ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗ ΧΙΟΥ
Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017 Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία
Θεολόγος – Καθηγητής: κ. Καρατζάς Κωνσταντίνος
Αδελφοί μου, μια από τις σπουδαιότερες αρετές, τις οποίες καλείται στη ζωή του να καλλιεργήσει ο κάθε Χριστιανός είναι εκείνη της αγάπης. Δεν νοείται πνευματική ζωή στο Χριστιανισμό χωρίς την ανόθευτη, την ανιδιοτελή αγάπη του Χριστιανού προς τον πλησίον του, προς τον συνάνθρωπό του και πρωτίστως προς το Θεό. Η εκδήλωση της έμπρακτης αγάπης είναι εκείνη που θα ανοίξει την πόρτα της Βασιλείας του Θεού, την πόρτα του Παραδείσου για τον κάθε Χριστιανό.
Αναλυτικότερα, ο ορός αγάπη στο Χριστιανισμό δηλώνει τη διάθεση του πιστού Χριστιανού να προσφέρει με πνεύμα ανιδιοτέλειας και χωρίς υστεροβουλία, δηλαδή αντάλλαγμα, τον εαυτό του για χάρη των συνανθρώπων του. Στους αιώνες που προηγήθηκαν του ερχομού στη γη του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδας, του Ιησού Χρίστου δηλαδή, οι άνθρωποι κατευθύνονταν προς τα ορατά και τα επίγεια ή προς αφηρημένες έννοιες και ιδέες. Μετά την ενανθρώπηση, όμως, του Υιού και Λόγου του Θεού η λέξη αγάπη λάμπρυνε και μεταμόρφωσε τον ανθρώπινο βίο σε μια διαδρομή ευχαριστίας και δοξολογίας προς τον Μεγαλοδύναμο, η οποία τελικό σταθμό θα έχει την ένωση των πιστών με τον Αιώνιο Θεό.
Η αγάπη, αδερφοί μου, είναι η αρετή πού έχει υμνηθεί περισσότερο από κάθε άλλη στο Χριστιανισμό. Από το Όσιο Θεόδωρο τον Σαββαΐτη, Επίσκοπο Εδέσσης της Μικράς Ασίας, ο οποίος έζησε τον 8ο μ. Χ. αιώνα, η αγάπη καλείται μητρόπολις των αρετών. Θεωρείται, και δίκαια πιστεύω, ότι το θεμέλιο πάνω στο όποιο κτίστηκε το οικοδόμημα του Χριστιανισμού είναι η αγάπη. Για χάρη της, άλλωστε, και με κίνητρο εκείνη ο Χριστός κατέβηκε στη γη, έζησε ανάμεσά μας και θυσιάστηκε επάνω στο Σταυρό.
Ειδικότερα, ο Ιησούς Χριστός με τη ίδια του τη ζωή πάσχισε να διδάξει την αγάπη, τη βασίλισσα των αρετών στους ανθρώπους. Με τα παραδείγματα του, με τον τρόπο ζωής του, τα θαύματα και τις παραβολές του, προσπαθούσε να δείξει ότι το παν στη ζωή των ανθρώπων πρέπει να είναι η αγάπη και ότι μόνο με την έμπρακτη εκδήλωση αυτής προς όλους ανεξαιρέτως του συνανθρώπους του μπορεί ο δημιουργημένος από το Θεό άνθρωπος να ανέλθει στα ύψη της πνευματικότητας, να φτάσει στη θέωση, να γίνει κατά χάριν Θεός. Όταν, μάλιστα, η αγάπη αυτή, σύμφωνα με την χριστιανική διδασκαλία, κατακλύζει τον πιστό, τότε το πρόσωπο του περιλούζεται, λάμπει από το Θείο Φώς και βιώνει τη θεία δόξα και μακαριότητα. Η δύναμη της αγάπης είναι ικανή να αναγεννήσει το Χριστιανό και να διανοίξει την οδό προς την πνευματική του τελείωση, που συνίσταται στην ένωση του με τον πανάγαθο Δημιουργό.
Ας έρθουμε, όμως, στο σήμερα, στο τόσο δύσκολο σήμερα. Όλοι οι άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι έχουμε ανάγκη από την αγάπη. Θέλουμε να ατενίζουμε στα πρόσωπα των άλλων το φιλικό χαμόγελο, το ζωηρό και ειλικρινές ενδιαφέρον, τη στοργή, την ανυπόκριτη καλοσύνη. Όλα αυτά αποτελούν ενθάρρυνση στον σκληρό αγώνα της ζωής. Δίνουν νόημα και περιεχόμενο στη ζωή μας. Ο άνθρωπος για να αναπτυχθεί ομαλά, έχει ανάγκη να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Για εκείνον πού δεν έχει κανένα να αγαπήσει και από κανένα να αγαπηθεί, η ύπαρξη γίνεται φορτίο ασήκωτο. Η αγάπη έχει μεγάλη δύναμη αναμορφωτική και ενισχυτική όχι μόνο όταν προσφέρεται, άλλα και όταν λαμβάνεται.
Όλοι οι άνθρωποι αποζητάμε τη γνήσια και αληθινή εν Χριστώ αγάπη προς τούς άλλους, η οποία εκδηλώνεται εμπράκτως και απαιτεί ατομικό κόπο και προσωπική θυσία κατά την εκτέλεση της. Κι αυτό γιατί τις περισσότερες φορές απαιτείται να θάψει κανείς την ατομική του αναγνώριση και προβολή. Απαιτείται γρανιτένια δύναμη ψυχής και χαλύβδινη θέληση για να υποτάξει κανείς τον εαυτό του στο σύνολο και να μείνει στην ανωνυμία.
Ιδιαίτερα, όμως, σήμερα οι συνάνθρωποί μας έχουν ανάγκη από την έμπρακτη θυσιαστική αγάπη. Πόνος αβάστακτος, σωματικός και ψυχικός, παράλυτοι, ασθενείς με διάφορες χρόνιες αρρώστιες έχουν άμεση ανάγκη από την αγάπη και τη φροντίδα των αδελφών τους Χριστιανών. Έχουμε αδελφούς μας Χριστιανούς πού στερούνται συγγενικών και φιλικών προσώπων. Υπάρχουν ψυχές καταπληγωμένες από τα ποικίλα τραύματα της αμαρτίας. Χρειάζεται, λοιπόν, οι πιστοί χριστιανοί εμφορούμενοι από το πνεύμα της έμπρακτης θυσιαστικής αγάπης να συνεργασθούν με άλλους πιστούς σε επίπεδο χωριού, σε επίπεδο ενορίας, να συνεισφέρουν δυνάμεις σωματικές και χρόνο και ό,τι άλλο απαιτεί η εκάστοτε ανάγκη, για να ανακουφισθούν οι πονεμένοι αδελφοί μας. Να ανοίξουν την καρδιά τους και να απλώσουν τα χέρια τους για να επιδέσουν τα τραύματα και τις πληγές, σωματικές και ψυχικές, των αδελφών τους πού τους έχουν ανάγκη.
Τέτοιο υπόδειγμα έμπρακτης έκφρασης της εν Χριστώ αγάπης ήταν στην επίγεια ζωή του ο Άγιος Στυλιανός, του οποίου την ιερή μνήμη τιμάει σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Ο Όσιος Στυλιανός ήταν γιος πλουσίων γονέων (που μάλλον γεννήθηκε στην Παφλαγονία μεταξύ 4ου και 6ου αιώνα, χωρίς αυτό να είναι σίγουρο, διότι εκεί φυλασσόταν και ιερό λείψανο του), απ’ τους οποίους διδάχτηκε να είναι εγκρατής και να θεωρεί το χρήμα μέσο για την ανακούφιση και περίθαλψη των φτωχών και των αρρώστων συνανθρώπων του. Αφού έτσι ανατράφηκε, και οι γονείς του πέθαναν, διαμοίρασε όλη την κληρονομιά του και πήγε σαν ασκητής στην έρημο. Εκεί γνωρίστηκε με άλλους ασκητές, που ζούσε μαζί τους με αδελφική αγάπη, χριστιανική συγκατάβαση και επιείκεια. Δεν λύπησε ποτέ κανένα, μεγάλη του χαρά μάλιστα, ήταν να επαναφέρει τη γαλήνη στις ταραγμένες ψυχές. Η φήμη της θαυμαστής ασκητικής του ζωής έφθασε μέχρι τις πόλεις, και πολλοί έτρεχαν να τον βρουν για να ζητήσουν απ' αυτόν τις πνευματικές του οδηγίες. Ο Όσιος Στυλιανός, παρά την ερημική ζωή του, έτρεφε στοργή και συμπάθεια προς τα παιδιά, που τόσο αγαπούσε και ο Χριστός. Αν, έλεγε, η ταπεινοφροσύνη αποτελεί θεμέλιο των αρετών, η παιδική ηλικία από τη φύση της είναι περισσότερο ενάρετη, απ' ότι οι μεγαλύτεροι των φιλοσόφων. Πολλές φορές οι γονείς έφερναν προς αυτόν τα παιδιά τους, και τότε η αγαλλίαση του Οσίου ήταν πολύ μεγάλη. Ο Θεός βραβεύοντας το Ιερό αυτό αίσθημα του, προίκισε τον Όσιο με το χάρισμα να θεραπεύει τα άρρωστα παιδιά και να καθίστα με τη θαυματουργή προσευχή του εύτεκνους άτεκνες γυναίκες. Θεωρείται, επίσης, προστάτης των νηπίων και θεραπευτής των παιδικών ασθενειών. Από παρετυμολογία μάλιστα του ονόματός του πιστεύεται ότι αυτός στυλώνει, δηλαδή ενισχύει την υγεία των παιδιών. Πιστεύεται, τέλος, ότι ο Άγιος ενισχύει την υγεία των νηπίων, των οποίων θεωρείται φύλακας. Γένοιτο!!!!!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου