Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου- πρώην Δημοτικού Συμβούλου Χίου & μέλους Επιτροπής για τον ανδριάντα Πλαστήρα στη Χίο

Ασφαλώς, όσοι γνωρίζουν, στοιχειωδώς, σύγχρονη ελληνική ιστορία δεν θα μπορούσαν παρά να διαπιστώσουν ότι ορισμένοι εκπρόσωποι του Κ.Κ.Ε., ενήργησαν μέσα από ένα στείρο, στεγανό, παλαιοκομματικό πρότυπο και τούτο, διότι, στάθηκαν μικρόψυχοι στο να συνηγορήσουν – δια της ψήφου των κατά την τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου – στο να στηθεί ο ανδριάντας του γενναίου στρατηγού και Πρωθυπουργού Νικολάου Πλαστήρα στη Χίο. Και μάλιστα δίχως καμία δαπάνη εκ μέρους του Δήμου για τη φιλοτέχνησή του, γεγονός για το οποίο μόχθησαν επί δώδεκα χρόνια αρκετοί άνθρωποι εντός και εκτός Χίου. Κάποιοι ανέφεραν ότι και ο Πλαστήρας δεν είναι άμοιρος κοινωνικών ευθυνών διότι <<κι εκείνος έστειλε ανθρώπους στην εξορία>>. Θα δεχόμουν αυτήν τη ρήση εάν την εξέφραζε οποιοσδήποτε άλλος εκπρόσωπος ενός δημοκρατικού (όχι δεξιού) κόμματος και ακόμη περισσότερο ένας εκπρόσωπος της ευρύτερης Αριστεράς, όχι όμως του Κ.Κ.Ε. Διότι, για όσους γνωρίζουν, το Κομμουνιστικό κόμμα - ανά τον κόσμο - είναι το πλέον φασιστικό κόμμα (στην συμπεριφορά), έστειλε δε στην εξορία και την αγχόνη εκατομμύρια ανθρώπους, όπου κυβέρνησε. Ανθρώπους που κανέναν δεν ενόχλησαν, κανέναν δεν πείραξαν, παρά μόνον διαφωνούσαν με τις απόψεις και – κυρίως – την τακτική των κομμουνιστών. Ποιος μπορεί να ξεχάσει στη Ρωσία τους <<συντρόφους>> Στάλιν και Λένιν πόσους εξόντωσαν, τον <<σύντροφο>> Νικήτα Χρουστώφ πόσες εκατοντάδες χιλιάδες χριστιανούς έστειλε στη Σιβηρία, τις φυλακές και το μαρτύριο, πόσα παιδιά ξεκλήρισε από τις οικογένειές τους για να τα κάνει γενίτσαρους του κόμματος, πόσους έκλεψε, πόσους ξύρισε διότι τον ενοχλούσε ακόμη και η περιβολή τους… ! Αλήθεια, σε τι διέφερε αυτός από τον Μεταξά και τα <<τάγματα της Φρειδερίκης>> ή το παιδομάζωμα των Τούρκων, Αγαρηνών ? Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα πάνδεινα που υπέστησαν οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου από τον <<σύντροφο>> Εμβέρ Χότζα όταν αποδεκάτισε και διέλυσε κάθε εθνικό και θρησκευτικό στοιχείο της ζωής των συμπατριωτών μας ? Ποιος αμφιβάλει σήμερα, πλέον, ότι ο ΄΄κομμουνισμός΄΄ του Φιντέλ Κάστρο οδήγησε, στην Κούβα, έναν ολόκληρο λαό στην πενία και τον φασισμό ? Οι πλέον μαρτυρικοί λαοί του προηγούμενου αιώνα είναι οι Ρώσοι, οι Σέρβοι, οι Ουκρανοί και οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες, για τα πάνδεινα που υπέστησαν από τους κομμουνιστές δικτάτορές τους. Οι κομμουνιστές αυτοί μπορούν να συγκριθούν μόνο με τους διώκτες του Χριστιανισμού των τριών πρώτων, μετά Χριστόν, αιώνων. Ποιον πείραξαν οι απλοί αυτοί άνθρωποι και υπέστησαν τόσα ? Ποιον ενόχλησαν ? Κι έρχονται σήμερα οι αριστεροί εκείνοι, που δεν διέφεραν από τους φασίστες δεξιούς, εκείνους που έβαζαν αδελφό να σκοτώσει τον αδελφό του – στα χρόνια του εμφυλίου – οι μεν πρώτοι γιατί έτσι τους είπε η Ρωσία οι δε δεύτεροι γιατί έτσι τους είπε η Δύση και η Αμερική, να μιλήσουν για δικαιώματα και εξορίες. Εκείνοι, εάν τους είχε δοθεί ποτέ η εξουσία, θα είχαν κρεμάσει τους … μισούς Έλληνες… ! Δεν δικαιούνται να ομιλούν εκείνοι που καλλιεργούν το μίσος και τον φανατισμό. Το <<εσείς>> κι <<εμείς>>. Εγώ, δεν μιλώ προσωπικά κατά κανενός οπαδού ή στελέχους, αναφέρομαι γενικά. Μόνον ένας ανίδεος δεν γνωρίζει ότι, εάν δεν ήταν ο Πλαστήρας, εδώ σήμερα θα ήταν Τουρκία. Με την ηλιθιότητα που ταλάνιζε τότε όλους τους ξενόφερτους και ξενοκίνητους βασιλείς της Ελλάδος αλλά και τους ανθέλληνες αντιβενιζελικούς κομματάρχες, κατόρθωσαν να βγάλει η Ελλάδα τα μάτια της. Και εάν δεν ήταν ένας Πλαστήρας, εμείς σήμερα θα ήμασταν …τουρκόσποροι…! Γι΄ αυτό, <<καιρός του λαλείν και καιρός του σιγάν>> ! Γι΄ αυτό, περισσότερος σεβασμός στη μνήμη κάποιων που, ειλικρινά και ουσιαστικά, προσέφεραν στην πατρίδα τους με έργα και όχι μέσα από μεγαλόστομες, κούφιες, αδέκαρες φωνασκίες που αναλώνονται ενώπιον λίγων ατόμων σε μια στείρα κομματική συγκέντρωση. Και στο κάτω κάτω της γραφής, από μια πρόχειρη έρευνα, θα μπορούσε κάποιος να διαπιστώσει ότι ο Δήμαρχος στην Καρδίτσα ο οποίος πρωτοστάτησε στις εκδηλώσεις τιμής στον Πλαστήρα είναι στέλεχος του Κ.Κ.Ε και εκλεγμένος με το Κ.Κ.Ε. Άλλα ισχύουν εκεί και άλλα εδώ ?

Τούτες τις χαλεπές ημέρες που διανύουμε, η Αριστερά πρέπει να …σοβαρευτεί ! Και για να γίνει αυτό πρέπει να αποβάλει τον λαϊκισμό, τη δημαγωγία και να μιλήσει ουσιαστικά, με επιχειρήματα και αντιπροτάσεις. Η στείρα άρνηση δεν πείθει κανέναν σκεπτόμενο πολίτη, μόνον τα πρόβατα ! Γι΄ αυτό και το ποσοστό της παραμένει καθηλωμένο, παρά το γεγονός ότι ο κόσμος ΄΄φτύνει΄΄-και δικαίως- τα δύο μεγάλα κόμματα. Είναι κρίμα, τη στιγμή που ο δικομματισμός ταλαιπωρεί την κατακαημένη χώρα μας, εδώ και 50 χρόνια, να μην υπάρχει μια σοβαρή, υπεύθυνη φωνή που να ελκύσει τον αγανακτισμένο λαό. Γι΄ αυτό – δυστυχώς – ο κόσμος στρέφεται προς τα άλλα <<αριστερίζοντα>> κόμματα αφού βλέπει ότι τα <<κωλύματα>> κάποιων δεν μπορούν να παραμεριστούν. Αντίσταση και πάλη, ναι, αλλά με σεβασμό στην ιστορία, τον άνθρωπο και με υπεύθυνες προτάσεις και επιχειρήματα. Προσωπικά, θέλω μια Αριστερά δυνατή, αλλά απαλλαγμένη από τις αγκυλώσεις και τους εναγκαλισμούς που την έχουν καθηλώσει στο να απευθύνεται μόνο στους προσηλωμένους στα κομματικά στερεότυπα του χώρου της. Μια τέτοια Αριστερά είναι νεκρή και αρκείται στο να αρέσκεται αυτοσαρκαζόμενη.-