Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου- Αντιδημάρχου Παιδείας & Πρόνοιας
Τον εξαίρετο αγωνιστή, δημοκράτη, αντιστασιακό, μα πάνω από όλα άνθρωπο, Πάνο Καρασούλη, γνώρισα και συνδεόμουν μαζί του από τα παιδικά μου χρόνια. Συνέδεε την οικογένειά μου με τη δική του εκτίμηση και φιλία πολλών ετών.
Πολλές φορές, μαθητής ων αλλά και στρατιώτης μετέπειτα, τον είχα επισκεφθεί στο σπίτι του, στην Ευαγγελίστρια, όπου και κάναμε διάφορες συζητήσεις γύρω από γεγονότα που σημάδεψαν τον τόπο μας την εποχή του Γερμανού κατακτητή και της Αντίστασης. Κάποια τα έχω καταγράψει.
Τον καμάρωνα για τις δημοκρατικές και χριστιανικές του αξίες. Κάθε Κυριακή εκκλησιαζόταν, με την αγαπημένη του –επίσης μακαριστή– σύζυγο, στην Παναγία Ευαγγελίστρια και στη συνέχεια εξέδραμαν, κυρίως, προς τον Καρφά και τον Κάμπο. Μια φορά είχε έλθει και με βρήκε, μήνα Αύγουστο, στην κατασκήνωση των Προσκόπων, στο Μάναγρο Βολισσού και με πήγε επί τόπου να μου δείξει τη βάση μιας καλύβας και μια πέτρινη βρύση στην Καλλίτειχο (λίγο πριν τη Χωρή) όπου είχε κρυφτεί για να γλυτώσει από τους Γερμανούς το 1944 και έβγαινε το βράδυ για να πιει και να πάρει νερό. Το περιστατικό αυτό από τα χρόνια της πίκρας αναφέρει και στο περίφημο βιβλίο του <<Χίος 1943-44. Συμμαχική Στρατιωτική Αποστολή και Εθνική Αντίσταση>>, το οποίο έχω διαβάσει ολόκληρο οκτώ (8) φορές !!! Μάλιστα το επανεκδώσαμε σαν Δ.Σ. του Ομηρείου, επί Προεδρίας Αντώνη Λάρδα, σε Β΄ έκδοση, επαυξημένη και βελτιωμένη.
Διατηρώ στο αρχείο μου χειρόγραφα γράμματα του από τη Χίο, πριν φύγει για το μακρινό Βανκούβερ του Καναδά, αλλά και μηνύματα που μου έστειλε εκείθεν με τη συνδρομή της κόρης του, Σοφίας.
Γνωρίζω ότι αγαπούσε ειλικρινά την πατρίδα και βίωνε τις αξίες της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης στην καθημερινή του ζωή.
Γνωρίζω ότι ενεργούσε πάντοτε με γνώμονα το καθήκον και το κοινό συμφέρον και δεν αξίωνε ή απαιτούσε κάτι επί προσωπικού.
Γνωρίζω, επίσης, ότι ως χριστιανός που ήταν και τακτικός στην Ενορία του, είχε την αληθινή πεποίθηση ότι ο σαρκικός θάνατος είναι η μετάβαση στην όντως ζωή (Ιωάνν. Ε΄, 24). Γι΄ αυτό και δεν θα μιλήσω για οδύνη ή απώλεια. Θα μιλήσω για μετάβαση από τα πρόσκαιρα στα αιώνια, από τα φθαρτά στα άφθαρτα, από τα ευτελή στα πολύτιμα.
Καλό ταξίδι, κύριε Παναγιώτη. Χαίρε στο στερέωμα της αιωνιότητας !-
Σημείωση: Με αφορμή την εκδημία του Πάνου Καρασούλη, να υποσχεθούμε ότι, η παράλειψη του Δήμου, να μην εορτάσει την ετήσια μνήμη της απελευθέρωσης της Χίου από τη Γερμανική Κατοχή (10 Σεπτεμβρίου 1944) τα τελευταία δύο χρόνια, δεν θα επαναληφθεί. Η τιμή και η θύμηση έναντι των ανθρώπων της θυσίας και του αγώνα δεν πρέπει να λησμονείται. Οφείλουμε να την μεταλαμπαδεύσουμε στις μετέπειτα γενιές.- Γ.Φ.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου