Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου – πρ. Δημοτικού Συμβούλου Χίου
Τον εξαίρετο εκλιπόντα, καλοκάγαθο άνδρα και φιλάνθρωπο επιστήμονα, ήδη μεταστάντα, Αντώνη Κ. Ζαφειράκη, γνώρισα πριν πολλά χρόνια. Και όσοι τον γνώριζαν, είτε λίγο είτε πολύ, μπορούσαν από μια και μόνο κουβέντα του να διαπιστώσουν ότι επρόκειτο για έναν άνθρωπο που διακρινόταν για τη ήπια στάση και συμπεριφορά του, εκείνη που συνδύαζε την αρετή και την πραότητα, την αγαθοσύνη και την φιλανθρωπία, την φιλική αντιμετώπιση των ζητημάτων που απασχολούσαν τους συνανθρώπους του, με διάθεση προσφοράς και στήριξης.
Το άκουσμα του τέλους της επίγειας ζωής του με βρήκε στην Αθήνα για εκπαιδευτικούς σκοπούς κι έτσι δεν μπόρεσα να τον αποχαιρετίσω κατά την Εξόδιό του Ακολουθία. Όμως, νοερά, την ώρα εκείνη, στη σκέψη μου ήλθε μια φράση του, που μου είχε πει εμπιστευτικά το 2005, όταν ήμουν Πρόεδρος στον Δημοτικό Οργανισμό Πρόνοιας και που σήμερα – πλέον – θεωρώ ότι μπορώ να την πω και δημόσια: <<Γιωργάκι, εσύ που ξέρεις αρκετούς ενδεείς, εάν κρίνεις κάποιους που δεν έχουν χρήματα και χρειάζονται μικροβιολογικές εξετάσεις, στείλε μου τους – όσοι κι αν είναι αυτοί – να τους κάνω δωρεάν>>. Και όλα τούτα, δίχως καμία τυμπανοκρουσία ή προβολή. Μάλιστα σε κάποιους έδιδε και βοηθήματα εφόσον, βεβαίως, γνώριζε προσωπικά ότι, όντως, έχουν σοβαρό πρόβλημα. Επίσης, χαρακτηριστική είναι η φράση του, σε όσους τον προσφωνούσαν <<γιατρέ>>: <<Αντώνη με λένε. Έτσι να με φωνάζετε>>.
Αυτός ήταν ο Αντώνης Κ. Ζαφειράκης. Άνθρωπος όσο λίγοι στις ημέρες μας. Γιατρός δίχως έπαρση, εγωισμό, ιδιοτέλεια.
Είμαι βέβαιος ότι, ο Εξουσιαστής της ζωής και του θανάτου, Πανάγαθος και Φιλάνθρωπος Κριτής και Κύριος, τον έχει κατατάξει στη χορεία των δικαίων και εκλεκτών. Ας είναι η μνήμη του αιωνία. Στους δε οικείους του, τους οποίους θερμά συλλυπούμεθα κατ΄ άνθρωπον, να τον θυμούνται επί έτη πολλά και να ακολουθούν το παράδειγμά του.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου