ΛΟΓΟΣ ΕΚΦΩΝΗΘΕΙΣ ΣΕ ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΟΙΔΙΜΟΥ ΠΑΝΟΣΙΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ κ. ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΠΕΤΡΙΔΗ, ΔΙΑΤΕΛΕΣΑΝΤΟΣ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΟΣ ΣΤΙΣ ΙΕΡΕΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ ΔΡΥΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΚΑΙ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ.
Οἱ Ἅγιοι δέν ἀνήκουν εἰς μίαν ὡρισμένην ἐποχήν καί ἕνα ὡρισμένον τόπον. Καί ἰδού ἕνα παράδειγμα: Ὁ Ἅγιος Γεράσιμος ὁ νέος Ἀσκητής καί θαυματουργός, τόν ὁποῖον ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ καί γεραίρει στίς 20 Ὀκτωβρίου. Ὁ ὅσιος καί θεοφόρος οὗτος πατήρ δέν ἀνήκει εἰς τούς πρώτους χριστιανικούς αἰῶνας, κατά τούς ὁποίους ἔχουμε ἑκατομμύρια μαρτύρων καί ἁγίων.
Ἔζησε κατά τόν 16ο αἰῶνα. Ἐγεννήθη τό 1509 εἰς τά ἱστορικά Τρίκαλα Κορινθίας, στόν χῶρο ὅπου ἀνηγέρθη ὁ περικαλλής οὗτος Ἱερός Προσκυνηματικός Ναός τοῦ Ἁγίου, στόν ὁποῖον εὐρισκόμεθα καί πανηγυρίζουμε καί φέτος τήν ἱερά μνήμην του. Οἱ γονεῖς του ἦσαν ὁ Δημήτριος καί ἡ Καλή, ἀνῆκε δέ εἰς τήν γνωστήν καί ἀρχοντικήν οἰκογένεια τῶν Νοταράδων. Φλεγόμενος ἀπό ἀγάπην καί ζῆλον πρός τόν μοναχικόν βίον περιέρχεται διάφορα μοναστικά κέντρα καί φθάνει καί εἰς τό Ἅγιον Ὄρος, ὅπου διδάσκεται «τά κάλλιστα τῆς ἀρετῆς» ἀπό τούς ἐκεῖ ἐνασκουμένους πατέρας. Θελήσας νά προσκυνήσῃ τούς Ἁγίους Τόπους ἔρχεται εἰς Ἱεροσόλυμα καί ὑπηρετεῖ ὡς κανδηλανάπτης εἰς τόν Πανάγιον Τάφον, ἐν συνεχείᾳ δέ χειροτονεῖται ὑποδιάκονος, διάκονος καί πρεσβύτερος ὑπό τοῦ Πατριάρχου Γερμανοῦ. Κατόπιν μεταβαίνει πλησίον τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, ὅπου κατά τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου παραμένει ἄνευ τροφῆς ἐπί σαράντα ἡμέρας, ἀσκούμενος κατ’αὐτόν τόν τρόπον εἰς τήν ἄσκησιν καί τήν νηστείαν. Μετά ἀπό παραμονήν δώδεκα χρόνων εἰς Ἱεροσόλυμα ἀναχωρεῖ ἀπό ἐκεῖ μέ τήν εὐλογίαν τοῦ Πατριάρχου Γερμανοῦ καί ἔρχεται μέσῳ τῆς Κρήτης εἰς Ζάκυνθον, ὅπου ἐγκαταβιώνει εἰς ἀπομεμακρυσμένον σπήλαιον ζῶντας μέ αὐστηράν ἄσκησιν καί τρώγοντας βρασμένην κολοκύθαν χωρίς ἁλάτι καί ὄσπρια ἀπλῶς βρεγμένα καί χωρίς ψωμί. Ἀπό ἐκεῖ ἔρχεται εἰς Κεφαλληνίαν. Κατ’ ἀρχάς ἐγκαταβιώνει εἰς ἕνα σπήλαιον εἰς τήν περιοχήν τῆς Λάσσης πλησίον τοῦ Ἀργοστολίου καί κατόπιν εἰς τήν περιοχήν Ὁμαλά, ὅπου ἀνακατασκευάζει μικρόν παλαιόν ναόν καί πέριξ αὐτοῦ κελλία, ἱδρύοντας τοιουτοτρόπως τήν γνωστήν πλέον Μονήν τῆς «Νέας Ἱερουσαλήμ» μέ εἰκοσιπέντε κατ’ ἀρχήν μοναχάς, τῶν ὁποίων ὁ ἀριθμός συντόμως αὐξάνει. Ζοῦσε μέ ἄσκησιν αὐστηράν, νηστείαν καί προσευχήν ἁγνίζοντας καί ἐξαγιάζοντας τόν ἑαυτόν του. Χαρακτηριστικόν τῆς ἀσκήσεώς του εἶναι ὅτι εἶχε νά φάῃ ψωμί τριάντα ὁλόκληρα χρόνια. Ἔτσι διά τῆς ἀδιαλείπτου ἀσκήσεως καί μέ τό νά ὑποτάξῃ ὅλας τάς σαρκικάς αἰσθήσεις εἰς τῆς ψυχῆς τά θελήματα, ἐλέπτυνε τόσον τόν ἑαυτόν του, ὥστε ἔφθασε εἰς τό ἄκρον τῆς ἀπαθείας καί καθαρότητος. Φθάσας εἰς ἡλικίαν ἑβδομήντα ἐτῶν καί πληροφορηθείς παρά Κυρίου τήν ἐκδημίαν του ἐκ τοῦ προσκαίρου κόσμου τούτου, ἑτοιμάζει δεόντως ἑαυτόν καί ἀπευθύνει πρός τάς μοναχάς τάς τελευταίας νουθεσίας του. Ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ στίς 15 Αὐγούστου τοῦ 1579. Λόγῳ δέ τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἡ μνήμη του μετετέθη στίς 20 Ὀκτωβρίου, ὁπότε ἔλαβε χώρα καί ἡ ἀνακομιδή τοῦ ἁγίου του λειψάνου, τό ὁποῖον διετηρήθη μέχρι σήμερον ἄφθαρτον καί χαριτόβρυτον, ἀποτελεῖ δέ ἀέναον πηγήν πλείστων θαυμάτων, διά τούς ἐν πίστει προσφεύγοντας εἰς αὐτόν καί ἐπικαλουμένους τήν βοήθειά του καί τήν προστασία του. Οὗτος ὑπῆρξεν ὁ ὅσιος καί θεοφόρος πατήρ ἡμῶν Γεράσιμος ὁ νέος Ἀσκητής, ὁ λαμπρός γόνος τῶν Τρικάλων Κορινθίας καί ἐν τῇ νήσῳ Κεφαλληνίᾳ διαλάμψας, ὁ ὁποῖος μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ ἁγιότης πρέπει νά εἶναι μέλημα τοῦ κάθε πιστοῦ εἰς πᾶσαν ἐποχήν. Ἄλλωστε τοῦτο εἶναι προτροπή ἄν μή ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ὅταν παραγγέλλει «Ἅγιος γίνεσθε, ὅτι ἐγώ Ἅγιος εἰμί» ἤ ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «Τοῦτο γάρ ἐστι θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγιασμός ὑμῶν». Αὐτό τό μήνυμα τοῦ ἁγιασμοῦ μᾶς δίδει καί ὁ Ἅγιος Γεράσιμος διά τῆς ἑορτῆς του. Ἄς τό δεχθοῦμε λοιπόν καί ἄς τό κάνουμε πραγματικότητα εἰς τήν ζωήν μας.
Ἔζησε κατά τόν 16ο αἰῶνα. Ἐγεννήθη τό 1509 εἰς τά ἱστορικά Τρίκαλα Κορινθίας, στόν χῶρο ὅπου ἀνηγέρθη ὁ περικαλλής οὗτος Ἱερός Προσκυνηματικός Ναός τοῦ Ἁγίου, στόν ὁποῖον εὐρισκόμεθα καί πανηγυρίζουμε καί φέτος τήν ἱερά μνήμην του. Οἱ γονεῖς του ἦσαν ὁ Δημήτριος καί ἡ Καλή, ἀνῆκε δέ εἰς τήν γνωστήν καί ἀρχοντικήν οἰκογένεια τῶν Νοταράδων. Φλεγόμενος ἀπό ἀγάπην καί ζῆλον πρός τόν μοναχικόν βίον περιέρχεται διάφορα μοναστικά κέντρα καί φθάνει καί εἰς τό Ἅγιον Ὄρος, ὅπου διδάσκεται «τά κάλλιστα τῆς ἀρετῆς» ἀπό τούς ἐκεῖ ἐνασκουμένους πατέρας. Θελήσας νά προσκυνήσῃ τούς Ἁγίους Τόπους ἔρχεται εἰς Ἱεροσόλυμα καί ὑπηρετεῖ ὡς κανδηλανάπτης εἰς τόν Πανάγιον Τάφον, ἐν συνεχείᾳ δέ χειροτονεῖται ὑποδιάκονος, διάκονος καί πρεσβύτερος ὑπό τοῦ Πατριάρχου Γερμανοῦ. Κατόπιν μεταβαίνει πλησίον τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, ὅπου κατά τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου παραμένει ἄνευ τροφῆς ἐπί σαράντα ἡμέρας, ἀσκούμενος κατ’αὐτόν τόν τρόπον εἰς τήν ἄσκησιν καί τήν νηστείαν. Μετά ἀπό παραμονήν δώδεκα χρόνων εἰς Ἱεροσόλυμα ἀναχωρεῖ ἀπό ἐκεῖ μέ τήν εὐλογίαν τοῦ Πατριάρχου Γερμανοῦ καί ἔρχεται μέσῳ τῆς Κρήτης εἰς Ζάκυνθον, ὅπου ἐγκαταβιώνει εἰς ἀπομεμακρυσμένον σπήλαιον ζῶντας μέ αὐστηράν ἄσκησιν καί τρώγοντας βρασμένην κολοκύθαν χωρίς ἁλάτι καί ὄσπρια ἀπλῶς βρεγμένα καί χωρίς ψωμί. Ἀπό ἐκεῖ ἔρχεται εἰς Κεφαλληνίαν. Κατ’ ἀρχάς ἐγκαταβιώνει εἰς ἕνα σπήλαιον εἰς τήν περιοχήν τῆς Λάσσης πλησίον τοῦ Ἀργοστολίου καί κατόπιν εἰς τήν περιοχήν Ὁμαλά, ὅπου ἀνακατασκευάζει μικρόν παλαιόν ναόν καί πέριξ αὐτοῦ κελλία, ἱδρύοντας τοιουτοτρόπως τήν γνωστήν πλέον Μονήν τῆς «Νέας Ἱερουσαλήμ» μέ εἰκοσιπέντε κατ’ ἀρχήν μοναχάς, τῶν ὁποίων ὁ ἀριθμός συντόμως αὐξάνει. Ζοῦσε μέ ἄσκησιν αὐστηράν, νηστείαν καί προσευχήν ἁγνίζοντας καί ἐξαγιάζοντας τόν ἑαυτόν του. Χαρακτηριστικόν τῆς ἀσκήσεώς του εἶναι ὅτι εἶχε νά φάῃ ψωμί τριάντα ὁλόκληρα χρόνια. Ἔτσι διά τῆς ἀδιαλείπτου ἀσκήσεως καί μέ τό νά ὑποτάξῃ ὅλας τάς σαρκικάς αἰσθήσεις εἰς τῆς ψυχῆς τά θελήματα, ἐλέπτυνε τόσον τόν ἑαυτόν του, ὥστε ἔφθασε εἰς τό ἄκρον τῆς ἀπαθείας καί καθαρότητος. Φθάσας εἰς ἡλικίαν ἑβδομήντα ἐτῶν καί πληροφορηθείς παρά Κυρίου τήν ἐκδημίαν του ἐκ τοῦ προσκαίρου κόσμου τούτου, ἑτοιμάζει δεόντως ἑαυτόν καί ἀπευθύνει πρός τάς μοναχάς τάς τελευταίας νουθεσίας του. Ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ στίς 15 Αὐγούστου τοῦ 1579. Λόγῳ δέ τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἡ μνήμη του μετετέθη στίς 20 Ὀκτωβρίου, ὁπότε ἔλαβε χώρα καί ἡ ἀνακομιδή τοῦ ἁγίου του λειψάνου, τό ὁποῖον διετηρήθη μέχρι σήμερον ἄφθαρτον καί χαριτόβρυτον, ἀποτελεῖ δέ ἀέναον πηγήν πλείστων θαυμάτων, διά τούς ἐν πίστει προσφεύγοντας εἰς αὐτόν καί ἐπικαλουμένους τήν βοήθειά του καί τήν προστασία του. Οὗτος ὑπῆρξεν ὁ ὅσιος καί θεοφόρος πατήρ ἡμῶν Γεράσιμος ὁ νέος Ἀσκητής, ὁ λαμπρός γόνος τῶν Τρικάλων Κορινθίας καί ἐν τῇ νήσῳ Κεφαλληνίᾳ διαλάμψας, ὁ ὁποῖος μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ ἁγιότης πρέπει νά εἶναι μέλημα τοῦ κάθε πιστοῦ εἰς πᾶσαν ἐποχήν. Ἄλλωστε τοῦτο εἶναι προτροπή ἄν μή ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ὅταν παραγγέλλει «Ἅγιος γίνεσθε, ὅτι ἐγώ Ἅγιος εἰμί» ἤ ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «Τοῦτο γάρ ἐστι θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγιασμός ὑμῶν». Αὐτό τό μήνυμα τοῦ ἁγιασμοῦ μᾶς δίδει καί ὁ Ἅγιος Γεράσιμος διά τῆς ἑορτῆς του. Ἄς τό δεχθοῦμε λοιπόν καί ἄς τό κάνουμε πραγματικότητα εἰς τήν ζωήν μας.
Ἀρχιμανδρίτης - Ἱεροκήρυξ Ἱερόθεος Πετρίδης
Τῶν Τρικάλων τόν γόνον, Κεφαλλήνων τό κλέισμα, Ὁμαλῶν Μονῆς τόν Προστάτην, Σέ εὐφημοῦμεν Γεράσιμε. Ἐβίωσας γάρ ἐν τῇδε τῇ ζωῇ, ὡς Ἄγγελος οὐράνιος Θεοῦ˙ διό δόξης ἠξιώθης καί ἀφθαρσίας Σῶμά Σου τό πάντιμον˙ δόξα τῷ Σέ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ Σέ ἀφθαρτώσαντι, δόξα τῷ δωρησαμένῳ Σέ πιστοῖς πρέσβυν ἀκοίμητον.
Υ.Γ. Το παρόν κείμενο, εμπλουτισμένο με φωτογραφικό υλικό του γράφοντος από τα Τρίκαλα Κορινθίας, προέρχεται από το προσωπικό αρχείο του αοιδίμου Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Ιεροθέου Πετρίδη (+15.03.2010), ο οποίος μεταξύ των ετών 1972-1985 διηκόνησε ως Ιεροκήρυξ στην Ιερά Μητρόπολη Κορίνθου. Περισυνελέγη από τον γράφοντα τις γραμμές αυτές, ο οποίος διατηρούσε από πολλών ετών στενούς πνευματικούς δεσμούς με τον αείμνηστο και ακάματο αυτόν εργάτη του Ευαγγελίου του Χριστού. Επιπλέον το παρόν κείμενο, το οποίο εκφωνήθηκε από στήθους από τον αοίδιμο Αρχιμανδρίτη, όπως άλλωστε έκανε πάντοτε στην ιεροκηρυκτική του διακονία, έχει ιδιαίτερη πνευματική βαρύτητα για τον γράφοντα, αφού εκ πατρός έλκει την καταγωγή του από τα Τρίκαλα Κορινθίας, την ιστορική και ευλογημένη γενέτειρα των δύο επιφανών Νοταράδων αγίων, του Αγίου Γερασίμου του νέου Ασκητού και του Αγίου Μακαρίου Επισκόπου Κορίνθου, του εν Χίῳ διαλάμψαντος. Παράλληλα έχει ασχοληθεί ενδελεχώς με τους εν λόγῳ δύο αγίους της Εκκλησίας μας. Σχετικό άλλωστε με τον προστάτη άγιο των απανταχού της Γης Κεφαλλήνων, Ἁγιο Γεράσιμο, είναι το εκτενές κείμενο του γράφοντος «Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ (1509-1579) Ο εκ Τρικάλων Κορινθίας θαυματουργός προστάτης των Ορθοδόξων και πολύτιμος πνευματικός θησαυρός της Κεφαλληνίας»,
Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος
Εκπαιδευτικός
Εικόνες
[01] Η ανθοστόλιστη παλαιά εφέστια εικόνα του Αγίου Γερασίμου στον ομώνυμο Ιερό Προσκυνηματικό Ναό των Τρικάλων Κορινθίας.
[02] Ο μεγαλοπρεπής Ιερός Προσκυνηματικός Ναός του Αγίου Γερασίμου στα Άνω Τρίκαλα Κορινθίας, όπου το 1509 γεννήθηκε ο Άγιος.
[03] Το ερειπωμένο αρχοντικό των Νοταράδων στα Άνω Τρίκαλα Κορινθίας. Δίπλα η πατρογονική οικία του Αγίου Γερασίμου που αποτελούσε τον χώρο προσευχής και ασκήσεώς του. Στις ημέρες μας έχει μετατραπεί πλέον σε παρεκκλήσιο.
[04] Η ιστορηθείσα το 1820 φορητή εικόνα του Αγίου Γερασίμου στον ομώνυμο Ιερό Προσκυνηματικό Ναό των Τρικάλων Κορινθίας.
[05] Τοιχογραφία του 18ου αιώνα του Αγίου Γερασίμου του Νοταρά στο Καθολικό της διαλελυμένης πλέον Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου στα Μεσαία Τρίκαλα Κορινθίας.
Η αναδημοσίευση επιτρέπεται με την απαραίτητη προϋπόθεση της αναφοράς του συγγραφέα και του ιστολογίου πρώτης δημοσίευσης: http://kallimasia.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου