Ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος για το συνέδριο "Εκκλησία και Αριστερά"

Του Σεβ. Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου

Κάποιος σοφός είπε "αν κλείσεις την πόρτα σου σε κάθε πλάνη, στο τέλος θα μείνει απ' έξω και η αλήθεια". Πράγματι ήταν ένα δύσκολο Συνέδριο, ήταν ένα μετέωρο βήμα. Γνωρίζαμε από πριν ότι η Εκκλησία δεν είχε να ωφεληθεί τίποτε. Η Αριστερά θα έφτιαχνε το προφίλ της. Κάποιοι μας είπαν "θα κουβαλήσετε νερό στο μύλο τους...". Σεβαστός αδελφός, δημόσια μας ...συλλυπήθηκε! Όμως η ακαδημαϊκή θεολογική κοινότητα του ΑΠΘ και ο Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας καθηγ. Σταμούλης, αποτελούσε εγγύηση σοβαρότητος του εγχειρήματος. Και το Συνέδριο άρχισε. Το αρχικό μούδιασμα έδωσε τη θέση του σε ειλικρινείς διαλόγους, επιτηδευμένους στην αίθουσα, πιο χαλαρούς στα διαλείμματα και "εξομολογητικούς" στα κοινά γεύματα. Οι εκπρόσωποι των δύο Αριστερών κομμάτων μάλλον δεν περίμεναν αυτήν την αμεσότητα και την άνετη παραδοχή των δεδομένων. Ναί, η Εκκλησία πάντα μιλούσε με πάθος ενάντια στον πολιτικό αυτό Χώρο, επειδή κι αυτός δεν περιοριζόταν στις εργασιακές και βιοποριστικές επαγγελίες αλλά αναμιγνυόταν στα χωράφια της μεταφυσικής εμπειρίας της Εκκλησίας. Τα τραγικά βιώματα των Χριστιανών στην Σοβιετική Ένωση αλλά και στην εμφυλιοπολεμική Ελλάδα επανέφεραν την Εκκλησία στα χρόνια των Διωγμών και των Κατακομβών. Ένας ηλικιωμένος ακροατής απηύθηνε την σκληρότερη ερώτηση "ποιά είναι τα παράπονα της Αριστεράς από την Εκκλησία;" Κι ο διάλογος άνοιγε. Ποιές ήταν διαχρονικά οι σχέσεις των δύο Χώρων; Τί σημαίνει δημόσιος χώρος και πώς πρέπει να γίνεται η διαχείριση των συμβόλων σ' αυτόν; Ποιά είναι η αλήθεια για την εκκλησιαστική περιουσία; Πως αντιμετωπίζουν την σοβούσα κρίση οι δύο Χώροι; Πως τάσσονται έναντι του μεταναστευτικού ζητήματος; Ποιά οφείλει να είναι η θέση και η φύση του μαθήματος των θρησκευτικών στο σημερινό σχολείο;

Θέματα δύσκολα που αν δεν τολμήσουμε να τα συζητήσουμε με υπευθυνότητα πρώτα μέσα του ο κάθε Χώρος, θα διαπιστώσουμε γρήγορα ότι τα γεγονότα και η ζωή θα μας κλείσουν το μάτι και θα μας προσπεράσουν. Ειπώθηκαν πολλά για την Εκκλησία που η Αριστερά φάνηκε ότι κακώς τα αγνοούσε. Ειπώθηκαν πολλά για την Αριστερά που η Εκκλησία μάλλον είχε δαιμονοποιήσει. Ειδικότερα οι σύνεδροι Ιεράρχες, εμφανιστήκαμε όχι σαν μιά συμπαγής αδιαπραγμάτευτη ομάδα, αλλά σαν ένας δημοκρατικός χώρος όπου επιτρέπονται οι διαφωνίες, συμπληρώνονται οι απόψεις και περιχωρούνται οι αντιθέσεις. Τους ξαφνιάσαμε! Είχαμε συγκροτημένο λόγο, τεκμηριωμένο, ευέλικτο, αυτοκριτικό, ελεύθερο και συγκαταβατικό. Δεν επιτρέψαμε λαϊκισμούς, δεν χαριστήκαμε στην φιλοφρόνηση, δεν υποστείλαμε την αλήθεια μας.

Όμως, ανοίξαμε ένα δρόμο. Όχι για να περπατήσει η Αριστερά, τάχα ανεβαίνοντας στην Εξουσία. Αλλά για να επανέλθουν τα πράγματα στη σωστή τους βάση. Τίποτε δεν θέλουμε να ξεχάσουμε αλλά και καμμιά από τις θύμησες δεν αφήνουμε να στοιχειώσει. Υπήρξαν Αριστεροί στην αίθουσα που εξέφρασαν με παρρησία την πίστη τους στο Χριστό και την αγάπη τους στην Εκκλησία. Υπήρξαν δεσμεύσεις επίσημες. Υπήρξαν θεωρητικές κομματικές "γραμμές" που ανέτρεπαν όσα μέχρι τώρα γνωρίζαμε. Μιά καθηγήτρια ρώτησε: " αυτά που μόλις είπατε, είναι άποψη του Κόμματός σας ή το λέτε "ανώδυνα" εδώ μέσα, στα πλαίσια ενός ακαδημαϊκού Συνεδρίου;"

Χρειάζεται να μάθουμε να συζητούμε στην Πατρίδα μας. Φτάνουν οι παράλληλοι μονόλογοι. Φτάνουν οι αυθαίρετες ερμηνείες και οι εξυπηρετούσες μεμονωμένες ατάκες. Όντως ο κ. Κουράκης εξέφρασε την αβασάνιστη άποψη για την μέσω φορολογίας μισθοδότηση του Κλήρου. Αλλά όταν επισημάνθηκε ότι η πρόθεσή του αυτή, έρχεται σε αντίθεση με τα λεγόμενα "προσωπικά δεδομένα", τότε, πολύ ειλικρινά το παραδέχτηκε και το ανέπεμψε σε κοινή συζήτηση. Αυτή είναι η δυναμική και η αλήθεια του διαλόγου, που για μας τουλάχιστον, είναι και πρέπει να παραμείνει ιερή τακτική.

Όταν ο Πατριάρχης Αθηναγόρας έφτασε στο Τελ-Αβίβ για να συναντηθεί το 1962 με τον Πάπα Παύλο ΣΤ΄, οι δημοσιογράφοι τον ρώτησαν: "τί περιμένετε από αυτήν τη συνάντηση;" Κι εκείνος απάντησε " ήρθα απλώς να πω μια "καλημέρα" στον αδελφό μου τον Πάπα". Όταν εκείνοι επέμεναν: "τί λένε οι θεολόγοι γι' αυτό;" τότε ο μεγάλος Αθηναγόρας είπε "δεν ξέρω τι λένε αυτοί που είναι τόσοι πολλοί, ξέρω τι λέει ο Χριστός που είναι ο Ένας".

Πηγή: www.imalex.gr