Του Γεωργίου Φωτ. Παπαδόπουλου, Κήρυκα του Θείου Λόγου
Η Μεγάλη Εβδομάδα προβάλλει μπροστά μας τον Τίμιο Σταυρό, επί του οποίου ο Κύριος και Λυτρωτής μας σήκωσε την αμαρτία του κόσμου για να λυτρώσει το ανθρώπινο γένος και να το απαλλάξει από τη δυναστεία του διαβόλου, την φθορά και την αμαρτία.
Μέσα στο μεγαλείο της Αγίας Γραφής έχει εντυπωθεί ο λόγος του Θεού που δίδει σαφή εξήγηση για κάθε ζήτημα στη βιοτή του ανθρώπου και του κόσμου ολόκληρου. Ο πλούτος της Αγίας Γραφής είναι αδύνατον να αξιολογηθεί και να εκτιμηθεί από το ανθρώπινο μυαλό δίχως τη χάρη του Θεού που δίδει την κατανόηση των μηνυμάτων που απορρέουν απ΄ αυτή.
Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, στην προς Φιλιππησσίους επιστολή του αναφέρεται στην κένωση του Χριστού, δηλαδή την εκούσια ταπείνωσή Του που ξεκίνησε με την επί της γης ανθρώπινη γέννησή Του, την θυσία Του επί του Σταυρού και εν τέλει την ένδοξη Ανάστασή Του. Ολόκληρη η Δογματική θεολογία της κένωσης του Χριστού εμπερικλείεται σε μια φράση του Αποστόλου.
"[Ο Ιησούς Χριστός] εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ, αλλ' εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος, και σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. Δι' ο και ο Θεός αυτόν υπερύψωσε και εχαρίσατο αυτώ όνομα το υπέρ παν όνομα". (Φιλιππησίους, Β΄, 6-10).
"[ο Ιησούς Χριστός] αν και ήταν στη μορφή Θεού, δεν θεώρησε ευκαιρία για απόλαυση το ότι ήταν ίσος με το Θεό (ισόθεος), αλλά εξουδένωσε τον εαυτό Του με το να λάβη τη μορφή δούλου, με το να έλθη στη μορφή των ανθρώπων. Και αφού κατά τη μορφή βρέθηκε άνθρωπος (αφού δηλαδή έγινε πραγματικά άνθρωπος), ταπείνωσε τον εαυτό Του με το να γίνη υπάκουος μέχρι θανάτου, μάλιστα αθανάτου σταυρικού. Γι΄αυτό και ο Θεός τον υπερύψωσε, και του χάρισε δόξα πάνω από κάθε δόξα".
Ο Ιησούς Χριστός έλαβε μορφή δούλου. Ο Δημιουργός του κόσμου γεννιέται ως άνθρωπος στη Βηθλεέμ και μάλιστα ταπεινός, σε μια φάτνη.
Αυτή η κένωση του Χριστού φτάνει μέχρι θανάτου. Ταπείνωσε τόσο τον εαυτό του που θυσιάστηκε για να σώσει την ανθρωπότητα. Ταπεινώθηκε τόσο ώστε πέθανε διά σταυρού και μάλιστα ανάμεσα σε δύο κακούργους.
Επειδή ακριβώς ο Υιός Λόγος εκένωσε και ταπείνωσε τον εαυτό του, ο Θεός τον υπερύψωσε (τον ανάστησε) και του χάρισε το όνομα, το υπέρ παν όνομα: Κύριος. "Εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα εξομολογήσεται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός", συνεχίζει ο απόστολος Παύλος στην ίδια επιστολή, ευθύς μετά το σημείο όπου τελειώνει το αρχικό παράθεμά μας. Ο Χριστός είναι ο Κύριος των πάντων, είναι ο Βασιλεύς του κόσμου με θρόνο τον Σταυρό.
Ωστόσο η κενωτική κίνηση ορίζει για όλους μας, και τον τρόπο της αγάπης. H αγάπη είναι κενωτική και το τέλειο παράδειγμα μίμησής είναι η κένωση του Χριστού.
Με άλλα λόγια, η αγάπη είναι θυσία. Δεν σημαίνει να πάρεις από τον άλλο, αλλά να δώσεις και να προσφέρεις το καλύτερο από τον εαυτό σου. Αυτό σημαίνει θυσία. Ο ίδιος Απόστολος, Παύλος, ο <<πρώτος μετά τον Ένα>>, δεν μπορούσε να καυχηθεί για τίποτε άλλο παρά για τη θυσία, τον Σταυρό του Χριστού (Γαλάτας, ΣΤ΄, 14). Αυτό διακηρύττει ο αιματόβρεκτος Χριστός επί του Ξύλου του Τιμίου Σταυρού και καλεί όλους μας σε συντριβή, πίστη, μετάνοια, αυταπάρνηση και αυτοθυσία.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου