ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 6
Πρός
τόν Ἱερόν Κλῆρον
καί εὐσεβῆ λαόν
τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Θέμα: «Πασχάλιος Ποιμαντορική Ἐγκύκλιος».
«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός.»
Ὁλόλαμπρη καί ζωηφόρος ἀνέτειλε καί πάλι ἡ ἁγία ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ Φωτουργός, ἄδυτος καί ἀειφεγγής Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, ὁ ἴδιος ὁ ὁποῖος εἶχε λάμψει μέσα ἀπό τό σπήλαιο τῆς Γεννήσεως, καταφώτισε τἠν οἰκουμένη καί ἀπό τόν θάλαμο τοῦ τάφου, καταλύοντας τό σκότος τοῦ θανάτου «μέ τήν ἀστραπή τῆς Θεότητος». Αὐτό τό ἅγιο Φῶς κατέκλυσε ὁλόκληρη τήν κτίση,«οὐρανόν τε γῆ καί τά καταχθόνια», ἀποκαλύπτοντας τήν πραγματική της ἀξία καί προοπτική. Μεταμόρφωσε τήν φύση, καθιστώντας δυνατή γιά ὅλους τήν οὐράνια ὁλολαμπῆ πορεία.
Τό ἀναστάσιμο αὐτό φῶς πληροῖ συγχρόνως τόν νοῦ, τήν ψυχή καί τίς αἰσθήσεις, ἀποκαλυπτόμενο στόν ὅλον ἄνθρωπο. Εἰσδύει στήν μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί καθοδηγεῖ τήν συνείδηση τῶν Ὀρθοδόξων. Εἶναι ὁ ἀναστάσιμος παιάνας, ὁ ὁποῖος τανύει τήν ψυχή μας. Γεμίζει τά ὄνειρα καί τήν καρδιά μας μέ τό μεγαλεῖο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Διώχνει κάθε σκότος ἀπόγνωσης καί ἀβεβαιότητας. Εἶναι τό ἄρρητο καί ἀστείρευτο Φῶς τῆς θείας Χάριτος καί Ἐνέργειας, τό ὁποῖο λάμπει καί θά λάμπει γιά πάντα, χωρίς νά μᾶς ἐγκαταλείψει ποτέ.
Ἡ Ἐκκλησία μας βιώνει διαρκῶς, σ’ αὐτή τήν ἀνακαινιστική καί μεταμορφωτική δυναμική, τήν λαμπροφόρο ἔξοδο ἀπό τίς σκοτεινές καί ἀδιέξοδες πτυχές τοῦ βίου πρός τήν ἐμπειρία τῆς φωτιστικῆς καί ἁγιαστικῆς παρουσίας τοῦ ζῶντος καί ἀναστημένου Χριστοῦ. Τό θεῖο Φῶς Του εἶναι ἡ δύναμη, ἡ ὁποία μᾶς ἀναβιβάζει στό «ἀρχέτυπον κάλλος, τό ἀληυθινόν καί ἐρασμιώτατον» καί μᾶς ἀνυψώνει στήν πορεία μας νά πραγματώσουμε τόν«καινόν ἄνθρωπον». Περιαυγάζει ὅλη τήν ὕπαρξή μας καί τήν ἀναδεικνύει καθαρότερη, ἐντονότερη καί ὡραιότερη.
Ὁ τρισήλιος καί τριλαμπής Θεός εἶναι ἡ κοινή «ἀρχίφωτος» πηγή τοῦ κτιστοῦ καί τοῦ ἀκτίστου φωτός, ἡ ὁποία φωτοδοτεῖ τόν κόσμο. Ὁ Τριαδικός Θεός, μέ τίς ἄκτιστες Ἐνέργειές Του, κτίζει, ἁγιάζει καί συνέχει διηνεκῶς ὁλόκληρη τήν δημιουργία, συγκρατώντας στήν ὕπαρξη ὅλα τά ὄντα καί τό καθένα χωριστά. Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ καταυγάζει μυστικά τήν βαθύτερη ὑπόσταση κάθε ἀνθρώπου καί κάθε ὑπαρκτοῦ. Αὐτά σημαίνουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος, ὅπως καί κάθε δημιούργημα, δέν εἶναι αὐθύπαρκτος καί αὐτόφωτος, ἀλλά ἀντλεῖ ὅλα ὅσα ἀπαρτίζουν τήν ὕπαρξή του ἀπό τόν Θεό. Καί ἡ ζωή του γίνεται φωτεινή, ὅσο συνδέεται μέ τήν πηγή τοῦ Φωτός, πού εἶναι τό πρόσωπο τοῦ Λόγου.
Μέ τήν προϋπόθεση βεβαίως ὅτι θά δεχθεῖ ὁλοκληρωτικά τήν Χάρη καί τήν κλήση τοῦ Θεοῦ, ὁ ὅλος ἄνθρωπος λαμπρύνεται καί ἔχει τήν δυνατότητα νά γίνει ἐνσώματος κοινωνός θείας αἴγλης. Ἡ θεία φωνή τοῦ Λόγου, ἡ ὁποία φώτισε «ἐν ἀρχῇ» τόν κόσμο, εἶναι ὁ ἴδιος ἐνιδρυμένος μέσα μας θεϊκός σπινθήρας, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά μᾶς ἀγκαλιάσει ὁλόκληρους καί νά μᾶς συνεγείρει στήν διάβαση πρός τήν νέα ζωή. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς βεβαιώνει ὅτι ὁ Θεός, «ὁ ὁποῖος εἶπε μέσα ἀπό τό σκοτάδι νά λάμψει φῶς» στή φυσική δημιουργία, αὐτός ὁ ἴδιος «ἔλαμψε μέσα στίς καρδιές μας καί μᾶς φώτισε νά γνωρίσουμε τή δόξα Του στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ» (Β΄Κορ. 4,6). Ὁ Ἀναστάς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι «τό Φῶς τό ἀληθινόν, ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον»(Ἰω. 1,9).
Ὁ Χριστός εἶναι τό νόημα κάι τό Φῶς τοῦ κόσμου, ὁ Λόγος τοῦ παντός, ἡ ἔνσαρκη ἀποκάλυψη τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ, αὐτός ὁ ὁποῖος μᾶς φανερώνει προσωπικά τήν Βσιλεία Του κάι μᾶς καθιστᾶ κατά Χάριν κοινωνούς καί μετόχους αὐτῆς τῆς δόξας καί τοῦ πλούτου τῆς Ἀναστάσεως. Ταυτόχρονα μέ τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου ὁ Χριστός ἁγιάζει, θεώνει καί ἀνασταίνει ὁλόκληρη τήν σάρκα τοῦ κόσμου καί τοῦ Θεοῦ:«Τά ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδούγέγονε καινά τά πάντα» (Β΄Κορ. 5, 17). Ὅλη ἡ κτίση κινεῖται πρός τήν ἀνακεφαλαίωσή της ἐν Χριστῷ, κατά τήν αὐθεντικότερη ἔκφραση τοῦ πασχάλιου γεγονότος στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ὅπου ὁ ταπεινός ἄρτος καί οἶνος τοῦ κόσμου προσφέρεται γιά νά γίνει Σῶμα καί Αἶμα Χριστοῦ.
Ἡ κίνηση αὐτή ξεκινᾶ καί ἀντλεῖ ἀδιάκοπα τήν δύναμή της ἀπό τήν Χάρη καί τίς Ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ, συντελεῖται ὅμως μέσα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία συνεχίζει τό ἔργο τοῦ Σωτῆρος, ὡς καρπό τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως. Συγχρόνως, αὐτή ἡ ἀλλαγή δέν πραγματοποιεῖται μέ τήν βία, ἀλλά συνιστᾶ γεγονός ὕψιστης ἐλευθερίας καί ἀγάπης, καθώς ὑπερβαίνονται, χωρίς νά ἀφανίζονται οἱ φυσικές δυνατότητες τοῦ ἀνθρώπου καί τῶν πλασμάτων τοῦ Θεοῦ. Ἀξίζει νά παρατηρήσουμε πόσο διαφέρει αὐτή ἡ εὐχαριστιακή ὀπτική ἀπό τά ζοφερά κοσμικά, θρησκευτικά καί διανοητικά συστήματα, ὅπου ὁ μέν ἄνθρωπος θεωρεῖται ἀποκλειστικά ὑποχείριος τῶν κοσμικῶν δυνάμεων, ὄντας αἰχμάλωτος σέ ἀπρόσωπους νόμους, ἡ δέ φύση ἀντιμετωπίζεται ἁπλῶς ὡς ἕρμαιο τῶν ἀναγκῶν καί τῆς ἀπληστίας του.
Ἡ ἀποστολή μας ὡς κληρικῶν, ἐργατῶν καί μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι νά μαρτυροῦμε μέ λόγια καί μέ ἔργα στόν κόσμο τό Φῶς αὐτό τῆς Ἀναστάσεως, τό ἀληθινό καί σωτήριο γιά ὅσους, ἐνῶ ζοῦν «ἐν τῷ κόσμῳ», περιλάμπονται ἀπό τήν Σοφία τοῦ Θεοῦ. Εὔχομαι ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου νά ἀναζητήσετε αὐτό τό Φῶς στή ζωή σας καί νά τό κρατήσετε μόνιμα καί ἀναφαίρετα. Γιατί τό Φῶς αὐτό ἐκ τοῦ Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Ἀναστάντος Λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ λαμπρότητα καί ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας μας.
ΠΑΣΧΑ 2012
Μετά θερμῶν πασχαλίων εὐχῶν
Ὁ Μητροπολίτης
+ Ὁ Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν Μᾶρκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου