Ιστολόγιο "Σύνδεσμος Κληρικών Χίου" 15 χρόνια (2008-2023) συνεχούς και συνεπούς παρουσίας στο διαδίκτυο στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://syndesmosklchi.blogspot.gr/
Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου Ἦχος πλ. δ'. Ἡ τοῦ στόματός σου καθάπερ πυρσός ἐκλάμψασα χάρις, τὴν οἰκουμένην ἐφώτισεν, ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυροὺς ἐναπέθετο, τὸ ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν. Ἀλλὰ σοῖς λόγοις παιδεύων, Πάτερ, Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Σύνδεσμος Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών, έτος ιδρύσεως 2007

Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Η επιστολή-καταπέλτης του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθίμου προς τη ΔΙΣ

Ο κ. Άνθιμος είναι ο μόνος Μητροπολίτης που διατυπώνει εγγράφως όλα όσα συζητούν μεταξύ τους πολλοί μητροπολίτες

Με μια επιστολή-καταπέλτη ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος εκφράζει την λύπη αλλά και τη δυσαρέσκεια του για τις συστάσεις της Ιεράς Συνόδου αναφορικά με τις δημόσιες τοποθετήσεις Ιεραρχών. " Δια ποίον λόγον ελήφθη η ως άνω απόφασις και εις ποίους αφορά η προτρεπτική αύτη Εγκύκλιος; Οι παντες συζητούν ότι αφορά εις 3-4 Αρχιερείς οι οποίοι ομιλούν η γράφουν δημοσίως δια τα εκκρηκτικά προβλήματα της Εκκλησίας και της πατρίδος μας, της Ελλάδος. Εις αυτούς, επομένως, τους Αρχιερείς έδει να απευθυνθήτε δι’ εγγράφου η και να τους εγκαλέσητε εάν σφάλλουν" σημειώνει στην δεκασέλιδη επιστολή του, στην οποία απαριθμεί όλα τα ζητήματα που απασχολούν την Ελλάδα και για τα οποία η Εκκλησία, υποστηρίζει ο κ.Άνθιμος, οφείλει να τοποθετείται. "Πως είναι δυνατόν οι πνευματικοί ποιμένες της Εκκλησίας να μενωμεν αδιάφοροι η σιωπηλοί, όταν οι πιστοί μας ερωτούν: Που είναι η Εκκλησία; Γιατί δεν ομιλεί; Γιατί δεν μας διαφωτίζει;"

Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή που απέστειλε ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος στη ΔΙΣ και κοινοποίησε στο σύνολο της Ιεραρχίας:

Μακαριώτατε άγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι άγιοι αδελφοί εν Κυρίω,

Εγενόμην αποδέκτης του υπ’ αριθμ. 3690/ 1684/ 17-6-2011 Υμετέρου εγγράφου, το οποίον απηυθύνατε και εις άπαντας τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Η υμετέρα αύτη ενέργεια πιθανον να εμπεριέχη αγαθήν προαίρεσιν, αλλ’ ομολογώ ότι με εξέπληξε, με ελύπησε και αφήκεν απαθείς τους πλείστους των Σεβ. Ιεραρχών, ενώ οι αρμόδιοι σχολιασταί ηγνόησαν το Υμέτερον έγγραφον! Προσωπικώς κατεχώρισα το έγγραφον αυτό εις τα απόρρητα, ούτε έδωκα αριθμόν εισερχομένου εγγράφου, δια να είμαι βέβαιος ότι δεν διέρρευσεν εις τον τύπον εξ αιτίας εμου. Αλλά δυστυχώς διέρρευσε προτού να το λάβωμεν.

Μακαριώτατε και Σεβασμιώτατοι,

Σας ερωτώ εν αγάπη και αληθεία : Δια ποίον λόγον ελήφθη η ως άνω απόφασις και εις ποίους αφορά η προτρεπτική αύτη Εγκύκλιος; Οι παντες συζητούν ότι αφορά εις 3-4 Αρχιερείς οι οποίοι ομιλούν η γράφουν δημοσίως δια τα εκκρηκτικά προβλήματα της Εκκλησίας και της πατρίδος μας, της Ελλάδος. Εις αυτούς, επομένως, τους Αρχιερείς έδει να απευθυνθήτε δι’ εγγράφου η και να τους εγκαλέσητε εάν σφάλλουν. Και το καταγράφω αυτό, διότι η κοινή εκκλησιαστική γνώμη με εντάσσει ως βέβαιον εις τους τρεις η τέσσαρας υπονοουμένους αδελφούς, δι’ όσα γράφω, δι’ όσα ομιλώ και δι’ όσα υπερασπίζομαι Εκκλησίαν και Ελλάδα.

Το σημαντικώτερον είναι ότι εξ επόψεως εφαρμογής των σχετικών διατάξεων του Νόμου 590/1977 «Περί Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος» (άρθρον 4 περ. στ’, άρθρον 9 παρ. 1), και βάσει των Αρχών της διοικήσεως του Δημοσίου και των ΝΠΔΔ, το έλασσον σώμα δεν δύναται να ελέγχη το μείζον συλλογικώς. Επομένως, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος δεν δύναται να ελέγξη συλλήβδην την Ιεραρχίαν, ούτε να ποδηγετήση τους 69 τον αριθμόν Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς. Ούτως, τα περί «εκκλησιαστικού ήθους» και περί του «μη υπερβαίνειν την Εκκλησίαν», αφορώντα εις τους Ιεράρχας της αγίας ημών Εκκλησίας, είναι απαράδεκτα, αδόκιμα και άγνωστα εις την ορθόδοξον εκκλησιαστικήν παράδοσιν κακαί εις την κανονικήν δεοντολογίαν.

Οφείλω να διευκρινήσω ότι ο σεβασμός προς την Διαρκή Ιεράν Συνοδον, ως θεσμόν της αγίας ημών Εκκλησίας, είναι αυτονόητος και αναντίρρητος, εφ’ όσον τηρείται η νομοθετημένη και κανονική ευταξία, η δε αγάπη και η τιμή, προς τον Μακαριώτατον Πρόεδρον και τους Σεβασμιωτάτους Συνοδικούς Αρχιερείς, είναι αυτονόητος, επιβεβλημένη, και τηρείται απαρεγκλίτως. Βεβαίως, η κρισιμότης των συγχρόνων προβλημάτων, οδηγεί ειςτινας παρεκκλίσεις, προσωρινής εντυπώσεως, ως συνέβη και εις Υμάς Μακαριώτατε, κατά την Σύνοδον της Ιεραρχίας τον Οκτώβριον του 2010, ότε απέφυγον υμετέραν προσωπικήν πρόκλησιν, χάριν της ειρήνης, αλλά και με την ομιλίαν Σας, κατά την θεμελίωσιν του Ξενώνος του «Θεαγενείου Νοσοκομείου», και ενώ ήσθε εις την Θεσσαλονίκην και ως φιλοξενούμενος.

Θα συμπληρώσω τας απόψεις μου επί του τεθειμένου ζητήματος, επικαλούμενος την απαράβατον ισχύν των πρεσβείων εις την εκκλησιαστικήν ζωήν των ορθοδόξων κληρικών, την οποίαν ουδόλως υπελογίσατε. Αναμφιβόλως, προκειμένου ειδικώς περί των Αρχιερέων, οι Μητροπολίται είμεθα άπαντες ίσοι, με εξαίρεσιν τον τίτλον του «πρώτου» δια τον εκάστοτε Αρχιεπίσκοπον, τον και Πρόεδρον της Ι.Σ.Ι. και της Δ.Ι.Σ.. Συμβαίνει, όμως, εις την υπό συζήτησιν συνοδικήν ενέργειαν, ο αντιπρόεδρος της Δ.Ι.Σ., Σεβ. Μητροπολίτης Σάμου και Ικαρίας κ. Ευσέβιος, μετά του οποίου έχω από χρονων ικανών αρίστας σχέσεις και αμοιβαίαν εκτίμησιν, να υπολείπεται της ταπεινότητός μου, ως προς τα πρεσβεία, κατά 21 ολόκληρα έτη.

Υπολογίσατε και την διαφοράν του νεωτέρου κατά τα πρεσβεία εις την Δ.Ι.Σ., εξαιρέτου και λίαν αγαπητού αδελφού Σεβ. Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, ο οποίος υπολείπεται κατά 28 έτη. Προς τούτοις δε, τρεις Συνοδικοί Αρχιερείς υπήρξαν οικότροφοι φοιτηταί του Οικοτροφείου της «Αποστολικής Διακονίας», το οποίον διηύθυνα επί των ημερών των μακαριστών Αρχιεπισκόπων κυρού Ιερωνύμου και κυρού Σεραφείμ, παρασχών εις τούτους τους οικοτρόφους τότε, πλουσίαν την αγάπην της αγίας ημών Εκκλησίας. Εξέχουσα δε περίπτωσις, εν προκειμένω, ως συνοδικός σύνεδρος, ο λίαν αγαπητός μου Σεβ. Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου κ. Μακάριος, ο οποίος πλην των άλλων φροντίδων, κατά τας σπουδάς και την σταδιοδρομίαν του, εδέχθη εκ των χειρών μου, Χαριτι Θεία, και τας τρεις αυτού ιεράς χειροτονίας! Κατά την εις επίσκοπον χειροτονίαν, προεξήρχεν ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, γνωστης ούσης της αντιθέσεώς του εις την εκλογήν αυτήν. Διευκρινίζω και προσεπιδηλώ. Το ζήτημα δεν είναι προσωπικόν, είναι καθαρώς πνευματικόν και ως εκ τούτου εκκλησιαστικόν. Το αγωνιώδες και ανησυχητικόν ερώτημα είναι ότι, ουδείς εκ των δώδεκα Συνοδικών, Μακαριώτατε, αντέστη εις την έγκρισιν αυτής της Εγκυκλίου της αποσταλείσης προς άπαντα τα μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η προσωπική Σας ευθύνη, Μακαριώτατε, είναι λίαν προφανής. Η κατά παλαιοτέραν παράδοσιν αποκαλουμένη πρεσβυτέρα Ιεραρχία, διαθέτει Ιεράρχας με τεσσαρακονταετή και πεντηκονταετή συνολικήν διακονίαν εις την ιερωσύνην και την αρχιερωσύνην, εις πνευματικόν και ηθικόν μέγεθος δηλονότι, ώστε να αναδεικνύεται τούτο απορριπτικόν των αιτιάσεων και αυτης εισέτι της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, εναντίον Αρχιερέων, υπερβάντων την ογδόην η την ενάτην δεκαετηρίδα της ζωής των.

Αφήκα τελευταίον το επίμαχον θέμα των ομιλιών, των συνεντεύξεων, των κηρυγμάτων και των δημοσιευμάτων ελαχίστων Σεβασμιωτάτων Ιεραρχων δια τα εκκλησιαστικά και τα εθνικά μας θέματα. Ευχαριστώ και ευγνωμονώ τον Άγιον Θεόν, διότι και δι’ αυτών των πρωτοβουλιών «ημών των ελαχίστων» ο λαός του Θεού παρηγορείται, ενισχύεται και αισθάνεται την παρουσίαν της Εκκλησίας πλησίον του. Δεν θα επιχειρήσω να δικαιολογήσω την έντονον ανάμειξίν μου εις τα εκκλησιαστικά, τα κοινωνικά και τα εθνικά προβλήματα τα οποία ταλανίζουν την πατρίδα μας και θέτουν υπό δεινήν δοκιμασίαν τον ελληνικόν λαόν, και δια τα οποία η αγία του Χριστού Εκκλησία έχει τεραστίαν ευθύνην δια να βοηθήση. Η
παλαιοτέρα και η πρόσφατος παράδοσις του εκκλησιαστικού και του εθνικού μας βίου βοά και σεμνύνεται δια την προσφοράν των ποιμένων της Εκκλησίας εις όλους τους αγώνας του Κράτους και του Έθνους των Ελλήνων. Το μεμονωμένον περιστατικόν των «βασιλικών» και των «βενιζελικών» αρχιερέων των αρχών του προηγουμένου αιώνος έχει τεθή εις το περιθώριον από την ιστορίαν, ενώ μενει πάντοτε αξιομνημόνευτος η σοφή και συγκινητική Εγκύκλιος του πολυκλαύστου κυβερνήτου της Ελλάδος Ιωάννου Καποδίστρια, δια της οποίας εζήτησε πρώτην την συμβολήν του ιερού Κλήρου δια την διοργάνωσιν του νέου τότε Ελληνικού Κράτους.

Αλλά και εις τους συγχρόνους αμφισβητίας και διώκτας της Εκκλησίας είναι απαραίτητον να υπομιμνήσκωμεν ότι κατά την διάρκειαν της τετρακοσιετούς δουλείας οι Τούρκοι απεκεφάλισαν η απηγχόνισαν η έπνιξαν εις την θάλασσαν ένδεκα (11) πατριάρχας, εθανάτωσαν εκατόν (100) επισκόπους, ενώ εις εξ χιλιάδας (6.000) υπολογίζονται οι φονευθέντες ιερείς κατά την διάρκειαν του ιερού αγώνος. Όλοι αυτοί και πλήθος άλλων αγωνιστων και διδασκάλων εκράτησαν την ελληνικήν γλώσσαν, εκαλλιέργησαν την ορθόδοξον εκκλησιαστικήν συνείδησιν και παράδοσιν, και ενίσχυσαν την επαφήν μετά του από αιώνων ελληνικού πολιτισμού. Έχομεν επομένως το χρέος και οι σύγχρονοι Έλληνες ποιμένες της Εκκλησίας να στηρίξωμεν τον λαόν μας, να αντισταθώμεν εις την απιστίαν, να αντιδράσωμεν εις την περιθωριοποίησιν της Εκκλησίας, να προστατεύσωμεν την ελληνικήν γλώσσαν, να αντισταθώμεν εις τα διεθνιστικά κηρύγματα και να καλλιεργήσωμεν την εθνικήν συνείδησιν του ελληνικού Λαού, ώστε με το ευνομούμενον Κράτος να διασφαλίσωμεν την εθνικήν μας αξιοπρέπειαν, την ελληνοχριστιανικήν μας συνείδησιν και την εδαφικήν ακεραιότητα της πατρίδος μας.

Επιτρέψατέ μου να Σας υπομνήσω ότι είχον το προνόμιον και την τιμην να αρχιερατεύσω επί τριάντα (30) έτη ως Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως εις τον Έβρον και την Θράκην, και ότι όσα με ηξίωσεν ο Θεός με τους συνεργάτας μου και τον πιστόν λαόν να επιτελέσωμεν, ήλλαξαν το τοπίον του Έβρου, δηλαδή, συν τη Σαμοθράκη, όλην την γραμμήν των Ελληνοτουρκικών Συνόρων. Όταν τον Μάρτιον του 1977, μετά την μεγαλειώδη και παλλαϊκήν συγκέντρωσιν και πορείαν εις την Αλεξανδρούπολιν, με επικεφαλής τον Μητροπολίτην, δια την ίδρυσιν της Ιατρικής Σχολής, ηρχίσαμεν την επομένην την προετοιμασίαν αναλόγου παλλαϊκής συγκεντρώσεως εις την κωμόπολιν των Φερρών, μου ετηλεφώνησεν εξ Αθηνών ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Κυρός Σεραφείμ και μου είπεν: «Άνθιμε, κάμε όπως νομίζεις. Σε πληροφορώ όμως ότι μου ετηλεφώνησεν ο υπουργός Παιδείας Γεώργιος Ράλλης και μου είπε. ‘εάν συνεχίση έτσι ο Αλεξανδρουπόλεως και συμβή το παραμικρό στις Φέρρες, θα του απαγγείλωμε κατηγορίαν ότι υποκινεί τον λαό σε στάση’». Εγώ έκαμα το χρέος μου με τους Εβρίτας και με όλας τας περαιτέρω ενεργείας και την σύμφωνον γνώμην των Αρχών και του Λαού, η Αλεξανδρούπολις έχει μίαν κατηξιωμένην Ιατρικήν Σχολήν και εν πρότυπον Πανεπιστημιακόν Νοσοκομείον. Ο Έβρος ως απόρθητον οχυρόν της Θράκης αποκαλείται της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού Παράδεισος.

Έχω εισέλθει ήδη εις το όγδοον έτος της αρχιερατείας μου ως Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, και με την παρέμβασίν μου, κατά τα Εγκαίνια της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης, την 9η ν Σεπτεμβρίου 2005 «ανέστησα» και δια την Ελλάδα το «Σκοπιανόν Ζήτημα» ενώπιον όλης της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της Χώρας και του μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού Χριστοδούλου. Έγινε πάταγος. Αλλ’ απετράπη ο κίνδυνος να προλάβη την εκπλήρωσιν των επιδιώξεών του το κράτος των Σκοπίων. Το παρόν θέμα είναι τεράστιον. Συνεχίζομεν όλοι μαζύ τον αγώνα δια την εφαρμογήν της εδαφικής εξισώσεως :

«Όπου ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ = ΕΛΛΑΔΑ και όπου ΕΛΛΑΔΑ = ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»,
με την εξής συμπλήρωσιν,
«Όπου ΕΛΛΑΔΑ + ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ = ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΙΑ».

Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι,

Ευγνωμονώ τον εν Τριάδι Άγιον Θεόν και την Παναγίαν Μητέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού δια την ευλογίαν και τον φωτισμόν τον οποίον παρέχουν εις την ταπεινότητά μου, και ευχαριστώ τον ορθόδοξον ευσεβή λαόν μας δι’ όσα μου έχουν χαρίσει, έτσι ώστε να συνεχίζω την αποστολήν μου δια την Εκκλησίαν και την ευαίσθητον περιοχήν του Βορειοελλαδικού χωρου. Και καθώς «ο Μακεδονικός αγών συνεχίζεται» φέρω πάντοτε εις τον νουν μου τους νέους Αρχιερείς της Μακεδονίας κατά την περίοδον 1905-1909, οι οποίοι μαζύ με γενναίους λαϊκούς αγωνιστάς και με το αίμα του αγνου Έλληνος Ήρωος ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ προητοίμασαν τον δρόμον δια την απελευθέρωσιν της Μακεδονίας το 1912-13. Ειδικώτερον μνημονεύω του αοιδίμου Μητροπολίτου Καστορίας Γερμανού Καραβαγγέλη, ο οποίος, προκειμένου να τελέση την Θείαν Λειτουργίαν εις ευαισθήτους περιοχάς, αφαιρούσεν από την ζώνην του το περίστροφόν του, το ετοποθετούσεν εκτός της αγίας Τραπέζης και μετά το «δι’ευχών» της Λειτουργίας, το ετοποθετούσε και πάλιν εις την μέσην του και έφευγεν με τους συνοδούς του δια να συναντήση τους αγωνιστάς.

Άγιοι Αδελφοί και Πατέρες,

Η Πατρίδα μας, η Ελλάδα, κλυδωνίζεται. Η οικονομική κρίσις συνοδεύεται από την κρίσιν των αξιών και των θεσμών. Έχομεν απολέσει μέρος της πολιτικοοικονομικής κυριαρχίας μας και διαβλέπομεν όλοι κινδύνους και δια την εδαφικήν ακεραιότητά μας! Οι πολιτικοί άνδρες της Χώρας μας θα πράξουν το καθήκον των μέσα εις τα πλαίσια του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, και ο λαός μας θα επιδείξη υπομονήν και φιλοπατρίαν. Το χρέος ημών των πνευματικών ποιμένων της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος ποίον είναι; Να μείνωμεν αδρανείς; Μη γένοιτο. Ως Διαρκής Ιερά Σύνοδος και ως μεγάλη Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας είναι απόλυτος ανάγκη να ανοίξωμεν φωτεινάς διόδους εις τα δρώμενα της εποχής μας δια το γενικόν συμφέρον του λαού μας και την σωτηρίαν της Πατρίδος μας. Η Ελλάδα χωρίς την Ορθόδοξον Εκκλησίαν δεν δύναται να ορθοποδήση και δεν δύναται να υπάρξη. Ο οδοστρωτήρ εναντίον των Χωρών με ολιγαρίθμους πληθυσμούς, η περιώνυμος «Παγκοσμιοποίησις» έχει ήδη επιτελέσει δυσ-μενές έργον. Παραλλήλως ένα νεοφανές αντιδραστικόν κλίμα Ελλήνων πολιτών εναντίον της Εκκλησίας βαίνει αυξανόμενον, αφού τελεί κυρίως υπό την επίδρασιν κομματικών αντιλήψεων γνωστών δια την υπ’ αυτών άρνησιν της χριστιανικής πίστεως και της Εκκλησίας εις την ζωήν μας. Ο λαός μας ανησυχεί, αγωνιά, κραυγάζει και ζητεί την συμπαράστασιν της Εκκλησίας εις τους προβληματισμούς του.

Πως είναι δυνατόν οι πνευματικοί ποιμένες της Εκκλησίας να μενωμεν αδιάφοροι η σιωπηλοί, όταν οι πιστοί μας ερωτούν :

• Που είναι η Εκκλησία; Γιατί δεν ομιλεί; Γιατί δεν μας διαφωτίζει;
• Γιατί δεν μας παρηγορεί; Γιατί η Εκκλησία μας δεν μας δίδει κατευθύνσεις;
• Γιατί δεν κηρύσσει με λόγους και έργα «Ιησούν Χριστόν εγηγερμένον εκ νεκρών»(Β’ Τιμ. β’8) ;
• Καλά είναι τα συσσίτια και ευχαριστούμεν, αλλ’ «ουκ έπ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος ...» (Λκ.δ’4).

Και επί πρακτικού επιπέδου ιδού τα προβλήματα εις μίαν πρώτην συνοπτικήν περιγραφήν.

1. Που βαδίζει σήμερα η ορθόδοξη χριστιανική Ελλάδα, η χώρα των πολιτισμών, των θυσιών και των αγαθών προθέσεών της προς όλον τον κόσμον; Διατί ήλλαξεν η ψυχολογία του λαού μας; Διατί επλημμύρισεν η ελληνική κοινωνία από εγκλήματα, ληστείας και ποικίλας καταχρήσεις και σκάνδαλα; Τι σημαίνει ότι βαδίζομε δια μίαν παγκόσμιον οικονομικήν διακυβέρνησιν, όπως ήδη διαφαίνεται; Μήπως όλα δεικνύουν ότι θα αλεσθούμε ως λαός εις τον μύλον της Παγκοσμιοποιήσεως; Και εάν είναι έτσι, πως θα διατηρήσωμεν την ορθόδοξον πιστιν μας, την εθνικήν μας συνείδησιν, και που θα κατευθυνθή η φιλοπατρία μας;

2. Η αλλαγή των κατευθύνσεων εις τον σημαντικώτατον χώρον της πρωτοβαθμίου και κυρίως της δευτεροβαθμίου εκπαιδεύσεως με την αποδυνάμωσιν του μαθήματος των Θρησκευτικών και τας καλλιεργουμένας αμφισβητήσεις περί των δύο Πανεπιστημιακών Θεολογικών Σχολών Αθηνών και Θεσσαλονίκης οδηγούν εις πλήρη αφαίμαξιν της πνευματικής ικμάδος και αφαίρεσιν των προϋποθέσεων της πατροπαραδότου ορθοδόξου χριστιανικής πίστεως. Εις το ίδιον κεφάλαιον ανήκει η αναγκαιότης της διατηρήσεως των τεσσάρων (4) Ανωτάτων Εκκλησιαστικών Ακαδημιών, των οποίων η κυρία αποστολή είναι ο καταρτισμός, η παιδεία και το φρόνημα των σπουδαστών δια να καταξιωθούν να αναδειχθούν ιερείς της Εκκλησίας μας.

3. Η ανάγκη της πλήρους, σαφούς και ακριβούς διαφωτίσεως του ελληνικού λαού δια την περιώνυμον εκκλησιαστικήν περιουσίαν, είναι έργον πρώτης επιλογής της Εκκλησίας μας, επειδή είναι το ισχυρότερον όπλον των κατηγόρων κατά της Εκκλησίας, Με την μέθοδον των Εγκυκλίων και των φυλλαδίων «Προς τον Λαόν» δεν λύεται το ζήτημα. Είναι ανάγκη να χρησιμοποιήσωμεν όλα τα μέσα ενημερώσεως, εν συνεργασία με ειδικούς ανθρώπους, οι οποίοι γνωρίζουν να επηρεάζουν την κοινήν γνώμην.

4. Η αναστολή των χειροτονιών δια την ανάδειξιν των νέων ιερέων-στελεχών της Εκκλησίας έχει λυπήσει όλην την κοινωνίαν και τον ιερον κλήρον. Εις τον Τύπον της 20/7/2011 ανεγράφη ότι δέκα(10) ιερείς-και όχι πέντε(5) θα συνταξιοδοτούνται και ένας θα χειροτονήται ! Δυστυχώς ουδείς εσκέφθη να είπη εις την Κυβέρνησιν ότι η ανάδειξις των νέων κληρικών δια την Εκκλησίαν είναι ο,τι είναι κατ’ έτος τον Ιούνιον δια την Πολιτείαν η ορκωμοσία των αποφοίτων αξιωματικών στρατού, ναυτικού και αεροπορίας, οι οποίοι απεφοίτησαν εκ των λεγο-μένων παραγωγικών Στρατιωτικών Σχολών. Προϋπόθεσις υπάρξεως της ορθοδοξίας είναι η ιερωσύνη. Ουδέποτε εις τους παρελθόντας αιώνας υπήρξεν τοιούτον μέτρον.

5. Η ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΟΥ είναι εν επίμαχον ζήτημα δια τους Έλληνας Χριστιανούς. Υπό της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου εγένοντο και επιτροπαι και συνεδρίαι. Το αποτέλεσμα είναι ότι το Νομοσχέδιον δια την ΚΑΡΤΑΝ κατετέθη εις την Βουλήν, χωρίς να έχη τεθή υπ’ όψιν της Εκκλησίας. Το θέμα αυτό είναι και επείγον και σοβαρότατον.

6. Η Νεότης και αι ευθύναι της Εκκλησίας, δηλαδή όλων ημών. Ιδού το πρόβλημα. Είναι ανάγκη να θέσωμεν τας βάσεις, υπό τα νέα σύγχρονα δεδομένα, δια μίαν ουσιαστικήν παρέμβασιν της Εκκλησίας υπέρ της νεότητος με έμπρακτον και μόνιμον ενδιαφέρον υπό των ποιμένων της Εκκλησίας και των συνεργατών αυτών. Τα μεγάλα κεφάλαια του θεματος αυτού είναι : η εδραίωσις της πίστεως εις τον Χριστόν εις τας συνειδήσεις των νέων και των νεανίδων, η αποφυγή του θανασίμου κινδύνου των ναρκωτικών και του αλκοολισμού και ο ορθός επαγγελματικός προσανατολισμός επ’ ωφελεία των ιδίων των νέων και της ελληνικής κοινωνίας. Εν μέγα εισέτι θέμα δια την νεότητα είναι η γνωσις και ο σεβασμός των μεγάλων αξιών της ζωής.

7. Η πολιτική κηδεία και η καύσις των νεκρών. Υπό των μεγάλων Δημων της Χώρας ήδη αποφασίζεται η παραγγελία αποτεφρωτήρων δια την καύσιν των νεκρών. Αναγκαία η σαφής θέσις της Εκκλησίας επί του θέματος αυτού και η πρόληψις του φαινομένου, ως αντικειμένου εις την χριστιανικήν πίστιν. Η τέφρα αντί της ταφής «εις την γην εξ ης ελήφθη» ο άνθρωπος, είναι πράξις μηδενισμού και προσβολής του Δημιουργού, ο οποίος έπλασεν τον άνθρωπον κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν του, και ενέπνευσεν εις αυτόν πνοήν ζωής, και μετ’ αυτήν ώρισεν την προσδοκίαν της αναστάσεως των νεκρών κατά την δευτέραν του Χριστού παρουσίαν, κατά το Σύμβολον της Πίστεως.

8. Το Τάμα του Έθνους. Σύλλογοι και οργανώσεις θέτουν συνεχώς την υποχρέωσιν Κράτους και Εκκλησίας δια την εκπλήρωσιν του «Τάματος του Έθνους» ήτοι την ανέγερσιν ενός μεγάλου ιερού Ναού επ’ ονόματι του Σωτήρος Χριστού εις την πρωτεύουσαν, ως έκφρασιν ευγνωμοσύνης προς τον Άγιον Θεόν δια την απελευθέρωσιν του Γένους των Ελλήνων και την ίδρυσιν του νέου Ελληνικού Κράτους, όπως απεφά-σισαν και υπεσχέθησαν οι πρόγονοί μας. Εφ’ όσον κατασιγάσουν αι κρίσιμοι οικονομικαί περιστάσεις, δύναται η Εκκλησία, εν συνεργασία μετά της Πολιτείας, να θέση τας βάσεις δια την εκπλήρωσιν αυτού του πνευματικού και εθνικού χρέους των Ελλήνων.

9. Τα εθνικά θέματα είναι πόθος, πόνος, καϋμός και αγωνία όλων των Ελλήνων και προ πάντων των κατοίκων των ακριτικών περιοχών Μακεδονίας, Θράκης και των Νήσων του Αιγαίου. Πολλά σημεία, λόγοι και ενέργειαι εις τον Βαλκανικόν ορίζοντα, αλλά και εις διεθνές επίπεδον δικαιολογούν την ανησυχίαν του λαού μας δια την διατήρησιν της ειρήνης εις την περιοχήν και δια την διασφάλισιν των εθνικών μας συνόρων. Το Κράτος μας ενεργεί δι’ όλα αυτά δια της διπλωματικής οδού και δια των εθνικών διακηρύξεων. Ο λαός παρά ταύτα θέλει την Εκκλησίαν συμμέτοχον εις τους προβληματισμούς του και ηγέτιδα εις την καλλιέργειαν ενός γενναίου εθνικού φρονήματος κατά την παράδοσιν των κληρικών ταγών και ηρώων της πίστεως και της πατρίδος απο αιώνων. (Σχετικώς διέλαβον και εις την σελ. 3 της παρούσης μου). Αξιοσημείωτον είναι, δια τα εθνικά θέματα της Πατρίδος, το ενδιαφέρον των Ελλήνων αδελφών μας εις την Αμερικήν, Ευρώπην, Καναδά, Αυστραλίαν και όπου γης κατοικούν Έλληνες. Εις τας αιτιάσεις μερικών Αθηναίων η πολιτευτών η δημοσιογράφων, η σταθερά απάντησις είναι ότι εν ουδεμιά περιπτώσει ασκούμεν κομματικήν η πολιτικήν παρέμβασιν, αφού επί έτη τώρα προσθέτομεν την συμβολήν μας εις την αναγκαίαν εθνικήν τακτικήν υπέρ του Ελληνικού λαού και της Πατρίδος, ο οποίος λαός θέλει την Εκκλησίαν, επειδή και την εμπιστεύεται.

Καταγράφομεν τα σημαντικώτατα εθνικά προβλήματα της Πατρίδος μας της Ελλάδος.

1. Το Σκοπιανόν ζήτημα, γνωστόν εις όλους Υμάς, το οποίον συντηρεί με αυξανόμενον φανατισμόν η κυβέρνησις των Σκοπίων, διεκδικούσα την Ελληνικωτάτην Μακεδονίαν, δια της χρησιμοποιήσεως ανυπάρκτων και φρικαλέων ιστορικών επιχειρημάτων, είναι μία λίαν επικινδύνη υπόθεσις.

2. Η Θράκη (η Δυτική), γεωγραφικόν, μόνιμον και αναπόσπαστον έδαφος της Ελλάδος, αφού η Ανατολική Θράκη περιήλθεν εις την Τουρκίαν, και η Βόρειος Θράκη η Ανατολική Ρωμυλία περιήλθεν εις την Βουλγαρίαν. Σήμερον, μετά από τόσα έτη από την Συνθήκην της Λωζάννης, η Τουρκία, εκμεταλλευομένη την ύπαρξιν των μουσουλμάνων της Θράκης, οι οποίοι είναι Έλληνες πολίται και κατά συνέπειαν και Ευρωπαίοι πολίται, καλλιεργεί δια των μουφτήδων φρόνημα εθνικής
τουρκικής συνειδήσεως εις αυτούς προς τον σκοπόν δημιουργίας εις το μέλλον προϋποθέσεων αποσχίσεως από την Ελλάδα. Κύριος άξων ανθελληνικής προπαγάνδας το Τουρκικόν Προξενείον Κομοτηνής με εκατον υπαλλήλους και το πλήθος των Μουσουλμάνων εκπαιδευτικών. Ανάλογον πρόβλημα οι Πομάκοι της Θράκης, γνήσιοι Έλληνες Θρακειώτες εξισλαμισθέντες. Εις το σύνολον του πληθυσμού των τριών Νομών, οι Χριστιανοί είναι η πλειονοψηφία και οι Μουσουλμάνοι μειονοψηφία. Την σοβαρότητα του προβλήματος επικυρώνει το γεγονός ότι ο Τούρκος υπουργός των εξωτερικών Νταβούντογλου κατά την τε-λευταίαν επίσκεψίν του εις την Αθήνα επεσκέφθη και την Θράκην, χάριν των εκεί Μουσουλμάνων, τους οποίους απεκάλεσεν Τούρκους. Δύο υποκαταστήματα τουρκικής τραπέζης εγκατεστήθησαν ανά εν, εις Κομοτηνήν και Ξάνθην, και ήδη λειτουργούν. Πολυπλοκώτατον το πρόβλημα της παιδείας εις την περιοχήν και πλείστα άλλα.

3. Οι κίνδυνοι των Νήσων του Αιγαίου επικυρώνονται ως υπαρκτά προβλήματα με την υπόθεσιν των Ιμίων! Είναι να θαυμάζωμε όλους τους εκεί κατοικούντας Έλληνας μέχρι το Καστελλόριζον και τας λοιπάς ελληνικάς Νήσους ανατολικώς της Ρόδου. Μέγα το χρέος των Ελλήνων έναντι των θαλασσινών ακριτών του Αιγαίου.

4. Το Μεταναστευτικόν Ζήτημα της Ελλάδος είναι το οξύτερον εν συγκρίσει προς τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη τα οποία δέχονται μετανάστας. Το Μεταναστευτικόν το έθεσα πρώτος, ως επικίνδυνον πρόβλημα δια την Ελλάδα από της τηλεοράσεως της ΕΤ3 από την Θεσσαλονίκην, μετα από επιτόπιον έρευναν εις την Αθήναν και την προηγηθείσαν εμπειρίαν μου εις τον Έβρον. Επεσήμανα ότι η Αθήνα καταστρέφεται και η Ελλάς αλλοιώνεται. Και τι δεν ήκουσα την επομένην από τους ψευδοπροοδευτικούς των Αθηνών, ότι δηλαδή είμαι εθνικιστής, «ρατσιστης», και τα παρόμοια. Εκράτησα την θέσιν μου και έκαμα επιτόπιον έρευναν από την Ομόνοιαν μέχρι του τέρματος της Πατησίων. Επανήλθα περιγράφων την κραυγαλέαν αλλοίωσιν της πολυανθρώπου συνοικίας του αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών. Τα γεγονότα τα οποία ηκολούθησαν είναι γνωστά. Επί τέλους ανησύχησαν οι αρμόδιοι, επανεστάτησαν οι ιδιοκτήται Αθηναίοι κάτοικοι και τα μέσα ενημερώσεως συμμετείχαν εις την αξιολόγησιν του τρομακτικού αυτού εγκλήματος εις βάρος του λαού μας και των παιδιών μας που έρχονται να μας διαδεχθούν. Όχι ότι δεν αγαπάμε αυτούς τους ανθρώπους, αλλ’ ότι δεν χωρεί άλλους η πατρίδα μας! Η πολιτεία μας σχετικώς αργά, λαμβάνει ήδη μέτρα, τα οποία ενωρίτερον έλαβον αι ευρωπαϊκαί κυβερνήσεις. Ανεγράφη εις τον τύπον ότι 800.000 μετανάσται θα υποχρεωθούν να φυγουν από την Ελλάδα. Δια τους νομίμους προβλέπει ο σχετικός νόμος. Δεν χρειάζονται εν προκειμένω αι θεωρητικαί απόψεις. Να φραγούν αι είσοδοι εις τα σύνορά μας και να προωθηθούν εις άλλους προορισμούς οι λαθρομετανάσται. Είναι δυνατόν να φεύγουν τα παιδιά μας εις αλλας ηπείρους δια να ανεύρουν εργασίαν και να διορίζωνται εδώ ο παντος είδους μετανάσται; Ιδού το ποιμαντικόν πρόβλημα.

5. Αισθάνομαι το χρέος να θέσω και εν επί πλέον κεφάλαιον της εσωτερικής κεντρικής Διοικήσεως της αγίας ημών Εκκλησίας, το οποίον ακούει εις το πασίγνωστον όνομα «Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος». Ιδρυμένη από το 1936 (Α.Ν. 41/1936), με ανανεωτικάς προσαρμογάς δια των Α.Ν. 2169/1940, 976/1946, 126/1969 και του Κανονισμού 3/1969, η Α.Δ. επετέλεσεν, κατά περιόδους, σημαντικόν έργον. Αναφορά εις την «Αποστολικήν Διακονίαν», δια της οποίας καθορίζονται οι εξ (6) βασικώτατοι τομείς της ευρείας αποστολής αυτης, περιλαμβάνεται εις τον Ν. 590/1977 «περί του Καταστατικού Χαρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος». Σήμερον ο σημαντικώτατος αυτός Οργανισμός είναι κυρίως εις Εκδοτικός Οργανισμός εκτυπώσεως και πωλήσεως βιβλίων, ο οποίος καλύπτει τα οικονομικά ελλείμματά του εκ των εισφορών των Ιερών Μητροπόλεων. Υπάρχουν δυνατότητες αναμορφώσεως και εκσυγχρονισμού της «Αποστολικής Διακονίας» δια τον αποδοτικώτερον και ευρύτερον ευαγγελισμόν του λαού μας.

Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι,

Αιτούμαι την κατανόησίν Σας δια τον κόπον εις τον οποίον Σας υπέβαλον, δια την ανάγνωσιν, τον σχολιασμόν και την ενδεχομένην αξιοποίησιν της παρούσης αναφοράς μου. Βεβαιωθήτε, παρακαλώ, δια την εκτίμησίν μου και την εν Χριστώ Ιησού αγάπην προς ένα έκαστον εξ Υμών.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ

Πηγή: www.amen.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: