Γράφει: Αργύρης Κωστάκης
Είχα πρωτακούσει γι αυτόν τον ΄Ανθρωπο το καλοκαίρι του 2000. Έπρεπε να περάσουν δώδεκα χρόνια για να τον συναντήσω. Ο πατέρας Αντώνιος Παπανικολάου, δημιουργός της ανθρωπιστικής οργάνωσης «Κιβωτός του κόσμου» που εδρεύει στον Κολωνό έχει σώσει χιλιάδες παιδιά τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα. Βραβευμένος από τη Ακαδημία Αθηνών και την προεδρία της Δημοκρατίας για το ανθρωπιστικό του έργο, αποδεικνύει με τον τρόπο ζωής και το θεάρεστο έργο του ότι υπάρχουν ιερείς που τιμούν το ράσο τους. Υπάρχουν ιερείς που είναι φωτεινοί φάροι ελπίδας και αισιοδοξίας. Και μας δείχνουν πως όταν η καλοσύνη της ψυχής συναντά τη χριστιανική πίστη και η αλληλεγγύη μετουσιώνεται σε αγάπη τότε συντελείται το Θαύμα.
Ο πατέρας Αντώνιος Παπανικολάου ανοίγει την καρδιά του στο aixmi.gr. Άγιες ημέρες του Πάσχα, ελπίζω τα όσα διαβάσετε σήμερα – τα λόγια – του πατέρα Αντώνιου να σας κάνουν καλύτερους ανθρώπους και να σας γαληνέψουν.
Το μαγικό ταξίδι της Κιβωτού του κόσμου πατέρα Αντώνιε άρχισε από ένα παιχνίδι μπάσκετ με εφήβους στον Κολωνό.
Ήταν το 1998 όταν νεαρός ιερέας μόλις 26 ετών διορίστηκα στον Άγιο Γεώργιο της Ακαδημίας Πλάτωνος. Θέλησαν να γνωρίσω το πραγματικό ποίμνιο, τα παιδιά που ήταν μακριά από την εκκλησία. Αντιλήφθηκα ότι αυτοί που με χρειάζονται βρίσκονταν όχι μέσα αλλά έξω από την εκκλησία κι έτσι ανοίχτηκα στην κοινωνία. Είχα εφόδια την πίστη μου στο Θεό και το λόγο του Θεού. Την ελπίδα που θα έδινα στα παιδιά. Προσπάθησα να καταλάβω γιατί τα παιδιά ήταν παραβατικά. Δεν υπήρχε οικογένεια ή υπήρχε μόνο ένας γονιός με σοβαρά προβλήματα. Έτσι τα παιδιά έμεναν στο δρόμο σαν αγρίμια και έμπαιναν σε συμμορίες. Ένα απόγευμα λοιπόν είδα κάποιους εφήβους να παίζουν μπάσκετ. Τους πλησίασα και έπαιξα μπάσκετ μαζί τους φορώντας το ράσο. Ήταν η αρχή του ταξιδιού.
Αντιλαμβάνομαι ότι έχετε μια τεράστια ψυχική φλόγα με αγάπη για τον άνθρωπο και ιδιαίτερα το παιδί.
Είχα πείσμα ότι πρέπει να γίνει κάτι στη γειτονιά. Ήταν και δική μου ευθύνη αυτό. Έπρεπε να βγάλει κάποιος το φίδι από την τρύπα. Έτσι αποφάσισα να έρθω κοντά στους νέους. Να τους γνωρίσω. Να τους δείξω ότι υπάρχει κι ένας δρόμος τον οποίο δεν φαντάζονταν.
Μιλήσατε στη γλώσσα τους πατέρα Αντώνιε.
Συζητήσαμε για αθλητισμό, για μουσική, για ανθρώπινες σχέσεις. Τα παιδιά κατάλαβαν ότι δεν είναι μόνο στο Ιερό ο παπάς να λειτουργεί αλλά είναι και άλλα πράγματα. Έτσι με εμπιστεύτηκαν και με άφησαν να τα οδηγήσω στο φως. Αρχικά με το μισθό μου και τη βοήθεια λίγων φίλων δημιουργήσαμε την Κιβωτό του κόσμου. Στην αρχή η πρεσβυτέρα μου μαγείρευε για πέντε, μετά για δέκα, μετά για τριάντα. Σήμερα με τη βοήθεια των ανθρώπων βοηθάμε τετρακόσια παιδιά.
Πρέπει να μεταλαμπαδεύσει η εκκλησία και οι ενάρετοι άνθρωποι το πνεύμα της αλληλεγγύης, της αγάπης και της πίστης. Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά ως κοινωνία.
Βέβαια έτσι είναι κ. Κωστάκη. Εμείς έχουμε πεντακόσιους εθελοντές σε όλες τις ειδικότητες. Το παράδειγμα μετράει. Η πράξη. Να διδάσκεις στα παιδιά την αγάπη. Γι αυτό όταν μεγαλώνουν ακολουθούν ανθρωπιστικά επαγγέλματα. Αυτό το παράδειγμα είχαν από εμάς και αυτό ακολουθούν.
Πατέρα Αντώνιε στην Κιβωτό συντελείται ένα μικρό θαύμα.
Πράγματι όπως το λέτε. Ξεκινήσαμε από το μηδέν και σε λίγα χρόνια με την αγάπη του κόσμου στήσαμε μια σπουδαία κοινωνική δομή.
Ένας άξονας της χριστιανικής διδασκαλίας μας λέει «αμάρτησες χίλιες φορές, μετάνιωσε χίλιες φορές και ο Θεός θα σε συγχωρέσει».
Σωστά το λέτε. Ο Θεός είναι αγάπη. Μας δέχεται τη στιγμή που θα κάνουμε την προσπαθειά μας. Είναι βάλσαμο για τις πληγές των παιδιών ο λόγος του Θεού. Η μετάνοια αλλάζει τον άνθρωπο. Θέλει κόπο για να ξεφύγει κανείς από μια κακιά συνήθεια. Ποτέ όμως δεν είναι αργά. Και όταν έχεις ανθρώπους δίπλα σου τα καταφέρνεις.
Μεγάλωσα σε μία θρησκευόμενη οικογένεια από τίμιους γονείς που με έμαθαν να βαδίζω στο δρόμο του Θεού. Από μικρός σεβόμουν τους ιερείς που θυσίαζαν τη ζωή τους για τον άνθρωπο.
Ο ιερέας έχει αυτή την αποστολή. Να θυσιάσει τη ζωή του. Η θυσία αυτή όμως φέρνει ανείπωτη χαρά. Είναι χάρισμα η ιεροσύνη και μεγάλο λειτούργημα. Άλλωστε το σχέδιο του Θεού για την Κιβωτό με έκανε ευτυχισμένο. Το Ευαγγέλιο λέει ότι ένα ποτήρι νερό να προσφέρεις θα λάβεις τη βασιλεία των ουρανών.
Στην Κιβωτό φιλοξενείτε παιδάκια απ όλα τα μέρη του πλανήτη, όχι μόνο ελληνόπουλα. Είναι ένας κήπος με πολύχρωμα λουλούδια.
Εδώ κάθε μέρα, όλη μέρα είμαστε δίπλα στα παιδιά του κόσμου. Εδώ υπάρχει η Ελλάδα της προσφοράς, του εθελοντισμού, της θυσίας και της αγάπης. Όχι η Ελλάδα της μιζέριας που προβάλλεται συνεχώς. Το κράτος δεν ξέρω τι κάνει, πάντως η κοινωνία δουλεύει. Η κοινωνία έχει αξίες και αρχές. Το γονίδιο του έλληνα έχει πολιτισμό και ανθρωπιά. Εδώ ταπεινοί άνθρωποι βρίσκονται δίπλα στα παιδιά και είναι φάροι ζωής. Ο κόσμος ψάχνει να βρεί θύλακες ελπίδας. Η ελπίδα είναι ο Θεός. Μας δέχεται όταν θα πέσουμε και θα ξανασηκωθούμε.
Άλλωστε αυτό πατέρα δεν πρέπει να είναι η ζωή. Μια αέναη μάχη για το καλό. Ο ιρλανδός συγγραφέας Σάμιουελ Μπέκετ έχει πει «να προσπαθήσεις και να αποτύχεις. Να προσπαθήσεις ξανά και να αποτύχεις καλύτερα».
Σωστά. Ο άνθρωπος πρέπει να καταλάβει ότι σημασία έχει όχι τι έχω αλλά τι είμαι. Και να προσπαθεί μέχρι το θάνατο. Να πέφτει και να σηκώνεται όπως αναφέρει και το Γεροντικό. Να ξαναπέφτει και να ξανασηκώνεται. Μέχρι το θάνατο.
Στην προσευχή μου ζητώ από το Θεό να έχει καλά όλους τους ανθρώπους και πάνω απ όλα να υπάρχει υγεία και ειρήνη.
Πράττετε χριστιανικά. Πρέπει να ζητάμε πάντα να είναι καλά οι άλλοι. Όποιος προσφέρει τη ζωή του τη σώζει. Όποιος βάζει τη ζωή του πρώτα απ όλα τη χάνει. Παιδιά μας είναι όλα τα παιδιά του κόσμου. Μίλησα στα παιδιά για το Θεό γιατί με ρωτούσαν που είναι. Και τους είπα είναι ο διπλανός σου. Άπλωσε το χέρι σου και θα τον αγγίξεις. Του λέω: Είδες αδελφό σου? Είδες Κύριο και Θεό σου.
Που θα βρει ελπίδα πατέρα Αντώνιε ένας άνθρωπος που σήμερα σε αυτή τη χώρα υποφέρει από την οικονομική ανέχεια και την απογοήτευση?
Υφίσταται άδικα μέτρα ο έλληνας, είναι αλήθεια. Πρέπει να μείνουμε τίμιοι και να κρατήσουμε τις αρετές μας. Και ο Θεός δεν θα μας αφήσει. Αν είσαι ενάρετος, ας είσαι φτωχός. Έχεις μεγάλο πλούτο στην καρδιά σου. Και τη χάρη του Θεού που πάντοτε θα σε γεμίζει. Να έρθει ο κόσμος στην εκκλησία και να προσευχηθεί. Να βοηθάμε ο ένας τον άλλο. Ντροπή είναι η αδικία και η αδιαφορία.
Η Ανάσταση του Κυρίου να είναι και μία ανάσταση της ψυχής μας.
Όταν σηκώσουμε το Σταυρό μετά υπάρχει η Ανάσταση. Στο Σταυρό του Ιησού να σηκώσουμε τα δικά μας πάθη, τις κακίες και τις μικροψυχίες μας. Με υπομονή και κουράγιο να ακολουθήσουμε το δρόμο του Χριστού.
Σας ευχαριστώ για τη συνομιλία. Μου θυμίζετε με τον ταπεινό τρόπο ζωής σας και το γαλήνιο λόγο σας ότι ο Ιησούς επορεύθη επί πώλου όνου. Να είστε πάντα καλά.
Σας ευχαριστώ. Κι εσείς να είστε πάντα καλά.
Πηγή: www.aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου