Ο Άγιος Ραφαήλ διαβίβασε στον Πατριάρχην Αθηναγόρα, «μέσω της Αικ. Λύτρα», την παραγγελίαν του για την επίσπευση της Αγιοκατάταξης των τριών Νεοφανών, Μεγαλομαρτύρων της Θερμής Λέσβου.
Πριν αναφέρουμε, τι ακριβώς συνέβη και ο Πατριάρχης Αθηναγόρας και η «Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου» προχώρησαν στην επίσημη πλέον αναγνώριση της αγιότητας των τριών Νεοφανών Μεγαλ/ρων, Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης (11.9.1970) και στην τοποθέτηση Αυτών στο «Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας», που εκκρεμούσαν από το Δεκέμβριο του 196Ο, θεωρήσαμε ότι είναι απαραίτητο να ενημερωθούν οι πιστοί, έστω και περιληπτικά, για το τί είχε προηγηθεί, προκειμένου να κατανοήσουν καλύτερα το θαυμαστό αυτής της ιστορίας.
Σύμφωνα μ’ αυτά που γράφει ο Σεβ. Μητροπολίτης Γουμεννίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου, κ.κ. Δημήτριος, στο βιβλίο του «Η ζωή εκ τάφων», επειδή, τα όσα θαυμαστά συνέβαιναν, από το 1959, στον ευλογημένο λόφο των Καρυών, όπου μαρτύρησαν οι τρεις Άγιοι, είχαν πάρει μεγάλες διαστάσεις και μέσω του τύπου έγιναν γνωστά σ’ όλη την Ελλάδα, ο Μητροπολίτης Μυτιλήνης, μακαριστός π. Ιάκωβος Β’, αποφάσισε να ερευνήσει περαιτέρω το θέμα, προκειμένου να κατευθύνει το ποίμνιό του.
Έστειλε λοιπόν έναν Ιεροκήρυκαν κι ένα γραμματέαν επί τόπου, προκειμένου να συγκεντρώσουν τις καταθέσεις διαφόρων προσώπων και να του υποβάλουν το πόρισμά τους.
Δυστυχώς όμως, η κα Βασ. Ράλλη, που σαν κύριος μάρτυρας, κατέθεσε πρώτη, διέκρινε σ΄αυτούς μία απροθυμία και διαπίστωσε, ότι δεν τα έγραφαν όπως τα εξιστορούσε, αλλά περιληπτικά, παραλείποντας τα ουσιώδη. Επειδή δε, είχε δει κάποιο όνειρο το βράδι και ‘κείνη την ώρα κατάλαβε τη σημασία του, φεύγοντας, φανερά εκνευρισμένη, είπε στον Ιεροκήρυκα : «Είτε το θέλετε, είτε όχι, οι Άγιοι μια μέρα θ’ αναγνωριστούν, γιατί έχουν αποδείξει ότι είναι ΄Αγιοι. Και σεις προσωπικά, όταν βάλετε το χέρι «στον τύπον των ήλων», θα πιστέψετε».
Στη συνέχεια, κλήθηκαν κι άλλα άτομα να καταθέσουν, αλλά, όταν πληροφορήθηκαν, ότι το ανακριτικό πόρισμα χαρακτήριζε τα πάντα «σαν μυθεύματα γυναικών», επισκέφθηκαν προσωπικά το Μητροπολίτη και του ανέφεραν με λεπτομέρειες τα γεγονότα, από τα οποία πείστηκε απόλυτα για την αγιότητα των τριών Νεοφανών Μεγαλ/ρων, σε συνδυασμό και με άλλα παρόμοια περιστατικά που έχουν συμβεί στο χώρο τής Εκκλησίας.
Κατόπιν αυτού, συνέταξε ο ίδιος πολυσέλιδη αναφορά και την έστειλε στην «Ιεράν Σύνοδον», με κοινοποίηση σε όλους τους Ιεράρχες, ανέφερε δε – μεταξύ άλλων – και τα εξής : «...δεν επιχειρήσαμεν να αναστείλωμεν το ασυγκράτητον ρεύμα της ευλαβείας των πιστών ημών προς τους Νεοφανείς Αγίους και την προς τα Λείψανα αυτών ευλάβεια, προτιθέμεθα μάλιστα εις την συνέχισιν των ανασκαφών... εις την ιστόρησιν Εικόνος και εις την σύνταξιν της Ακολουθίας αυτών, έτι δε και να παραστώμεν αυτοπροσώπως των τελετών...».
Στη συνέχεια, τέλος Δεκεμβρίου του 1960, έστειλε άλλη αναφορά στον τότε Πατριάρχη Αθηναγόρα, ο οποίος του γνωστοποίησε μ’ επιστολή (8.2.1961), ... ότι αναγνώστηκε σε συνεδρία της «Αγίας και Ιεράς Συνόδου» και την παρέπεμψαν στην Κανονική Επιτροπή του Πατριαρχείου για τα περαιτέρω...
Στις 4.2.1961 ασχολήθηκε με το ίδιο θέμα και η «Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος», η οποία ανέθεσε τη μελέτη του σχετικού φακέλου στο Συνοδικό Σύνεδρο, Μητροπολίτη Ζιχνών, π. Αγαθάγγελο.
Πολύ σύντομα, την 1.3.1961, υπέβαλε τη σχετική εισήγησή του, με την οποία πρότεινε ν’ ανεγερθεί προσκυνηματικός Ναός, να τοποθετηθούν εκεί τα Ι. Λείψανα και ν’ αναγνωριστούν ΄Αγιοι οι τρεις Νεοφανείς Μάρτυρες.
Μετά απ’ όλ’ αυτά, η Ι. Σύνοδος παρέπεμψε το θέμα στο «Οικουμενικόν Πατριαρχείον», όπως είχε ήδη κάνει και ο αείμνηστος Μητροπολίτης Λέσβου (12/1960), αλλά μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου του 1970 δεν είχε πάρει καμμία σχετική απόφαση.
Από ΄δω και πέρα οι πληροφορίες μου αντλήθηκαν από τον 3ο τόμο του βιβλίου «Υπαγορεύσεις του Ουρανίου Πατρός δια του Μεγαλ/ρος Αγίου Ραφαήλ του Ιθακησίου προς την αμαθή Αικατερίνην Λύτρα» (1970-1973), όπου, μεταξύ άλλων, εξιστορείται και η θαυμαστή επέμβαση του Αγίου, προκειμένου να υλοποιηθούν οι προτάσεις που είχαν γίνει στον Οικουμενικόν Πατριάρχην (σελ. 433-442).
Την επιμέλεια του βιβλίου αυτού έχει αναλάβει, «κατ’ επιθυμίαν» του Αγίου, η καθηγήτρια και γνωστή λογοτέχνης κα Χρυσ. Χατζηγιαννιού, η οποία είχε την τύχη να ζήσει από κοντά όλα όσα θ’ αναφερθούν στη συνέχεια και κανείς δε μπορεί ν’ αμφισβητήσει τη ζωντανή μαρτυρία της, γιατί είναι ένα αξιοσέβαστο πρόσωπο.
Στη φωτογραφία ο Πατριάρχης Αθηναγόρας, για τον οποίον ο Άγιος Ραφαήλ είπε, ότι «έχει αγάπη στην καρδιά και στο καλό διαβαίνει κι είναι άξιος θαυμασμού της Ορθοδόξου πίστης» (βλ. ποίημα παρακάτω). Δεξιά του η κα Χρυσ. Χατζηγιαννιού, προς την οποία απλώνει το χέρι του (1968).
Ας δούμε, λοιπόν, τί αναφέρει στο συγκεκριμένο βιβλίο η κα Αικ. Λύτρα, η οποία αλληλογραφούσε με τον Πατριάρχην Αθηναγόρα από το 1968 και ο Άγιος Ραφαήλ τη χρησιμοποίησε - και στην περίπτωση αυτή - σαν μεσίτην (όπως στην Κ. Αχαΐα και στην Ιθάκη για την ανέγερση των Ι. Ναών Αυτού).
Αγαπητέ αναγνώστα,
Στη συνέχεια θα διαβάσεις γράμματα που έστειλα προς τον Οικουμενικόν Πατριάρχην Αθηναγόρα, με την εντολήν του Ουρανίου Πατρός και καθ’ υπαγόρευσιν του Αγίου Ραφαήλ προς εμέ την αναξίαν, με απώτερο σκοπόν την ανακήρυξιν και αγιοκατάταξιν των Αγίων της Θερμής, Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, η οποία έγινε την 11ην Σεπτεμβρίου του 1970 (καθώς και τις απαντήσεις του).
Και ιδού πώς εδόθη η ευκαιρία (της επικοινωνίας της με τον Πατριάρχην), κατά θείαν οικονομίαν. Από το 1967 έως το 1970 η Χρυσούλα-Χρυσάνθη Χατζηγιαννιού υπηρετούσε ως καθηγήτρια φιλόλογος εις τα σχολεία της Κων/πόλεως και εκεί εγνώρισε τον Πατριάρχην Αθηναγόραν.
Μίαν ημέραν, έλαβα ένα γράμμα της που μου έγραφε να ανεβώ εις το Μοναστήρι του Αγ. Ραφαήλ και να κάνω μία Λειτουργία υπέρ υγείας του Πατριάρχου, διότι ήτο άρρωστος. Φυσικά, αυτό το έκανε η Χρυσούλα με δική της πρωτοβουλία, χωρίς να το ξέρει ο Πατριάρχης.
Όταν μετά από λίγες μέρες πήρε το γράμμα μου, που της έγραψα ότι έγινε η Λειτουργία, εκείνη με χαρά το έδειξε στον Πατριάρχη, ο οποίος είχε εν τω μεταξύ γίνει καλά και του εξήγησε ότι είχε ανησυχήσει για την υγεία του και ότι φρόντισε να γίνει μία Λειτουργία στο Ναό του Αγ. Ραφαήλ της Μυτιλήνης. Του είπε, όπως μου τα έγραφε η ίδια και πολλά για τους Θαυματουργούς μας Αγίους των Καρυών και του έδωσε μία μικρή Εικόνα των Αγίων, που της είχα βάλει στο γράμμα. Εκείνος αμέσως σηκώθηκε όρθιος, συγκινημένος, όπως μου έγραψε η Χρυσάνθη, έβγαλε το καλυμαύκι του, έκανε τρεις φορές τον σταυρόν του και ασπάστηκε το εικονάκι, λέγοντας :
«Όλα τα πιστεύω».
Μετά της ζήτησε την διεύθυνσή μου για να μου γράψει και να με ευχαριστήσει και συμπλήρωσε : «Πες στην Αικατερίνη να μου γράψει και η ίδια». Έτσι πήρα το πρώτο του γράμμα, το περιεχόμενο του οποίου αναφέρεται παρακάτω :
1η επιστολή Πατριάρχη Αθηναγόρα
«Τη Ευγενεστάτη κ. Αικατερίνη Λύτρα, θυγατρί ημών κατά πνεύμα αγαπητή, χάριν και ειρήνην παρά Θεού.
Εις Λέσβον
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Μεγάλως συνεκινήθημεν κομισάμενοι το Αγίασμα, το οποίον είχετε την καλωσύνην ν’ αποστείλητε ημίν εκ του Αγίου Ραφαήλ, ως και το ενδιαφέρον υμών περί των καθ’ ημάς πραγμάτων.
Παρακολουθούμεν από ετών την ιστορίαν του Αγιάσματος του Αγίου Ραφαήλ, συγκινούμεθα αναγινώσκοντες εις τον Τύπον εκάστοτε τα θαύματα αυτού.
Συγχαίρομεν την Μεγαλόνησον Λέσβον, έχουσαν εις τους κόλπους αυτής, εκτός άλλων Αγίων και τον Άγιον Ραφαήλ και ιδιαιτέρως συγχαίρομεν υμάς δια την διακονίαν την οποίαν επιτελείτε, εις απόδειξιν ότι το θαύμα είναι γεγονός καθημερινόν και εξαρτάται εκ των ανθρώπων να εκδηλούται εις αγιασμόν του βίου και της πορείας αυτών.
Και επί τούτοις απονέμοντες υμίν και τοις αγαπητοίς οικείοις υμών ολόθυμον την Πατριαρχικήν ημών ευλογίαν, ευχόμεθα παντοτεινήν την από της Αναστάσεως του Κυρίου χαράν και επικαλούμεθα εφ’ υμάς την χάριν και το άπειρον Αυτού έλεος».
18.5.1968
(Φωτ/φίες με όλες τις πρωτότυπες επιστολές του Πατριάρχη και τους φακέλους αυτών υπάρχουν παρακάτω).
Μέσα στη χαρά μου όμως, που αξιώθηκα να πάρω γράμμα από ένα τόσο σημαντικό πρόσωπο, υπήρχε και μία ανησυχία και μία αγωνία, πώς θα του απαντήσω για να τον ευχαριστήσω, τί λόγια να βρω να πω σε έναν τέτοιον άνθρωπο. Παρακάλεσα τον ΄Αγιο να με βοηθήσει και την άλλη μέρα... μου υπαγόρευσε και έγραψα τα παρακάτω :
Επιστολή 1η Αικατερίνης
Πάμφιλα Μυτιλήνης 8.6.1968
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού
και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.
Προς τον καλόν ποιμένα και πνευματικόν πατέρα
παρά Θεού ευλογημένον.
«Απευθύνω τους ταπεινούς και εγκαρδίους μου χαιρετισμούς προς απάντησιν της σεβαστής σας επιστολής, που είχατε την τόσην καλωσύνην να προσφέρετε τας εγκαρδίους ευχάς σας προς εμέ.
Διαβάζοντας την επιστολήν σας, δάκρυα χαράς και αγάπης Χριστού πλημμύρισαν εις τα έγκατα της ψυχής μου, που αδιαλείπτως η θεία προστασία τα οδηγεί προς το αγαπάτε αλλήλους και τα φωτίζει με το ανέσπερον φως, τα οποία πριν λίγα χρόνια ευρίσκοντο εις το σκοτάδι της αμαρτίας.
Η αναξιότητά μου είναι πολύ μεγάλη, αλλά η αγάπη του Κυρίου, του Ουρανίου Πατρός φρουρεί την σκέψιν μου, την οδηγεί και την συγκρατεί εις το αγαθόν. Διότι είναι θέλημα Εκείνου να γνωρίσω την πνευματικήν χαράν, σαν τις ακτίνες του ηλίου που θερμαίνουν την φύσιν και ζωογοννούν τα αγνά φυτά, καρποφορώντας προς το ζην της ανθρωπότητος.
Έτσι, μέσα εις τον εσωτερικόν μου κόσμον, αισθάνομαι να τον θερμαίνουν και να ομιλούν αδιαλείπτως η αγάπη, η αλήθεια, η ταπείνωσις σφόδρα, που είναι το προνόμιον της αρετής, που αναβλύζει από τον Τάφον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και θερμαίνει την ψυχήν, την ζωογονεί, να διέλθη αγνή και ταπεινή έμπροσθέν του.
Δεχθείτε τους εγκαρδίους χαιρετισμούς του συζύγου μου Παναγιώτη, τώρα πνευματικού αδελφού μου, δια της θείας επεμβάσεως».
Φιλώ την πατριαρχικήν δεξιάν χείρα σας, η ταπεινή δούλη του Κυρίου
Αικατερίνη Π. Λύτρα
Επειδή όλες οι επιστολές της Αικατερίνης προς τον Πατριάρχην Αθηναγόρα αρχίζουν και τελειώνουν μ΄έναν παρόμοιον τρόπο, αναφέρω παρακάτω μόνο το κυρίως κείμενο αυτών, προς αποφυγή κουραστικών επαναλήψεων.
Οσοναφορά δε το «καθ΄υπαγόρευσιν» του Αγίου Ραφαήλ, εφόσον ισχύει για όλες, όπως διαβάσατε στην αρχή, παραλείπετε κι αυτό, εκτός κι αν σε κάποια απ’ αυτές αναφέρεται κάτι πιο χαρακτηριστικό.
Επιστολή 2α Αικατερίνης
25.12.1969
(Την έστειλα μέσω της Χρυσάνθης, σε ιδιαίτερο φάκελο, για να τη δώσει στον Πατριάρχη. Υπαγορεύτηκε από τον Άγιο Ραφαήλ τη μέρα των Χριστουγέννων).
Εις το όνομα του Πατρός...
Προς τον ποιμένα...
«Ενημέρωσε προς τον Οικουμενικόν Πατριάρχην, κ. Αθηναγόραν, τον παρά Θεού ευλογημένον, όστις να επισημάνη την εύρεσιν των Αγίων Λειψάνων μας εις άπασαν την Οικουμένην, προς δόξαν Θεού και όχι να κρατήται εις τας νεκράς βίβλους της Εκκλησίας και θα εύρη την τελικήν παρά Θεού ευλογίαν, να καρποφορήσουν οι λόγοι του εις τας ψυχάς των οπαδών του.
Είθε η άπειρη ευλογία του Θεού να μας επισκιάση. Αμήν». (εννοεί προφανώς την αναγνώριση της αγιότητας των τριών Μαρτύρων).
Φιλώ...
Αικατερίνη Π. Λύτρα
Επιστολή 3η Αικατερίνης
15.1.197Ο
Εις το όνομα του Πατρός...
Εις τον καλόν ποιμένα...
«Πρέπει να είστε ευγνώμων απέναντι εις την παραγγελίαν μου και να εκτελέσετε αυτήν, εφ’ όσον η θεία χάρις έχει επισκιάσει υμάς και σας εξέλεξε ως Οικουμενικόν Πατριάρχην και αδελφόν ημών.
Τοιαύτη παραγγελία είναι ουρανία. Είναι ευλογημένη. Είναι άνευ εκδηλώσεως ανθρωπίνης φύσεως και υλικής γηϊνης υπάρξεως. Διότι εδόθη εις την αμαθή σκέψιν της Αικατερίνης δια της θείας χάριτος.
Η Χριστιανική σας ώθησις, παρά Θεού ευλογημένη, ας περιτυλίξει όλην την ανθρωπότητα με την χαρμόσυνον και αγίαν ακτίνα, που αναβλύζει από την ταπεινήν φάτνην του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού και σωτήρος των ψυχών ημών.
Ας γίνουν αι δυνάμεις των ουρανών ακοίμητοι φρουροί να περιτυλίξουν την ζωήν σας και την σκέψιν σας, που διαρκώς βρίσκεται εν τη προθέσει προς το *αγαπάτε αλλήλους* ».
Φιλώ...
Αικατερίνη Λύτρα
Στις δύο προηγούμενες επιστολές, από τις οποίες η δεύτερη γράφτηκε μετά από 22 μέρες (όπως φαίνεται από τις ημερομηνίες τους), ο Άγιος Ραφαήλ αναφέρεται πλέον, αποκλειστικά και μόνο, στην επίσημη αναγνώριση της αγιότητας των τριών Νεοφανών Μεγαλ/ρων.
Εντωμεταξύ, καθώς φαίνεται από τα παρακάτω, ο Πατριάρχης αρρώστησε κι έλειψε για ένα διάστημα στο Εξωτερικό.
Επιστολή 4η Αικατερίνης
(Την έλαβε ο Πατριάρχης όταν επέστρεψε από την Βιέννην, όπου είχε πάει για λόγους υγείας).
Πάμφιλα Μυτιλήνης 5 Μαρτίου 197Ο
Εις το όνομα...
Εις ένα όραμά μου, η αναξία δούλη έγραψα τα παρακάτω :
«Μάζεψε αγριολούλουδα
απ’ του βουνού τα πλάγια,
σταύρωσέ τα στον τάφο μου
και δόστα για βοτάνι.
Πολλές καρδιές θ’ αναστηθούν,
θα κλάψουν, θα θρηνήσουν,
και η υγεία στην ψυχή
σα μύρο θα σκορπίσει.
Σαν βγαίνουν αγριολούλουδα
στους κάμπους τον Απρίλη,
μια θεία ακτίνα τα κοιτά
και ευωδιά τα δίνει.
Στου Πατριάρχη την ψυχή
στέκομαι σαν καντήλι,
αυτό που δίνει θεία πνοή
και πάντα αναβλύζει.
Η ευωδία του Σταυρού,
το τίμιο το ξύλο,
βλαστός θα γίνει σα δεντρί
τον κόσμο να φωτίσει.
Στην αίθουσα που βρίσκεται
Άγγελοι τον φυλάγουν,
γιατί έχει χίλιους πειρασμούς
απ’ τάπιστα τα κράτη.
Αφού έχει αγάπη στην καρδιά
και στο καλό διαβαίνει,
γι’ αυτούς τους χίλιους πειρασμούς
το φως θα ανατέλει.
Είναι άξιος θαυμασμού
της Ορθοδόξου πίστης.
Οι λόγοι μου αντανακλούν
στο βάθος της ψυχής του.
Την ημέραν που θα ακουσθή
σ’ όλην την Οικουμένην,
εις την Εικόνα του Χριστού
γονατιστή θα μένεις,
στην κεφαλήν σου θα σταθή
ακτίνα ευλογημένη».
Φιλώ...
Αικ. Π. Λύτρα
Στην επιστολή αυτή, ο Άγιος εκφράστηκε με ποιητικόν τρόπον (κάτι που το συνήθιζε στις υπαγορεύσεις του προς την Αικατερίνη, όπως διαπιστώνει όποιος διαβάζει τα βιβλία της) κι αποκάλυψε, πριν από έξι περίπου μήνες, την υλοποίηση της παραγγελίας του από τον Πατριάρχη και την «εξ ουρανού» ευλογία τής κας Λύτρα, κατά τη μέρα που το χαρμόσυνο γεγονός θ’ ακουστεί σ’ όλο τον κόσμο (δίκαια, λοιπόν, ο Φ. Κόντογλου την αποκαλεί «μακαρία» στο πρώτο της βιβλίο, το οποίο εκδόθηκε το 1962 με τη δική του επιμέλεια).
Επιστολή 5η Αικατερίνης
Πάμφιλα Μυτιλήνης Μάιος 197Ο
Προς τον καλόν...
«Δια την μικράν πάθησιν που προσεβλήθη ο εσωτερικός σας κόσμος εδάκρυσα και επροσευχήθην με δάκρυα εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον, να μεσιτεύσει δια την ανάρρωσίν σας, αφού προηγουμένως οι ΄Αγιοι των Καρυών, γονυπετείς έμπροσθεν της μητρός του Κυρίου, εζητούσαν την επάνοδόν σας εις την θέσιν όπου ευρισκόσασθε.
Ευλογημένη ας είναι η επάνοδος της μακροημερεύσεώς σας, διότι είσθε ακόμη εις θέσιν να κυβερνάτε την έδραν σας.
Ο εσωτερικός μου κόσμος δεν παύει ούτε θα παύσει να προσεύχεται δια τον προσανατολισμόν τής προσευχής μου υπέρ της υγείας σας.
΄Οχι ότι είναι δική μου δύναμις, αλλά είναι θέλημα του Αγίου, ο οποίος με δυναμώνει και με φρουρεί με το όπλον του Σταυρού.
Διότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ηθέλησε να στείλει το όπλον του Σταυρού, να μείνει ακαταμάχητον εις την ζωήν μας.
Πρέπει κάθε ψυχή, χωρίς να κλονίζεται, χωρίς να χάνει το θάρρος της, να προχωρεί γενναίως και θαρραλέως με το όπλον του Σταυρού».
Με την εν Χριστώ αγάπην, φιλώ...
Αικατερίνη Π. Λύτρα
Καθώς φαίνεται από το περιεχόμενο των δύο προηγούμενων επιστολών, το πρόβλημα υγείας τού Πατριάρχη ίσως ήταν σοβαρό.
2α επιστολή Πατριάρχη Αθηναγόρα
«Τη Ευγενεστάτη κ. Αικατερίνη Π. Λύτρα, θυγατρί ημών κατά πνεύμα αγαπητή, χάριν και ειρήνην παρά Θεού.
Εις Μυτιλήνην
Μετά πατρικής χαράς ελάβομεν το γράμμα και ευχαρίστως απεδεξάμεθα τας ευλαβείς προσρήσεις και ευχάς υμών υπέρ αποκαταστάσεως της υγείας ημών.
Εις απάντησιν ευχαριστούμεν υμίν θερμώς επί ταύταις, συγχαίροντες δια την ευλάβειαν και την αφοσίωσιν υμών προς την Ορθόδοξον ημών Εκκλησίαν και αντευχόμεθα όπως ο Κύριος χαρίζηται υμίν, κατά την καρδίαν υμών, υγείαν και παν αγαθόν.
Απονέμοντες υμίν ολόθυμον την Πατριαρχικήν ημών ευλογίαν, επικαλούμεθα εφ’ υμάς την χάριν του Θεού και το άπειρον Αυτού έλεος».
17.8.197Ο
Από την ημερομηνία της επιστολής αυτής προκύπτει, ότι την έστειλε ο Πατριάρχης στην Αικατερίνη 26 μέρες πριν από την επίσημη αναγνώριση της αγιότητας των τριών Νεοφανών Μεγαλ/ρων (11.9.1970).
Είναι, λοιπόν, ολοφάνερο, ότι το ενδιαφέρον που έδειξε ο Άγιος Ραφαήλ για την υγεία του καλού ποιμένα, του παρά Θεού ευλογημένου (όπως τον αποκαλούσε), αλλά και για τα προβλήματα τα οποία αντιμετώπιζε, στα πλαίσια του ποιμαντικού του έργου, τον είχε συγκινήσει βαθύτατα και παρόλο που δεν είχε απαντήσει στο συγκεκριμένο του αίτημα, προχώρησε σύντομα στην υλοποίηση της παραγγελίας-διαταγής του Αγίου (βλ. 3η και 7η επιστολή της κας Λύτρα).
Επιστολή 6η Αικατερίνης
Πάμφιλα 25.12.197Ο
Προς το τέκνον παρά Θεού ευλογημένον
δια πρεσβειών του Αγίου Ραφαήλ, κ. Αθηναγόραν.
«Δια τας Αγίας ημέρας των Χριστουγέννων ας ανατείλει το άσβεστον φως του παραδείσου και ας οδηγεί και ας κατευθύνει τα βήματά σου εις την καρδιά σου προς την ιεράν Πύλην της Εκκλησίας δια να αναγγείλης την χαρμόσυνη λέξη «Η Γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών» και το «Μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε».
Φιλώ την πατριαρχικήν σας χείρα και αισθάνομαι μίαν απερίγραπτον χαράν δια να σας ευχαριστώ πάντα με βαθειά συγκίνησιν δια την ανακήρυξιν των Αγίων της Θερμής».
Με αγάπην Θεού
Αικατερίνη Π. Λύτρα
Επιστολή 7η Αικατερίνης
13.5.1971
Προς τον καλόν ποιμένα...
«Χριστός Ανέστη»
(Εδόθη εν ώρα προσευχής)
Γράψε εις τον αρχηγόν της Οικουμένης και πες δύο λόγια άγια, όπου οι λόγοι μου εισακούσθησαν εις τα βάθη της καρδιάς του και εξετέλεσε την διαταγήν μου συντόμως και ακούστηκαν εις τα πέρατα της Οικουμένης (τα θαυμάσια των Αγίων της Θερμής).
Θα μεσιτεύουμε απαύστως και θα προορίζωμεν το κάθε τί εις το μέλλον προς λύτρωσιν των παθών.
Με την κατάταξιν των Αγίων της Θερμής (εις το Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας) και την έγκυρον ανακήρυξίν των, προς δόξαν Θεού, εις ολόκληρον τον κόσμον, ο Πανάγαθος Θεός να σου δίνει δύναμιν ουράνιαν, ευλογίαν θεϊκήν και ακαταμάχητον, να διέλθης ως άξιος δούλος εις την μακαριότητα την αιωνίαν, προς τα δεξιά τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ημείς θα μεσιτεύομεν ακούραστοι δια την σωτηρίαν της ψυχής, που έχει ανάγκην από την μεσιτείαν της Παναχράντου Μαριάμ και από τους Αγίους του Χριστού.
Προσεύχεσθε αδιαλείπτως με καθαράν καρδίαν, προς το «αγαπάτε αλλήλους» και συγχωρείτε τον αδελφόν σας, που εν γνώσει ή εν αγνοία έβλαψεν ημάς. Ο Θεός ευλογεί και συγχωρεί τα τέκνα του, σύμφωνα με τις πράξεις τους.
Με βαθυτάτη συγκίνησιν και θερμάς ευχαριστίας φιλώ την ...
Αικατερίνη Π. Λύτρα
3η επιστολή Πατριάρχη Αθηναγόρα
«Τη Ευγενεστάτη κ. Αικατερίνη Π. Λύτρα, θυγατρί ημών κατά πνεύμα αγαπητή, χάριν και ειρήνην παρά Θεού.
Εις Μυτιλήνην
Χριστός Ανέστη
Μετά χαράς ελάβομεν και ανέγνωμεν το δια της ιγ’ του τρέχοντος μηνός Μαϊου γράμμα υμών, δι’ ου εκφράζετε την ικανοποίησιν και τας ευχαριστίας υμών επί τη τοποθετήσει εις το Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας του εν τη υμετέρα Νήσω μαρτυρήσαντος Ραφαήλ.
Εις απάντησιν ευχαριστούμεν υμίν θερμώς δια την έκφρασιν των ευλαβών υμών αισθημάτων εξ αφορμής του θαυμασίου τούτου γεγονότος, δι ο ηυχαριστήσαμεν ενθέρμως τον Κύριον, καταξιώσαντα ημάς, όπως μετά των περί ημάς Αγίων Αδελφών προέλθωμεν εις την πράξιν ταύτην και τον πλουτισμόν του Αγιολογίου της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας.
Απονέμοντες δ’ υμίν ολόθυμον την Πατριαρχικήν ημών ευλογίαν, επικαλούμεθα εφ’ υμάς την χάριν του Αναστάντος Σωτήρος Χριστού και το άπειρον Αυτού έλεος».
20.5.1971
Από τις ημερομηνίες των δύο τελευταίων επιστολών διαπιστώνουμε, ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης απάντησε στην κα Λύτρα μέσα σε επτά μόνο μέρες, γεγονός που αποδεικνύει, ότι είχε πιστεί απόλυτα για την πνευματική επικοινωνία που είχε με τον Άγιο Ραφαήλ και την εκτιμούσε ιδιαίτερα.
Ακολουθούν φωτογραφίες από τις επιστολές του Πατριάρχη και φάκελλα αυτών. Επίσης, τρεις από τις επιστολές της κας Λύτρα (2η, 3η και 7η) και μία δική της φωτογραφία («η ανακαινισθείσα τω πνεύματι και ενδυθείσα τον καινόν άνθρωπον» , καθώς γράφει, χαρακτηριστικά, ο Φ. Κόντογλου).
Τα έντυπα, από τα οποία αντλήθηκαν οι πληροφορίες μου, θα δοθούν στο «Σύνδεσμο Κληρικών Χίου» για κάθε δύσπιστο.
Ο θάνατος του Πατριάρχη Αθηναγόρα
Δύο περίπου χρόνια μετά την επίσημη αναγνώριση της αγιότητας των τριών Νεοφανών Μεγαλ/ρων και την κατάταξή τους στο «Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας», ο Πατριάρχης Αθηναγόρας, ο κατά τον ΄Αγιον Ραφαήλ «παρά Θεού ευλογημένος», έφυγε από τον πρόσκαιρον αυτόν κόσμον (7/1972). Ο θάνατός του μας συγκλόνισε, λέει η Αικατερίνη, ο δε ΄Αγιος της αποκάλυψε, ότι «εισήλθεν εις τους κόλπους του Αβραάμ, διότι πολύ εσυκοφαντήθη».
Συμπέρασμα
Μετά απ’ όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, είναι αναμφισβήτητο, ότι τίποτα δεν ήταν τυχαίο σ’ αυτή τη θαυμαστή ιστορία. Όλα έγιναν στα πλαίσια ενός Θεϊκού σχεδίου, που απέβλεπε, αποκλειστικά και μόνο, στην υλοποίηση των προτάσεων της «Ιεράς Συνόδου» και του μακαριστού Μητροπολίτη Λέσβου, που παρέμειναν πάνω από εννιάμισυ χρόνια (12/1960-9/1970) στις «νεκρές βίβλους της Εκκλησίας» κατά την έκφραση του Αγίου Ραφαήλ.
Η συγκατάθεση του Αγίου
για την ανάρτηση της θαυμαστής αυτής ιστορίας στο INTERNET
Όταν διάβασα τις επιστολές τής κας Λύτρα, γεννήθηκε μέσα μου η επιθυμία να καταγράψω τη θαυμαστή αυτή ιστορία και να τη στείλω γι’ ανάρτηση στο INTERNET, όπως υποσχέθηκα στον ΄Αγιο Ραφαήλ, γιατί δεν την έχω δει κάπου αλλού.
Ήθελα όμως να μάθω, αν Εκείνος εγκρίνει αυτή την ενέργεια. Τον παρακαλούσα, λοιπόν, να μου δώσει ένα σημάδι και περίμενα με λαχτάρα μήπως κι αισθανθώ τη χαρακτηριστική «ευωδία» που σκορπίζει, την οποία έχουμε αισθανθεί κάποιες φορές στο Εκκλησάκι του, στη Βέργα Καλαμάτας.
Εντωμεταξύ, είχα ζητήσει να μου στείλουν από τη Λέσβο φωτοτυπίες από τις πρωτότυπες επιστολές τού Πατριάρχη, τα φάκελά τους κ.α., μήπως και μου χρειαστούν, για το σκοπό που ανέφερα.
Και ω! του θαύματος! Μεσημέρι της μιας μέρας τις ταχυδρόμησαν και μ’ ενημέρωσαν αμέσως τηλεφωνικά και την άλλη μέρα βρίσκονταν στη Μεσσήνη, χωρίς να τις στείλουν με συστημένη επιστολή. Αλλά κι έτσι αν τις έστελναν, αποκλείεται να έπαιρνα το φάκελο τόσο γρήγορα.
Δεν πίστευα στα μάτια μου. Η έκπληξή μου και η συγκίνησή μου δεν περιγράφονται. Παράλληλα αισθάνθηκα, ότι ήταν το σημάδι που περίμενα. Μ’ αυτόν, λοιπόν, τον εντελώς απρόσμενον κι αξιοθαύμαστον τρόπον, ο Άγιος μου έδωσε τη συγκατάθεση που του ζήτησα.
Η αλληλογραφία του Φώτη Κόντογλου με την κα Αικ. Λύτρα
Εντωμεταξύ, ήρθαν στα χέρια μου αρκετές χειρόγραφες επιστολές του αείμνηστου Φ. Κόντογλου προς την κα Λύτρα και το σύζυγό της, με τους οποίους, καθώς φαίνεται, επικοινωνούσε συχνά και είχε αναπτυχθεί ανάμεσά τους μία γνήσια, Χριστιανική φιλία.
Το περιεχόμενό τους παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον κι από θεολογικής πλευράς, γι’ αυτό θ’ αποτελέσουν το θέμα ενός μελλοντικού άρθρου.
Παρακάτω υπάρχουν δύο αποσπάσματα από τις επιστολές αυτές :
Στέλλα Ιωάνν. Ζαχαρόγιαννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου