κατάσταση. Όπου δεν υπάρχει μετριασμός ας ματαιώνεται η τελετή της Ανάστασης! Κι ας κάθονται μόνοι τους οι «εθιμικοί» να ρίχνουν πυροτεχνήματα!
Πληροφορήθηκα ότι, φέτος, σε χωριό της Ν. Χίου, έφεραν κάτω πόρτες και παράθυρα της Εκκλησίας και άνθρωποι κινδύνευσαν ακόμη και μέσα στην Εκκλησία! Πρέπει να καταστεί σαφές ότι αυτά όλα απέχουν παρασάγγας από την παράδοση της Εκκλησίας. Για να μην πω ότι στερούνται πνευματικότητας όσοι «εκκλησιαστικοί» προτρέπουν τα μικρά παιδιά να ρίχ νουν «μπομπάκια», αναλώμενοι με αυτά και χάνουν, έτσι, το πραγματικό νόημα των εορτών του Πάσχα.
Καταλήγω, λοιπόν, συνοψίζοντας και λέγοντας ότι το έθιμο αυτό σήμερα κινείται ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ.
Κινείται και υλοποιείται αμαυρώνοντας, παρά τηρώντας, την παράδοση.
Κι όμως, μπορεί να συνεχίσει στο διάβα του χρόνου αρκεί να προσεχθούν ορισμένα σημεία στην εφαρμογή του:
1) Ο «ρουκετοπόλεμος» να καθιερωθεί επισήμως ως έθιμο με Νομοθετική ρύθμιση (τοπικού χαρακτήρα) η οποία θα επιτρέπει να εφαρμόζεται υπό την αιγίδα της Περιφέρειας και του Δήμου και υπό την αυστηρή εποπτεία της Αστυνομίας. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για τους βουλευτές μας. Όποιος το κατορθώσει αυτό επί των ημερών του θα γραφτεί το όνομά του στην ιστορία του τόπου. Και το έθιμο θα διασφαλίσει αλλά και το λαό.
2) Οι ρουκέτες που θα κατασκευάζονται δε θα υπερβαίνουν τις δύο χιλιάδες (2.000), δηλαδή τις 1.000 ανά ενορία (Παναγίας Ερειθιανής και Αγίου Μάρκου αντίστοιχα). «Ούκ εν τω πολλώ το εύ, αλλ΄ εν τω εύ το πολύ».
3) Εφόσον το έθιμο θα έχει επισήμως κατοχυρωθεί με Νομοθετική ρύθμιση, οι αρμόδιες – εντεταλμένες από την πολιτεία υπηρεσίες, θα μπορούν να αποζημιώνουν για τυχόν ζημίες ιδιοκτησιών, κάτι που σήμερα δεν είναι σύννομο από τον ισχύοντα Δημοτικό Κώδικα και αναζητούνται από τους ιθύνοντες άλλοι -«πλάγιοι»- τρόποι αποζημίωσης. Ας προβούν σε ομαδική μήνυση οι θιγόμενοι κάτοικοι να δείτε πώς θα τρέχουν όλοι!
4) Τα έξοδα για το υλικό και την κατασκευή θα αποδεικνύονται δια τιμολογίων, θα κατατίθενται στο Δήμο και θα εξοφλούνται νομίμως, υπό την έγκριση της Περιφέρειας και του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Με τον τρόπο αυτό δε θα θησαυρίζουν κάποιοι «αετονύχηδες» με « μαύρα» χρήματα, τη στιγμή που ο φορολογούμενος πολίτης «ξεζουμίζεται» καθημερινά.
5) Καμία ρουκέτα δε θα κατασκευάζεται ούτε θα εκτοξεύεται πλην εκείνων που, επισήμως, ο Δήμος θα έχει δηλώσει-δια των συνεργείων των ενοριών. Κάθε παραβάτης θα διώκεται ποινικά με τη διαδικασία του αυτοφώρου και δίχως καμία νομική κάλυψη εκ μέρους των τοπικών Αρχών.
6) Η προετοιμασία (κυρίως η κατασκευή) θα προϋποθέτει ευπρέπεια και διάκριση και σε καμία περίπτωση δεν θα γίνεται εντός των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδας. Η προετοιμασία αυτή θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το Σάββατο του Λαζάρου και θα απομένει μόνο το «στήσιμο» των ρουκετών το οποίο θα γίνεται το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου και μέχρι το βράδυ.
Έτσι, θεωρώ ότι και το έθιμο τηρείται αλλά και οι -σωστοί- όροι διεξαγωγής του. Και το βασικότερο: Έτσι τιμούμε και την παράδοση αλλά και τους προγόνους μας, που μας το κληροδότησαν. Ας μην λησμονούμε την φράση του Αποστόλου Παύλου προς τον μαθητή του, Απόστολο Τιμόθεο «Εάν δε και αθλή τις ου στεφανούται, εάν μη νομίμως αθλήσει» (Β΄ Τιμοθ. Β΄, 5).
Εγώ ως Χιώτης δε δέχομαι τη δικαιολογία ότι όλα γίνονται για «να έρθει κόσμος στο νησί» το Πάσχα, «να κινηθεί και η αγορά». Αν είναι η Ανάσταση του Χριστού να λοιδορείται (διότι περί εμπαιγμού πρόκειται έτσι όπως γίνεται σήμερα αυτό που συμβαίνει) ή να τιμάται έτσι για να «τα ‘κονομήσουν» κάποιοι, ε, τότε τι να πω; Αυτό είναι το επίπεδο της ευμάρειάς μας... και το σύγχρονο... ευ ζήν(!). Όπως δεν μπορώ να δεχθώ το ίδιο αυτό-γελοίο και επαίσχυντο-επιχείρημα για τον εξής, απλούστατο, λόγο: Κάποιοι που ζητούν τουρισμό, χρεώνουν στους επισκέπτες μας 15-20 Ευρώ μια χωριάτικη σαλάτα...(!).
Τέλος, δεν μπορώ να λησμονήσω ότι αρκετοί συμπολίτες μας έχουν χάσει τη ζωή τους από τις ρουκέτες ή έχουν τραυματιστεί σοβαρά, διατηρώντας εμφανή τα σημάδια της δράσης αυτής επάνω τους, εφ΄ όρου ζωής. Προσωπικά, πονάω γνωρίζοντας ότι αρκετά Βρονταδουσάκια είτε έχασαν τη ζωή τους είτε λαβώθηκαν ανίατα. Γι΄ αυτούς -αλλά και όλους μας- πρέπει κάποιος να μεριμνήσει σοβαρά και υπεύθυνα, θεσπίζοντας τις όποιες Αποφάσεις ληφθούν με Νόμο της Πολιτείας, το συντομότερο.
Για την ιστορία και μόνο, να αναφέρω ότι φέτος υπήρξε καλύτερη οργάνωση από ποτέ και τούτο θεωρώ ότι οφείλεται, πρωτίστως, στον φίλο αντιδήμαρχο Ομηρούπολης κ. Κώστα Μούνδρο, ο οποίος αναλώνεται με ζήλο με ό,τι καταπιάνεται και- τουλάχιστον για την οργάνωση και επιμέλεια αυτή, όπως και για άλλες δράσεις- του πρέπουν συγχαρητήρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου