Του Γεωργίου Φωτ. Παπαδόπουλου- Κήρυκα του Θείου Λόγου
Την Κυριακή μετά τα Άγια Θεοφάνεια (Φώτα) η Αγία μας Εκκλησία έχει θεσπίσει να αναγινώσκεται στη Θεία Λειτουργία η Ευαγγελική περικοπή που μιλά, μεταξύ άλλων, για την μετάνοια και την Βασιλεία των Ουρανών. Ο Άγιος Ιωάννης, Προφήτης και Πρόδρομος του Σωτήρος Χριστού, κήρυττε <<Μετανοείτε, ήγγικε γάρ η βασιλεία των ουρανών>> (Ματθ. Γ΄, 2). Μετανοείτε, διότι έφθασε η βασιλεία των ουρανών. Αλλάξτε τρόπο και στάση ζωής, αλλάξτε συμπεριφορά, μην ξανακάνετε τα λάθη του παρελθόντος, <<ο Κύριος εγγύς>> (Φιλιπ. Δ΄, 5), ο Κύριος πλησιάζει.
Πολλοί θα αναρωτηθούν τι είναι η βασιλεία των ουρανών και που υπάρχει. Μια πρώτη εκτίμηση είναι, προφανώς, ότι αφού αποκαλείται <<των ουρανών>> θα είναι στους ουρανούς. Η σωστή απάντηση είναι ότι προήλθε από τους ουρανούς και ένα μέρος της βρίσκεται στους ουρανούς. Διότι η βασιλεία αυτή (αλλού ονομάζεται <<πολίτευμα>>) <<εν ουρανοίς υπάρχει>> (Φιλιπ. Γ΄, 20), με την έννοια ότι εγκαθιδρύθηκε από τον Θεό ο οποίος έπλασε τον ουρανό και την γη, ολόκληρο το νοητό (αντιληπτό) και το ανόητο κατά άνθρωπον (μη αντιληπτό με το ανθρώπινο μυαλό) στερέωμα. <<Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλει το στερέωμα>> (Ψαλμ. ΙΗ΄, 2). Και αλλού <<πας οίκος κατασκευάζεται υπό τινος, ο δε τα πάντα κατασκευάσας, Θεός>> (Εβρ. Γ΄, 4). Επίσης προήλθε εξ ουρανού με την έννοια ότι, ο τέλειος Θεός Υιός, έγινε και τέλειος Άνθρωπος ώστε να κατέβει στη γη, να ευαγγελιστεί τον λόγο του Θεού και να σώσει το ανθρώπινο γένος. Προήλθε, λοιπόν, από θρόνου δόξης της βασιλείας Αυτού, της οποίας δεν υπάρχει αρχή και τέλος, δηλαδή δεν υπάρχει χρόνος. Η ακριβής απάντηση βρίσκεται στη φράση του Χριστού <<η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστίν>> (Λουκ. ΙΖ΄, 21). Η βασιλεία του Θεού είναι μέσα σας, στην καρδιά σας. Γιατί το είπε αυτό ο Χριστός και τι ήθελε να δείξει στους ανθρώπους με αυτό ? Η βασιλεία του Θεού δεν είναι τόπος, όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Όπως μας λέει ο Ιερός Χρυσόστομος, η βασιλεία του Θεού δεν είναι τόπος αλλά τρόπος. Τρόπος ζωής. Και βρίσκεται μέσα μας διότι από την προαίρεση μας, τις πράξεις και τις πεποιθήσεις μας θα εξαρτηθεί η μελλοντική μας κρίση και κατάταξη στην αιωνιότητα. Με τον τρόπο αυτό υπάρχει συγκερασμός, ένωση, ενοποίηση της επίγειας, στρατευομένης Εκκλησίας (στη γη) - και στην οποία τώρα βρισκόμαστε - με την επουράνια, θριαμβεύουσα Εκκλησία (στους ουρανούς). Το ενοποιό στοιχείο μεταξύ της στρατευομένης και της επουράνιας Εκκλησίας είναι η Θεία Λειτουργία, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, οι μέτοχοι των οποίων θα ζήσουν αιώνια μαζί με τον Θεό. <<Ο τρώγων μου τη Σάρκα και πίνων μου το Αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ και έχει ζωήν αιώνιον>> (Ιωάν. ΣΤ, 56). Γι΄ αυτό και η Θεία Λειτουργία ξεκινά με τη φράση <<Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων>>. Ενώνει τον ορατό με τον αόρατο κόσμο. Ενώνει τη γη με τον ουρανό, ξεφεύγει από την έννοια του χώρου και του χρόνου και δείχνει τον τρόπο για τη σωτηρία.
Η βασιλεία του Θεού, λοιπόν, δεν είναι τόπος, αλλά τρόπος ζωής και αντίληψης. Τούτο μαρτυρείται και από άλλη μια φράση του Χριστού όταν είπε στους πιστούς <<Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην Αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν>> (Ματθ. ΣΤ΄, 33). Ζητάτε πρώτα τη Βασιλεία του Θεού – την ορθή δόξα, δηλαδή πίστη και την ορθή πράξη, το σωστό πιστεύω και την σωστή στάση ζωής – και την δικαιοσύνη του Θεού και όλα τα υπόλοιπα θα σας δοθούν. Μην αναλώνεστε υπεραρκούντως με τις βιοτικές μέριμνες, το βαθύτερο νόημα της ύπαρξης του ανθρώπου είναι η θέωση και αυτή επιτυγχάνεται με την επιδίωξη της Βασιλείας του Θεού, τον τρόπο ζωής που αρέσει στο Θεό και που Εκείνος ο ίδιος υπέδειξε ποιος είναι αυτός μέσα από την Αγία Γραφή.
Η αίρεση των Ρωμαιοκαθολικών (ή Παπικών) βουτηγμένη στην αμαρτία και τη διαστροφή του Ευαγγελίου, με έναν εωσφορικό Πάπα ο οποίος αρνείται να παραδεχτεί ότι κάνει λάθη, εναγκαλισμένο με το ΄΄αλάθητο΄΄ πρωτείο του…, έχει ποδοπατήσει τις επιταγές του Ευαγγελίου και όσα ο Κύριος εκήρυξε. Βουτηγμένοι στα πάθη τους, ποδοπάτησαν τα θεία γράμματα και μετέτρεψαν τη θρησκεία σε μια τυπική-κοσμική τελετουργία που δεν διαφέρει από αυτή των Εβραίων στα χρόνια που ήλθε ο Χριστός να την μεταβάλλει. Έτσι, είδαμε να κατασφάζουν λαούς, έχοντας στα χέρια τους Σταυρούς και Ευαγγέλια, είδαμε να φυλακίζουν και να εξορίζουν ανθρώπους, να εφευρίσκουν την ΄΄ιερά εξέταση΄΄, είδαμε να κάνουν δήθεν ΄΄ιερούς΄΄ πολέμους εξοντώνοντας λαούς, εκατομμύρια ψυχών. Είδαμε να επιδιώκουν τον εξοβελισμό και την αλλοίωση των πολιτισμών, όπως επί παραδείγματι στην Ελλάδα σήμερα η Ουνία, δευτερογενές προϊόν του Πάπα. Αυτά όλα έγιναν είτε από Καθολικούς είτε από Προτεστάντες. Ποτέ από Ορθοδόξους. Οι Ορθόδοξοι ποτέ δε ζήτησαν αυτό που ανήκε στον πλησίον τους. Πολεμούσαν μόνο και μάχονταν να κρατήσουν ακέραια αυτά που, δικαιωματικά, τους ανήκαν και που δεν ήθελαν να τους τα ατιμάσουν. Η Ορθοδοξία ταυτίζεται με την ελευθερία αλλά - κυρίως - τη δικαιοσύνη, ας το καταλάβουν καλά αυτό όσοι θέλουν να έχουν άποψη στα ζητήματα της πίστης. Η ιστορία είναι αδιάψευστη. Το τραγικότερο δε όλων είναι ότι οι πολέμιοί μας έμειναν αμετανόητοι. Καρδινάλιοι τραπεζίτες, καρδινάλιοι υπουργοί, καρδινάλιοι που εισέπρατταν χρήματα για να δίδουν – δήθεν – άφεση αμαρτιών. Σε τι διέφεραν αυτοί από τον Σίμωνα τον μάγο που θέλησε να δώσει χρήματα στους Αγίους Αποστόλους για να του μεταδώσουν τη θεία Χάρη να κάνει θαύματα ? Κι εκείνοι τον έδιωξαν ανεπιστρεπτί. Σε τι διαφέρουν αυτοί οι – δήθεν – κληρικοί από τους Φαρισαίους και τα προτεκτοράτα της εποχής του Χριστού ? Για να υπάρξει ένταξή μας στη βασιλεία των ουρανών απαιτείται μετάνοια. Μετάνοια ειλικρινής, μετάνοια που θα προέρχεται από τα εσώψυχα του ανθρώπου, μετάνοια που θα είναι το επισφράγισμα μιας αγαθής προαίρεσης. Ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος αναφέρει ότι <<είναι ψεύτης όποιος λέει ότι αγαπάει τον Θεό αλλά μισεί τον συνάνθρωπό του. Διότι πως είναι δυνατόν να μισεί αυτόν που βλέπει και να αγαπά αυτόν που δεν βλέπει ? (με τα σαρκικά του μάτια)>>. Επίσης, πρέπει να καταστεί σαφές ότι, καθένας που πέφτει στην αμαρτία υποδουλώνεται σ΄ αυτήν. <<πας ο ποιών την αμαρτίαν, δούλος εστίν της αμαρτίας>> (Ιωάν. Η΄, 34). Γι΄ αυτό θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και οι δικοί μας, Ορθόδοξοι, Κληρικοί όταν κάνουν τους υποτιθέμενους διαλόγους με τους αιρετικούς διότι κινδυνεύουν να αμαυρώσουν το δόγμα και την πίστη μας. Οι Άγιοι Πατέρες της Ορθοδοξίας, ανά τους αιώνας, υπέδειξαν λεπτομερέστατα πως πρέπει να αντιμετωπίζεται κάθε περίπτωση. Πολύ φοβάμαι, όμως, ότι από την ορθή αυτή γραμμή έχουν κάποιοι εξ ημών ξεφύγει. Διάλογος με εωσφορικά στοιχεία που εξακολουθούν να πιστεύουν στο αλάθητό τους, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το ιερό Ευαγγέλιο, δεν γίνεται. Καταντά περίγελος.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου