Χρυσούλα Χατζηγιαννιού Το κερί

Το κερί

Σαν την καλότατη ψυχή, 

που ζει μονάχα για να δίνει,

όμοια κι η φλόγα μου αγρυπνεί,

και τα σκοτάδια ξεδιαλύνει.

Μα πριν προφθάσω να μετρήσω τη χαρά μου,

λειώνω και σβήνω μες στην προσφορά μου.

Ειν’ η ψυχή μονάχα ευλογημένη,

όσο κι αν δίνει, τόσο να πλουταίνει.

Κι είπε η ψυχή :

Χαρά σε σε, που σαν τη γνώση

τα σκοτάδια μας σκορπάς

και δε σε μέλλει αν λειώσεις.

Ό,τι ωραίο χτίζεται στο φως σου,

είναι ο τίμιος κι άξιος θησαυρός σου,

μα σβήνεις δίχως να το νιώσεις.

Τη σιωπηλή θυσία σου θαυμάζω

κι είσαι εικόνα μου, μονάχα όταν σου μοιάζω.

Από το βιβλίο «Φτερουγίσματα» (παιδικά ποιήματα) της Χρυσ. Χατζηγιαννιού, που πήρε το βραβείο «Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς» το 1970.

Απ’ ότι αναφέρεται στο βραβείο αυτό, η παραπάνω ποιήτρια, για την οποία έχουν γραφτεί πολλά σε ιστοσελίδες του INTERNET, φέρνει κάτι νέο στη γνωστή ως τώρα παιδική ποίηση. Οι στίχοι της απευθύνονται σε παιδιά κάποιας ηλικίας, ικανά να συλλάβουν και να χαρούν το λυρισμό και την ανώτερη πνοή της τέχνης της.

Το εξώφυλλο του βιβλίου αυτού φιλοτέχνησε ο ζωγράφος Φρίξος Ζαρμπαλάς. Η δεύτερη φωτογραφία είναι από το πίσω εξώφυλλο του παιδικού βιβλίου της «Ήλιε μου, ήλιε μου».

Στέλλα Ζαχαρόγιαννη