Πα­σχά­λιος Ποι­μαν­το­ρι­κή Ἐγ­κύ­κλιος

ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Πρός

Τόν Ἱ­ε­ρόν Κλῆ­ρον

καί τόν εὐ­σε­βῆ λα­όν

τῆς κα­θ’ ἡ­μᾶς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως.

Θέ­μα: «Πα­σχά­λιος Ποι­μαν­το­ρι­κή Ἐγ­κύ­κλιος».

«Νίκην ἔχων Χριστέ, ... ὁ πηγάζων ζωὴν»

(Τροπάριον Διακαινησίμου Ἑβδομάδος)

Χριστιανοί μου,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ μοναδική νίκη, πού κάνει ὅλη τήν ἀνθρωπότητα νά χαίρεται ἀπό τόν πρωτόπλαστο ἕως τόν τελευταῖο ἄνθρωπο ἐπί τῆς γῆς. Κάθε ἄλλη νίκη στήν γῆ ἔχει χωρίσει καί συνεχίζει νά χωρίζει τούς ἀνθρώπους μεταξύ τους. Ὅταν ἕνας βασιλιᾶς βγαίνει νικητής ἀπό ἕνα πόλεμο ἐνάντια σέ ἄλλο βασιλιᾶ, ὁ ἕνας χαίρεται καί ὁ ἄλλος θρηνεῖ. Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος νικάει τόν γείτονά του, στό ἕνα σπίτι ἀκούγονται τραγούδια καί στό ἄλλο θρήνοι. Δέν ὑπάρχει στή γῆ χαρούμενη νίκη, πού νά μήν τήν δηλητηριάζει ἡ κακία. Ἐκεῖνος πού νικάει στήν γῆ, χαίρεται καί μέ τή δική του χαρά καί μέ τά δάκρυα τοῦ νικημένου ἐχθροῦ του. Οὔτε μπορεῖ νά καταλάβει πῶς τό κακό καταστρέφει τήν χαρά.

Μόνο ἡ νίκη τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ γεμίζει ὅλες τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων μέ ἀνεκλάλητη καί ἀτέρμονη χαρά. Μόνο ἡ νίκη τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ εἶναι καθαρή ἀπό μῖσος καί κακία.

Εἶναι μία νίκη θεραπευτική. Γιατί θεραπεύει καί σώζει στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Σώζει τούς ἀνθρώπους ἀπό κάθε κακό, τούς κάνει ἀναμάρτητους καί ἀθάνατους. Ἡ ἀθανασία χωρίς τήν ἀναμαρτησία θά σήμαινε μόνο τήν ἐπέκταση τῆς βασιλείας τοῦ πονηροῦ καί τῆς κακίας. Ἡ ἀθανασία σέ συνδυασμό μέ τήν ἀναμαρτησία προξενεῖ χαρά ἀπερίγραπτη, ἄπειρη∙ μετατρέπει τόν ἄνθρωπο σέ ἀδελφό τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Ἀναστημένος Χριστός ἔγινε τό φάρμακο, τό πιό κατάληλο καί ἀλάθευτο φάρμακο, ἐνάντια στήν ἁμαρτία. Ἐκεῖνος πού δηλητηριάσθηκε ἀπό τήν ἁμαρτία, μόνο ἀπό τόν Χριστό μπορεῖ νά θεραπευθεῖ. Ἐκεῖνος πού δέν θέλει νά ἁμαρτάνει, μόνο μέ τήν βοήθεια τοῦ Χριστοῦ μπορεῖ νά ἱκανοποιήσει τήν ἐπιθυμία του. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι εὑρίσκουν τό φάρμακο γιά τίς ἀσθένειες θριαμβολογοῦν ὅτι ἐνίκησαν τίς ἀρρώστιες. Ἡ εὕρεση τοῦ φαρμάκου γιά κάποια ἀρρώστια, εἶναι νίκη κατά τῆς ἀρρώστιας. «Τίμα τόν ἰατρόν...καί γάρ αὐτόν ἔκτισε ὁ Κύριος,...Κύριος ἔκτισεν ἐκ γῆς φάρμακα καί ἀνήρ φρόνικος οὐ προσοχθιεῖ αὐτοῖς» (Σοφία Σειράχ λη΄, 1, 4)

Ὁ Χριστός εἶναι μακράν ὁ μέγιστος Ἰατρός στήν ἀνθρώπινη ἱστορία, γιατί μᾶς ἔδωσε τό φάρμακο γιά τήν φοβερώτερη ἀσθένεια, τήν ἁμαρτία. Ἡ ἁμαρτία εἶναι ἐκείνη ἀπό τήν ὁποία γεννιοῦνται ὅλα τ’ ἄλλα πάθη τοῦ ἀνθρώπου, τόσο τά σωματικά, ὅσο καί τά ψυχικά.

Τό φάρμακο εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Ὁ ἀναστημένος καί ζωντανός Κύριος μας εἶναι τό μοναδικό καί ἀποτελεσματικό φάρμακο ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας. Ἄν ἀκόμη καί σήμερα οἱ ἄνθρωποι ἁμαρτάνουν καί ἡ ἁμαρτία τούς ὁδηγεῖ στήν καταστροφή, δέν σημαίνει ὅτι ὁ Χριστός δέν νίκησε τήν ἁμαρτία, ἀλλά ὅτι οἱ ἄνθρωποι δέν πῆραν τό μοναδικό φάρμακο κατά τῆς ἀσθενείας αὐτῆς. Σημαίνει ὅτι αὐτοί δέν γνωρίζουν ἀρκετά τόν Χριστό ὡς φάρμακο ἤ κι ἄν ἀκόμη τόν γνωρίζουν, δέν τό γεύονται.

Ἡ ἱστορία μαρτυρεῖ μέ μυριάδες φωνές ὅτι ἐκεῖνοι, πού χρησιμοποιοῦν τό φάρμακο αὐτό γιά τήν ψυχή τους, θεραπεύονται, γίνονται ὑγιεῖς. Γνωρίζοντας τήν ἀδυναμία, τήν ἀσθένεια τῆς ὑπάρξεως μας, ὁ Κύριός μας πρότεινε αὐτό τό φάρμακο στούς πιστούς. Προσέφερε τόν Ἑαυτό Του σ’αὐτούς γιά νά Τόν γευθοῦν μέ τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, μέ τήν ἀφθαρτοποιό Θεία Κοινωνία. Καί τό ἔκανε Ἐκεῖνος, πού ἀγαπᾶ μέ τήν ἀπροσμέτρητη ἀγάπη Του γιά νά προσεγγίσουμε στό ζωοποιό φάρμακο κατά τῆς ἁμαρτίας καί κάθε φθορᾶς, πού προέρχεται ἀπ’αὐτήν: «Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει κἀγώ ἐν αὐτῷ» (Ἰωάν. στ΄, 56).

Τό Ἅγιο Πάσχα εἶναι «Ἀναστάσεως ἡμέρα...ἐκ γάρ θανάτου πρός ζωήν καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόν Χριστός ὁ Θεός ἡμᾶς διεβίβασεν». Σ’ αὐτή τήν ἐορτή «θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν». Ὁ Χριστός, «τό Πάσχα ἡμῶν» «ἐτύθη» γιά τήν σωτηρία μας, γιά τήν θεραπεία μας. (Α΄ Κορ. ε΄, 7). Τόν τυθέντα Χριστόν κοινωνοῦμε στήν ἀναστάσιμη λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ Θεία Εὐχαριστία, ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι «καθ’ ἑαυτήν σκοπός, διότι ἐν αὐτῷ ἡ ζωή τῆς ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης ἐν ἀλλήλοις μετά τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων συνεχίζεται» (π. Ἰωάννης Ρωμανίδης). Ἡ Θεία Εὐχαριστία, ἡ Θεία Κοινωνία θεραπεύει ἀπό τήν ἁμαρτία, νικᾶ ἀπό τήν φθορά, θεραπεύει ἀπό τόν θάνατο, ἀφθαρτοποιεῖ, ζωοποιεῖ.

Ὅσοι τρέφονται μέ τήν ἁμαρτία χάνουν σταδιακά τήν ζωήν τους. Τούς φθείρει ἡ ἁμαρτία. Ὅσοι τρέφονται μέ τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ ζῶντος Θεοῦ δρέπουν ζωή. Ὅσο αὐξάνεται ἡ ζωή μαραίνεται ἡ ἁμαρτία. Τήν ἀνούσια καί σκοτεινή γλυκύτητα τῆς ἁμαρτίας σέ αὐτούς ἀντικαθιστᾶ ἡ χαροποιός καί ζωοποιός γλυκύτητα τοῦ Νικητῆ, τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ.

Εὐλογημένοι ὅσοι γεύτηκαν τό θεραπευτικό αὐτό μυστήριο στή ζωή τους. Αὐτοί θά κληθοῦν υἱοί φωτός καί τέκνα τῆς χάριτος. Ὅταν ἀναχωρήσουν ἀπό αὐτή τήν ζωή θά εἶναι σάν νά φεύγουν ἀπ’ τό νοσοκομεῖο, γιατί δέν θά εἶναι πιά ἄρρωστοι.

«Γεύσασθε καί ἴδετε ὅτι Χριστός ὁ Κύριος», ὁ Ἀναστημένος Χριστός, ὁ Ἰατρός Χριστός, ὁ Νικητής Χριστός, ὁ Κύριος μας καί ὁ Θεός μας!

ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2021

Μέ πα­τρι­κές εὐ­χές

Ὁ Μη­τρο­πο­λί­της

† Ὁ Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν Μᾶρκος