Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Χριστιανική Δογματική, ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από το Θεό κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν του και είναι το τελειότερο από τα δημιουργήματά του.
Πιο συγκεκριμένα, το στοιχείο της εικόνας του Θεού στον άνθρωπο είναι το λογικό και η ελεύθερη βούληση. Ο Θεός, επιπλέον, έδωσε στους Πρωτόπλαστους, τον Αδάμ και την Εύα, τη δυνατότητα να τον πλησιάσουν ακόμα περισσότερο, δηλαδή να του μοιάσουν. Την ομοίωση με το Θεό θα την πετύχαινε ο άνθρωπος με τη σωστή χρήση της ελεύθερης βούλησης.
Όμως, ο άνθρωπος δεν θέλησε να μείνει κοντά στο δημιουργό του. Μόνος του και ελεύθερα έκοψε τους δεσμούς του με τον Ένα και Μόνο αληθινό Θεό, μόνος του έφυγε από τον Παράδεισο. Πίστεψε ότι αυτόνομα, χωρίς το Θεό, μπορούσε να φτάσει στην εμπειρία της ένωσης μ’ εκείνον, στη θέωση δηλαδή. Πίστεψε ότι στο θρόνο του Θεού μπορεί να τοποθετήσει τον εαυτό του. Αυτή όμως ήταν μια λανθασμένη επιλογή, μιας και η παρακοή και η παράβαση των Πρωτοπλάστων είχε ολέθριες συνέπειες για την ανθρώπινη φύση, γιατί έτσι εκείνη απομακρύνθηκε από το Θεό, με αποτέλεσμα την υποδούλωσή της στην φθορά και στον θάνατο, καθώς και σε όλα τα δεινά που από τότε και στο εξής την κατατυραννούν.
Μάλιστα, μιας και η αναζήτηση του Θεού αποτελεί έμφυτη ανάγκη στην ψυχή του ανθρώπου, ο άνθρωπος στράφηκε στην λατρεία των δημιουργημάτων του Θεού, δηλαδή ουρανίων σωμάτων, ψαριών, ζώων, ανύπαρκτων και φανταστικών θεοτήτων, ακόμη και ανθρώπων, όπως συνέβη στα χρόνια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που θεωρούνταν Θεοί οι αυτοκράτορες. Η αγάπη και η ισότητα μεταξύ των ανθρώπων ανατράπηκε, η εκμετάλλευση και ο ατομικισμός κυριάρχησε, μια τάξη ανθρώπων θεωρούνταν δούλοι και ο κύριος τους είχε δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω σ’ αυτούς, η γυναίκα θεωρούνταν res, πράγμα δηλαδή. Και το σπουδαιότερο; Ήταν αδύνατον πια για τον άνθρωπό να απαλλαγεί με τις δικές του δυνάμεις από το κακό, καθώς και από την εξουσία που είχε αποκτήσει πάνω του ο Διάβολος. Μάταια μερικές φωτισμένες μορφές προσπάθησαν να διορθώσουν την κατάσταση.
Ωστόσο, ο Πανάγαθος Θεός είδε με φιλάνθρωπα μάτια τη διαφθορά και την κατάπτωση του ανθρώπου και έστειλε στη γη τον Μονογενή του Υιό, τον Ιησού Χριστό για να αποκαταστήσει την πεσμένη και διχασμένη από την αμαρτία φύση του ανθρώπου και να τη σώσει από τη φθορά και το θάνατο. Και πάλι τότε ο Θεός ζή- τησε την ελεύθερη συγκατάθεση, την συνεργασία του ανθρώπου για να φέρει εις πέρας το σχέδιό του.
Βέβαια, ο ερχομός του Χριστού στη γη έγινε την κατάλληλη ώρα, αφού ο κόσμος είχε ήδη προετοιμαστεί γι’ αυτό το άκρως κο- σμοϊστορικό Γεγονός και αφού η νοσταλγία των ανθρώπων για τη σωτηρία ήταν έντονη.
Στο θεανθρώπινο πρόσωπο του Χριστού επαληθεύτηκαν οι χρησμοί και οι νοσταλγίες των ειδωλολατρών, καθώς και οι προρρήσεις των ιερών ανδρών της Παλαιάς Διαθήκης(προφητών, Πατριαρχών και άλλων). Ο Υιός του Θεού, με τη διδασκαλία, τα θαύματα, τη σταυρική θυσία και την ανάστασή Του, με την ίδρυση της Εκκλησίας ως ταμιούχου της Θείας Χάρης, προσφέρει στον κάθε άνθρωπο, εφόσον βέβαια εκείνος ελεύθερα το θελήσει, τη δυνατότητα να λυτρωθεί και να σωθεί όχι μόνο από τα δεινά της επίγειας ζωής, αλλά και από την αγωνία του αιωνίου θανάτου. Ο καθένας από εμάς μπορεί να γίνει Θεός κατά χάριν, αρκεί να προσφεύγει με πνεύμα μαθητείας, ταπείνωσης και μετανοίας στο Θεό, που είναι η πηγή της ζωής˙ να είναι άγρυπνος, αγωνιστής και ετοιμοπόλεμος ενάντια στο κακό και στα πάθη του.
Κωνσταντίνος Γεωργ. Καρατζάς
Καθηγητής Θρησκευτικών του 4ου Γυμνασίου Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου