Του Γεωργίου Φωτ. Παπαδόπουλου- Κήρυκα του θείου λόγου
Η Α΄ Κυριακή των νηστειών (δηλαδή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής) ή Κυριακή της Ορθοδοξίας, είναι μια μεγάλη ημέρα.
Κάθε Κυριακή του έτος είναι χαρμόσυνη, μιας και κατ΄αυτή τιμούμε την Ανάσταση του Χριστού, ένεκα της οποίας το ανθρώπινο γένος γνώρισε την αφθαρσία και την αιωνιότητα, τη σωτηρία δια Ιησού Χριστού Σταυρωθέντος και Αναστάντος.
Όμως, η Κυριακή της Ορθοδοξίας δεν είναι μια συνηθισμένη Κυριακή ημέρα. Διότι, επιπλέον των άλλων, ο πιστός λαός τιμά και γεραίρει, λαμπρύνει και εορτάζει την Ορθόδοξη πίστη, το Ορθόδοξο Δόγμα, δηλαδή το Δόγμα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας μας.
Είναι, λοιπόν, διπλή η χαρά και η τιμή διότι, την ημέρα αυτή εορτάζει η πίστη μας. Την ιερή αυτή ημέρα, η Αγία μας Εκκλησία και οι Άγιοι Πατέρες μας όρισαν (κατά τη Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, που τελείται τότε) να αναγιγνώσκεται μια Αποστολική περικοπή από την προς Εβραίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Η περικοπή αυτή είναι παραστατικότατη και μνημονεύει τους κόπους, τους αγώνες, τις διώξεις, τα μαρτύρια των πιστών, που υπέστησαν χάριν της πίστεώς των.
Θαυμάζει κανείς, πραγματικά, και μένει έκθαμβος-εκστατικός ακούγοντας από τον Ιερό Απόστολο πόσα πέρασαν χάριν του αληθινού Θεού και της Ορθοδοξίας οι πιστοί, για να λάβουν τον στέφανο του μαρτυρίου στον ιερό και ηρωικό τους αυτό αγώνα. Τελειώθηκαν δε και αναδείχθηκαν, στο διάβα των αιώνων, μαζί με το νέφος των πιστών Χριστιανών, η δε δικαίωση επήλθε μετά την Ανάσταση του Χριστού.
Συνιστώ σε όλους, να διαβάσετε το ΙΑ΄(11ο) κεφάλαιο της προς Εβραίους Επιστολής του Αποστόλου Παύλου. Είμαι βέβαιος ότι, θα αισθανθείτε ιερό ρίγος.
Ο Απόστολος αναφέρεται σε ιερές μορφές της Παλαιάς Διαθήκης. Η Παλαιά Διαθήκη είναι πρόδρομος της Καινής. Ο Χριστός δεν την κατήργησε, αλλά τη συμπλήρωσε. Όποιος την εφάρμοζε ήταν Δίκαιος. Ο Χριστός τελειοποίησε τον ιερό Νόμο και χάρισε την αιώνια σωτηρία. Είναι, λοιπόν, ολοφάνερο ότι, η Ορθή πίστη, η Ορθοδοξία, ξεκίνησε με την Παλαιά Διαθήκη, συνέχισε με την Καινή και υφίσταται μέχρι σήμερα δια του Αγίου Πνεύματος (από την ημέρα της Πεντηκοστής), εκφραζόμενη –η πίστη μας αυτή– δια των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων, των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων και της ιεράς παραδόσεώς μας.
Για να μην μακρηγορώ, θα αναφερθώ, επισταμένως, μόλις στους 2-3 πρώτους στίχους του ΙΑ΄κεφαλαίου της προς Εβραίους Επιστολής του Αποστόλου Παύλου.
Αναφέρει, χαρακτηριστικά, ο ι. Απόστολος: <<πίστει Μωυσής μέγας γενόμενος ηρνήσατο λέγεσθαι υιός θυγατρός Φαραώ, μάλλον ελόμενος συγκακουχείσθαι τω λαώ του Θεού ή πρόσκαιρον έχειν αμαρτίας απόλαυσιν, μείζονα πλούτον ηγησάμενος των Αιγύπτου θησαυρόν τον ονειδισμόν του Χριστού, απέβλεπε γάρ εις την μισθαποδοσίαν>> (Εβρ. ΙΑ΄, 24-26).
Μεταφράζουμε: <<Χάρη στην πίστη του ο Μωυσής, όταν μεγάλωσε, αρνήθηκε να λέγεται γιος της κόρης του Φαραώ, επειδή θεωρούσε πως είναι καλύτερο να κακοπαθεί μαζί με το λαό του Θεού, παρά να απολαμβάνει προσωρινά την αμαρτωλή ζωή. Διότι τον εξευτελισμό για χάρη του Χριστού θεωρούσε πλούτο πολυτιμότερο από τους θησαυρούς της Αιγύπτου, επειδή απέβλεπε στην δικαίωση- ανταπόδοση από τον Θεό>>.
Μέσα στους 2-3 αυτούς στίχους κατακλείεται όλο το νόημα της Ορθοδοξίας ως Ορθοπραξίας.
Όποιος έχει Ορθή πίστη, ορθό φρόνημα, αυτό πρέπει να συνοδεύεται και από ορθές πράξεις και ορθά έργα. Η Ορθοδοξία πρέπει να μαρτυρείται έμπρακτα μέσα από την Ορθοπραξία.
Τι μας λένε οι στίχοι αυτοί; Ότι, ο Μωυσής, μόλις μεγάλωσε –δηλαδή μόλις άρχισε να έχει επίγνωση των πεποιθήσεων και πράξεών του– αρνήθηκε τα πλούτη και την χλιδή. Αρνήθηκε τις πρόσκαιρες, αμαρτωλές, εφήμερες απολαύσεις και επέλεξε να κακοπαθεί μαζί με το απλό λαό. Αυτή είναι η έμπρακτη Ορθοδοξία, αδελφοί μου.
Ορθοδοξία μέσα στη χλιδή και υλική ευμάρεια δεν νοείται. Δεν μπορείς να είσαι Ορθόδοξος και ο διπλανός σου να πεινά, να διψά, να έχει άγνοια πίστεως κι εσύ να ζεις στον πλούτο, την εξουσία, στην εγωπάθεια, αδιαφορώντας για τον λαό, εάν πεινά, διψά και έχει ΄΄μαύρα μεσάνυχτα΄΄ για λόγο Χριστού, πίστη και πράξεις σωτηρίας, ηθική-πνευματική και υλική πείνα.
Αυτοί που διατείνονται ότι είναι Ορθόδοξοι και αδιαφορούν για τον συνάνθρωπό τους, μη δείχνοντας έλεος, θα δώσουν λόγο εν ημέρα κρίσεως.
Ο Άγιος Απόστολος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος αναφέρει: <<η κρίσις ανέλεος τω μη ποιήσαντι έλεος>>. Θα κριθούν ανελέητα όσοι δεν έδειξαν ευσπλαχνία στη ζωή τους.
Και συνεχίζει ο Αποστ. Παύλος λέγοντας ότι, ο Μωυσής, τον εξευτελισμό (στα μάτια του κόσμου) για χάρη του Χριστού τον θεωρούσε πλούτο πολυτιμότερο από τους θησαυρούς της Αιγύπτου.
Ο Μωυσής πίστευε στην αιωνιότητα, πίστευε στην ύπαρξη ψυχής αθάνατης, πίστευε στην κρίση του Θεού και στη δικαίωση-ανταπόδοση από Εκείνον. Έτσι, παραμέριζε όλα τα γήινα και υλικά μπροστά στη δόξα και το έλεος του Θεού. Συνέπασχε με τον απλό λαό, που κακοπαθούσε και δεν εκμεταλλεύτηκε προς ίδιον υλικό όφελος το γεγονός ότι, μπορούσε να επικαλείται την ιδιότητά του ως <<υιός θυγατρός Φαραώ>>. Έπασχε μαζί με το λαό, για να βρει έλεος και να λουστεί μέσα στο έλεος του Παντοδύναμου Θεού.
Αδελφοί μου,
Την ιερή αυτή αποστολή, που οφείλει να μιμηθεί κάθε ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ Χριστιανός, την έχουμε κατανοήσει πλήρως; Συμπάσχουμε με τον απλό λαό ή στεκόμαστε απόμακρα-αφ' υψηλού, κρίνοντας και κατακρίνοντας, παραμένοντας σε μια διαρκή απραξία;
Ας αναλογιστούμε ότι, Ορθοδοξία σημαίνει Ορθοπραξία. Και ας μιμηθούμε τον θεόπτη Μωυσή, για να λάβουμε χάρη και να βρούμε έλεος από τον Θεό εν ημέρα κρίσεως της δικαίας και φοβεράς. Τότε, η πίστη μας και το έλεος που εμείς δείξαμε προς τον συνάνθρωπό μας, θα συμβάλλουν στο να κριθούμε κι εμείς με επιείκεια και ευσπλαχνία από τον Πανάγαθο και Παντοδύναμο Θεό. Αμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου