Παραμονή της Αγίας Μαρκέλλας και η εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ με άρθρο στην πρώτη σελίδα, που συνεχίζεται στην 12η μιλά για μη αποκατάσταση του Αγιάσματος, για ανοσιούργημα - εξάμβλωμα στον τόπο του μαρτυρίου της Αγίας.
Γράφει η εφημερίδα:
Το ανοσιούργημα
Σε όλους τους επισκέπτες που πήγαιναν εκεί, έδειχναν, ως πειστήριο της θυσίας της Αγίας, το βράχο με τη σχισμή που άνοιξε μετά από παράκλησή Της για να μπει μέσα και να σωθεί από την οργή του πατέρα Της, αλλά και το σημείο που έπεσε το κεφάλι μετά από τον αποκεφαλισμό Της και εκεί θερμαίνεται το θαλασσινό νερό, όταν ο ιερέας διαβάζει το απολυτίκιο Της, τη μέρα της γιορτής Της.
Για να στηθεί ένας πολύ μεγαλύτερος σταυρός από τον παλιό, καλύφθηκε από πέτρες και τσιμέντο η σχισμή του βράχου, επειδή ήταν το πιο εύκολο σημείο για να στηριχθεί το αλουμινένιο κατασκεύασμα! Δηλαδή, εξαφανίσθηκε το κύριο πειστήριο του θαύματος και της θυσίας! Όσοι ξέρουν τι υπήρχε εκεί, φρίττουν ή γελούν με την ανθρώπινη ανοησία!
ΤΑ ΑΝΟΣΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΟΥ «π», ΚΙ ΑΣ ΑΛΛΟΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ
Ήταν πέρσι, λίγο μετά από τα εννιάμερα από τη γιορτή Της, που είχαμε επισκεφθεί το Αγίασμα της Αγ. Μαρκέλλας και είχαμε αγανακτήσει με το ανοσιούργημα που είχε αφαιρέσει τη θρησκευτική, ιστορική, πολιτιστική, περιβαλλοντική του αξία, αλλά κυρίως την αγιοσύνη που εξέπεμπε με την απλότητα, τη γνησιότητα και την ταπεινότητά του.
Στα πλαίσια μιας απαράδεκτης απόφασης για ανάπλαση αλλά και στρεβλής εντύπωσης στο πως εννοείται αυτή, με πρώτο χαρακτηριστικό γνώρισμα ότι πρέπει να φαίνεται ότι «έπεσε χρήμα», το μνημείο αλλοιώθηκε βάναυσα από την εκτεταμμένη επέμβαση.
Οι εκκλησιαστικοί παράγοντες επέτρεψαν στον αλλοδαπό εργολάβο, που δεν ήταν και αναγκασμένος να ξέρει τι είναι και να σεβαστεί το μνημείο, να κάνει ό,τι θέλει, χωρίς κανένα έλεγχο. Και βέβαια, το εύκολο ήταν στη συνέχεια να ρίξουν σ’ αυτόν όλα τα λάθη. Όμως, οι ίδιοι από πέρσι μέχρι και σήμερα, δεν έκαναν τίποτα για να αποκαταστήσουν το έγκλημα.
Το εξάμβλωμα
Οι προσκυνητές δεν είναι δυνατόν να μη δουν ότι το άλλοτε από γρανιτένιο βράχο πλάτωμα του χώρου όπου αγίασε η τιμώμενη, έχει μετατραπεί σε… κακόγουστο σαλόνι.
Πού ξανακούστηκε, έστω και με την απλή αισθητική άποψη, ένας χώρος από γκρι γρανίτη, να ισοπεδωθεί και να επενδυθεί με… κόκκινη και καφέ θυμιανούσικη πέτρα. Ποιος φαεινός νους επέλεξε να επενδυθεί με την ίδια πέτρα και το άλλοτε ευλαβικό απλό προσκυνητάρι, και να μετατραπεί σε μικρή νεοκλασική σουίτα; Αν ήθελαν όλα αυτά να τα ντύσουν με πέτρα, τι πιο λογικό, απλό και σωστό
αισθητικά να χρησιμοποιούσαν πέτρα της περιοχής για να μην αλλοιωθούν τόσο εξώφθαλμα τα χαρακτηριστικά τους;
Δ.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου