1. Ποιος ήταν ο άγιος Πολύκαρπος ΣμύρνηςΟ Πολύκαρπος Σμύρνης υπήρξε η κατ' εξοχήν Ορθόδοξη φυσιογνωμία στην Εκκλησία της Μικράς Ασίας κατά το 1ο ήμισυ του Β' αιώνα. Και τούτο διότι ο Πολύκαρπος ήταν αποστολικός άνδρας, με την έννοια ότι γνώρισε αποστόλους, και κατά μαρτυρίες, μαθήτευσε στον απόστολο Ιωάννη, κι εγκαταστάθηκε ως επίσκοπος από αποστόλους, καθώς πληροφορεί ο μαθητής και συνεχιστής της παραδόσεώς του Ειρηναίος (Έλεγχος III 3,4). Το κύρος του όμως ο Πολύκαρπος το οφείλει περισσότερο στο γεγονός ότι υπήρξε ο κατ' εξοχήν φορέας της γνήσιας αποστολικής παραδόσεως, σε μια εποχή που η Εκκλησία γνώρισε στους κόλπους της πλήθος διδασκάλων, οι οποίοι εξέφραζαν αμφίβολη και πάντως όχι γνήσια αποστολική παράδοση. (Τα πολλά απόκρυφα έργα, αλλά ακόμη και ο συντάκτης της Διδαχής, ο Παπίας, ο Ερμάς κ.α.).
Σημαντικό ρόλο στην πνευματική πορεία του Πολυκάρπου διαδραμάτισε ασφαλώς η γνωριμία του στη Σμύρνη (107-117) με τον Ιγνάτιο, από τον οποίο είχε λάβει και προσωπική Επιστολή, στην οποία τον επαινεί και τον συμβουλεύει. Η αποστολικότης του φρονήματος τού Πολυκάρπου εξηγεί το κύρος του και την ειρηνευτική του αποστολή στη Ρώμη κατά τους χρόνους του Ανίκητου (154-166). Η διαφορά ημερομηνίας εορτασμού του Πάσχα (Ρώμη: Κυριακή, Μ. Ασία: 14η του μηνός Νισάν) και η ασύνετη τακτική του Ρώμης, προκάλεσε σχίσμα, το όποιο επιχείρησε να αποτρέψει ο Πολύκαρπος. Και το πέτυχε, διότι, δε συμφώνησαν βέβαια οι δύο επίσκοποι στη Ρώμη, χωρίσθηκαν όμως εν αγάπη και με τη συναίσθηση ότι διαφορά σε θέματα νηστείας, εορτών κλπ. εκφράζει (!) την ενότητα στην πίστη (Ειρηναίου, Επιστολή προς Βίκτωρα, ΒΕΠ 5, 173).
Τη ζωή του ο Πολύκαρπος τελείωσε με μαρτύριο σε πολύ μεγάλη ηλικία στο στάδιο της Σμύρνης, την Εκκλησία της οποίας ποίμανε σχεδόν έξι δεκαετίες. Για το χρόνο του μαρτυρίου, που η παράδοση τοποθετεί στο έτος 155/156, έγιναν πρόσφατα νέες προτάσεις (167 /8 η 177). Η πρώτη από αυτές (167-168) είναι πιθανή, ενώ πολλοί πατρολόγοι δέχονται ακόμη την παραδοσιακή χρονολογία.
Ο Πολύκαρπος, τον όποιο τιμούσαν ως «διδάσκαλο» της «Ασίας» (Μαρτύριον Πολυκ. 12, 2), δεν είναι μεγάλος συγγραφέας.
Διαβάστε ακόμη:
Σημαντικό ρόλο στην πνευματική πορεία του Πολυκάρπου διαδραμάτισε ασφαλώς η γνωριμία του στη Σμύρνη (107-117) με τον Ιγνάτιο, από τον οποίο είχε λάβει και προσωπική Επιστολή, στην οποία τον επαινεί και τον συμβουλεύει. Η αποστολικότης του φρονήματος τού Πολυκάρπου εξηγεί το κύρος του και την ειρηνευτική του αποστολή στη Ρώμη κατά τους χρόνους του Ανίκητου (154-166). Η διαφορά ημερομηνίας εορτασμού του Πάσχα (Ρώμη: Κυριακή, Μ. Ασία: 14η του μηνός Νισάν) και η ασύνετη τακτική του Ρώμης, προκάλεσε σχίσμα, το όποιο επιχείρησε να αποτρέψει ο Πολύκαρπος. Και το πέτυχε, διότι, δε συμφώνησαν βέβαια οι δύο επίσκοποι στη Ρώμη, χωρίσθηκαν όμως εν αγάπη και με τη συναίσθηση ότι διαφορά σε θέματα νηστείας, εορτών κλπ. εκφράζει (!) την ενότητα στην πίστη (Ειρηναίου, Επιστολή προς Βίκτωρα, ΒΕΠ 5, 173).
Τη ζωή του ο Πολύκαρπος τελείωσε με μαρτύριο σε πολύ μεγάλη ηλικία στο στάδιο της Σμύρνης, την Εκκλησία της οποίας ποίμανε σχεδόν έξι δεκαετίες. Για το χρόνο του μαρτυρίου, που η παράδοση τοποθετεί στο έτος 155/156, έγιναν πρόσφατα νέες προτάσεις (167 /8 η 177). Η πρώτη από αυτές (167-168) είναι πιθανή, ενώ πολλοί πατρολόγοι δέχονται ακόμη την παραδοσιακή χρονολογία.
Ο Πολύκαρπος, τον όποιο τιμούσαν ως «διδάσκαλο» της «Ασίας» (Μαρτύριον Πολυκ. 12, 2), δεν είναι μεγάλος συγγραφέας.
Διαβάστε ακόμη:
Πατρολογία Στυλιανού Γ. Παπαδόπουλου, Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών, Τόμος Α’ – Αθήνα 1982 Β΄ Έκδοση, σελ. 181 - 182.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου